Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2016 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Anna Zajączkowska

Protokolant Aleksandra Krystek

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej w Nowym Dworze Mazowieckim Artura Smukowskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2016 r.

sprawy

K. M.

syna W. i M. z domu J., urodzonego (...) w O.

oskarżonego o to, że:

w dniu 14 lutego 2016 roku w miejscowości P. przy drodze krajowej na 62, województwo (...), spowodował u J. M. uszkodzenie ciała i rozstrój zdrowia uznawane za uszkodzenia średnie spełniające kryteria art. 157 § 1 k.k. powodujące naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia na okres powyżej 7 dni, ale inny niż określony w art. 156 k.k. w ten sposób, że uderzył J. M. od tyłu z prawej strony w głowę, w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrzęku tkanek miękkich okolicy ciemieniowo-potylicznej lewej oraz szczękowo-jarzmowej prawej, wieloodłamowe złamania łuku jarzmowego po stronie prawej, bocznej i tylnej ściany oczodołu prawego oraz ścian zatoki szczękowej prawej z niewielkim wpukleniem się odłamków do wnętrza zatoki, przy czym czyn ten popełnił w ciągu ostatnich 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

o r z e k a

1.  uznaje oskarżonego K. M. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. oskarżonego skazuje, a na podstawie art. 157 § 1 k.k. wymierza mu karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 46 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego J. M. w wysokości 5000 ( pięć tysięcy ) złotych;

3.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego z obowiązku zapłaty kosztów sądowych, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 291/16

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 lutego 2016 roku w miejscowości P., wojewódzko (...), około godziny 05:10 oskarżony K. M., szedł drogą krajową nr (...), będąc w stanie nietrzeźwości. W tym samym kierunku, w którym szedł oskarżony, drogą nr (...) swoim samochodem jechał pokrzywdzony J. M.. W pewnym momencie pokrzywdzony zauważył idącego prawą stroną jezdni oskarżonego i chcąc uniknąć potrącenia go, odbił kierownicą w prawą stroną, jednak prawym lusterkiem samochodu uderzył oskarżonego. Pokrzywdzony omijał oskarżonego na zakręcie drogi, dlatego nie zatrzymał od razu pojazdu po uderzeniu prawym lusterkiem oskarżonego. Przejechał jeszcze pewien odcinek drogi, tak aby bezpiecznie zakręcić. Kiedy J. M. podjeżdżał do oskarżonego, aby sprawdzić w jakim stanie się on znajduje, oskarżony poruszał się lewą stroną drogi nr (...), kierując się w stronę ulicy (...). J. M. zatrzymał się, wyszedł z samochodu i podszedł do oskarżonego, który znajdował się na ul. (...). Oskarżony dzwonił ze swojego telefonu komórkowego. J. M. zapytał K. M. czy coś mu się stało. J. M. stwierdził, że oskarżony jest nietrzeźwy i że należy wezwać Policję i pogotowie. Kiedy odwrócił się, żeby zadzwonić po Policję, oskarżony uderzył go w głowę. J. M. stracił przytomność, upadł. W wyniku uderzenia pokrzywdzony doznał obrzęku tkanek miękkich okolicy ciemieniowo – potylicznej lewej oraz szczękowo –jarzmowej prawej, wieloodłamowe złamania łuku jarzmowego po stronie prawej, bocznej i tylnej ściany oczodołu prawego oraz ścian zatoki szczękowej prawej z niewielkim wpukleniem się odłamów do wnętrza zatoki. Oskarżony pozostawił lezącego na drodze nieprzytomnego J. M.. Pokrzywdzony po jakimś czasie odzyskał przytomność, zadzwonił na numer alarmowy 112, a potem pojechał do szpitala w N..

