Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny, w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2017 r. w Toruniu

sprawy z powództwa Gminy M. T.

przeciwko M. M. (1)

o zapłata

I Oddala powództwo,

II zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 1217 zł (tysiąc dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

X C 860/16

UZASADNIENIE

Powód Gmina M. T., dnia 5 maja 2015 r., wniosła powództwo o solidarną zapłatę kwoty 9690,39 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu oraz kosztami procesu, przeciwko pozwanym W. M. (1), J. M. (1), M. M. (1) i M. M. (2). Jako adres wszystkich pozwanych podano ul. (...) w T.. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwani W. i J. M. (2) zamieszkują wraz z dziećmi lokal w T. przy ul. (...), przy czym umowa najmu została wypowiedziana z dniem 31.03.2015r. Wskazano, że pozwani nie wnoszą należnych opłat, a powód dochodzi należności za okres od 01.04.2013r. do 31.03.2015r.

Tutejszy Sąd dnia 29 czerwca 2015 r. wydał nakaz zapłaty, w którym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu. Odpis nakazu z pouczeniami został odebrany w imieniu wszystkich pozwanych pod adresem wskazanym w pozwie przez W. M. (1)

W dniu 22 lutego 2016 r. pozwana M. M. (1) wniosła sprzeciw, zaskarżając w całości wydany nakaz zapłaty. W uzasadnieniu pozwana wskazała, że od marca 2013r. do chwili obecnej zamieszkuje pod innym adresem, a zatem brak podstaw do ponoszenia odpowiedzialności za zapłatę czynszu w mieszkaniu zajmowanym przez rodziców.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał swoje stanowisko wskazując, że według jego najlepszej wiedzy pozwana zamieszkiwała w okresie objętym pozwem w spornym lokalu, została wskazana jako osoba współzamieszkująca w 2011r. przez W. M. (1). Dodatkowo pozwana ani nikt inny nie poinformowali powoda o opuszczeniu lokalu przez pozwaną.

Na rozprawie strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska, a na terminie w dniu 22.02.2017r. nie żądały uzupełnienia postępowania dowodowego.

Sąd ustalił, co następuje:

W. i J. M. (2) byli najemcami i zamieszkiwali wraz z dziećmi w lokalu znajdującym się w zasobach Gminy M. T. przy ul. (...). Do początku marca 2013r. mieszkała z nimi również córka M. M. (1).

Okoliczność bezsporna oraz dowód:

Oświadczenie najemcy W. M. (1) z 2011 – k.79-80

Na początku 2013r. M. M. (1) postanowiła wyprowadzić się od swoich rodziców i zamieszkać ze swoim chłopakiem D. T. (1). Wspólnie szukali mieszkania, o czym informowali znajomych na portalu społecznościowym.

Dowód : wydruki z portalu społecznościowego – k. 68-69, 114-197,

zeznania D. T. (1) – k.108,

- zeznania A. B. – k. 107,

- zeznania pozwanej M. M. (1) – k.109v-110,

W dniu 7 marca 2013r. wynajęli wspólnie mieszkanie w T. przy ul. (...) od W. R.. Umowa została podpisana tylko przez D. T. (1), choć w mieszkaniu miała mieszkać i mieszkała również pozwana, a opłaty były naliczane na dwie osoby.

Dowód: zeznania A. B. – k. 107

- zeznania K. H. – k. 107v-108,

zeznania D. T. (1) – k. 108

- zeznania J. T. (1) – k. 108v-109,

- zeznania J. T. (2) – k. 109

- zeznania pozwanej M. M. (1) – k.109v-110,

- umowa najmu z dnia 07.03.2013r.– k.250

- zeznania Z. R. – k. 251,

- zeznania W. R. – k. 251v,

- zeznania L. C. – k. 252,

Z uwagi na zbyt wysokie koszty najmu, przy niewielkich dochodach pozwanej i jej narzeczonego, w listopadzie 2013r. postanowili wyprowadzić się do rodziców D. T. (1) na ul. (...), gdzie zamieszkują do dnia dzisiejszego. Pozwana od września 2015r. jest zameldowana w tym lokalu.

Dowód: zamówienie ze sklepu internetowego z.2014r.– k. 61,63,65

- zeznania A. B. – k. 107

- zeznania K. H. – k. 107v-108,

- zeznania D. T. (1) – k.108

- zeznania J. T. (1) – k. 108v-109,

- zeznania pozwanej M. M. (1) – k.109v-110,

- zeznania J. T. (2) – k. 109

Rodzice pozwanej nie zgłosili do Gminy faktu wyprowadzenia się córki. W. M. (2) nie informowała córki o przychodzącej korespondencji sądowej dotyczącej zaległości czynszowych i eksmisji z lokalu.

dowód: zawiadomienie o zmianie stawki czynszu z 03.07.2015r. – k.81

- wyrok w sprawie I C 688/15 – k.82-83

- dokumenty do sprawy X Nc 1397/13 –k. 84-88

- zeznania pozwanej M. M. (1) – k.109v-110,

- zeznania W. M. (1) – k.252

- zeznania J. M. (1) – k.252v

Pozwana dowiedziała się o zaległościach czynszowych po zajęciu jej rachunku bankowego przez komornika. Wówczas matka przyznała się córce, że nie informowała jej o sprawie.

