Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w. T. III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Marek Szcześniak

Protokolant sekr.sądowy Karol Kotoński

Po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2016 r. w. T.

przy udziale -

sprawy z powództwa L. K.

przeciwko M. K.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego M. K. alimenty na rzecz L. K. w kwocie 800 zł (osiemset) miesięcznie poczynając od dnia 01.01.2017r. oraz tytułem dopłaty do alimentów wpłaconych za listopad i grudzień 2016r. kwotę po 300 zł (trzysta) miesięcznie, płatne z góry do dnia 15-tego każdego miesiąca, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat,

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w. T.

IV.  wyrokowi w punkcie (...) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 718/16

UZASADNIENIE

L. K. w dniu (...) września 2016 r. wniosła pozew przeciwko M. K. domagając się zasądzenia alimentów w kwocie po 800zł miesięcznie, wskazując m.in., że pozwany od 20.01.2016r. nie zamieszkuje wraz z rodziną i obecnie wniósł sprawę o rozwód z matką powódki. Dotychczas dobrowolnie wpłacał 200 zł miesięcznie do rąk matki powódki. W okresie od stycznia do czerwca 2016r. powódka kwotę tę przeznaczyła na opłatę korepetycji, bilet miesięczny oraz opłatę za telefon, a pozostającą kwotę 52 zł na wyżywienie. Koszt zakupu ubrań dla powódki jej rodzice solidarnie dzielili między siebie po połowie. Powódka wskazała, że jest osobą pełnoletnią jednak nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać z uwagi na podjęcie nauki na (...) roku studiów stacjonarnych na (...) S. W. w W.. Wynajmuje wraz ze współlokatorami mieszkanie za które płaci 850 zł miesięcznie. Do usprawiedliwionych potrzeb zaliczają się także koszty wyżywienia 450 zł, internetu 20 zł, ubrań i materiałów edukacyjnych 140 zł, transport komunikacją miejską i dojazdy do domu 140 zł. Łączny miesięczny koszt utrzymania powódki wynosi (...) zł. (k. 2-9)

Pozwany M. K. w odpowiedzi na pozew – po sprecyzowaniu stanowiska na rozprawie w dniu 16 grudnia 2016 r. (k. 48v.) – uznał powództwo częściowo, tj. do kwoty 500 zł miesięcznie wskazując m.in., że taką kwotę płacił powódce dobrowolnie w poprzednich miesiącach, a ponosi wydatki związane ze swoim utrzymaniem i spłatą zadłużenia, przy czym w wyniku porozumienia zawartego z żoną przed rozwodem pozostawił jej praktycznie cały majątek (k.24-47).

S ą d u s t a l i ł c o n a s t ę p u j e

L. K. urodziła się w dniu (...) i jest córką M. K. i K. K..

Wyrokiem z dnia 17 października 2016r. Sąd Okręgowy w. T. w sprawie (...) rozwiązał związek małżeński rodziców powódki przez rozwód.

L. K. ma (...) lat i jest studentką (...) roku studiów stacjonarnych na kierunku (...) na (...) S. W. w W.. Zamierza w przyszłości zostać projektantem (...). Podjęła studia na (...) w W. ponieważ uczelnia ta posiada wysoki poziom nauczania w dziedzinie nauk humanistycznych, dzięki czemu znajduje się od lat w rankingach najlepszych uczelni w Polsce. Dodatkowo zamierza w kolejnym roku akademickim podjąć równolegle naukę na kierunku (...) na Akademii (...) w W. oraz odbyć kurs rysunku w (...) szkole (...), który to będzie stanowił rozwój jej zdolności plastycznych oraz stworzy teczkę prac, niezbędną przy procesie rekrutacyjnym na tej uczelni.

L. K. wraz z dwiema koleżankami od sierpnia 2016 r. wynajmuje w W. mieszkanie, za które płaci 850 zł miesięcznie. Nie starała się o miejsce w akademiku z uwagi na fakt, że nie ma tam wystarczającej powierzchni do wykonywania przez powódkę projektów wielkoformatowych prac plastycznych oraz odbywają się tam często spotkania rozrywkowe, które utrudniłyby jej naukę.

Matka L. K. pracuje w (...) w T. i zarabia ok. (...) zł netto miesięcznie. Dodatkowo otrzymuje ona uznaniową premię kwartalną w wysokości ok. (...) zł netto. Przekazuje córce kwotę 800 zł miesięcznie na utrzymanie. Matka powódki, podobnie jak pozwany, spłaca zobowiązania zaciągnięte w trakcie trwania małżeństwa, dodatkowo spłaca kwotę 9000 zł zaciągniętą na zakup obecnego mieszkania.

