Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 22 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich
w w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Pękała     

Protokolant: sekretarz sądowy Ewelina Preś     

po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2017 r. w Szczecinie

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniego M. R.     

przeciwko K. S.

o alimenty     

1.  zasądza od pozwanego K. S. na rzecz małoletniego powoda M. R. rentę alimentacyjną w kwocie po 600 (sześćset) złotych miesięcznie płatną z góry do dnia 15 każdego miesiąca
z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 6 maja 2016 r., z prawem powoływania się przez pozwanego K. S. na kwoty uiszczone na rzecz małoletniego powoda z tytułu zabezpieczenia powództwa udzielonego w niniejszej sprawie;

2.  w pozostałej części powództwo oddala;

3.  znosi między stronami koszty zastępstwa procesowego;

4.  zasądza od pozwanego K. S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych z tytułu kosztów sądowych;

5.  wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 245/16

UZASADNIENIE

Małoletni powód M. R., reprezentowany przez matkę I. R., a następnie przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata, wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego K. S. alimentów w kwocie po 1.200 zł miesięcznie, płatnych z góry do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia
w płatności którejkolwiek z rat od dnia 6 maja 2016 r.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że małoletni powód pochodzi
z nieformalnego związku (...). Rodzice małoletniego żyją w rozłączeniu. Wskazano, iż pozwany założył małoletniemu powodowi konto w banku, na które przelewane są drobne sumy do jego dyspozycji. Matka małoletniego powoda nie ma wglądu ani kontroli nad kontem bankowym syna. Matka powoda choruje na nerwicę i depresję, nie pracuje, jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna, a obecnie jedynym źródłem finansowym matki małoletniego powoda jest pomoc jej dziadków w wymiarze 1000 zł miesięcznie. Wskazano, że koszt utrzymania małoletniego wynosi około 1700 zł miesięcznie. Ponadto szacuje zarobki pozwanego na kwotę 5000 złotych miesięcznie z tytułu pracy jako kierowana trasach międzynarodowych.

W odpowiedzi na pozew K. S., reprezentowany przez pełnomocnika zawodowego w osobie radcy prawnego, wniósł o zasądzenie alimentów w kwocie 450 zł miesięcznie płatnych z góry do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat od dnia 10 czerwca 2016 r. K. S. wskazał, iż kontaktuje się z małoletnim powodem niemalże w każdy weekend, w związku z czym ponosi w całości koszty związane z utrzymaniem małoletniego. Pozwany zakwestionował wskazane w pozwie koszty utrzymania małoletniego i wskazał, że nie przekraczają one kwoty 850 zł miesięcznie. Pozwany wskazał także, iż z tytułu pracy kierowcy otrzymuje wynagrodzenie 1674,05 zł netto miesięcznie, a także otrzymuje diety w kwocie ok. 800 zł miesięcznie. Dodał, że spłaca dwa kredyty.

Postanowieniem z dnia 6 czerwca 2016 r. Sąd zobowiązał pozwanego K. S. do uiszczania kwoty po 550 zł miesięcznie na rzecz małoletniego powoda, płatnej z góry do dnia 10 każdego miesiąca do rąk matki małoletniego, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od 06 czerwca 2016 r. do czasu zakończenia postępowania w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni M. R. urodzony (...) jest synem K. S. i I. R. (nazwisko rodowe U.).

Dowód:

- odpis skrócony aktu urodzenia, k. 6.

Małoletni powód M. R. ma ukończone 15 lat, zamieszkuje wraz z matką i jej konkubentem w wynajmowanym, dwupokojowym mieszkaniu komunalnym. Mieszkanie ogrzewane jest na prąd. Małoletni powód jest uczniem gimnazjum. Na koszty utrzymania małoletniego składają się: się koszty wyżywienia w wysokości ok. 400 zł miesięcznie, partycypacja w udziale 1/3 kosztów: za energię elektryczną – 81 zł miesięcznie, za czynsz – 132 zł miesięcznie, za gaz – 91 zł miesięcznie, za telewizję i (...) – 50 zł miesięcznie, wydatki na zakup ubrań – ok. 100 zł miesięcznie, środków higieny – 100 zł miesięcznie, przyborów edukacyjnych – 50 zł miesięcznie, okresowy zakup leków – 20 zł miesięcznie, nadto nie sposób przyjąć, że w toku wychowania i opieki nad dzieckiem nie powstają inne doraźne koszty jak m.in. koszty wizyt lekarskich.

