Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy Wydział III Karny w Wałbrzychu w składzie:

Przewodniczący S.S.R. Sebastian Kowalski

Protokolant Magdalena Borys

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu – Michała Długosza,

po rozpoznaniu w dniach: 11 października, 24 listopada, 1 grudnia 2016 r. oraz 9 lutego 2017 r.,

sprawy:

1)  Ł. P.,

ur. (...) w T., syna R. i H. z d. Z.,

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie od 15 stycznia 2016 roku do dnia 18 stycznia 2016 roku w W., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. S.po uprzednim wyłamaniu zamków w drzwiach do korytarza, pomieszczenia gospodarczego i biurowego, dostał się do wnętrza przedsiębiorstwa (...)przy ul. (...)skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia nożyc do żywopłotu (...)wartości 500 złotych, nożyc do żywopłotu wartości 200 złotych, nożyc do żywopłotu (...)wartości 100 złotych, młota udarowego H. H.wartości 300 złotych, pieniędzy w kwocie 1500 złotych, koszulki rowerowej (...) wartości 50 złotych oraz spodni rowerowych wartości 20 złotych czym spowodował straty w kwocie 3670 złotych na szkodę (...)oraz (...) J. P. (1), przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 27.08.2010 r. sygn. akt III K 1157/10 za przestępstwo określone w art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę trzech lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności, która odbył w okresie od dnia 28.06.2012 r. do dnia 12.09.2015 r. w Zakładzie Karnym w Wołowie, to jest o przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.,

II.  w dniu 31 października 2015 r. w W., woj. (...), wykorzystując sen pokrzywdzonej oraz niezabezpieczone drzwi do lokalu mieszkalnego dostał się do jego wnętrza, skąd zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki S. (...), laptop marki M. z routerem, srebrną bransoletkę z napisem (...), zegarek marki F., zegarek marki R., portfel wraz z zawartością dowodu osobistego, kartą bankomatową Banku (...), pieniędzy w kwocie 200 złotych oraz klucze do mieszkania o łącznej wartości 3350 złotych, czym działał na szkodę J. P. (2), przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 27 sierpnia 2010 roku w sprawie IIIK 1157/10 o czyny z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. oraz za czyn z art. 278 § 1 i 5 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. za które na podstawie art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. wymierzono karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 28 czerwca 2012 r. do 16 marca 2015 r. z zaliczeniem na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet kary okresu tymczasowego aresztowania w dniach od 31 marca 2010 r. do 31 lipca 2010 roku, to jest o przestępstwo z art. 278 § 1 i 5 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.,

2)  M. S.,

ur. (...)w W., syna Z.i U.z d. Z.,

oskarżonego o to, że:

III.  w okresie od 15 stycznia 2016 roku do dnia 18 stycznia 2016 roku w W., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. P., po uprzednim wyłamaniu zamków drzwiach do korytarza, pomieszczenia gospodarczego i biurowego dostał się do wnętrza przedsiębiorstwa (...)przy ul. (...)skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia nożyc do żywopłotu (...)wartości 500 złotych, nożyc do żywopłotu wartości 200 złotych, nożyc do żywopłotu (...)wartości 100 złotych, młota udarowego H. H.wartości 300 złotych, pieniędzy w kwocie 1500 złotych, koszulki rowerowej adidas wartości 50 złotych oraz spodni rowerowych wartości 20 złotych czym spowodował straty w kwocie 3670 złotych na szkodę (...)oraz (...) J. P. (1), przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 18.10.2011 r. sygn. akt IIIK 113/11 za przestępstwo określone w art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 21.09.2013 r. do dnia 1.12.2014 r. w Zakładzie Karnym w Wołowie, to jest o przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.,

I Ł. P. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku, przy czym przyjmuje, że był skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 27 sierpnia 2010 r. (sygn. akt III K 1157/10) za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 1 roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności, którą po połączeniu z innymi karami odbywał w okresie od 28 czerwca 2012 r. do 16 marca 2015 r., to jest za winnego popełnienia występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. i za to, na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II uniewinnia Ł. P. od popełnienia czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku;

