Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Płaczek

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 23 września 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania B. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 19 listopada 2012 roku nr (...)

w sprawie B. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej B. W. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 listopada 2012 roku do 31 października 2013 roku.

Sygn. akt IV U 1432/12

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 23 września 2013 r.

Decyzją z dnia 19.11.2012 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. , na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił B. W. przyznania prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 14.11.2012 r. uznała, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

W odwołaniu od tej decyzji B. W. domagała się jej zmiany
i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołująca podniosła, że zaskarżona decyzja jest dla niej krzywdząca, ponieważ ma poważne problemy
z kręgosłupem, a ponadto leczy się u neurologa i psychiatry. W ocenie odwołującej, stan zdrowia nie pozwala jej na wykonywanie pracy zarobkowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że B. W., urodzona (...), ma wykształcenie podstawowe, ostatnio zaś pracowała jako ekspedient pocztowy.

Od 18.01.1995 r. ubezpieczona pobierała rentę według III grupy inwalidzkiej,
a następnie rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, która była jej wypłacana do 31.10.2012 r.

W dniu 01.10.2012 r. odwołująca wystąpiła do organu rentowego z wnioskiem
o ponowne przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W orzeczeniu z dnia 18.10.2012 r. lekarz orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. Na skutek sprzeciwu, sprawa skierowana została do komisji lekarskiej ZUS, która w orzeczeniu z dnia 14.11.2012 r. podtrzymała stanowisko wyrażone przez lekarza orzecznika.

Na tej podstawie, zaskarżoną decyzją z dnia 19.11.2012 r. (...) Oddział
w T. odmówił wnioskodawczyni przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(okoliczności bezsporne)

Sąd ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:

U odwołującej zdiagnozowano:

-

przewlekły zespół bólowy korzeniowy dolnego i górnego odcinka kręgosłupa,

-

deformację kręgosłupa Th-L,

-

nadciśnienie tętnicze,

-

chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych,

-

stan po leczeniu artroskopowym kolana lewego.

Odwołująca jest nadal częściowo niezdolna do pracy od 01.11.2012 r. do 31.10.2013 r.

Przewlekły zespół bólowy korzeniowy w górnym i dolnym odcinku kręgosłupa przebiega z upośledzeniem funkcji ruchowej kręgosłupa.

Zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe z wielopoziomową dyskopatią szyjną
i lędźwiową występują z objawami korzeniowymi w postaci przewlekłej brachialgii
i obustronnej rwy kulszowej nawrotowej. Stan ten powoduje znacznego stopnia dysfunkcję narządu ruchu.

U badanej występuje deformacja kręgosłupa Th-L znacznego stopnia- skolioza
z garbem żebrowym po stronie prawej.

Nadciśnienie tętnicze i wada zastawki nie powodują znacznego stopnia upośledzenia funkcji układu krążenia.

Choroba zwyrodnieniowa stawów kolanowych oraz stan po usunięciu łąkotki kolana lewego powodują dysfunkcję zgięciową stawów kolanowych, ale nie w stopniu znacznym.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 19.03.2013 r.- k. 9-11,

U odwołującej zdiagnozowano ponadto:

-

adaptacyjne zaburzenia lękowo- depresyjne uzyskujące remisję w trakcie farmakoterapii.

Odwołująca nie jest niezdolna do pracy z przyczyn psychiatrycznych.

Opiniowana pozostaje w leczeniu ambulatoryjnym psychiatrycznym od 1995 r.
z rozpoznaniem zaburzeń nerwicowych. Dotychczas nie była hospitalizowana psychiatrycznie.

Nie stwierdza się u niej objawów choroby psychicznej w rozumieniu endogennego zespołu depresyjnego, innej psychozy i organicznego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.

Opiniowana nie prezentuje cech istotnego osłabienia pamięci i myślenia w sposób zaburzający podstawowe, codzienne czynności. Nie obserwuje się u niej istotnych zaburzeń pamięci świeżej i dawnej, uwagi i koncentracji. Odwołującą cechuje dobre przystosowanie społeczne.

Aktualne objawy psychopatologiczne mają łagodne nasilenie oraz subiektywny charakter. Pozostają na poziomie nerwicowym o obrazie łagodnego zespołu lękowo- depresyjnego. Zaostrzają się reaktywnie w związku z trudną sytuacją życiową, zdrowotną
i orzeczniczą. Nie powodują jednak znacznego ograniczenia sprawności organizmu i nie czynią badanej niezdolną do pracy zarobkowej z przyczyn psychiatrycznych.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 30.07.2013 r.- k. 37-38,

Sąd podzielił wnioski wynikające z opinii biegłych chirurga ortopedy- traumatologa, kardiologa, neurologa i specjalisty chorób wewnętrznych z dnia
19.03.2013 r. oraz opinii biegłego psychiatry z dnia 30.07.2013 r., albowiem opinie te sporządzone zostały w sposób rzetelny, po osobistym przebadaniu ubezpieczonej oraz bardzo szczegółowej i wszechstronnej analizie dokumentacji zgromadzonej w aktach rentowych, przy czym biegli legitymowali się fachową wiedzą oraz odpowiednim doświadczeniem zawodowym. W ocenie Sądu, dokonana przez biegłych diagnoza schorzeń występujących u wnioskodawczyni jest prawidłowa, zaś wnioski wynikające
z opinii korespondują ze zgromadzoną dokumentacją medyczną oraz bazują na wynikach przeprowadzonych badań, co czyni opinie wewnętrznie spójne, logiczne i kompletne. Opinie w sposób jednoznaczny i przejrzysty obrazują stan zdrowia odwołującej
i w oparciu o aktualne wskazania wiedzy medycznej kategorycznie rozstrzygają kwestię wpływu stwierdzonych u niej schorzeń na zdolność do pracy. Z tych też powodów, Sąd
w pełni podzielił wnioski wynikające z opinii sądowo- lekarskiej biegłych chirurga ortopedy- traumatologa, kardiologa, neurologa i specjalisty chorób wewnętrznych odnośnie częściowej okresowej niezdolności wnioskodawczyni do pracy zarobkowej oraz wnioski biegłego psychiatry odnośnie zdolności badanej do pracy.

