Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lutego 2017r.

Sąd Okręgowy w S. IV Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Jastrzębski

Sędziowie: SO Jolanta Deniziuk, SO Mariola Watemborska (spr.)

Protokolant: sekr. sąd. Kamila Wiśniewska

po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2017r. w S.

na rozprawie

sprawy z powództwa A. W.

przeciwko (...) S (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w S. z dnia 26 września 2016r., sygn. akt IXC 407/13

1.  zmienia zaskarżony wyrok:

a.  w punkcie I w ten sposób, że w miejsce zasądzonej w nim kwoty 15.029,40 zł zasądza kwotę 9.076,60 zł (dziewięć tysięcy siedemdziesiąt sześć złotych 60/100),

b.  w punkcie III w ten sposób, że ustala, iż koszty procesu powód ponosi w 82 %, zaś pozwany w 18%, pozostawiając referendarzowi sądowemu szczegółowe rozliczenie tych kosztów;

2.  oddala apelację w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanej (...) S (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. na rzecz powoda A. W. kwotę 179,20 zł (sto siedemdziesiąt dziewięć złotych 20/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt IV Ca 679/16

UZASADNIENIE

Powód A. W. domagał się nakazania pozwanej (...) S (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. wymiany na wolne od wad (...) okien,(...)drzwi oraz (...)prowadnic zamontowanych w nieruchomości powoda położonej w N. przy ulicy (...) oraz zasądzenia kwoty 5.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1.10.2012r. do dnia zapłaty tytułem kosztów naprawy uszkodzonej elewacji budynku. Nadto powód domagał się zasądzenia od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania według norm przepisanych wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego. Ostatecznie powód zmienił żądanie, domagając się zasądzenia od pozwanej na rzecz powoda kwoty 50.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 1.11.2012r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za uszkodzenie okien i drzwi oraz uszkodzenie elewacji budynku wskazując, iż w obecnym stanie naprawa okien jest niemożliwa. Powód wskazał, iż pozwana ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą względem powoda, albowiem osoba, której pozwana powierzyła wykonanie wymiany lakieru wadliwie wykonała powyższą usługę.

Pozwana (...) S (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania. Pozwana wywodziła, że powód nie posiadał gwarancji na produkty pozwanej ani nie zgłaszał wobec pozwanej reklamacji, czy też roszczeń z tytułu gwarancji. Wady zgłoszone w 2008r. zostały usunięte przez pozwaną w ramach umowy między nią a sprzedawcą okien. Renowacja lakieru nie została dokonana przez pozwaną w ramach gwarancji, lecz na skutek decyzji producenta lakieru, który za konieczne uznał dokonanie wymiany powłok lakierniczych we wszystkich oknach, w których klienci zgłaszali łuszczenie się lakieru. Ponadto pozwana chciała usunąć nieprawidłowości, które powstały przy wykonywaniu prac: zabrudzenia lakierem na kilku uszczelkach, nieprawidłowo położony silikon, jednak powód nie zgodził się na te prace, żądając wymiany okien i drzwi. Żądanie wymiany okien jest nieuzasadnione, albowiem nieprawidłowości nadają się do usunięcia. Z kolei żądanie pokrycia kosztów naprawy elewacji jest nieuzasadnione, gdyż pozwana jej nie uszkodziła.

Wyrokiem z dnia 26 września 2016 roku Sąd Rejonowy w S. zasądził od pozwanej (...) S (...) Sp. z o.o. w S. na rzecz powoda A. W. kwotę 15.029,40 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 1.11.2012r. do dnia 31.12.2015r. i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016r. do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie oraz orzekając, że koszty procesu ponosi powód w 70%, zaś pozwany w 30%, przy czym szczegółowe rozliczenie kosztów postępowania pozostawiono Referendarzowi sądowemu.

Powyższe orzeczenie zapadło na kanwie następującego stanu faktycznego:

W dniu 2.07.2007r. A. W. zlecił M. B. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą „(...) – B.” w Z. wykonanie i montaż okien i drzwi drewnianych w nieruchomości powoda położonej w N. przy ulicy (...). Ogólna wartość zamówienia wyniosła 50.098 zł brutto. Producentem okien i drzwi była pozwana firma - (...) S (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.. Okna zostały zamontowane w dniach 20-21.12.2007r. Pozwana udzieliła powodowi 3-letniej gwarancji na powłoki transparentne.

W dniu 16.03.2008r. powód zgłosił reklamację okien. Naprawa zgłoszonych usterek i uszkodzeń została dokonana przez pozwaną w kwietniu 2008r. Zgłoszone wady i uszkodzenia transportowe, fabryczne i budowlane nie zostały w całości usunięte. Pozostałe po naprawie drobne uszkodzenia widoczne na oknach zostały zrekompensowane przez pozwaną kwotą 4.000 zł uiszczoną powodowi.

