Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Stachurska

Protokolant: Ewa Sęk

po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2015 r. w Warszawie

sprawy S. W.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w W.

o rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym

na skutek odwołania S. W.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w W.

z dnia 15 maja 2015 r. znak: (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

S. W. w dniu 26 maja 2015r. złożył do Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie, za pośrednictwem Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w W. odwołanie od decyzji Prezesa KRUS z dnia 15 maja
2015r., znak: (...), odmawiającej prawa do renty rolniczej.

W uzasadnieniu odwołania S. W. podniósł, że orzeczenie Lekarza Rzeczoznawcy Kasy jest niezgodne z faktycznym stanem zdrowia, gdyż przez cały czas jest pod opieką (...) przy ul. (...) w W. i przyjmuje leki psychotropowe. Wskazał przy tym, że często miewa lęki, natręctwa, jak i obawia się przebywać daleko od swojego miejsca zamieszkania. Leki spowalniają jego reakcje, jest ospały i rozkojarzony. Z powodu nadmiernej nerwowości miewa notoryczne obstrukcje bezsenne, skoki ciśnienia i przyśpieszone bicie serca. Jednocześnie podkreślił, że poza dolegliwościami psychicznymi, ma poważne schorzenia bioder (zwłaszcza prawego), chorobę wrzodową przewodu pokarmowego, reumatyzm, chorobę tarczycy oraz boryka się z dolegliwościami związanymi z całym układem kręgosłupa, tj. od odcinka szyjnego do lędźwiowego. W ocenie odwołującego, podczas pierwszego badania Lekarz Rzeczoznawca nie wziął pod uwagę opinii psychiatry, która była dla niego korzystna (odwołanie od decyzji Prezesa KRUS z dnia 15 maja 2015r., znak: (...), k.2-2v a.s.).

Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w W.
wniosła o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podniósł, że odwołujący nie spełnił wszystkich warunków wynikających z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2015r., poz. 704) uprawniających go do nabycia wnioskowanego świadczenia. Podniesiono, że w dniu 18 lutego 2015r. złożył wniosek o przyznanie prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i został poddany badaniu lekarskiemu przez Lekarza Rzeczoznawcę, który orzeczeniem z dnia 2 kwietnia 2015r. nie uznał badanego za osobę okresowo całkowicie niezdolną do pracy. Od powyższego orzeczenia odwołujący złożył odwołanie, dlatego też został ponownie skierowany na badanie lekarskie przez Komisję Lekarską. Po badaniu podmiotowo – przedmiotowym oraz po przeanalizowaniu przedstawionej dokumentacji lekarskiej, a także w oparciu o opinię specjalisty psychiatry, orzeczeniem z dnia 11 maja 2015r. Komisja Lekarska nie stwierdziła naruszenia sprawności organizmu powodującego całkowitą niezdolność odwołującego do pracy w gospodarstwie rolnym. Wobec powyższego, Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego zaskarżoną decyzją odmówił wnioskodawcy prawa do renty rolniczej (odpowiedź KRUS na odwołanie z dnia
8 czerwca 2015r., k. 3-4 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

S. W. ur. (...), posiada wykształcenie zawodowe (ślusarz). Od dnia 5 października 1985r. pozostaje w związku małżeńskim z T. W. (odpis skrócony aktu małżeństwa, k. 2 a.r.). Odwołujący wraz z żoną jest właścicielem niezabudowanej działki nr (...) o obszarze 57 arów, położonej w gminie S. (akt notarialny repetytorium A nr (...) z dnia 8 października 1991r., k. 14-15v a.r.). Nie jest właścicielem (współwłaścicielem), posiadaczem samoistnym lub zależnym (w tym dzierżawcą) gospodarstwa rolnego na terenie innej gminy (oświadczenie z dnia 18 lutego
2015r., k. 18 a.r.). Nie prowadzi także działów specjalnych (oświadczenie w sprawie prowadzenia działów specjalnych z dnia 18 lutego 2015r., k. 17 a.r.).