III M. S. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie III części wstępnej wyroku, przy czym przyjmuje, że był skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 24 listopada 2010 r. (sygn. akt II K 457/10) za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą po połączeniu z innymi karami odbywał w okresie od 21 września 2013 r. do 1 grudnia 2014 r., to jest za winnego popełnienia występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. i za to, na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

IV na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka od Ł. P. i M. S. solidarnie obowiązek naprawienia części szkody wyrządzonej przypisanym im przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz J. P. (1) 3000 (trzech tysięcy) złotych;

V zwalnia oskarżonych M. S. i Ł. P. od ponoszenia kosztów sądowych, zaliczając wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

Sygnatura akt III K 176/16

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu rozprawy głównej Sąd – w sprawie Ł. P. – ustalił niżej przedstawiony stan faktyczny.

Jednego dnia w okresie od 15 stycznia 2016 roku do dnia 18 stycznia 2016 roku Ł. P.spotkał w W. M. S.– znali się z zakładu karnego, w którym niegdyś odbywali karę pozbawienia wolności. Obaj doszli do wniosku, że pojadą na teren (...), aby stamtąd coś ukraść. Pojechali autobusem.

Po obejściu terenu palmiarni, oskarżeni uznali, że dobrym miejscem do dokonania kradzieży jest stojący na terenie tejże, budynek – zamknięty przed dostępem niepowołanych osób. Ł. P. i M. S. wyłamali zamki w drzwiach do korytarza, a także pomieszczenia gospodarczego i biurowego, pomieszczonych w budynku, a stamtąd zabrali w celu przywłaszczenia: nożyce do żywopłotu (...) wartości 500 złotych, nożyce do żywopłotu wartości 200 złotych, nożyce do żywopłotu (...) wartości 100 złotych, młot udarowy H. H. wartości 300 złotych, pieniądze w kwocie 1500 złotych, koszulkę rowerową adidas wartości 50 złotych oraz spodnie rowerowe wartości 20 złotych, czym spowodował straty w kwocie 3670 złotych należące do J. P. (1).

Dowody : wyjaśnienia M. S. k. 303-304,

wyjaśnienia A. P. k. 212,

zeznania J. P. (1) k. 207 v.

Zabranymi rzeczami i pieniędzmi oskarżeni podzielili się.

W postępowaniu przygotowawczym odzyskano: dwie sztuki nożyc do żywopłotu i młot udarowy H., które zostały zwrócone J. P. (1).

Dowody: protokoły zatrzymania rzeczy k. 206,

zeznania J. P. (1) k. 207 v.

Ł. P. przyznał się do popełnienia przestępstwa kradzieży z włamaniem na szkodę J. P. (1).

Wymieniony oskarżony był w przeszłości wielokrotnie karany za przestępstwa; m.in. był skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 27 sierpnia 2010 r. (sygn. akt III K 1157/10) za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 1 roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności, którą po połączeniu z innymi karami odbywał w okresie od 28 czerwca 2012 r. do 16 marca 2015 r.

Dowody: wyjaśnienia A. P. k. 212,

karta karna, odpis wyroku ws III K 1157/10 z danymi o odbyciu kary.

W dniu 27 listopada 2015 r. podczas przeszukania Ł. P. znaleziono u niego telefon komórkowy S., który pochodził z kradzieży dokonanej na szkodę J. P. (2) w dniu 31 października 2010 r. W wyniku kradzieży zabrano wówczas wymienionej pokrzywdzonej, oprócz rzeczonego telefonu, następujące rzeczy: laptop marki M. z routerem, srebrną bransoletkę z napisem (...), zegarek marki F., zegarek marki R., portfel wraz z zawartością dowodu osobistego, kartą bankomatową Banku (...), pieniędzy w kwocie 200 złotych oraz klucze do mieszkania – wycenione przez pokrzywdzoną w sumie na 3350 złotych. Ł. P. nie przyznał się do tego, aby miał cokolwiek wspólnego z dokonaniem wymienionej kradzieży – odmówił składania wyjaśnień na tę okoliczność.

Dowody: wyjaśnienia A. P. k. 157,

zeznania pokrzywdzonej k. 4, 304-305,

kopia protokołu przeszukania osoby k. 70 i n.

Sąd zważył ponadto, co następuje.

Ł. P. popełnił przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. wskazane w punkcie I części dyspozytywnej wyroku, brak zaś dowodów, aby popełnił przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. na szkodę J. P. (2) albo przestępstwo paserstwa związane z tymże czynem.