Oskarżony K. M. ma 29 lat, ma wykształcenie gimnazjalne, jest żonaty, na utrzymaniu ma dwoje dzieci w wieku 5 lat i 10 miesięcy, pracuje dorywczo, osiągając z tego tytułu dochody w wysokości ok. 1.100 zł -1200 zł miesięcznie. Był karany m.in. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi P. w W. z dnia 21 grudnia 2007 roku, sygn. akt (...) za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności. Wyrokiem łącznym z dnia 25 maja 2010 roku , sygn. akt (...) kara 2 lat pozbawienia wolności została objęta karą łączną i wymierzono oskarżonemu karę łączną 2 lat pozbawienia wolności. Karę te oskarżony odbywał do dnia 31 maja 2011 roku, kiedy został warunkowo przedterminowo zwolniony.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k. 25v-26, 94, 96), zeznania J. M. (k. 2, 94-96), dokumentację medyczną (k. 4-6), protokół oględzin rzeczy (k. 9-10), opinię lekarską (k. 20), wyrok łączny Sądu Rejonowego w. O. M.. z dnia 25 maja 2010 r., obliczenie kary (k. 47), zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy (k. 48), wyrok Sądu Rejonowego d. W. z dnia 21 grudnia 2007 roku, karta karna (k. 71, 84), kwestionariusz wywiadu środowiskowego (k. 81-82).

Oskarżony K. M. przesłuchiwany w toku postępowania przygotowawczego w dniu 11 kwietnia 2016 r. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wskazał, że tego dnia był pod wpływem alkoholu. Podniósł, że gdy szedł poboczem, to ktoś uderzył go samochodem, gdy szedł w stronę ulicy (...). Samochód uderzył go w udo powyżej kolana, na wysokości około 70-80 cm. Oskarżony się przewrócił. Gdy się podniósł odszedł w stronę ulicy (...) i tam usiadł na chodniku, naprzeciwko domu państwa S.. Siedział tam z 15 minut, dzwonił do znajomych, nie pamiętał do kogo, aby zawieźli go na (...) do N.. Oskarżony wskazał, że nie chciał wzywać karetki. Po jakimś czasie przyszedł do niego jakiś człowiek. Oskarżony nie potrafił określić jego wzrostu, wieku, wskazać czy miał okulary. Oskarżony miał mu powiedzieć, aby wezwał Policję lub pogotowie. W odpowiedzi na to mężczyzna miał mu powiedzieć „ty jesteś pijany” i machnął mu nogą przy głowie. Oskarżony podał, że zdążył się uchylić oraz że następnie podszedł do tego mężczyzny i z lewej ręki uderzył go pięścią w twarz. Oskarżony tłumaczył, że bał się, iż zostanie okradziony, chciał jak najszybciej uciec. Po jakiś 30 metrach odwrócił się i zobaczył, że ten mężczyzna stoi, więc pobiegł dalej.

Na rozprawie w dniu 8 września 2016 roku oskarżony ponownie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podtrzymał wcześniej składane wyjaśnienia. Dodał, że tego dnia miał wrażenie, iż samochód, którym poruszał się pokrzywdzony, zjechał z drogi na pobocze. Oskarżony stwierdził, że czuł się zagrożony, starał się bronić, miał przy sobie znaczną ilość pieniędzy, nie wiedział co się stanie, bał się.

Sąd Rejonowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego:

Sąd dał częściowo wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, w części w jakiej korespondują z zeznaniami J. M.. W pozostałym zakresie Sąd nie dał wiary jego wyjaśnieniom bowiem są one sprzeczne z zeznaniami pokrzywdzonego, który to dowód Sąd uznał za wiarygodny. Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego w części w jakiej twierdził, że pokrzywdzony J. M. nie chciał zadzwonić na Policję ani pogotowie, że chciał go kopnąć w głowę i dlatego oskarżony, bojąc się, że zostanie okradziony, uderzył pięścią w twarz J. M., należy uznać za wykrętne i bezkrytyczne, nie znajdujące żadnego potwierdzenia w uznanych za wiarygodne dowodach.