W okresie od dnia 28 września 1971r. do dnia 31 sierpnia 1978r. odwołujący był zatrudniony w (...) Fabryce (...) w W. jako ślusarz montażysta (świadectwo pracy, k. 11-11v a.r.). Następnie podjął zatrudnienie w Fabryce (...) w W. (aktualna nazwa: Fabryka (...) S.A.), gdzie w okresie od dnia 14 listopada 1978r. do dnia 31 stycznia 1994r. pracował na stanowisku ślusarza remontowego. W trakcie w/w zatrudnienia S. W. korzystał z urlopu bezpłatnego od dnia 21 września 1981r. do dnia 3 października 1981r., od dnia 16 września 1982r. do dnia 30 września 1982r., od dnia 17 września 1990r. do dnia 16 października 1990r., od dnia 19 sierpnia 1991r. do dnia 18 września 1991r., od dnia
30 września 1991r. do dnia 25 października 1991r. oraz od dnia 21 września 1992r. do dnia
20 października 1992r. (świadectwo pracy, k. 12 a.r.).

W dniu 8 października 1991r. rodzice odwołującego sporządzili u notariusza umowę darowizny w związku z zaprzestaniem działalności rolniczej, na mocy której darowali odwołującemu niezabudowaną działkę nr (...) o obszarze 57 arów położoną w gminie S. (akt notarialny repetytorium A nr (...) z dnia 8 października 1991r., k. 14-15v a.r.). Od tego momentu wójt gminy S. co roku ustalał S. W. oraz jego małżonce T. W. podatek rolny (decyzja nr (...) w sprawie podatku rolnego z dnia 9 lutego 2015r., k. 16 a.r.).

W okresie od dnia 1 lutego 1994r. do dnia 31 grudnia 1995r. oraz od dnia 1 listopada 2007r. S. W. podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników (zaświadczenie dotyczące okresów podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników, okresów podlegających zaliczeniu oraz wysokości opłaconych składek, k. 4-7 a.r., karta ewidencyjna płatnika, k. 8 a.r., wywiad ubezpieczeniowy, k. 9-10 a.r.).

W okresie od dnia 4 października 1995r. do dnia 31 października 2007r. odwołujący pobierał z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych rentę inwalidzką (zaświadczenie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 11 lutego 2008r., k. 13 a.r.).

W dniu 18 lutego 2015r. S. W. złożył w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w W. wniosek o rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy wraz z m.in. kwestionariuszem dotyczącym okresów podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników oraz okresów podlegających zaliczeniu do tego ubezpieczenia, odpisem skróconym aktu małżeństwa, zaświadczeniem dotyczącym okresów podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników, okresów podlegających zaliczeniu oraz wysokości opłaconych składek, świadectwami pracy, aktem notarialnym, decyzją nr (...) w sprawie podatku rolnego, jak i oświadczeniami (wniosek z dnia
18 lutego 2015r. wraz z załącznikami, k. 1-18 a.r.).

Lekarz Rzeczoznawca Kasy orzeczeniem z dnia 2 kwietnia 2015r. nie uznał S. W. za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym. Nie stwierdził przy tym niezdolności badanego do samodzielnej egzystencji. Zaznaczył także, że badany nie kwalifikuje się do skierowania na rehabilitację leczniczą realizowaną przez KRUS. Jako niecelowe uznał również przekwalifikowanie zawodowe. W uzasadnieniu swego stanowiska Lekarz Rzeczoznawca Kasy podniósł, że po badaniu podmiotowo – przedmiotowym oraz po przeanalizowaniu przedstawionej dokumentacji leczenia i badań dodatkowych nie stwierdził naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym (orzeczenie Lekarza Rzeczoznawcy Kasy z dnia 2 kwietnia 2015r., k. 20-21 a.r.).

Przed badaniem przez Lekarza Rzeczoznawca Kasy, S. W. został skierowany na badanie lekarskie do lekarza specjalisty z zakresu psychiatrii, który rozpoznał zaburzenia depresyjne nawracające (obecnie epizod o nasileniu lekkim F33.0). Psychiatra dr n. med. J. C. w orzeczeniu z dnia 27 marca 2015r. stwierdziła, że aktualny stan psychiczny odwołującego jest stabilny, nie stwierdziła większych odchyleń.
Z przyczyn psychiatrycznych uznała brak podstaw do orzeczenia niezdolności do pracy
w rolnictwie (orzeczenie z dnia 27 marca 2015r., k. 25-25v a.r.).

