Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR del. Małgorzata Bednarska

Protokolant: sekr. sądowy Justyna Łącka

po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2017 r. w Gdańsku

sprawy M. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 15 lutego 2016 r. nr (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VII U 550/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15.2.2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu M. D. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS, w świetle którego ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Ubezpieczony odwołał się od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę. Wskazał w treści uzasadnienia, iż stan jego zdrowia nie pozwala mu na podjęcie pracy. Podniósł, że w dokumentacji lekarskiej, którą posiada, wskazano iż nie może on prowadzić pojazdu, pracować na wysokości, w nocy, nie może obsługiwać maszyn ani urządzeń elektrycznych.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy podtrzymał argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Ubezpieczony, ur. (...) jest z zawodu mechanikiem maszyn, rolnikiem, ostatnio pracował jako dozorca. W dniu 6.7.2015 r. złożył w organie rentowym wniosek o rentę. /okoliczności bezsporne, vide: wniosek – k. 1 akt rentowych/

Lekarz orzecznik ZUS w opinii lekarskiej rozpoznał u ubezpieczonego padaczkę oraz pooperacyjną niedoczynność tarczycy. Orzeczeniem z dnia 24.7.2015 r. wskazał, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do dnia 31.7.2017 r., daty powstania niezdolności nie da się ustalić.

/opinia lekarska –k. 12-12v dokumentacji lekarskiej ZUS, orzeczenie lekarza orzecznika – nienumerowane akta ZUS/

Decyzją z dnia 21.8.2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy do 31.7.2017 r.

/dowód: decyzja – nienumerowane akta ZUS/

Sprawę ubezpieczonemu M. D. skontrolowano w trybie nadzoru Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W wyniku powyższego ubezpieczony został skierowany do ponownego badania przez komisję lekarską.

/dowód: pismo dat. na 3.2.2016 r. – nienumerowane akta ZUS/

Komisja lekarska ZUS w opinii lekarskiej dokonała wobec ubezpieczonego następującego rozpoznania: padaczkę kryptogenną lekooporną, z napadami częściowymi złożonymi, wtórnie uogólnionymi, ponadto przebyty napad gromadny w marcu 2015 r., a także pooperacyjną niedoczynność tarczycy – na HTZ. Powyższe schorzenia nie czynią w ocenie komisji wnioskującej osobą niezdolną do pracy.

/dowód: opinia lekarska – k. 23-23v dokumentacji lekarskiej, orzeczenie komisji lekarskiej z dnia 22.1.2016 r. – nienumerowane akta ZUS/

Biegły sądowy neurolog w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu rozpoznał u ubezpieczonego padaczkę. W ocenie biegłego stan zdrowia ubezpieczonego nie czyni go osobą niezdolną do pracy.

/dowód: opinia – k. 24-25/

Biegły sądowy psycholog stwierdził u ubezpieczonego przeciętny poziom sprawności umysłowych i brak zaburzeń funkcji poznawczych oraz dyskretne objawy depresyjne nie upośledzające sprawności organizmu. W ocenie biegłego specjalisty wnioskodawca z uwagi na stan psychiczny i sprawność intelektualną oraz poznawczą nie jest niezdolny do pracy i nie był w okresach uprzednich. /dowód: opinia – k. 28-30/

Biegły sądowy endokrynolog rozpoznał u ubezpieczonego niedoczynność – eutyreozę oraz strumektomię w wywiadzie. W ocenie biegłego powyższe nie czyni ubezpieczonego osobą niezdolną do pracy. /dowód: opinia biegłego – k. 41-42/

Sąd zważył, co następuje

Powyższy stan faktyczny – w zakresie postępowania przed organem rentowym ustalono w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach ubezpieczeniowych i dokumentacji lekarskiej ZUS; żadna ze stron postępowania nie kwestionowała ich rzetelności i autentyczności.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była ocena stanu zdrowia M. D.. W tym kierunku należało prowadzić ustalenia, albowiem pozostałe przesłanki nabycia prawa do renty były pomiędzy stronami bezsporne.