Sąd ocenił za wiarygodne zeznania pokrzywdzonego J. M.. Przesłuchiwany po raz pierwszy, jeszcze przed ujęciem sprawcy, opisał wyczerpująco, logicznie, jasno przebieg zdarzenia, to w jaki sposób został zaatakowany. Przesłuchiwany ponownie w postępowaniu sądowym rozpoznał oskarżonego jako osobę, która go uderzyła. W postępowaniu sądowym pokrzywdzony również opisał przebieg zdarzenia dokładnie, logicznie, szczerze. Sąd nie znalazł powodu, dla którego miałby nie obdarzyć wiarą zeznań pokrzywdzonego. Jest osobą obcą dla oskarżonego, brak jest podstaw aby przyjąć, że bezpodstawnie pomówił oskarżonego. Przedstawiał na każdym etapie postępowania zapamiętane fakty w sposób konsekwentny, zgodny, jasny, logiczny.

Sąd w całości obdarzył wiarą opinię lekarską. Jest ona pełna, jasna i rzeczowa, wydana została przez uprawnioną osobę, dysponującą niezbędną wiedzą specjalistyczną.

Na wiarę zasługuje także protokół oględzin rzeczy, opinia lekarska, wyrok łączny Sądu Rejonowego w. O. M.. z dnia 25 maja 2010 r., obliczenie kary, zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy, wyrok Sądu Rejonowego d. W. z dnia 21 grudnia 2007 roku, karta karna, kwestionariusz wywiadu środowiskowego. Autentyczność oraz wartość dowodowa tych dokumentów nie budzi wątpliwości Sądu, gdyż zostały sporządzone przez właściwe organy, w granicach ich kompetencji oraz w przypisanej prawem formie.

Sąd również obdarzył wiarygodnością dokumenty w postaci dokumentacji medycznej pokrzywdzonego, ponieważ nie budzą one wątpliwości co do swej autentyczności i wiarygodności, mimo że złożone zostały tylko w formie kserokopii. Dokumenty te nie były kwestionowany przez żadną ze stron.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Uwzględniając zebrany w sprawie materiał dowodowy stwierdzić należy, iż obdarzone przez Sąd wiarą dowody wiążą się w logiczną całość i stanowią wystarczającą podstawę do uznania, iż okoliczności popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czynu i jego wina nie budzą wątpliwości. Oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał przedmiotowe jak i podmiotowe znamiona przypisanego mu czynu. W niniejszej sprawie występują wszystkie przesłanki pozwalające przypisać oskarżonemu winę, a jednocześnie nie występuje żadna z okoliczności ją wyłączających. W konsekwencji Sąd uznał, że wina oskarżonego nie budzi wątpliwości.

Zgodnie z treścią przepisu art. 157§ 1 k.k. kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1 k.k. podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego wskazuje, iż oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona w/w przepisu, powodując u J. M. naruszenie czynności ciała i rozstrój zdrowia trwające dłużej niż 7 dni polegające na obrzęku tkanek miękkich okolicy ciemieniowo – potylicznej lewej oraz szczękowo –jarzmowej prawej, wieloodłamowe złamania łuku jarzmowego po stronie prawej, bocznej i tylnej ściany oczodołu prawego oraz ścian zatoki szczękowej prawej z niewielkim wpukleniem się odłamów do wnętrza zatoki.

Określony w art. 157 § 1 k.k. skutek musi być objęty winą umyślną sprawcy, co wymaga ustalenia, iż chciał on spowodować albo godził się ze spowodowaniem poważniejszego uszczerbku, naruszającego czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia na okres dłuższy niż 7 dni. Jak podkreśla się w orzecznictwie sprawca nie musi uświadamiać sobie i chcieć, aby powodowany przez niego uszczerbek na zdrowiu trwał dłużej niż 7 dni albo nie dłużej niż 7 dni. Wystarczy, dla przyjęcia realizacji znamion typu określonego w art. 157 § 1 k.k., że sprawca chciał albo przewidując możliwość na to się godził, że spowodowany uszczerbek na zdrowiu nie będzie lekki (tak m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 1972 r., Rw 1202/71, OSNKW 1972, nr 3, poz. 54, wyrok Sądu Apelacyjnego w. Ł.z dnia 26 lutego 2002 r.,(...), Prok. i Pr. 2004, nr 4, poz. 21, dodatek). Można o tym wnioskować na podstawie intensywności siły fizycznej, użytych środków, umiejscowienia ciosów zadanych pokrzywdzonemu itp.