Do miesięcznych kosztów utrzymania powódki zaliczają się m.in. następujące opłaty miesięczne: 850 zł wynajęcie mieszkania, 20 zł internet, 450 zł wyżywienie, 140 zł komunikacja miejska i dojazdy do domu, 140 zł środki czystości, ubrania i materiały edukacyjne. Łączny miesięczny koszt swojego utrzymania L. K. ocenia na kwotę ok. (...) zł.

L. K. nie ma męża ani dzieci, nie posiada oszczędności, nie jest właścicielką nieruchomości ani samochodu.

(okoliczności bezsporne k. 2-9,12,48,52-53)

(dowód: odpis skrócony aktu urodzenia k. 13,

aneks do umowy najmu k. 14

zaświadczenie o studiach k. 15

zeznania L. K. k. 54v.

zeznania M. K. k. 55)

akta sprawy (...) SO w. T. k. 2-6, 11,26-28, 31-33)

M. K. ma obecnie (...) lat. Pracuje jako (...) w (...) w T. z wynagrodzeniem ok. (...) zł netto miesięcznie. Co kwartał otrzymuje premię w wysokości ok. (...) zł brutto.

Wyprowadził się z domu 21 stycznia 2016 r. i od tego czasu zamieszkuje w mieszkaniu rodziców, którym przekazuje kwotę 200 zł miesięcznie na poczet kosztów utrzymania mieszkania. M. K. jest właścicielem samochodu N. (...), rok produkcji 2012. Nie jest właścicielem nieruchomości, nie posiada oszczędności.

M. K. spłaca pożyczkę zaciągniętą w (...) na wykup samochodu z leasingu, której rata wynosi 410 zł miesięcznie oraz pożyczkę na zakup komputera dla córki L., której rata wynosi 108 zł miesięcznie. Dodatkowo przekazuje 300zł miesięcznie na spłatę dwóch kart kredytowych z okresu trwania małżeństwa.

Na swoje wyżywienie pozwany przeznacza ok. 450 zł miesięcznie, na zakup odzieży i środków czystości ok. 150 zł miesięcznie. Dodatkowo opłaca rachunki za internet w kwocie 39 zł miesięcznie oraz za telefon w kwocie 70 zł miesięcznie.

Od momentu wyprowadzenia się z domu przekazywał dobrowolnie alimenty w kwocie 200 zł miesięcznie, natomiast od września 2016 r. zapłacił:

- kwotę 515 zł za wrzesień 2016r.,

- kwotę 800 zł za październik 2016r.,

- kwoty po 500zł miesięcznie za listopad i grudzień 2016r.

(okoliczność bezsporne: 27-39, 47)

(dowód: zaświadczenie o zarobkach k. 41-46

zeznania M. K. k. 55)

S ą d z w a ż y ł c o n a s t ę p u j e

Powyższy stan faktyczny ustalono na zeznań stron procesu, które uznano za wiarygodne, gdyż były spójne, logiczne i znalazły potwierdzenie, w odpowiednim zakresie, w stosownych dokumentach urzędowych i prywatnych, których domniemanie autentyczności wynikające z art. 245 kodeksu postępowania cywilnego – a w odniesieniu do dokumentów urzędowych również zgodności z prawdą tego co zostało w nich zaświadczone, wynikające z art. 244 kpc – nie zostały podważone.

W myśl art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte pozwie i innych pismach procesowych złożonych w sprawie oraz przytoczone w ramach informacyjnego wysłuchania stron, a którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły, w odpowiednim zakresie, potwierdzenie w pozostałym materiale procesowym.

Zgodnie z przepisami art. 128, 129, 133 § 1 oraz art. 135 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego kwota alimentów należnych dziecku, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, a nie posiada majątku przynoszącego dochód, zależy od usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości każdego z jego rodziców, albowiem obowiązek alimentacyjny spoczywa w odpowiednich częściach na obojgu rodzicach, stosownie do ich aktualnych możliwości finansowych.

Oznacza to, że również pozwany powinien ponosić odpowiednią część wszystkich wydatków związanych z utrzymaniem jego córki w postaci: opłat mieszkaniowych, zakupu wyżywienia, ubioru, wydatków dotyczących edukacji i jej stanu zdrowia, oraz innych wydatków niezbędnych do jej prawidłowego rozwoju.

Stosownie do stanowiska Sądu Najwyższego wyrażonego w uchwale z dnia 9.11.1994r., sygn. akt IIICZP 138/94, podstawę obliczenia wysokości alimentów stanowi dochód netto (a nie brutto) zobowiązanego (OSNC 1995r. Nr 3, poz. 43, glosy aprobujące Tadeusz Smyczyński OSP 1995r. Nr 9, poz.194, oraz Zdzisław Krzemiński „Monitor Prawniczy” 1995r. Nr 4, str.113).