Za rozstrzygające w niniejszej sprawie Sąd uznał opinie biegłych sądowych: neurologa, psychologa i endokrynologa.

Biegły sądowy neurolog wskazał mianowicie, że w badaniu neurologicznym nie stwierdził cech uszkodzenia ośrodkowego ani obwodowego układu nerwowego, które wpływałyby na ogólną sprawność ubezpieczonego w stopniu powodującym niezdolność do pracy, a w ostatnich badaniach MRI i EEG nie stwierdza się istotnych zmian, którego z założenia stanowiły o długotrwałej niezdolności do pracy ubezpieczonego. Biegły podkreślił, że ostatnie badanie EEG wskazuje na prawidłowy zapis, co świadczy o dobry efekcie terapeutycznym stosowanych leków, a sama częstość napadów padaczkowych oraz ich jakość (napady głownie zaburzeń świadomości, sporadyczne napady uogólnione z drgawkami) również nie stanowią o długotrwałej niezdolności do pracy. Biegły wskazał, że takie dolegliwości z założenia stanowią przeciwskazania do pracy w określonych okolicznościach (np. na wysokości), ale wnioskodawca ma już od wielu lat te ograniczenia – od samego rozpoznania padaczki i z tym rozpoznaniem wykonywał czynności portiera.

Ponadto biegły psycholog w zakresie swojej specjalizacji nie rozpoznał u ubezpieczonego zaburzeń mogących świadczyć o niezdolności do pracy. Biegły wskazał mianowicie, iż po dokładnej analizie dokumentacji lekarskiej i przeprowadzeniu badania psychologicznego należy stwierdzić, że wnioskodawca z uwagi na stan psychiczny i sprawność intelektualną oraz poznawczą nie jest niezdolny do pracy i nie był w poprzednich okresach. Biegły wskazał, że nie stwierdza się depresji, otępienia intelektualnego ani choroby psychicznej, osobowość otwarta, o prostej konstrukcji, bez zaburzeń psychopatologicznych.

Z kolei biegły sądowy endokrynolog w swojej opinii wskazał, że wnioskodawca odbywa leczenie preparatami tyroksyny z uzyskaniem wyrównania hormonalnego. Biegły wskazał, że w obrębie tarczycy pojedyncze guzki do obserwacji, a zmiany pooperacyjne wygojone. Ocena dolegliwości o podłożu endokrynologicznym nie daje podstaw do uznania wnioskodawcy za niezdolnego do pracy.

Sąd nie podzielił zastrzeżeń co opinii biegłego sądowego neurologa składanych przez stronę powodową w piśmie dat. na 4.10.2016 r. oraz 6.12.2016 r. W obu pismach pełnomocnik skarżącego próbował wykazać błąd w opinii biegłego neurologa polegający na tym, że biegły badał ubezpieczonego na miesiąc czerwiec 2016 r., tymczasem z opinii lekarza orzecznika ZUS z lipca 2015 r. wynikają wnioski wprost przeciwne. Wskazać należy, że Sąd zobowiązał pełnomocnika wnioskodawcy do przedstawienia dokumentacji medycznej za okres od lipca 2015 r. i zobowiązał biegłego do wskazania, czy dokumentacja ta wpływa na jego opinię. Biegły sądowy neurolog odniósł się do powyższego i wskazał, że badanie MRI oraz EEG było już przedmiotem analizy przez biegłego, natomiast w przedstawionej dokumentacji z leczenia w Poradni Neurologicznej również nie zawarto żadnych nowych dodatkowych informacji. Tym samym, jak podniósł biegły, na podstawie dodatkowej dokumentacji nie widzi podstaw do zmiany swojego stanowiska.