Dowód: zeznania W. M. (1) - k.252

- zeznania pozwanej M. M. (1) – k.109v-110,

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów dołączonych do akt sprawy oraz zeznania świadków A. B., K. H., D. T. (2), J. T. (1), J. T. (2), W. R., Z. R., L. C., W. M. (1) i J. M. (1), a także zeznania pozwanej M. M. (1), przesłuchanej na rozprawie w charakterze strony.

Sąd uznał dowody z dokumentów za wiarygodne, bowiem układały się w logiczną całość w powiązaniu z zeznaniami świadków, a ich autentyczności, nie kwestionowała żadna ze stron. Pełnomocnik strony powodowej kwestionował wprawdzie, aby wydruki z portalu społecznościowego potwierdzały fakt niezamieszkiwania pozwanej z rodzicami, ale autentyczności zapisów i dat wskazanych w wydrukach nie kwestionował. Z dokumentów tych nie wynikał wprawdzie dokładny adres, gdzie zamieszkała pozwana, ale wskazana jest informacja w lutym 2013r., że pozwana z D. T. (1) szuka mieszkania oraz informacja z 7 marca 2013r., że udało im się znaleźć mieszkanie przy ul. (...). Zapisy te, w powiązaniu z zeznaniami świadków oraz treścią dokumentu w postaci umowy najmu mieszkania przy ul (...), układały się w logiczną całość.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków A. B. (sąsiadki z ulicy (...)) i K. H. (sąsiadki z ulicy (...)) – koleżanek pozwanej, które potwierdziły, że w 2013r. M. M. (1) wyprowadziła się wraz chłopakiem z mieszkania przy ul. (...), najpierw na ul. (...), a pod koniec 2013r. do rodziców chłopaka pozwanej. Zeznania te w powiązaniu z dowodami z dokumentów oraz zeznaniami D. T. (1) (narzeczonego pozwanej) i jego rodziców J. i J. T. (2), które także zostały uznane przez Sąd za wiarygodne, układały się w logiczną całość. Świadek D. T. (1) zeznał, że od marca 2013r. zamieszkał wspólnie z pozwaną, najpierw wynajmując mieszkanie na ul. (...) w T., a później zamieszkując ze względów finansowych z jego rodzicami. Świadek nie był wprawdzie w posiadaniu pisemnej umowy najmu lokalu przy ul. (...), ale pamiętał, że umowa była spisywana i była na jego nazwisko. Zeznania świadka były spójne, logiczne, a ostatecznie potwierdzone zarówno zeznaniami właścicieli mieszkania przy ul. (...) oraz L. C., która w imieniu małżonków R. zawierała z pozwaną i jej narzeczonym umowę, ale przede wszystkim dowodem z dokumentu w postaci umowy najmu z dnia 07.03.2013r. Fakt zamieszkiwania D. T. (1) wraz z pozwaną w mieszkaniu przy ul. (...), a następnie od listopada 2013r. w mieszkaniu należącym do rodziców D. T. (1) potwierdzili w całości w swych zeznaniach J. i J. T. (2). Świadkowie zeznali również zgodnie, że ich syn wraz z pozwaną, gdy przeprowadzili się do nich z mieszkania przy ul. (...) w grudniu 213r., zamieszkują do dnia dzisiejszego. Zeznania tych świadków były spójne i korespondujące z całokształtem zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Właściciele mieszkania przy ul. (...) w T. – Z. i W. R. w swych zeznaniach potwierdzili, że pozwana wraz ze swoim narzeczonym wynajmowali ich mieszkanie. Z ich zeznań wynikało, iż ze względu na podeszły wiek, w kontaktach z najemcami i odbieraniem czynszu zajmowała ich synowa L. C.. Przesłuchana na tę okoliczność L. C. potwierdziła w swych zeznaniach zarówno fakt zamieszkiwania pozwanej w lokalu przy ul. (...) razem z D. T. (1), a także przedłożyła egzemplarz umowy, która potwierdzała ten fakt. Świadek dokładnie pamiętała, że mimo zawarcia umowy tylko z D. T. (1), przy zawarciu umowy była pozwana, która miała mieszkać z D. T. (1). Z zeznań świadka wynikało, iż pozwana podczas jej comiesięcznych wizyt była w mieszkaniu, w mieszkaniu znajdowały się jej rzeczy osobiste i widać było, że mieszkają oboje. Dodatkowo świadek wskazała, że do spółdzielni było zgłoszone, że zamieszkują dwie osoby, a zużycia mediów również potwierdzały obecność dwóch osób. Zeznania tych świadków były spójne i wzajemnie się uzupełniały, w związku z czym dano im wiarę. Waloru wiarygodności zeznaniom tych osób dodawał fakt, że były to osoby całkowicie postronne dla stron.