Odwołujący wniósł sprzeciw od orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy Kasy z dnia
2 kwietnia 2015r., w związku z powyższym sprawa została skierowana do rozpoznania przez Komisję Lekarską Kasy (sprzeciw z dnia 22 kwietnia 2015r., k. 60 a.r.).

Komisja Lekarska Kasy orzeczeniem z dnia 11 maja 2015r. również nie uznała S. W. za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym. Nie stwierdziła przy tym niezdolności badanego do samodzielnej egzystencji i wskazała, że odwołujący nie kwalifikuje się do skierowania na rehabilitację leczniczą realizowaną przez KRUS, za niecelowe uznała także przekwalifikowanie zawodowe. W uzasadnieniu Komisja Lekarska Kasy wskazała, że po badaniu podmiotowo – przedmiotowym, po przeanalizowaniu przedstawionej dokumentacji leczenia i badań dodatkowych oraz po zasięgnięciu opinii specjalisty psychiatry KRUS, nie stwierdziła naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym (orzeczenie Komisji Lekarskiej Kasy z dnia 11 maja 2015r., k. 57-58 a.r.).

W oparciu o powyższe ustalenia, na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2013r., poz. 1403 ze zm.), Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego wydał w dniu 15 maja 2015r. decyzję znak: (...), którą odmówił S. W. prawa do renty rolniczej (decyzja Prezesa KRUS z dnia 15 maja 2015r., znak: (...), k. 65-65v a.r.).

S. W. odwołał się od powyższej decyzji (odwołanie od decyzji Prezesa KRUS z dnia 15 maja 2015r., znak: (...), k.2-2v a.s.).

W toku postępowania odwoławczego, postanowieniem z dnia 29 czerwca 2015r. Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów: psychiatry, ortopedy oraz internisty celem ustalenia, czy odwołujący jest zdolny czy też całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a jeżeli tak to od kiedy, czy jest to niezdolność trwała czy okresowa i na jaki okres (postanowienie Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 29 czerwca 2015r., k. 6 a.s.).

Biegły sądowy specjalista z zakresu chorób wewnętrznych dr n. med. P. D. w opinii z dnia 5 sierpnia 2015r. rozpoznał u S. W. nadwagę
(BMI=26,5 kg/m ²), zredukowane nadciśnienie tętnicze, wole guzkowe tarczycy nadczynne, leczone radiojodem (6 lipca 2015r.), hipercholerosterolemię, przewlekłą chorobę wrzodową dwunastnicy z okresowymi zaostrzeniami, przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka, uchyłki esicy, łagodny rozrost gruczołu krokowego niewielkiego stopnia stan po operacyjnym leczeniu żylaków kończyn dolnych (2014r.) oraz operacyjne leczenie przepukliny pępkowej. Badaniem przedmiotowym biegły sądowy nie stwierdził innych odchyleń od stanu prawidłowego, a w szczególności klinicznych objawów niewydolności układów i narządów wewnętrznych, w tym układu oddechowego, sercowo – naczyniowego, pokarmowego i moczowego. Ze względu na w/w schorzenia, zdaniem biegłego, konieczne jest przestrzeganie właściwej diety, dalsze systematyczne leczenie farmakologiczne oraz okresowa kontrola w poradniach specjalistycznych, w tym w poradni internistycznej. Biorąc pod uwagę wywiady i obraz kliniczny, w ocenie biegłego sądowego internisty, aktualnie nie stwierdza się klinicznych objawów niewydolności układów i narządów wewnętrznych, w tym układu oddechowego, krążenia, pokarmowego i moczowego oraz wielonarządowych powikłań w przebiegu nadciśnienia tętniczego. Także w wynikach dostępnych badań dodatkowych, biegły nie znajduje wystarczających podstaw, aby uznać wnioskodawcę (jak podaje obecnie pracuje w rolnictwie) za osobę całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym z przyczyn internistycznych. Dodatkowo biegły zaznaczył, że również w przeszłości nie istniały podstawy do tego (opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu chorób wewnętrznych dr n. med. P. D. z dnia 5 sierpnia 2015r., k. 20-22 a.s.).

