Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2013r.

Sąd Okręgowy w Elblągu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Alicja Romanowska

Protokolant: stażysta Anna Barcikowska

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2013r. w Elblągu na rozprawie

sprawy z odwołania J. S. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E.

z dnia 29/05/2013 r. znak: E- (...)-1/15

o przeliczenie świadczenia

oddala odwołanie.

Sygn akt IVU 1643/13

UZASADNIENIE

J. S. (1) złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E. wniosek o przeliczenie świadczenia poprzez uwzględnienie, iż w latach 1971 – 1972 w czasie zatrudnienia w Kopalni (...) w J. uzyskiwał wynagrodzenie w takiej samej wysokości jak M. S. (1), zatrudniony w tym przedsiębiorstwie na podobnym stanowisku i przedłożył RP-7wystawione 24.06.2002r przez pracodawcę M. S. (1).

Decyzją z dnia 29/05/2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E. odmówił przeliczenia podstawy wymiaru świadczenia, wskazując, że wnioskodawca nie przedłożył żadnych nowych dowodów mających wpływ na wysokość przyznanego świadczenia. Przedłożone RP-7 nie dotyczy wynagrodzenia ubezpieczonego lecz innej osoby-M. S. (2) i nie może być podstawą do wyliczenia wysokości emerytury wnioskodawcy. Jako podstawę rozstrzygnięcia organ rentowy wskazał art. art. 114 ustawy z 17.12.1998 o emeryturach i rentach z FUS.

Wnioskodawca J. S. (1) złożył odwołanie od decyzji z dnia 29.05.2013r, w którym podniósł, iż w latach 1971-1972 pracował w tej samej kopalni co M. S. (2) i otrzymywał zarobki wyższe niż najniższa krajowa.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania .

Sąd ustalił i zważył co nasypuje:

J. S. (1) od 14.03.1999r uprawniony był do renty z tytułu niezdolności do pracy. Do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia przyjęto wynagrodzenie z 9 lat kalendarzowych od 1.01.1989r do 31.12.1997r- wwpw- 44,12%,a od 1.05.2009r z 9 lat kalendarzowych od 1.01.1980r do 31.12.1988r –wwpw-93%

/okoliczność bezsporna, nadto decyzje k-37, 127 plik rentowy/

Od 30 marca 2009r J. S. (1) jest uprawniony do emerytury.

Decyzją z 18.12.2009r do podstawy wymiaru emerytury przyjęto przeciętą podstawę wymiaru składek z 20 wybranych kalendarzowych z całego okresu ubezpieczenia tj.1979r-1998r wwpw-72,20%.

Decyzją z 31.08.2011r organ rentowy przeliczył świadczenie emerytalne. Do podstawy wymiaru emerytury przyjęto przeciętą podstawę wymiaru składek z 20 wybranych kalendarzowych z całego okresu ubezpieczenia tj.1969r, 1970r,1973r1976r,1978r-1990r,1996rwwpw-97,18%.

/dowód decyzja k-116,144 plik emerytalny /

25.04.2013r wystąpił do pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E. z wnioskiem o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury z uwzględnieniem zarobków jakie uzyskiwał w kopalni (...) w J. w latach 1971-1972r w oparciu o zarobki wynikające z RP-r M. S. (1) ,który pracował w kopalni na podobnym stanowisku.

Skarżący przedłożył RP-7 M. S. (1) z 24.06.2002r

Zgodnie z art. 111 Wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1)z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2)z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3)z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

2. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony na zasadach określonych w art. 15, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.

3. Podstawa wymiaru emerytury lub renty, ustalona na zasadach określonych w ust. 1 i 2, podlega wszystkim waloryzacjom przysługującym do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie tej podstawy.

Szczegółowe zasady postępowania o świadczenia emerytalno rentowe określają przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 11.10.2011r w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe, które w § 21 stanowi, że środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

W postępowaniu sądowym nie obowiązują ograniczenia co do środków dowodowych stwierdzających wysokość zarobków lub dochodów stanowiących podstawie wymiaru emerytury lub renty określony w § 21 wyżej cytowanego rozporządzenia. / vide wyrok Sądu Najwyższego z 25.07.1997r w sprawie IIUKN186/97 OSNAP 1998/11/342 /

Świadek M. S. (1) zeznał, że pracował w kopalni (...) w J. na takim samym stanowisku jak wnioskodawca –był górnikiem. Świadek ten zeznał, że uzyskiwał takie same zarobki jak ubezpieczony,nie pamiętał jednak jakie zarobki uzyskiwał wnioskodawca. Przyznał jednak, że pracowali w innych brygadach i wynagradzani byli według stawki akordu zespołowego. / zeznania M. S. (1) nagranie 00:04:52-00:09:59 nagrania z rozprawy 30.09.2013r/

W ocenie Sądu na podstawie zeznań świadka M. S. (1) i RP-7 dot. w/wymienionego nie można przyjąć, że J. S. (1) w latach 1971-72 uzyskiwał wynagrodzenie w wysokości jak świadek skoro pracowali w innych zespołach, a wynagradzani byli wg akordu zespołowego.

W tym miejscu wskazać należy, że pomimo braku ograniczeń dowodowych w postępowaniu przed sądami z zakresu ubezpieczeń społecznych nie można zapominać, że wysokość zarobków, stanowiących podstawę do wyliczenia składki na ubezpieczenia społeczne, nie może być ustalana w sposób hipotetyczny, oparty jedynie na domniemaniu. Rzeczą sądu w sprawach o wysokość emerytury jest dokładne ustalenie wysokości wynagrodzenia otrzymywanego przez ubezpieczonego w danym okresie. Zarobki za poszczególne miesiące i wybrane lata kalendarzowe wykazane muszą być w sposób niebudzący wątpliwości w ściśle określonej kwotowo wysokości i odprowadzonych od nich składek na ubezpieczenie społeczne.

Wysokość wynagrodzenia może być również udowodniona zeznaniami świadków, jeżeli tylko nie będą one stanowiły jedynego dowodu w sprawie potwierdzającego wysokość zarobków. W postępowaniu sądowym dopuszczalne jest uwzględnienie (jako dowód pośredni) dokumentacji płacowej współpracowników zatrudnionych w danym okresie na stanowisku tożsamym ze stanowiskiem osoby niebędącej w stanie przedłożyć stosownych zaświadczeń o wynagrodzeniu (por. wyrok SN z dnia 14 czerwca 2006 r., I UK 115/06, OSNP 2007/17-18/257).

W związku z treścią zeznań świadka M. S. ,w ocenie Sądu nie jest możliwe przyjęcie, że wnioskodawca J. S. w spornym okresie otrzymywał wynagrodzenie w wysokości takiej samej jak świadek i tym samym przyjęcia do ustalenia wysokości podstawy wymiaru zarobków za lata 1971-72 na podstawie RP-7 świadka M. S..

Mając powyższe na uwadze Sąd zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 1 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.