W piśmie procesowym z dnia 13.05.2013 r. organ rentowy zarzucił, że opinia biegłych chirurga ortopedy- traumatologa, kardiologa, neurologa i specjalisty chorób wewnętrznych z dnia 19.03.2013 r. jest niepełna i nie wyjaśnia istoty sprawy. Wskazał ponadto, iż wątpliwa jest w przypadku odwołującej długotrwałość dolegliwości ze strony kręgosłupa.

Zarzuty te nie zasługiwały na uwzględnienie, gdyż nie nasuwały wątpliwości zarówno fachowość biegłych sądowych, jak i rzetelność przeprowadzonego przez nich badania. Opinia w sposób przejrzysty obrazuje stan zdrowia ubezpieczonej i w oparciu
o aktualne wskazania wiedzy medycznej kategorycznie rozstrzyga kwestię wpływu stwierdzonych u niej schorzeń na zdolność do pracy. Odpowiada też na wszystkie istotne pytania, w pełni realizując dyspozycję Sądu wyrażoną w sentencji postanowienia o powołaniu biegłych sądowych. Biegli ci na podstawie badania odwołującej, które przeprowadzone zostało dokładnie, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie standardami, oraz analizy dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach organu rentowego, w tym wyników badań specjalistycznych, dokonali prawidłowego rozpoznania i sformułowali ostateczne wnioski, które Sąd w pełni podziela. Wydana w sprawie opinia jest pełna, jasna i poprawna metodologicznie. W szczególności wydający ją specjaliści dokonali oceny stanu zdrowia wnioskodawczyni z punktu widzenia kryteriów określonych dyspozycją art. 12 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS- wyraźnie wskazując, że opiniowana z uwagi na stwierdzony u niej przewlekły zespół bólowy korzeniowy dolnego i górnego odcinka kręgosłupa, przebiegający z upośledzeniem funkcji ruchowej kręgosłupa oraz deformację kręgosłupa Th-L znacznego stopnia- skoliozę z garbem żebrowym po stronie prawej jest nadal osobą okresowo częściowo niezdolną do pracy. Z opinii wyraźnie wynika, że zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe z wielopoziomową dyskopatią szyjną i lędźwiową występujące z objawami korzeniowymi w postaci przewlekłej brachialgii i obustronnej rwy kulszowej nawrotowej powodują u badanej znacznego stopnia dysfunkcję narządu ruchu. Nie można też zgodzić się z organem rentowym, że dolegliwości ze strony kręgosłupa nie mają
u opiniowanej charakteru długotrwałego. Wszak podkreślić należy, że od 18.01.1995 r. ubezpieczona pobierała rentę według III grupy inwalidzkiej, a następnie rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, która była jej wypłacana do 31.10.2012 r. Główną zaś przyczyną stwierdzania u odwołującej niezdolności do pracy były właśnie schorzenia kręgosłupa. Skoro więc stan zdrowia badanej nie poprawił się, nie można zasadnie twierdzić, że schorzenia kręgosłupa ubezpieczona może leczyć w ramach zwolnień lekarskich.

Uwzględniając powyższe, na podstawie opinii z dnia 19.03.2013 r., ocenionej pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłych, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Odwołanie od decyzji (...) Oddział w T. z dnia 19.11.2013 r., w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa, zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z brzmieniem art. 107 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub
z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Stosownie zaś do treści art. 57 tej ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie, stosownie do treści art. 13 ust. 1 ustawy, przy ocenie stopnia
i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

Jak wynika z wydanej w niniejszej sprawie opinii biegłych chirurga ortopedy- traumatologa, kardiologa, neurologa i specjalisty chorób wewnętrznych, odwołująca
z uwagi na stwierdzony u niej przewlekły zespół bólowy korzeniowy dolnego i górnego odcinka kręgosłupa, przebiegający z upośledzeniem funkcji ruchowej kręgosłupa oraz deformację kręgosłupa Th-L znacznego stopnia- skoliozę z garbem żebrowym po stronie prawej jest osobą częściowo niezdolną do pracy na okres od 01.11.2012 r. do 31.10.2013 r. Zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe z wielopoziomową dyskopatią szyjną i lędźwiową występujące z objawami korzeniowymi w postaci przewlekłej brachialgii i obustronnej rwy kulszowej nawrotowej powodują u badanej znacznego stopnia dysfunkcję narządu ruchu.

Skoro więc zaskarżona przez B. W. decyzja (...) Oddział w T.
z dnia 19.11.2012 r. nie była zasadna, należało uwzględnić jej odwołanie, przyjmując jako podstawę prawną takiego rozstrzygnięcia art. 57 ust. 1 i art. 12 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Tym samym, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 01.11.2012 r. do 31.10.2013 r.