W dniu 18 sierpnia 2015r. opinię w sprawie wydał biegły sądowy specjalista ortopeda – traumatolog M. G., który rozpoznał u S. W. zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa bez upośledzenia sprawności i bez objawów zespołu bólowego, jak i początkowe zmiany zwyrodnieniowe bioder. Zdaniem biegłego ortopedy, analiza przedstawionej dokumentacji, zebrany wywiad oraz przeprowadzone badanie, pozwalają stwierdzić, że badany nie utracił zdolności do pracy, ani nie utracił całkowicie zdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Wprawdzie wykonane badania obrazowe uwidaczniają zmiany dyskopatyczne kręgosłupa, ale stopień ich nasilenia nie jest duży. Widoczne są także początkowe zmiany zwyrodnieniowe bioder. Również przeprowadzone badanie ortopedyczne nie ujawnia jakiejkolwiek dysfunkcji, tym bardziej w stopniu, który powodowałby niezdolność do pracy. Ruchy kręgosłupa są wykonywane swobodnie, w zakresie zbliżonym do prawidłowego, nie stwierdza się obiektywnych objawów zespołu bólowego. W zakresie kończyn nie występuje dysfunkcja. Ruchy w stawach i siła mięśniowa są prawidłowe, chwytność i wydolność chodu także jest prawidłowa. W ocenie biegłego ortopedy, S. W. jest zdolny do pracy zgodnie
z kwalifikacjami i umiejętnościami. Nie stwierdzono u niego całkowitej niezdolności do pracy w rolnictwie (opinia biegłego sądowego specjalisty ortopedy – traumatologa M. G. z dnia 18 sierpnia 2015r., k. 25-26 a.s.).

W dniu 21 września 2015r. opinię wydała biegła sądowa specjalistka z zakresu psychiatrii M. P., która rozpoznała u odwołującego zaburzenia depresyjne nawracające (epizod łagodny). Zdaniem biegłej z zakresu psychiatrii, badany jest prawidłowo wszechstronnie zorientowany, w rzeczowym kontakcie, wielomówny, a jego wypowiedzi są skupione na stanie zdrowia i dolegliwościach. Nastrój jest obniżony płytko, afekt dostosowany, dość dobrze modulowany, bez psychozy i istotnego spadku funkcji poznawczych. Biegła sądowa z zakresu psychiatrii zgodziła się z KRUS, że niewielkie nasilenie objawów depresji nie uzasadnia orzekania całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (opinia biegłej sądowej specjalistki z zakresu psychiatrii M. P. z dnia 21 września 2015r., k. 34 a.s.).

Wskazany stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, w tym w aktach rentowych S. W., które zostały ocenione jako w pełni wiarygodne. Dodatkowo podstawę ustaleń faktycznych stanowiły opinie biegłych specjalistów z zakresu psychiatrii, ortopedii oraz interny. Sąd Okręgowy ocenił je jako rzetelne, trafne i dostatecznie wyjaśniające przedmiot sporu, gdyż zostały wydane przez specjalistów w dziedzinie schorzeń, na jakie choruje odwołujący, nadto po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej, a także po przeprowadzeniu badania. Opinie biegłych spełniają więc wymogi dla tego rodzaju środków dowodowych, przewidziane w art.
278 k.p.c. i art. 285 k.p.c. Biegli jednomyślnie wskazali, że nie znajdują wystarczających podstaw, aby uznać wnioskodawcę za osobę całkowicie niezdolną do pracy
w gospodarstwie rolnym. Wobec tego nie było podstaw, by wydane opinie kwestionować. Jako spójne, wyczerpujące i logicznie uzasadnione mogły one stanowić podstawę ustaleń w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie S. W. od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia 15 maja 2015r., znak: (...), jako niezasadne nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2015r., poz. 704), renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1) podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust. 2,

2) jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym,

3) całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt
1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Osobie, która spełnia powyższe warunki przysługuje, według art. 22 ust. 1 w/w ustawy, renta stała, jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym jest trwała i nie orzeczono celowości przekwalifikowania zawodowego. W pozostałych przypadkach renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje jako renta okresowa przez okres wskazany w decyzji Prezesa Kasy lub do czasu objęcia rencisty innym ubezpieczeniem społecznym.

W myśl ustępu 5, 6 i 7 art. 21 powoływanej ustawy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. Całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za trwałą, jeżeli ubezpieczony nie rokuje odzyskania zdolności do osobistego wykonywania pracy
w gospodarstwie rolnym. Jeżeli zaś ubezpieczony rokuje odzyskanie zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym, to wówczas całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznawana jest za okresową.