Wskazać zatem należy, że zarzuty skarżącego są bezpodstawne. Biorąc pod uwagę okoliczność, że głównym jego schorzeniem jest padaczka, co wszakże było podnoszone w odwołaniu i pismach procesowych, Sąd zważył, że wyczerpująca i kompleksowa opinia biegłego sądowego neurologa zaprzecza stanowczo, jakoby ubezpieczony miał być niezdolny do pracy zarówno w momencie wydawania opinii przez lekarza orzecznika ZUS jak i później – do momentu wydania opinii przez biegłego sądowego.

Specyfika oceny dowodu z opinii biegłych wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd – który nie posiada wiadomości specjalnych – tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Kryteria oceny tego dowodu stanowią również: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanych w nich stanowisk oraz stopień stanowczości wyrażonych w nich ocen. Wskazać należy, że Sąd – o ile poweźmie wątpliwość czy zaprezentowana w sprawie opinia nie została sporządzona w zgodzie z powyższymi kryteriami, może zobowiązać biegłych do ustosunkowania się do zastrzeżeń strony. Wskazać należy, iż w niniejszej sprawie, poza powyżej zaprezentowanymi zastrzeżeniami, których merytoryczna zasadność została podważona w opinii uzupełniającego biegłego neurologa, skarżący nie złożył żadnych zarzutów mogących zakwestionować opinie biegłych sądowych. W ocenie Sądu pozostałe zarzuty mają charakter niemerytoryczny, stanowią zwykłą polemikę z prawidłowo sporządzonymi i uzasadnionymi opiniami biegłych sądowych. Biegli wydali w ocenie Sądu opinię wyczerpującą, której treść w zupełności odnosi się do sygnalizowanych w odwołaniu dolegliwości, w kontekście ich wpływu na zdolność do pracy, a ubezpieczony nie powołał żadnej nowej okoliczności, zdolnej do podważania wniosków zaprezentowanych przez biegłych.

Z powyższych względów Sąd na podstawie art. 227 a contrario k.p.c. oddalił wniosek o powołanie innego zespołu biegłych lub przesłuchanie biegłych.

Zgodnie z treścią art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2016 roku, poz. 887 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy,

1.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

1.  niezdolność do pracy powstała w okresie ubezpieczenia albo nie później niż w okresie 18 miesięcy od jego ustania.

Zgodnie z treścią przepisu art. 12 cytowanej ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast, częściowo zaś niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Z brzmienia art. 12 ustawy wyraźnie wynika, że do stwierdzenia niezdolności do pracy nie jest wystarczające samo występowanie naruszenie sprawności organizmu w postaci określonych schorzeń, lecz naruszenie to musi powodować całkowitą lub częściową utratę zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji i nie rokować odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Jak podkreśla się w judykaturze, częściowa niezdolność do pracy polega na utracie w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Należy podkreślić, iż w konstrukcji częściowej niezdolności do pracy chodzi o ocenę zachowania zdolności do wykonywania nie jakiejkolwiek pracy, lecz pracy „zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji”. Wyjaśnienie treści pojęcia „pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji” wymaga przy tym uwzględnienia zarówno kwalifikacji formalnych, czyli zakresu i rodzaju przygotowania zawodowego udokumentowanego świadectwami, dyplomami, zaświadczeniami, jak również kwalifikacji rzeczywistych, czyli wiedzy i umiejętności faktycznych, wynikających ze zdobytego doświadczenia zawodowego.

W art. 13 ust. 1 w/w ustawy wskazano z kolei, że przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji i możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Sąd wziął zatem całokształt powyższej argumentacji, a także wykładnię przedstawionych przepisów pod uwagę, i oceniając opinie biegłych neurologa, psychologa i endokrynologa jako rzetelne, zrozumiałe i logicznie uzasadnione, uznał ją za miarodajne źródło wiedzy na temat zdolności wnioskodawcy M. D. do pracy.

Tym samym, Sąd na podstawie art. 47714 § 1 k.p.c. oraz cytowanych powyżej przepisów oddalił odwołanie ubezpieczonego.

Sędzia SR Małgorzata Bednarka