Z zeznań świadków W. i J. M. (1) – rodziców pozwanej – wynikało, że pozwana wyprowadziła się z ich mieszkania w marcu 2013r., ale nie zgłosili tego faktu do ZGM w T.. W. M. (1) przyznała też, że nie informowała córki o korespondencji sądowej przychodzącej do córki dotyczącej zaległości czynszowych i eksmisji, a powiedziała jej o sprawie dopiero po telefonie córki, gdy zajęto jej rachunek bankowy. Zeznania świadków były spójne i zgodne z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanej M. M. (1), przesłuchanej na rozprawie w charakterze strony, bowiem jej zeznania były spójne, logiczne i zostały potwierdzone całokształtem zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym dowodów przeprowadzonych na wniosek strony powodowej.

Podstawą prawną dochodzonego roszczenia był art. 688(1)kc, zgodnie z którym za zapłatę czynszu i innych należnych opłat odpowiadają solidarnie z najemcą stale zamieszkujące z nim osoby pełnoletnie.

Okolicznością bezsporną w sprawie jest fakt, że rodzice pozwanej byli najemcami lokalu przy ul. (...) w T.. Za bezsporny należy uznać również fakt, że ani pozwana ani jej rodzice nie powiadomili właściciela - Gminy M. T. o tym, że pozwana w tym lokalu nie przebywa.

Sporny pozostawał w sprawie fakt, czy powód mógł domagać się od pozwanej M. M. (1) zapłaty czynszu solidarnie z rodzicami i siostrą za okres od kwietnia 2013r. do marca 2015r., wobec podniesienia przez pozwaną zarzutu, że od marca 2013r. w przedmiotowym lokalu nie zamieszkiwała.

Na podstawie art. 6 k.c. oraz 232 k.p.c. ciężar dowodu spoczywa na stronie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne. Na stronie powodowej spoczywał więc obowiązek wykazania, że pozwana M. M. (1) w okresie powstawania zadłużenia z tytułu czynszu, zamieszkiwała w lokalu na ulicy (...) w T.. Obowiązkiem z kolei pozwanej było wykazanie, że w okresie tym nie zamieszkiwała w lokalu. W ocenie Sądu, powód nie sprostał obowiązkowi wykazania, że pozwana zamieszkiwała w lokalu w okresie objętym pozwem. Nie wystarczające było przedłożenie oświadczenia W. M. (1) z 2011r. wskazujące, że zamieszkuje w lokalu również pozwana, bowiem zaległość powstała dwa lata później, a pozew został wniesiony cztery lata po tym oświadczeniu. Powód, przed wytoczeniem powództwa, nie ustalił, kto faktycznie zamieszkiwał w spornym lokalu. Faktem jest, że rodzice pozwanej nie zgłosili ZGM, że pozwana się wyprowadziła, ale postawa małżonków M. zaprezentowana na rozprawie wskazuje, że nie interesowali się swoimi sprawami finansowymi, nie wiedzieli, że zgłoszenie wyprowadzenia się córki wpłynie na wysokość opłat, nie informowali też córki o korespondencji sądowej dotyczącej spornego lokalu. Taka jednak bierna postawa rodziców pozwanej, nie zwalniała z obowiązku ustalenia przez powoda przed wytoczeniem powództwa, kto faktycznie powinien być pozwanym w sprawie.

Zdaniem Sądu, przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało w całej rozciągłości, że pozwana M. M. (1) od dnia 07.03.2013r. nie zamieszkuje w mieszkaniu przy ul. (...). Fakt ten potwierdziły zarówno dowody z dokumentów, jak również zeznania świadków, w tym przesłuchanych na wniosek strony powodowej. Postępowanie dowodowe wykazało, że pozwana w okresie od marca do listopada 2013r. zamieszkiwała w lokalu przy ul. (...), a od grudnia 2013r. do dnia dzisiejszego zamieszkuje przy ul. (...).

Mając na uwadze powyższe, uznać należało, że powództwo okazało się bezzasadne wobec pozwanej M. M. (1) i podlegało oddaleniu na mocy art. 688(1) kc a contrario, o czym orzeczono w punkcie I wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 §1 k.p.c. w myśl zasady odpowiedzialności strony za wynik procesu, zasądzając od powoda na rzecz pozwanej kwotę 1217 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.