Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ua 20/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2013r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSO Jerzy Zalasiński (spr.)

Sędziowie:

SSO Katarzyna Antoniak

SSO Jacek Witkowski

Protokolant:

st.sekr.sądowy Iwona Chojecka

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2013 r. w Siedlcach

na rozprawie

sprawy z wniosku J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do zasiłku chorobowego

na skutek apelacji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 maja 2013r. sygn. akt IV U 53/13

oddala apelację.

Sygn. akt IV Ua 20/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22.05.2013r. Sąd Rejonowy w Siedlcach Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 10.01.2013r. , 22.02.2013r., 01.03.2013r., 26.03.2013r. w ten sposób, że przyznał J. S. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 09.11.2012r. do dnia 22.03.2013r.

Z ustaleń Sądu Rejonowego wynika, że J. S. w okresie od 28.06.2011r. do 21.10.2012r. był niezdolny do pracy z powodu odczynowego zapalenia stawów w przebiegu infekcji wirusowej. W okresie od 09.11.2012r. do 22.03.2013r. był niezdolny do pracy z powodu jałowej martwicy głowy kości udowej lewej. Sąd Rejonowy po przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłego lekarza i powołując się na treść art.8 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity Dz.U. z 2010r. Nr 77, poz. 512 ze zm.) stwierdził, że ubezpieczony w okresie od 09.11.2012r. do 22.03.2013r. był niezdolny do pracy z powodu innej choroby niż w okresie wcześniejszym. Z tego względu oba okresy nie mogą być zaliczone do tego samego okresu zasiłkowego.

Od wyroku tego apelacje złożył Zakład Ubezpieczeń Społecznych zarzucając naruszenie prawa materialnego tj. art.9 ust.1i 2 w związku z art. 8 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity Dz .U. z 2010r. Nr 77, poz. 512 ze zm.) poprzez błędną wykładnię tych przepisów oraz naruszenie prawa procesowego tj. art. 233 par.1 kpc poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów. Podnosząc te zarzuty skarżący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania ubezpieczonego, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania do Sądu Rejonowego w Siedlcach.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja jest niezasadna i jako taka na uwzględnienie nie zasługuje.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń i wydał trafne, odpowiadające prawu rozstrzygnięcie. Logicznie uzasadnił swoje stanowisko. Sąd Okręgowy w całej rozciągłości podziela zarówno ustalenia faktyczne, jak i ocenę prawną Sądu I instancji, zatem nie zachodzi konieczność ich powtarzania (por. wyrok Sądu Najwyższego z 08.10.1998r. IICKN 923/97, OSNC 1999/3/60). Odnosząc się do zarzutów apelacji podnieść należy, że w żaden sposób nie podważają one prawidłowości rozstrzygnięcia Sądu I instancji. Sąd Rejonowy dokonał wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego oceniając wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania zgodnie z art. 233 par.1 kpc. Ustalenia Sądu Rejonowego zostały potwierdzone dowodem z opinii biegłego K. K.. Niewątpliwie powołany wyżej przepis ustawy o świadczeniach… wlicza okresy poprzedniej niezdolności do pracy w przypadku przerwy krótszej niż 60 dni w sytuacji zaistnienia tej samej choroby. W sprawie mamy do czynienia z dwoma odrębnymi jednostkami chorobowymi. Fakt, że druga choroba jest wynikiem procesu leczenia choroby pierwszej nie ma w sprawie znaczenia. Przepis mówi wyraźnie o tej samej chorobie, a nie o chorobach pozostających ze sobą w związku przyczynowym.

Z tych względów i na mocy powołanych powyżej przepisów oraz na podstawie art.385 KPC Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.