W dniu 29 grudnia 2016 r. małoletni był na wizycie u psychoterapeuty, koszt wizyty w kwocie 130 zł pokrył pozwany. Od stycznia 2017 r. małoletni powód rozpoczął psychoterapię w (...) Instytucie (...). Spotkania odbywają się dwa razy w tygodniu.

Dowód:

- zeznania I. R., k. 100-102,

- rozliczenie, k. 7,

- faktury, k. 8-10,

- potwierdzenie przelewu, k. 11,

- rachunek, k. 115,

- zaświadczenie, k. 117

Matka małoletniego powoda I. R., lat 44, opiekunka dziecięca, nie ma stwierdzonej niezdolności do pracy. Rozpoznano u niej zaburzenie depresyjne nawracające. Od 2013 r. znajduje się pod opieką psychiatryczną, jest w trakcie farmakoterapii i psychoterapii. Od 24 sierpnia 2015 r. bierze udział w indywidualnej psychoterapii u psychologa. Za leki płaci ok. 60 zł miesięcznie, wizyty u psychologa opłaca jej konkubent. Zdaniem lekarza psychiatry powinna się uaktywnić zawodowo, matka powoda stara się wyjść z depresji. Do maja 2016 r. I. R. pomagała i opiekowała się swoją babcią i dziadkiem, za którą babcia dawała jej 1000 zł miesięcznie. Babcia I. R. pomagała jej również finansowo. Od września 2016 r. do 20 października 2016 r. zajmowała się opieką starszej osoby, za co otrzymała wynagrodzenie w wysokości 1200 zł. Od 16 listopada 2016 r. ponownie zajmuje się opieką starszej osoby, a od stycznia 2017 r. otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 1500 zł miesięcznie.

Konkubent matki powoda pracuje, prowadzi działalność gospodarczą, otrzymuje wynagrodzenie w kwocie około 6000 zł. Jest w trakcie rozwodu, płaci 2000 zł tytułem zabezpieczenia.

Dowód:

- zeznania I. R., k. 100-102,124,

- zaświadczenie lekarskie, k. 30,

- zaświadczenie, k. 31.

Pozwany K. S. ma lat 41, z zawodu jest mechanikiem. Do
8 marca 2016 r. zamieszkiwał z małoletnim powodem i matką powoda, gdzie był zameldowany; od tego czasu nie ma stałego miejsca zamieszkania i do Wigilii 2016 r. zamieszkiwał u znajomych, którym płacił około 150 zł miesięcznie za zużyte media; od Wigilii 2016 r. zamieszkuje natomiast ze swoją matką. Pozwany planuje wynająć sobie jakiś lokal mieszkalny.

Od sierpnia 2015 r. do listopada 2015 r. K. S. pracował jako kierowca betonomieszarki; od grudnia 2015 r. do lutego 2016 r. pracował jako kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony i otrzymywał wynagrodzenie w wysokości około 1360 zł miesięcznie; od marca 2016 r. do listopada 2016 r. pracował na stanowisku mechanik-kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony, z tego tytułu otrzymywał udokumentowane wynagrodzenie w kwocie około 1po 674 zł oraz diety w wysokości 800 zł miesięcznie, z której pokrywał koszty wyżywienia i czynności toaletowych będąc w trasie. Pozwany jako kierowca w początkowej fazie procesu pracował bez przerwy od niedzieli do soboty. Następnie od drugiego tygodnia grudnia do świąt Bożego Narodzenia pracował na zastępstwo jako kierowca, jeździł po Polsce i z tego tytułu otrzymał wynagrodzenie w kwocie 2200 zł. Obecnie nie ma pracy, jest w trakcie szukania, nie zarejestrował się w Państwowym Urzędzie Pracy ze względu na niskie zarobki proponowanych prac.

Pozwany posiada samochód marki M., rocznik 2000; koszty utrzymania pojazdu wynoszą 300 zł miesięcznie. na pozwanym ciąży kredyt w wysokości 40 000, zaciągnięty na prowadzoną przezeń działalność gospodarczą, zł. Pozostało mu do spłacenia 20 rat w wysokości 956,11 zł. Ponadto pozwany spłaca zadłużenie karty kredytowej na kwotę 10 000 zł. Poza małoletnim powodem nie ma nikogo na swoim utrzymaniu.