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy wskazać trzeba, że oskarżony uderzył pokrzywdzonego pięścią mocno w twarz. Oskarżony jest osobą dorosłą, zdawał sobie sprawę, że uderzając mocno pięścią w twarz pokrzywdzonego, może spowodować u niego uszczerbek na zdrowiu, który nie będzie lekki.

Oskarżony ponadto przypisanego mu w wyroku czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, za które był już skazany. Wyrokiem Sądu Rejonowego d. P. P. w W. z dnia 21 grudnia 2007 roku, sygn. akt(...)oskarżony został skazany za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. polegające na grożeniu użyciem przemocy, a następnie zabraniu w celu przywłaszczenia telefonu komórkowego, na karę 2 lat pozbawienia wolności. Wyrokiem łącznym z dnia 25 maja 2010 roku , sygn. akt (...) kara 2 lat pozbawienia wolności została objęta karą łączną i wymierzono oskarżonemu karę łączną 2 lat pozbawienia wolności. Karę te oskarżony odbywał do dnia 31 maja 2011 roku, kiedy został warunkowo przedterminowo zwolniony.

Przystępując do wymiaru kary oskarżonemu Sąd kierował się zasadami określonymi w art. 53 kk.

Sąd wymierzając oskarżonemu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności miał na uwadze występujące w sprawie okoliczności obciążające, takie jak karalność oskarżonego, wysoki stopień społecznej szkodliwości jego czynu, działanie bez powodu, w sposób chuligański, zuchwały. Oskarżony najpierw spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, poruszając się w stanie nietrzeźwości drogą krajowa nr (...) w nocy. Po tym jak uderzył pokrzywdzonego, a ten przewrócił się nieprzytomny na jezdnię, oskarżony oddalił się. Sąd nie widział małżowości wymierzenia oskarżonemu kary wolnościowej. Oskarżony przypisanego mu czynu dopuścił się w warunkach art. 64 § 1 k.k. W roku 2015 był karany za przestępstwo z art. 157 § 1 k.k. na karę grzywny. Powyższe świadczy, że oskarżony nie wyciągnął żadnych wniosków ze swojego postępowania czy z wymierzanych wobec niego wcześniej kar, w tym kar wolnościowych, nie zmieniał swego nastawienia do dóbr chronionych prawem i nie wykazywał poprawy zachowania w warunkach wolnościowych. Wielokrotna karalność, a także brak zdecydowanej zmiany postawy oskarżonego wskazuje na jego lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego. W ocenie Sądu popełnione przez oskarżonego przestępstwo na szkodę J. M. nie miało w jego życiu charakteru epizodycznego. Aktualnie jak wynika z wywiadu środowiskowego skazany pracuje jedynie dorywczo, nadużywa alkoholu, nie łoży na utrzymanie dzieci.

Z uwagi na to, że pokrzywdzony złożył wniosek o orzeczenie na jego rzecz nawiązki, Sąd orzekł na podstawie art. 46 § 2 k.k. nawiązkę od oskarżonego w wysokości 5.000 złotych.

Sąd wymierzając nawiązkę w wysokości 5000 złotych miał na uwadze całokształt okoliczności sprawy, a mianowicie rozmiar cierpień fizycznych i psychicznych pokrzywdzonego, ich nasilenie i czas trwania. Pokrzywdzony wskazał że skutkiem tego zdarzenia jest to, że przebywając na zwolnieniu lekarskim stracił możliwość przedłużenia umowy o pracę. Spowodowane przez oskarżonego uszkodzenia ciała pokrzywdzonego nie mają jednak charakteru nieodwracalnego.

Z uwagi na sytuację rodzinną i materialną oskarżonego, Sąd doszedł do przekonania, że należy go zwolnić z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania. Oskarżony utrzymuje się z prac dorywczych, osiągając dochód ok. 1100 – 1200 złotych ma na utrzymaniu dwoje małych dzieci.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w wyroku.