Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący: SSR Magdalena Piątkowska

Protokolant : Karolina Nowicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2017 roku w Ś.

sprawy z odwołania A. Ł.

od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W.

z dnia 17 marca 2016 roku , znak: (...). (...)

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

odwołanie oddala.

UZASADNIENIE

Powódka A. Ł. wniosła odwołanie od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W. z dnia 17 marca 2016 roku zaliczającego ją do osób niepełnosprawnych w stopniu lekkim, wnosząc – jak należy wnioskować z treści odwołania - o zaliczenie jej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. W uzasadnieniu odwołania powódka twierdziła, że naruszenie sprawności jej organizmu przez chorobę stawów, przepukliny kręgosłupa, choroby tkanki łącznej, zapalenie stawów kręgosłupa, choroby kości i chrząstek, choroby endokrynologiczne i psychiatryczne uzasadniają zaliczenie jej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Strona pozwana Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W. wniosła o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu wskazała, że stopień naruszenia sprawności organizmu powódki nie daje podstaw do zaliczenia do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka od 15 roku życia leczona jest z powodu młodzieńczego, a następnie reumatoidalnego zapalenia stawów. Dodatkowo występuje wielopoziomowa dyskopatia lędźwiowa odcinka kręgosłupa. Powódka pozostaje pod stała opieką reumatolog w poradni w P.. Z powodu reumatoidalnego zapalenia stawów była wielokrotnie hospitalizowana ostatnio w 2009 roku. U powódki rozpoznano również zespół lęku napadowego i zespołu depresyjnego o łagodnym przebiegu oraz agorafobii.

Orzeczeniem z dnia 2 lutego 2016 roku (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności w D. zaliczył powódkę do lekkiego stopnia niepełnosprawności z symbolem przyczyny niepełnosprawności 02-P, uznając iż niepełnosprawność istnieje od 21 – go roku życia.

Na skutek odwołania powódki Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W. utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.

Dowód:

- akta (...) w załączeniu.

Powódka A. Ł. cierpi z powodu zespołu leku napadowego, zespołu depresyjnego o łagodnym nasileniu, agorafobii, które w dotychczasowym przebiegu wymagały sporadycznych hospitalizacji. Powódka ze względu na rodzaj i stopień nasilenia tych zaburzeń może zostać zaliczona do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Symbol przyczyny niepełnosprawności (...)Orzeczony stopień ma charakter okresowy do (...)Niepełnosprawność datuje się od 21 roku życia.

Dowód:

- opinia sądowo – psychiatryczna z dnia 13.7.2016 r . k. 14-20.

U powódki nie stwierdzono niepełnosprawności z powodu schorzeń narządu ruchu. Zmiany chorobowe w zakresie układu nie wywołały trwałego, istotnego funkcjonalnie, ograniczenia ruchomości zajętych stawów. Nie stwierdzono wzmożonej aktywności choroby zapalnej narządu ruchu.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego z zakresu chorób wewnętrznych i reumatologii z dnia 30.08.2016 r . k. 30.

Aktualny stan ogólny i neurologiczny oraz psychiczny w przebiegu schorzenia czyni powódkę osobą niepełnosprawną w stopniu lekkim.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego z zakresu neurologii z dnia 3.12.2016 r . k. 49-51.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył :

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 3 oraz 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych ( DZ. U. z 2011 roku , nr 127 , poz. 721 ze zmianami) ustala się trzy stopnie niepełnosprawności, w zależności od tego, czy niepełnosprawny:

a) jest osobą - niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji, tj. naruszenia sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie bez pomocy innych osób podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę, poruszanie się i komunikację (znaczny stopień);

b) jest osobą o naruszonej sprawności organizmu niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych ( stopień umiarkowany );

c) jest osobą o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne ( lekki stopień niepełnosprawności ).

Jak wynika z opinii powołanych w sprawie biegłych z zakresu neurologii, psychiatrii, chorób wewnętrznych i reumatologii powódka może być zaliczona do lekkiego stopnia niepełnosprawności.

Całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego przemawia za uznaniem opinii jako rzeczowych, spójnych i wyprowadzających logiczne wnioski końcowe i Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek przyczyn dla których opinie te miałyby utracić walor wiarygodnego dowodu w sprawie. W ocenie Sądu wydane w sprawie opinie biegłych sądowych są rzetelne, oparte na dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy i badaniu powoda i Sąd w pełni podzielił dokonane w nich ustalenia i brak jest podstaw do zanegowania takiego stanowiska biegłych. Tym bardziej, że wydane opinie zawierają pełne i jasne uzasadnienie, uwzględniające rozpoznane u powódki schorzenia i stopień ich nasilenia po przeprowadzonym leczeniu.

Biegły sądowy obowiązany jest zaś orzekać zgodnie z wiedzą medyczną, posiadanymi kwalifikacjami i obowiązującymi przepisami. Zatem jego pole orzekania nie jest ograniczone żadnymi dodatkowymi kryteriami, poza obowiązującymi przepisami. Dlatego zdaniem Sądu, sporządzonym przez biegłych opiniom, nie można odmówić rzetelności i fachowości co do medycznej oceny stanu zdrowia powódki, w odniesieniu do obowiązujących przepisów, tym bardziej, że są to specjaliści z dużym doświadczeniem medycznym i stażem orzeczniczym. Ponadto wydający w sprawie opinię biegły sądowy jest lekarzem niezależnym od stron i nie ma żadnego powodu, aby orzekać na korzyść którejkolwiek ze stron. Zgodnie z art. 282 § 2 k.p.c. w związku z art. 283 § 2 k.p.c. biegli sądowi wydający opinię w niniejszej sprawie złożyli przed objęciem funkcji przysięgę, którą są związani. Sąd nie znalazł podstaw do zanegowania bezstronności biegłych, jak i ich rzetelności przy wydaniu opinii. Ponadto opinia biegłego sądowego podlega ocenie przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c. – na podstawie właściwych dla jej przymiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażanych w niej wniosków.

Warto również przytoczyć pogląd Sądu Najwyższego, który pomimo upływu czasu nie stracił na swojej aktualności. Sąd Najwyższy w swoim wyroku z dnia 19 grudnia 1990 r. (I PR 148/90, OSP 1991/11/300) stwierdził, iż „Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać oczywiste pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wprowadzać własnych stwierdzeń”.

Powódka mimo pouczenia, nie wniosła zastrzeżeń do opinii biegłych. Przyjąć zatem należało, że zgadza się z ustaleniami i wnioskami końcowymi opinii.

Wobec braku podstaw do zmiany orzeczenia Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 kpc odwołanie oddalił.