K. S. widuje się z synem raz w tygodniu, przeważnie w sobotę lub niedzielę, małoletni nie nocuje u ojca. Pozwany spotyka się z synem w centrach handlowych, na wolnym powietrzu, a także u znajomych. Pozwany opłaca synowi abonament telefoniczny w kwocie 70 zł, a także kupuje mu odzież, kosmetyki; opłacał miesięczny bilet komunikacji miejskiej w kwocie 50 zł; kilkukrotnie opłacał korepetycje syna w kwocie 20 zł za lekcję; opłacał synowi treningi karate w kwocie 100 zł miesięcznie, do września 2016 r. kiedy to małoletni powód przestał uczęszczać na treningi; obecnie opłaca karnet syna na siłownię w kwocie 117 zł miesięcznie; w 2016 r. kupił synowi książki i zeszyty do szkoły, łącznie w kwocie około 517 zł.

Pozwany zabiera syna na basen, do centrum wodnego (...), na kręgle, łyżwy; pozwany ponosi koszty tych atrakcji.

Podczas wakacji w 2016 r. pozwany spędził z synem niecały miesiąc, w tym 10 dni byli na K. w gospodarstwie agroturystycznym, za pobyt ten pozwany zapłacił 1080 zł, a także poniósł koszty wyżywienia.

Pozwany w styczniu 2017 r. zapłacił kwotę 2378 zł zaliczki na podatek dochodowy.

Pozwany płaci regularnie koszty zabezpieczenia.

Dowód:

- zeznania K. S. , k. 67-69, 107-108;

- potwierdzenia przelewu, k. 43-48,52-54, 98

- harmonogram spłaty, k. 49-51,91-92,

- rozliczenie konta i faktury, k. 55-60,84-89,

- faktury, k. 75-78, 80-82, 118-122,

- rachunek, k. 79,

- świadectwa pracy, k. 93, 94, 106

- zaświadczenie o zatrudnieniu, k. 95

-umowa o pracę, k. 96, 97,

- oświadczenie, k. 99,

- zeznania I. R., k. 100-102,124,

- obliczenie zaliczki ,k . 116

W styczniu 2017 r. Powiatowy Urząd Pracy realizował oferty pracy w zawodzie: kierowca kat B z wynagrodzeniem od 2214 zł do 3600 zł, mechanik samochodowy z wynagrodzeniem 2000 zł, mechanik serwisant (naprawa sprzętu) 3000 zł, dla osób bez kwalifikacji z wynagrodzeniem od 2000 zł do 2400 zł.

Dowód:

- pismo PUP, k. 111

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Podstawą dochodzonego pozwem roszczenia jest art. 133 § 1 k.r.o., zgodnie
z którym rodzice zobowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Pozwany nie kwestionował ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego
co do istoty i uznał powództwo do kwoty po 450 zł miesięcznie.

Wykładni przepisu art. 133 § 1 k.r.o. należy dokonywać przy uwzględnieniu brzmienia przepisu art. 135 § 1 k.r.o., zgodnie z którym zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego należy rozumieć należy te, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swoich sił fizycznych i zdolności umysłowych. Podkreśla się przy tym, że dzieci maja prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie ( por. SN z 5 stycznia 1956 r., III Cr 919/55, OSN 1957, poz. 74).

Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokajane wyznacza natomiast art. 96 k.r.o., zgodnie z którym rodzice zobowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie – odpowiednio
do jego uzdolnień – do pracy dla dobra społeczeństwa. Nie budzi wątpliwości,
że każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci mieszkania, wyżywienia, odzieży, środków czystości i ochrony zdrowia zapewniających jego prawidłowy rozwój fizyczny.

Pozwany jako ojciec małoletniego M. R. zobowiązany jest do łożenia na jego utrzymanie. Okoliczność ta nie była przez pozwanego kwestionowana – okolicznością sporną była natomiast wysokość alimentów, jakie pozwany winien łożyć na pokrycie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego. Pozwany uznał powództwo do kwoty 450 zł. Dotychczas przyczyniał się do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniego syna w trakcie każdego spotkania raz w tygodniu i zapewnianych atrakcji, poprzez opłacanie zajęć pozalekcyjnych a także zakup książek i zeszytów do szkoły.

