Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06.09.2016r

Sąd Rejonowy w Zakopanem Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Janusz Kukla

Protokolant sek. sąd. G. P.

po rozpoznaniu dnia 06.09.2016r sprawy:

R. P.,

urodz. (...) w K.,

s. J. i U. z d. W.,

oskarżonego o to , że :

w dniu 14 lutego 2016 roku w Z., dokonał umyślnego uszkodzenia mienia w postaci dwór kamer kopułowych marki G. (...) S. (...),8-12mm (...) poprzez uderzenie ich metalową rurką łącznej wartości 1353,00 złotych na szkodę W. M., M. M., S. S. oraz R. S.

to jest o przestępstwo z art. 288§1kk

I.  uznaje oskarżonego R. P. za winnego popełnienia opisanego wyżej czynu stanowiącego występek z art. 288§1kk i za to na mocy art. 288§1kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na mocy art. 69§1 i 2kk i art. 70§1kk wykonanie wymierzonej wyżej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu R. P. na okres 2 (dwóch) lat próby,

III.  na mocy na mocy art. 46§1kk orzeka oskarżonemu R. P. obowiązek naprawienia szkody w całości, poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonych: W. M., M. M., S. S. i R. S. kwoty 1353zł (tysiąc trzysta pięćdziesiąt trzy złote);

IV.  na podstawie art. 627kpk zasądza od oskarżonego R. P. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 190 (sto dziewięćdziesiąt) złotych, w tym kwotę 120 (stu dwadzieścia) złotych opłaty sądowej.

Sygn. akt II K 374/16

UZASADNIENIE

Wyroku Sądu Rejonowego w Zakopanem

z dnia 6 września 2016 r. co do wymiaru kary

W przekonaniu Sądu całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie prowadzi do wniosku, że oskarżony R. P. w dniu 14 lutego 2016 roku w Z., dokonał umyślnego uszkodzenia mienia w postaci dwór kamer kopułowych marki G. (...) S. (...),8-12mm (...) poprzez uderzenie ich metalową rurką łącznej wartości 1353,00 złotych na szkodę W. M., M. M., S. S. oraz R. S.. Oskarżony swoim zachowaniem w pełni wyczerpał znamiona występku z art. 288§1 kk, a jego wina nie budzi wątpliwości.

Oceniając stopień winy oskarżonego należy zauważyć, że jest on osobą dojrzałą, od której można oczekiwać odpowiedniego poziomu rozwoju intelektualnego i która winna zdawać sobie sprawę z tego, że niszczenie bądź uszkodzenie cudzego mienia stanowi przestępstwo i nie może zasługiwać na pobłażliwość, zwłaszcza ze strony Sądu.

Rozważając kwestię stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonego, sąd miał na uwadze wskazania ustawodawcy zawarte w przepisie art. 115 § 2 kk w tym wartość wyrządzonej szkody.

Co do wymiaru kary

Sąd uznając oskarżonego R. P. za winnego popełnienia występku z art. 288 § 1 kk, uwzględnił wniosek Prokuratora złożony w trybie art. 335§1 kpk i na mocy art. 288§1 kk wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu kara adekwatna jest do stopnia społecznej szkodliwości czynu i zgodna z wymogami, o jakich stanowi art. 53 kk. Wymierzając ją Sąd wziął pod uwagę, aby dolegliwość kary nie przekraczała stopnia winy oskarżonego, cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie ma wobec niego osiągnąć, a nadto aby zostały spełnione potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej w kontekście ogólnospołecznym. Czyn przypisany oskarżonemu charakteryzuje duży stopień winy i społecznej szkodliwości. R. P. dopuścił się uszkodzenia cudzego mienia, postępował przy tym w sposób umyślny oraz przemyślany, a jego zachowanie nacechowane było znacznym stopniem winy. Oskarżony swoim zachowaniem przejawiał lekceważenie dla obowiązujących przepisów prawa. Sąd uznał za okoliczność obciążającą wysokość wyrządzonej działaniem oskarżonego szkody oraz wielość osób pokrzywdzonych. Natomiast okolicznością łagodzącą, przemawiającą na korzyść oskarżonego była jego dotychczasowa niekaralność. Sąd uznał, iż wymierzona oskarżonemu kara odpowiada stopniowi społecznej szkodliwości oraz stopniowi jego winy.

Jednocześnie Sąd doszedł do przekonania, że wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności winno zostać warunkowo zawieszone. Sąd podejmując decyzję o warunkowym zawieszeniu wykonania kary, uznał, iż dwuletni okres próby jest wystarczający w stosunku do oskarżonego R. P.. Uznać należy, iż warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności pełnić będzie funkcję swoistej gwarancji i w konsekwencji odstręczy oskarżonego od ponownego popadnięcia w konflikt z prawem. W przekonaniu Sądu orzeczona kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania jest niezbędna dla osiągnięcia wobec oskarżonego celu zapobiegawczego i wychowawczego. Należy przyjąć, że oskarżony właściwie doceni dobrodziejstwo, jakie wynika z instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, a wyznaczony okres próby stanowić będzie gwarancję dalszego, zgodnego z prawem postępowania oskarżonego. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania stanowi adekwatną odpłatę za przypisany mu czyn oraz winna zrealizować wszystkie cele kary w tym w pierwszej kolejności uzmysłowić mu naganność i brak akceptacji takiego postępowania i tym samym wdrożyć go do przestrzegania norm prawnych.

Ponadto mając na uwadze elementarne zasady sprawiedliwości Sąd, w związku z popełnieniem przez oskarżonego występku z art. 288§1 kk oraz wobec faktu, iż swoim działaniem oskarżony wyrządził w mieniu innych osób realną szkodę, na mocy art. 46§1 kk orzekł od oskarżonego R. P. obowiązek naprawienia szkody w całości, poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonych: W. M., M. M., S. S. i R. S. kwoty 1353zł. Podejmując rozstrzygniecie w tym zakresie Sąd miał na uwadze fakt, że naprawienie szkody poprzez wyrównanie wyrządzonej szkody, należy do podstawowych norm postępowania karnego, a sprawca przestępstwa winien oddać osobie pokrzywdzonej materialną wysokość szkody, którą doznała ona na skutek działania oskarżonego. W ocenie Sądu wymiar naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych jest społecznie pożądany, a nadto stanowi dla oskarżonego odpowiednią dodatkową dolegliwość, która powinna być odbierana jako kolejny sygnał dla niego, iż przestępcze działania, na skutek których inne osoby ponoszą szkody materialne, pociągają za sobą szereg realnych dolegliwości i zasługują na potępienie.

W ocenie Sądu oskarżony wobec wydania w stosunku do niego wyroku skazującego oraz orzeczenia obowiązku naprawienia szkody, zrozumie naganność swojego postępowania i będzie w przyszłości zachowywać się zgodnie z prawem, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. Z niniejszego postępowania i wydania wyroku skazującego winien on wyprowadzić na przyszłość pozytywny wniosek i unikać bezprawnych zachowań.

Na mocy art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego R. P. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 190 złotych tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 120 złotych opłaty sądowej. Zdaniem Sądu oskarżony może ponieść koszty postępowania bez wyraźnego dla siebie uszczerbku finansowego, natomiast przesłanki mogące skutkować zwolnieniem go od ponoszenia kosztów sądowych, a o jakich stanowi art. 624 § 1 kpk, nie zachodzą.