Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 28 lutego 2017 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Agnieszka Górska

Sędziowie SO Patrycja Baranowska

(del.) SR Anna Górnik

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2017 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 16 września 2016 r., sygn. akt XI GC 1154/15

postanawia:

oddalić zażalenie.

Patrycja Baranowska Agnieszka Górska Anna Górnik

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 16 września 2016 r. Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie oddalił wniosek pozwanej o uzupełnienie postanowienia z dnia 9 sierpnia 2016 r. w zakresie zwrotu kosztów postępowania, wskazując w uzasadnieniu, że postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności nie jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie, a nadto strona pozwana nie poniosła w postępowaniu klauzulowym żadnych kosztów, wobec czego nie może domagać się ich zwrotu.

W zażaleniu na powyższe postanowienie pozwana zarzuciła naruszenie przepisu art. 351 § 1 k.p.c. wobec dowolnego przyjęcia, że pozwana nie poniosła kosztów w postępowaniu klauzulowym. Skarżąca wniosła o uchylenie tego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania z jednoczesnym rozstrzygnięciem o kosztach postępowania zażaleniowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie pozwanej nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 351 § 1 k.p.c., stosowanym na podstawie art. 361 k.p.c. odpowiednio do postanowień, strona może w ciągu dwóch tygodni od ogłoszenia wyroku, a gdy doręczenie wyroku następuje z urzędu - od jego doręczenia, zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości żądania, o natychmiastowej wykonalności albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu.

Orzeczenie o kosztach procesu jest rozstrzygnięciem, które powinno się znaleźć w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.), niemniej z istoty rzeczy wchodzi ono w rachubę tylko wtedy, gdy strona reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika zgłosiła taki wniosek, bądź też – w przypadku strony występującej samodzielnie – powstały po jej stronie koszty, o których – zgodnie z art. 109 § 1 zd. 2 k.p.c.- sąd orzeka z urzędu. Tylko bowiem w tych przypadkach istnieje przedmiot rozstrzygnięcia, a tym samym tylko wtedy możliwe jest uzupełnienie wyroku (postanowienia) o rozstrzygnięcie o kosztach, o których Sąd miał obowiązek orzec. Niezasadne jest oczekiwanie, iż w wyroku (postanowieniu) znajdzie się rozstrzygnięcie sprowadzające się jedynie do stwierdzenia braku podstaw do orzeczenia o kosztach.

Tymczasem, mimo kilkakrotnie powtarzanego zarzutu dotyczącego dowolnego przyjęcia przez Sąd pierwszej instancji, iż pozwana nie poniosła żadnych kosztów postępowania klauzulowego, skarżąca w istocie nie wskazała, jakie koszty ewentualnie poniosła. W konsekwencji oczywiste jest, że Sąd I instancji nie miał jakichkolwiek podstaw do wydania orzeczenia o kosztach, których pozwana nie poniosła. Chybiony jest tym samym jej zarzut braku jakiegokolwiek rozstrzygnięcia o kosztach w postanowieniu z dnia 9 sierpnia 2016 r. oddalającym wniosek o nadanie wyrokowi klauzuli wykonalności, a konsekwencji nie zachodziły przesłanki uzupełnienia tego postanowienia.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy oddalił zażalenie.

Patrycja Baranowska Agnieszka Górska Anna Górnik