Sąd uznał, iż koszt zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniego wynosi ok. 1.024 zł miesięcznie, a za usprawiedliwione wydatki przyjął: partycypacja w 1/3 kosztów utrzymania mieszkania ok. 354 zł (za energię elektryczną – 81 zł miesięcznie, za czynsz – 132 zł miesięcznie, za gaz – 91 zł miesięcznie, za telewizję i (...) – 50 zł miesięcznie), wyżywienie – ok. 400 zł, zakup środków higieny – 100 zł, okresowy zakup lekarstw – 20 zł, zakup ubrań – 100 zł, zakup artykułów szkolnych – 50 zł. Sąd nie dał wiary matce małoletniego w zakresie, w jakim wskazywała, że koszt utrzymania małoletniego wynosi 1700 zł. Zauważyć należy, że deklarowana przez matkę wysokość wydatków na zaspokojenie potrzeb dziecka nie została w pełni wykazana. Sąd nie dał wiary matce dziecka w zakresie w jakim wskazywała na koszt wyżywienia małoletniego w wysokości ok. 750 zł miesięcznie i w oparciu o zasady doświadczenia życiowego przyjął, iż wynosi on ok. 400 zł miesięcznie. Małoletni powód jest dzieckiem zdrowym, stąd Sąd doszedł do przekonania, że nie musi on korzystać ze specjalnej diety. Nadto nie dał wiary matce w zakresie w jakim wskazywała, iż wydatkuje 150 zł miesięcznie na zakup środków higieny i przyjął, że kwota 100 zł w pełni pokryje potrzeby małoletniego w tym zakresie. Analogicznie Sąd ocenił deklarowane przez stronę powodową koszty związane z zakupem ubrań dla małoletniego. Nie sposób przyjąć za stroną powodową, aby usprawiedliwiony miesięczny koszt zakupu tych ubrań wynosił 300 zł miesięcznie. Kwota ta, oceniana z punktu widzenia zasad doświadczenia życiowego nie odpowiada usprawiedliwionym potrzebom małoletniego, a przede wszystkim możliwościom zarobkowym i majątkowym jego rodziców. Trudno przyjąć za stroną powodową iż dziecko w wieku 15 lat wymaga miesięcznie zakupu odzieży za kwotę 300 zł. Sąd ma na uwadze, że małoletni jest w okresie wzrostu i wymaga częstej wymiany ubrań z których wyrasta, natomiast nie sposób przyjąć, że wzrost ten powoduje konieczność zakupu co miesiąc garderoby za ww. kwotę. Sąd nie uwzględnił także kosztów uczestnictwa w wydarzeniach pozaszkolnych, mając na uwadze, iż pozwany opłacał synowi zajęcia z karate, obecnie opłaca karnet na siłownię, a także zapewnia synowi inne atrakcje, m.in. basen, łyżwy, kręgle.

Tak ustalając, Sąd doszedł do przekonania, że wydatki związane z zaspokojeniem usprawiedliwionych potrzeb małoletniego wynoszą ok. 1.024 zł miesięcznie.

Ustalając wysokość świadczeń alimentacyjnych rodziców, Sąd doszedł
do przekonania, iż uzasadnionym jest różnicowanie wysokości tego świadczenia
i obciążył pozwanego obowiązkiem uiszczania na rzecz małoletniego syna alimentów
w kwocie 600 zł miesięcznie. W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art.
135 § 2 k.r.o. wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Obecnie w zasadniczej mierze osobiste starania o wychowanie małoletniego zaspokaja jego matka, pozwany widuje się z dzieckiem raz w tygodniu. Ciężar zatem osobistych starań o utrzymanie i wychowanie dziecka – przy uwzględnieniu faktu, iż ojciec deklaruje chęć dalszego uczestnictwa w życiu małoletniego syna - w głównej mierze spoczywa obecnie na matce, co winno zobowiązać pozwanego do większego finansowego udziału w kosztach utrzymania dziecka. W ocenie Sądu jednak także matka ma możliwości finansowego przyczyniania się do zaspokajania potrzeb syna, bowiem nie wykorzystuje swoich możliwości majątkowych i zarobkowych.