Niepodważalną okolicznością w sprawach choćby o rentę, jest to, że stwierdzenie niezdolności do pracy wymaga wiadomości specjalnych, toteż podstawę ustaleń stanowią dowody z opinii biegłych, posiadających wiedzę medyczną adekwatną do rodzaju schorzeń osoby zainteresowanej uzyskaniem świadczenia. Prawidłowa opinia winna być wyczerpująca, czyli odnosić się do wszystkich kwestii zawartych w tezie dowodowej, jak również zawierać logiczne uzasadnienie postawionych wniosków. Dowód tego rodzaju podlega ocenie według zasad określonych w art. 233 § 1 k.p.c., a więc na podstawie kryteriów zgodności z zasadami logiki, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia skuteczności wyrażonych w niej wniosków, bez wkraczania w sferę wiedzy specjalistycznej.

Dodatkowo istotne jest i wymaga podkreślenia, że postępowanie sądowe
w sprawach dotyczących ubezpieczenia rentowego wszczynane w rezultacie odwołania wniesionego przez ubezpieczonego ma charakter odwoławczy. Jego przedmiotem jest więc ocena zgodności z prawem - w aspekcie formalnym i materialnym - decyzji wydanej przez organ rentowy na wniosek ubezpieczonego lub z urzędu. Badanie owej zgodności z prawem i legalności decyzji oraz orzekanie o niej jest możliwe tylko przy uwzględnieniu stanu faktycznego oraz prawnego istniejącego w chwili wydawania decyzji. Mówiąc inaczej
- o zasadności przyznania lub odmowy przyznania świadczenia decydują okoliczności istniejące w chwili ustalania do niego prawa. Postępowanie dowodowe przed sądem jest bowiem postępowaniem sprawdzającym, weryfikującym ustalenia dokonane przez organ rentowy, a biegli sądowi nie zastępują lekarza orzecznika ZUS (czy Lekarza Rzeczoznawcy KRUS), tylko zgodnie z posiadaną wiedzą specjalistyczną poddają ocenie merytorycznej trafność wydanego przez niego orzeczenia o zdolności wnioskodawcy do pracy lub jej braku (wyrok Sądu Najwyższego – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 20 maja
2004 roku, II UK 395/03, OSNAPiUS 2005, Nr 3, poz. 43).

W świetle cytowanych wyżej przepisów kwestią wymagającą rozstrzygnięcia
w przedmiotowej sprawie, od której zależała skuteczność odwołania S. W., było ustalenie, czy odwołujący jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym.

Na tę okoliczność Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu psychiatrii, ortopedii oraz interny jako właściwych ze względu na schorzenia odwołującego (o powołanie biegłych innych specjalności odwołujący nie wnosił, co wskazał w piśmie z dnia 7 lipca 2015r. – k. 12 a.s.). Biegli po przeprowadzonym badaniu odwołującego oraz zapoznaniu się z dokumentacją medyczną, rozpoznali: nadwagę (BMI=26,5 kg/m ²), zredukowane nadciśnienie tętnicze, wole guzkowe tarczycy nadczynne, hipercholersterolemię, przewlekłą chorobę wrzodową dwunastnicy z okresowymi zaostrzeniami, przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka, uchyłki esicy, łagodny rozrost gruczołu krokowego niewielkiego stopnia stan po operacyjnym leczeniu żylaków kończyn dolnych, zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa bez upośledzenia sprawności i bez objawów zespołu bólowego, jak i początkowe zmiany zwyrodnieniowe bioder oraz zaburzenia depresyjne nawracające (epizod łagodny). W konkluzji biegli jednoznacznie uznali, że powyższe schorzenia i stan ich zaawansowania nie czynią odwołującego całkowicie niezdolnym do pracy w gospodarstwie rolnym.

