Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 2 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w IV Wydziale Karnym- Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: SSO Dorota Kropiewnicka (spr.)

Sędziowie: SSO Agata Regulska

SSO Alojzy Zawadzki

Protokolant: Aneta Malewska

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 2 grudnia 2013 r.

w sprawie oskarżonych A. W. (1), B. W. oraz A. W. (2)

zażalenia oskarżyciela prywatnego W. W. z dnia 1 sierpnia 2013 r.

na zarządzenie upoważnionego sędziego Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia

z dnia 12 lipca 2013 r., sygn. akt: V K 458/13

w przedmiocie odmowy przyjęcia zażalenia oskarżyciela prywatnego

na podstawie art. 437 § 1 kpk w zw. z art. 466 § 1 kpk

p o s t a n o w i ł:

I.  zażalenia nie uwzględnić i zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy;

II.  zwolnić oskarżyciela prywatnego W. W. od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

Zarządzeniem z dnia 12 lipca 2013 r. upoważniony sędzia Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia odmówił przyjęcia zażalenia oskarżyciela prywatnego na postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt V K 458/13 o umorzeniu postępowania, uznając że zostało ono złożone po terminie.

Powyższe zarządzenie zaskarżył oskarżyciel prywatny, który zarzucił mu obrazę przepisów postępowania, a to art. 429 § 1 kpk poprzez bezzasadne uznanie, że zażalenie zostało wniesione po terminie, podczas gdy postanowienie o umorzeniu postępowania z dnia 12 czerwca 2013 r. zostało oskarżycielowi prywatnemu doręczone w dniu 20 czerwca 2013 r. wraz z informacją, że nie podlega ono zaskarżeniu. Kierując się treścią ww. pouczenia oskarżyciel nie wiedział, że w istocie może zaskarżyć postanowienie, co skutkowało wprowadzeniem go w błąd oraz opóźnieniem w złożeniu środka odwoławczego.

Wskazując na powyższe, skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie oskarżyciela prywatnego było oczywiście bezzasadne. Zażalenie na postanowienie o umorzeniu postępowania zostało wniesione po terminie i w świetle ujawnionych w sprawie okoliczności żadnego znaczenia dla treści rozstrzygnięcia nie mógł mieć fakt, że na doręczonym skarżącemu odpisie postanowienia rzeczywiście zamieszczono pouczenie, że orzeczenie to nie podlega zaskarżeniu.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że oskarżyciel prywatny był obecny na posiedzeniu Sądu w dniu 12 czerwca 2013 r., kiedy ogłoszono postanowienie o umorzeniu postępowania. Wysłuchał treści orzeczenia oraz pouczenia Przewodniczącego o sposobie i terminie wniesienia zażalenia. Zgodnie z art. 100 § 2 kpk orzeczenie lub zarządzenie wydane poza rozprawą należy doręczyć prokuratorowi, a także stronie i osobie nie będącej stroną, którym przysługuje środek zaskarżenia, jeżeli nie brali oni udziału w posiedzeniu lub nie byli obecni przy ogłoszeniu; w innych wypadkach o treści orzeczenia lub zarządzenia należy powiadomić strony. Jednocześnie z art. 460 kpk wynika, że zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od daty ogłoszenia postanowienia, a jeżeli ustawa nakazuje doręczenie postanowienia - od daty doręczenia.

Skoro oskarżyciel prywatny był obecny na posiedzeniu Sądu, na którym ogłoszono kwestionowane przez niego postanowienie, to termin do wniesienia zażalenia zaczął dla niego biec z chwilą ogłoszenia orzeczenia. Żadnego znaczenia dla ustalenia terminu właściwego do wniesienia zażalenia nie mógł mieć fakt jego doręczenia skarżącemu. Czynność taka miała wyłącznie informacyjny charakter i nie pociągała za sobą żadnych skutków procesowych, zwłaszcza skutku w postaci „uruchomienia” terminu do złożenia zażalenia. Skoro orzeczenie zostało ogłoszone w dniu 12 czerwca 2013 r., to termin do złożenia zażalenia upłynął z dniem 19 czerwca 2013 r.

Oczywistym pozostaje także, że żadnego wpływu na sytuację procesową skarżącego nie miało błędnie sformułowanie pouczenia zawartego na doręczonym oskarżycielowi odpisie postanowienia. Skoro doręczenia dokonano w dniu 20 czerwca 2013 r.- a więc już po upływie terminu do złożenia zażalenia- to błędne pouczenie w żaden sposób nie ograniczało interesów skarżącego, który w dniu 20 czerwca 2013 r. i tak nie mógłby już przecież zachować terminu do złożenia zażalenia. O ile więc zgodnie z art. 16 § 1 kpk brak pouczenia lub mylne pouczenie nie może wywoływać ujemnych skutków procesowych dla uczestnika postępowania lub innej osoby, której to dotyczy, o tyle mylne pouczenie nie może skutkować zaktualizowaniem się uprawnienia, które wcześniej wygasło z powodu upływu terminu ustawowego.

Mając powyższe na uwadze należało uznać, że zarządzenie o odmowie przyjęcia zażalenia oskarżyciela prywatnego na postanowienie o umorzeniu postępowania było w pełni prawidłowe i należało utrzymać je w mocy.