Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 342/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący:

SSO Mariusz Górski (spr.)

Sędziowie:

SSO Agnieszka Połyniak

SSO Sylwana Wirth

Protokolant:

Marta Synowiec

przy udziale Andrzeja Mazurkiewicza Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2016 r.

sprawy P. D.

syna W. i E. z domu M. (...) r. w Ś. z art. 281 kk w związku z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i jego obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy

z dnia 23 lutego 2016 r. sygnatura akt II K 941/15

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz r. pr. H. N. z Kancelarii Radcy Prawnego w Ś. 516,60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn.akt IV Ka 342/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem P. D. uznany został za winnego tego, że:

w dniu 11 czerwca 2015 roku w Ś. woj. (...), działając w celu utrzymania się w posiadaniu artykułów masarniczych o wartości 120 zł zabranych wcześniej z lady chłodniczej marketu (...) położonego przy ul. (...), groził zabójstwem usiłującemu go zatrzymać pracownikowi ochrony-A. S., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc karanym wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy III K 53/07 z 12.06.2007 roku za czyn z art. 280 § 1 kk i art. 280 § 2 kk na karę łączną 2 lata pozbawienia wolności, którą odbył w okresach 03.11.2006-31.01.2007; 05.08.2008-09.02.2011; 03.01.2013-30.03.2013r,

tj. za winnego popełnienia czynu z art. 281 kk w zw. z art. 64§1 kk i za to na podstawie powołanego przepisu wymierzono oskarżonemu karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Wyrok powyższy zaskarżył oskarżony i jego obrońca.

Z treści apelacji oskarżonego wynika zarzut obrazy przepisów postępowania, a to art. 132§4 kpk ,a przejawiający się w rozpoznaniu sprawy podczas nieobecności skarżącego choć zdaniem apelującego winien on uczestniczyć w rozprawie przed Sądem I instancji, a nie był on niej zawiadomiony.

Nadto apelujący zarzucił rażącą niewspółmierność kary w stosunku do zawinienia.

Tym samym oskarżony wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego jej rozpoznania.

Z kolei obrońca P. D. zarzucił orzeczeniu:

- na podstawie art. 438 pkt 2 kpk obrazę przepisów prawa procesowego przez nie przesłuchanie oskarżonego wobec jego nieobecności na rozprawie, tj. wobec błędnego doręczenia wezwania na rozprawę członkowi rodziny nie zaś oskarżonemu,

- obrazę art. 438 pkt 4 kpk, polegającą na orzeczeniu rażąco niewspółmiernie wysokiej kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

I tym samym wniósł :

- uchylenie zaskarżonego wyroku i skierowanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia,

Ewentualnie o:

- zmianę zaskarżonego wyroku przez orzeczenie kary 1 roku pozbawienia wolności w zawieszeniu

- zasądzenie na rzecz obrońcy kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacje nie zasługują na uwzględnienie.

Wbrew twierdzeniom skarżących Sąd I instancji po prawidłowo przeprowadzonym postępowaniu dokonał jedynie trafnych ustaleń w zakresie stanu faktycznego, a stanowisko swe tak odnośnie sprawstwa P. D. jak i jego zawinienia oraz wymiaru kary przekonująco uzasadnił.

W tej sytuacji skoro Sąd Okręgowy zgadza się z tezami Sądu Rejonowego zbędną jest ponowna analiza dowodów, gdyż byłoby to jedynie powtarzaniem trafnych, podniesionych wcześniej argumentów.

Odnosząc się zatem jedynie do szczegółowych zarzutów obu apelacji należy stwierdzić, że Sąd I instancji nie naruszył jakiegokolwiek przepisu rozpoznając sprawę oskarżonego na rozprawie 23 lutego 2016 r. bez jego obecności.

I tak, jak wynika z treści art. 132§4 kpk tzw. doręczenia zastępczego nie stosuje się odnośnie zawiadomienia o terminie pierwszej rozprawy głównej.

Taka sytuacja nie miała jednak miejsca, bowiem jak wynika z elektronicznego potwierdzenia odbioru (k.16), a które to stanowisko podzielił na rozprawie odwoławczej obrońca – P. D. został osobiście powiadomiony o owej rozprawie 22 stycznia 2016 r., a zatem nie przybywając na rozprawę sam pozbawił się możliwości aktywnej obrony w postępowaniu jurysdykcyjnym.

Przypomnieć należy także o art. 374§1 kpk z treści którego wynika, że obecność oskarżonego na rozprawie, w takiej sprawie jak omawiana, jest jego prawem nie zaś obowiązkiem.

Odnosząc się z kolei do zarzutu rażącej niewspółmierności kary należy zauważyć, że obrońca oskarżonego a także poniekąd sam oskarżony kwestionują w istocie dokonane ustalenia w części tyczącej grożenia pokrzywdzonemu zabójstwem przez P. D.. Nie powołują przy tym jakichkolwiek argumentów z jakich to przyczyn nie należy dać wiary A. S. właśnie w tym zakresie.

Przypomnieć zatem należy apelującym, że pokrzywdzony tak w postępowaniu przygotowawczym jak i przed Sądem jednoznacznie opisał przebieg omawianego zdarzenia, a w szczególności także groźbę ze strony oskarżonego, a to stwierdzenie, że „(...) pokrzywdzonego nożem”. Zauważyć przy tym należy, że zeznania A. S. są nad wyraz stonowane, bowiem ten nie starał się ponad miarę obciążać sprawcę, a co wynika choćby ze zdania, że u oskarżonego noża nie wiedział.

Mając na uwadze charakter przypisanego oskarżonemu czynu, jego uprzednią kilkakrotną karalność, a zwłaszcza odpowiedzialność w warunkach recydywy, należy stwierdzić, że wymierzona mu kara, zbliżona niemal całkowicie do dolnej granicy ustawowego zagrożenia, jawi się jako nader umiarkowana, a przy tym brak jakichkolwiek przesłanek, o których mowa w art. 69§1 kk dla ewentualnego zawieszenia jej wykonania.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak na wstępie.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13