Przechodząc do oceny możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego należy w pierwszym rzędzie stwierdzić, że przez ustawowe określenie „możliwości zarobkowe i majątkowe” rozumie się nie tyko rzeczywiście uzyskiwane zarobki
i dochody, lecz te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana do alimentacji może
i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności. W sprawie zostało ustalone, iż pozwany ma 41 lat a z zawodu jest mechanikiem. Jak wynika z materiału dowodowego pozwany pracował jako kierowca betonomieszarki i jako kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony oraz z tego tytułu otrzymywał wynagrodzenie na poziomie około 2100 zł miesięcznie. Ponadto w przeciągu dwóch tygodni pracując jako kierowca na zastępstwo zarobił wynagrodzenie w kwocie 2200 zł. Jak wskazał pozwany obecnie nie ma pracy i nie zarejestrował się w Państwowym Urzędzie Pracy ze względu na niskie płace proponowanych prac. Jednak w styczniu 2017 r. Powiatowy Urząd Pracy realizował oferty pracy w zawodzie: kierowca kat B z wynagrodzeniem od 2214 zł do 3600 zł, mechanik samochodowy z wynagrodzeniem 2000 zł, mechanik serwisant (naprawa sprzętu) 3000 zł, a dla osób bez kwalifikacji z wynagrodzeniem od 2000 zł do 2400 zł. Zatem przy uwzględnieniu sytuacji panującej na lokalnym rynku pracy Sąd ocenił możliwości zarobkowe pozwanego na kwotę powyżej 2000 zł miesięcznie.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że K. S. uznał powództwo do kwoty po 450 zł miesięcznie, a kwotę 550 zł tytułem zabezpieczenia uiszczał regularnie, Sąd doszedł do przekonania, że konieczność łożenia na utrzymanie małoletniego M. R. kwoty 600 zł miesięcznie nie narazi pozwanego na niemożność zaspokajania jego potrzeb życiowych, czy też konieczność zmiany dotychczasowego trybu życia. Należy przy tym wskazać, że pozwany praktycznie nie zwalnia się z obowiązku alimentacyjnego wobec syna poprzez osobistą pieczę nad nim, bowiem widuje się z nim raz w tygodniu. Jednak pozwany ponosi koszty uczestnictwa syna w wydarzeniach pozaszkolnych, a także kupuje m.in. książki i zeszyty do szkoły, tak więc winien i może uczestniczyć w kosztach utrzymania małoletniego na nieznacznie wyższym poziomie aniżeli matka dziecka, tj. na poziomie ok. 58% ogółu wydatków związanych z utrzymaniem dziecka. Pozostała część kosztów związanych z utrzymaniem dziecka winna być pokrywana przez matkę, mimo iż obecnie otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 1500 zł to ma ona możliwość podjęcia stałego zatrudnienia. Tym bardziej, że nawet jej lekarz psychiatra uznał, że powinna uaktywnić się zawodowo.

Mając na uwadze powyższe, przy uwzględnieniu możliwości zarobkowych stron, poziomu ich życia, a także osobistego zaangażowania w wychowanie małoletniego powoda, Sąd zasądził na rzecz małoletniego powoda M. R. rentę alimentacyjną w kwocie po 600 zł miesięcznie, płatnych z góry do dnia 15 każdego miesiąca, począwszy od dnia 6 maja 2016 r. tj. od daty wniesienia powództwa, a w zakresie przewyższającym powołaną kwotę powództwo podlegało oddaleniu, o czym orzeczono, jak w pkt 2 wyroku.

Sąd wydał rozstrzygnięcie w oparciu o zgromadzone w sprawie dowody, które ocenił w oparciu o art. 233 § 1 k.p.c.

Sąd nadał moc dowodową dokumentom zgromadzonym w toku postępowania na kartach 7-11, 30-31, 43-60, 75-82, 84-92, 93-99, 106, 111 oraz 115-122 jako mającym istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a których prawdziwość nie była przez strony kwestionowana, ani nie budziła wątpliwości Sądu.

Sąd dał wiarę pozwanemu w zakresie, w jakim wskazywał, że chce uczestniczyć w życiu i wychowaniu syna, interesuje się jego losem, nadto co do wskazywanych przez niego możliwości zarobkowych i sytuacji majątkowej. Jednocześnie Sąd nie dał wiary pozwanemu w zakresie, w jakim twierdził, że łoży na syna kwotę 500 zł miesięcznie. Sąd stwierdził, że sama kwota 500 zł nie została wykazana przez pozwanego, a nie fakt, iż rzeczywiście partycypuje w utrzymaniu syna poprzez opłatę zajęć pozalekcyjnych i innych atrakcji.

Sąd z omówionych powyżej przyczyn nie dał wiary zeznaniom matki małoletniego powoda w zakresie w jakim wskazywała na koszty związane z zakupem żywności, środków higieny. Kwoty te ustalił Sąd kierując się zasadami doświadczenia życiowego i zawodowego. Analogicznie Sąd ocenił deklarowane przez stronę powodową koszty związane z zakupem ubrań dla małoletniego.

O kosztach w pkt 3 wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. znosząc wzajemnie koszty zastępstwa procesowego, bowiem małoletni powód wygrał proces w połowie.

Żądanie pozwu zostało uwzględnione w połowie. Sąd obciążył zatem pozwanego, w pkt 4 wyroku, nieuiszczoną opłatą sądową w kwocie 360 zł, zgodnie z art. 100 k.p.c. Koszt ten zasądzono na rzecz Skarbu Państwa z uwagi na ustawowe zwolnienie od kosztów sądowych strony dochodzącej roszczeń alimentacyjnych (art. 96 ust. 1 pkt. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych), zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd z urzędu nadał wyrokowi w pkt 5 rygor natychmiastowej wykonalności.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.