Odnośnie do ustaleń na okoliczność dokonania kradzieży z włamaniem na terenie palmiarni w W., to są one bezsporne – zostały ustalone w oparciu o wyjaśnienia oskarżonych i uzupełnione zeznaniami pokrzywdzonej dotyczącymi ilości i wartości zabranych rzeczy. Wymienione dowody prowadzą do ustalenia jednej wersji zdarzeń – wskazanej w pierwszej części uzasadnienia, dlatego ich analizowanie jest zbędne zwłaszcza, że ustaleń Sądu na okoliczność dokonanej przez oskarżonych wspólnie i w porozumieniu kradzieży z włamaniem nikt nie kwestionuje. Wejście na teren zamkniętych pomieszczeń po uprzednim wyłamaniu zamków w drzwiach, przeszukanie pomieszczeń i zabranie stamtąd wartościowych rzeczy oraz pieniędzy wyczerpuje ustawowe znamiona przestępstwa z art. 279 § 1 k.k., zaś fakt, że Ł. P. dokonał tegoż przestępstwa po upływie niespełna roku od opuszczenia zakładu karnego, gdzie przez przeszło rok czasu odbywał karę pozbawienia wolności wymierzoną za przestępstwo usiłowania kradzieży z włamaniem, popełnione w warunkach recydywy wielokrotnej – usprawiedliwia zakwalifikowanie jego czynu na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.

Stopień społecznej szkodliwości czynu i stopień winy oskarżonego są znaczne – działał wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, dokonanie czynu zaplanował, wyrządził czynem szkodę, której sam nie jest w stanie w najbliższym czasie naprawić, gdyż jest bezmajętny.

Wymierzając oskarżonemu za ten występek karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności Sąd wziął pod uwagę znaczne stopnie społecznej szkodliwości czynu i winy oraz działanie w warunkach recydywy wielokrotnej. Z drugiej strony, za okoliczność łagodzącą przyjął przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu i fakt, że szkoda wyrządzona jego czynem nie jest dla pokrzywdzonej niepowetowaną – dlatego Sąd wymierzył Ł. P. karę zbliżoną jednak do dolnych granic ustawowego zagrożenia.

Równocześnie mając na względzie, że część rzeczy pokrzywdzona odzyskała i licząc wartość tychże na podstawie zeznań pokrzywdzonej na ok. 670 złotych, Sąd orzekł od Ł. P. i M. S. (solidarnie) obowiązek naprawienia pozostałej części szkody wyrządzonej przypisanym im przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz J. P. (1) 3000 złotych.

Sąd uniewinnił Ł. P. od popełnienia czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku uznając, że prokurator nie dowiódł, aby oskarżony popełnił zarzucaną mu kradzież lub dopuścił się paserstwa w odniesieniu do którejkolwiek z rzeczy pochodzącej z kradzieży.

Oskarżenie Ł. P. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. oparto na dwóch dowodach:

1)  zatrzymaniu przy nim telefonu komórkowego pochodzącego z kradzieży,

2)  nagraniu z monitoringu miejskiego na którym osoba rozpoznana przez policjanta jako oskarżony przebywa w nocy, gdy doszło do kradzieży w pobliżu miejsca zamieszkania pokrzywdzonej.

Zarazem podkreślić należy, że:

⚫

oskarżony nie przyznał się do popełnienia kradzieży,

⚫

nagranie z monitoringu jest bardzo słabej jakości - uniemożliwia rozpoznanie wizerunku osób widocznych na nagraniu,

⚫

na miejscu kradzieży zabezpieczono ślady mogące pochodzić od sprawcy: 1) odcisk linii papilarnych, ale nie potwierdzono, aby pochodził od Ł. P., 2) ślad biologiczny – wykluczono, aby pochodził od Ł. P. (k. 144-146).

Analizując dowody mające świadczyć o popełnieniu przestępstwa przez Ł. P., Sąd zważył, co następuje.