W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14.11.1997r., sygn. akt III CKN 217/97 (Prokuratura i Prawo z 1998r., Nr 9, poz. 28) wskazano, iż:

„Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka stanowi uszczegółowienie ogólnego obowiązku "troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka" i należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zawodowej (art. 96 kro). Obowiązek ten nie jest ograniczony przez żaden sztywny termin, a w szczególności - przez termin dojścia przez alimentowanego do pełnoletności. Nie jest także związany ze stopniem wykształcenia w tym sensie, że nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez alimentowanego określonego stopnia podstawowego lub średniego wykształcenia. Jedyną miarodajną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie tego obowiązku, jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie, przy czym przyjmuje się, że nie można tego oczekiwać od dziecka małoletniego. Z tej przyczyny w odniesieniu do dzieci, które osiągnęły pełnoletność, brać należy pod uwagę to, czy wykazują chęć dalszej nauki oraz czy osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie nauki. Przeciwne stanowisko prowadziłoby do zahamowywania, a co najmniej znacznego utrudniania dalszego rozwoju dziecka, a to przez pozbawianie go środków materialnych niezbędnych do kontynuowania nauki po osiągnięciu pełnoletności, pozostawałoby zatem w sprzeczności ze wspomnianym wyżej podstawowym obowiązkiem rodzicielskim.”

Natomiast w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14.11.1997r., sygn. akt III CKN 257/97 (OSNC z 1998r., Nr 4, poz. 70) stwierdzono, że przy orzekaniu o obowiązku alimentacyjnym rodziców wobec dzieci, które osiągnęły pełnoletność, brać należy także pod uwagę, czy wykazują one chęć dalszej nauki oraz czy ich osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie nauki.

Analiza w/w przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oraz orzeczeń Sądu Najwyższego dotyczących obowiązku alimentacyjnego prowadzi do wniosku, że obowiązek alimentacyjny rodziców wobec pełnoletniego uczącego się dziecka istnieje wówczas gdy wiek dziecka nie odbiega znacząco do wieku osób które podejmują naukę w zwykłym trybie (tj. bez opóźnień organizacyjnych) a ponadto pełnoletnie dziecko wykazuje chęć nauki i jego osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie nauki. L. K. ma (...) lat i jest obecnie studentką(...) (...) w W.. W chwili obecnej jej nauka przebiega bez opóźnień. Dodatkowo z uwagi na fakt, że studiuje stacjonarnie, nie jest w stanie podjąć takiej pracy zarobkowej, która pozwoliłaby jej zapewnić środki finansowe na pokrycie wszystkich jej usprawiedliwionych potrzeb.

Ocena materiału procesowego zgromadzonego w niniejszej sprawie prowadzi do wniosku, że obecnie w zakresie możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego znajduje się płacenie po 800 zł miesięcznie alimentów dla córki L. tytułem finansowania części usprawiedliwionych wydatków związanych z jej utrzymaniem. Wydatki powyżej kwoty 800 zł miesięcznie obciążają matkę małoletniej L. – jako drugiego z rodziców – albowiem obowiązek alimentacyjny spoczywa na obojgu rodzicach, stosownie do ich aktualnej sytuacji materialnej. Określając wysokość alimentów dla powódki, Sąd wziął pod uwagę wysokość zarobków pozwanego, które wynoszą ok.(...) zł netto miesięcznie. Należy zaznaczyć, że rodzice mają obowiązek podzielenia się z dzieckiem nawet najskromniejszymi dochodami, przy czym wysokość alimentów nie może być ustalona na takim poziomie, że spowodowałaby stan niedostatku u osoby zobowiązanej do płacenia alimentów. Natomiast kwota 800 zł miesięcznie alimentów stanowi nieco ponad 1/4 dochodów pozwanego i jej płacenie nie spowoduje że pozwany popadnie w niedostatek.

Mając powyższe na uwadze na mocy art. 128, 129, 133 § 1 oraz art. 135 kro orzeczono jak w punkcie (...) sentencji, uwzględniając kwoty alimentów zapłacone dobrowolnie przez pozwanego od września 2016r.

O kosztach procesu rozstrzygnięto na mocy art. 98 § 1 kpc, a o kosztach sądowych na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (jt. Dz.U. z 2016r., poz. 623 ze zm.) w związku z art. 102 kpc. Rygor natychmiastowej wykonalności nadano wyrokowi z urzędu w trybie art. 333 § 1 pkt 1 kpc.