W ocenie Sądu Okręgowego należało podzielić wywody i wnioski z opinii biegłych
z zakresu psychiatrii, ortopedii oraz interny. Podkreślić należy, że wszystkie opinie wydane zostały przez lekarzy o specjalnościach odpowiednich do ujawnionych jednostek chorobowych, po dokonaniu analizy zebranej w sprawie dokumentacji medycznej, przeprowadzeniu wywiadu oraz badania odwołującego. Nadto, co najistotniejsze, wnioski, jakie znajdują się w opiniach, są spójne i logiczne. Sąd nie miał więc podstaw, aby opinii nie podzielić, tym bardziej, że nie zawierają one żadnych sprzeczności i opierają się na przeprowadzonych badaniach odwołującego.

Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego nie wnosiła zastrzeżeń do treści opinii biegłych. Z kolei S. W. nie zgodził się z wnioskami biegłych, ale jego stanowisko było, zdaniem Sądu, bezzasadne i stanowiło subiektywną, odmienną od biegłych ocenę stanu zdrowia, która nie odwoływała się do rzeczowych, uzasadnionych argumentów, a opierała się jedynie na pewnych uogólnionych tezach i twierdzeniach, jak choćby dotyczących tego, że wedle odwołującego biegli „wypisują 10% wartości tego co jest”. Odwołujący wskazanego twierdzenia nie argumentował w żaden sposób, nie wskazał, co nie zostało przez biegłych uwzględnione i właściwie ocenione. Powoływał się przy tym na swój stan psychiczny, ale został on oceniony najpierw przez lekarza psychiatrę w KRUS, a potem przez Lekarza Rzeczoznawcę Kasy, Komisję Lekarską Kasy i wreszcie biegłego sądowego –psychiatrę, którzy zgodnie wskazali na pewne, opisane w orzeczeniach i opiniach zaburzenia odwołującego o podłożu psychicznym o charakterze łagodnym, nie powodujące jednak niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Odwołujący, który z takim stwierdzeniem nie zgodził się, nie wskazał konkretnych błędów i nieścisłości w opiniach, a Sąd dogłębnie analizując stanowiska ortopedy, psychiatry i internisty, nie stwierdził istnienia przesłanek do ich negowania. Tym samym, zdaniem Sądu, brak było podstaw do powoływania kolejnych biegłych szczególnie, że Sąd nie jest obowiązany dopuszczać dowodu z opinii kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy opinia złożona już w sprawie jest niekorzystna dla strony. Argumentacja przeciwna prowadziłaby bowiem do wniosku, że konieczne byłoby powołanie w sprawie wszystkich możliwych biegłych danej specjalności w celu upewnienia się, czy niektórzy z nich nie byliby takiego zdania jak strona (komentarz do kodeksu postępowania cywilnego, Część pierwsza – Postępowanie rozpoznawcze, pod red. Prof. dr. hab. Tadeusza Erecińskiego, tom 1, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 2001, teza 8 do art.
286 i powołane w niej orzeczenia S.N., str. 523). Wskazać też należy, że potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 1999r., I PKN 20/99, OSNAPiUS 2000, nr 15, poz. 479).

Biorąc zatem pod uwagę opinie, które zostały w sprawie wydane, Sąd nie miał możliwości zamiany zaskarżonej decyzji, tym bardziej, że Sąd Najwyższy, choćby w wyroku z dnia 14 marca 2007r. (III U 130/06, LEX 368973), wskazał, że ustaleń w sprawie o świadczenie rentowe w zakresie medycznym nie można oprzeć wbrew opinii biegłych lekarzy sądowych. Jak czytamy w tym wyroku, dopiero ustalenia biegłych lekarzy sądowych dostarczają sądowi wiedzy specjalistycznej koniecznej do dokonania oceny stanu zdrowia osoby ubiegającej się o świadczenia rentowe, w tym o rodzaju występujących schorzeń, stopniu ich zaawansowania i nasilenia związanych z nimi dolegliwości. Również w uzasadnieniu wyroku z dnia 12 stycznia 2010r. (I UK 204/09, LEX 577813) Sąd Najwyższy wskazał, iż w sprawie, której przedmiotem jest prawo do renty z ubezpieczenia społecznego, warunkująca powstanie tego prawa ocena niezdolności do pracy w zakresie wymagającym wiadomości specjalnych musi znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych posiadających odpowiednią wiedzę medyczną adekwatną do rodzaju schorzeń ubezpieczonego.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie S. W. od decyzji Prezesa KRUS z dnia 15 maja
2015r., gdyż jest ona słuszna i odpowiada prawu.

ZARZĄDZENIE

(...)