Odnośnie do faktu posiadania telefonu S. (...)– samo posiadanie telefonu pochodzącego z kradzieży nie jest czynem zabronionym, a już na pewno nie stanowi dowodu na dokonanie kradzieży zwłaszcza, że była to tylko jedna z wielu rzeczy zabranych w nocy 31 października 2015 r. J. P. (2)a została zatrzymana u oskarżonego blisko miesiąc później. Ów telefon komórkowy jest telefonem bardzo popularnym – używany, w dobrym stanie, można zakupić za pośrednictwem portalu (...)już nawet za 150-200 złotych, na giełdach i w lombardach – jeszcze taniej.

Prokurator nie ustalił w żaden sposób, jak oskarżony wszedł w posiadanie tego telefonu – Ł. P. odmówił składania wyjaśnień i na tym czynność jego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym zakończono. Przesłuchujący nie zadał podejrzanemu nawet jednego pytania dotyczącego merytorycznej części postępowania, poprzestając na pytaniu co do wniosku z art. 335 § 2 k.p.k. (k. 157). Aktualnie, miejsce pobytu oskarżonego jest nieznane. Sąd nie jest organem ścigania i nie jest rzeczą Sądu przewlekać postępowanie podejmując w nietrudnej skądinąd sprawie czynności mające na celu odszukanie oskarżonego, jego sprowadzenie na salę rozpraw i zadanie pytań, których z niewiadomych powodów nie zadał organ ścigania właśnie. Rzeczą Sądu jest ocenić materiał dowodowy zgromadzony na rozprawie głównej, którego ilość i jakość akceptował prokurator obecny na rozprawie głównej nie wnosząc o uzupełnienie przewodu sądowego (k. 347) i nie zgłaszając - przez całą rozprawę główną - ani jednego wniosku dowodowego (poza tymi, które znajdują się w aktach oskarżenia). Na marginesie warto jeszcze dodać, że w dniu 27 listopada 2015 r. przy oskarżonym zatrzymano także pęk kluczy, ale bynajmniej nie potwierdzono, że to właśnie te klucze, które zostały zabrane pokrzywdzonej.

Odnośnie do nagrania z monitoringu – jego jakość jest tak fatalna, że nie sposób uznać tego nagrania jako materiał identyfikacji kogokolwiek: nie sposób rozpoznać twarzy osób widocznych na nagraniu, obraz jest nieostry, nie można z niego odczytać jednoznacznie np. koloru włosów lub ubrań. Fakt, że rozpoznano na nim pokrzywdzoną z tego tylko wynika, że wiadomo, o której wracała z dyskoteki do domu i jak była ubrana. Poprzestanie na stwierdzeniu policjanta (świadka I. J.), że mężczyznę widocznego na nagraniu rozpoznał jako Ł. P.(a to rozpoznanie miało mieć miejsce miesiąc po tym jak policjanci ujawnili u oskarżonego telefon komórkowy pochodzący z kradzieży – zob. k. 77) „ po sposobie poruszania się” i „ zakolach na głowie” – z oczywistych wręcz względów nie dowodzi tego, że istotnie mężczyzna widoczny na nagraniu to Ł. P.. Dla potwierdzenia, jak oczywistą jest niedopuszczalność identyfikacji kogokolwiek w sposób zaprezentowany w tym postępowaniu przygotowawczym, Sąd dopuścił dowód z dokumentów z akt sprawy II K 1012/14, w której (nie)rozpoznanie osoby na nagraniu z monitoringu miało kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia. W tamtej sprawie, na te właśnie okoliczności jednoznaczną, jasną i pełną opinię pisemną i ustną (k. 627-629) wydał biegły G. P.z (...), do której Sąd się odwołuje uznając, że doprawdy kwestia jest tak oczywista, że nie ma potrzeby dodatkowego opiniowania w tym przedmiocie.

Reasumując, prokurator nie przedstawił ani jednego wiarygodnego dowodu, uzasadniającego przypisanie oskarżonemu popełnienie przestępstwa kradzieży na szkodę J. P. (2) lub dowodzącego, że chociażby nieumyślnie nabył albo przyjął lub pomagał do ukrycia rzecz z tej kradzieży pochodzącą. Dlatego Sąd uniewinnił Ł. P. od popełnienia czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku.

Sąd, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił Ł. P. od ponoszenia kosztów sądowych, zaliczając wydatki na rachunek Skarbu Państwa, gdyż oskarżony jest bezmajętny, a najbliższy czas po uprawomocnieniu się wyroku spędzi w więzieniu.