Jak ustalił Sąd Rejonowy powód zgłosił drugą reklamację okien w sierpniu 2011r. Reklamacja dotyczyła złuszczającego się lakieru na oknach i pęknięć nieosłoniętego drewna od strony zewnętrznej. Pozwana przyjęła reklamację oraz w sierpniu 2012r. na zlecenie oraz na koszt dostawcy powłok lakierniczych, tj. firmy (...), która uznała, że powłoka lakiernicza na oknach powoda mieści się w błędnych partiach lakieru, wykonała renowację powłoki lakierniczej (...)okien oraz (...)drzwi u powoda. Wymianę powłoki lakierniczej wykonała firma (...) – generalny podwykonawca pozwanej, której właścicielem jest H. H.. Firma (...) posiada certyfikaty wydane przez firmę (...). Prace renowacyjne zostały wykonane zgodnie z instrukcją producenta lakieru firmy (...) na nieruchomości powoda. Powód przy odbiorze naprawy zgłosił stwierdzone usterki okien oraz uszkodzenia elewacji budynku oraz domagał się wymiany okien.

Wezwaniem z dnia 26.09.2012r. powód zobowiązał pozwaną do dostarczenia okien i drzwi wolnych od wad, ewentualnie do zwrotu 50% ceny sprzedaży, tj. kwoty 27.351,40 zł.

Z ustaleń Sądu I instancji wynika, że na skutek niedbale przeprowadzonych w sierpniu 2012r. prac naprawczych powstały punktowe uszkodzenia elewacji budynku oraz następujące wady i niedoróbki w stolarce okiennej i drzwiowej od strony zewnętrznej: jaśniejszy od wewnętrznego odcień powłoki lakierniczej ram, miejscowe uszkodzenia uszczelek poprzez ich nacięcia i pomalowanie, nierówności powierzchni (wgniecenia od szlifierki), niedoszlifowania, uszkodzenie lakieru na prowadnicy w oknie w jadalni, ostre i nierówne krawędzie oraz zacieki lakieru na oknie w sypialni, chropowata powierzchnia łącząca listwę z ramiakiem okna tarasowego. Stwierdzone wady nie dyskwalifikują stolarki jako nienadającej się do użytkowania, mają wpływ tylko na estetykę stolarki. Istniejąca stolarka jest trwale osadzona w otworach okiennych, nie wykazuje deformacji, jest szczelna. Strona użytkowa, a przede wszystkim szczelność i trwałość osadzenia jest zachowana. Koszt naprawy uszkodzonej elewacji w dwóch punktowych miejscach na ścianie zachodniej budynku wynosi 5,16 zł. Koszt wymiany stolarki okiennej na nową wynosi 58.600 zł. Naprawa okien polegająca na uzyskaniu na wszystkich oknach jednolitego ciemniejszego odcienia jest ze względów technologicznych niemożliwa. Szkoda powstała na skutek uszkodzenia elewacji budynku oraz uszkodzenia stolarki okiennej i drzwiowej wynosi kwotę 15.029,40 zł.

Oceniając tak ustalony stan faktyczny, Sąd Rejonowy, mając na uwadze treść przepisów art. 577 § 3 i § 4 kc, art. 471 kc, art. 6 kc, art. 229 kpc, art. 474 kc, uznał, że powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Przede wszystkim Sąd ustalił, że okna zakupione przez powoda w pozwanej spółce objęte były 3-letnim okresem gwarancji na powłoki lakiernicze, a skoro wady w postaci łuszczenia się lakieru na stolarce okiennej powód zgłosił pozwanemu w sierpniu 2011r. to oznacza to, że uczynił to po upływie 3-letniego okresu gwarancji. Bez znaczenia była okoliczność, iż strona pozwana potraktowała zgłoszenie wady jako zgłoszenie reklamacyjne.

Mając na uwadze to, że pozwana spółka podjęła się wykonania naprawy okien polegającej na wymianie powłoki lakierniczej na swój koszt, to Sąd I instancji zważył, iż powodowi przysługują roszczenia odszkodowawcze na zasadach ogólnych. Jednocześnie Sąd Rejonowy zważył, że pozwana spółka powierzając swemu generalnemu podwykonawcy wykonanie naprawy okien u powoda, ponosi odpowiedzialność wobec powoda za działania tychże osób. Spór między stronami sprowadzał się zatem do ustalenia, czy i w jakiej wysokości powód poniósł szkodę w następstwie wykonania tych prac przez pracowników firmy (...) działających na zlecenie pozwanej Spółki. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd I Instancji przyjął, że na skutek niedbale wykonanych prac polegających na wymianie lakieru na oknach i drzwiach zamontowanych na nieruchomości powoda doszło do uszkodzeń punktowych elewacji budynku oraz uszkodzeń samej stolarki okiennej i drzwiowej. Okoliczność, iż okna po renowacji nie mają jednolitego koloru, są jaśniejsze od strony zewnętrznej oraz różnią się od siebie odcieniem dostatecznie uzasadnia zakwalifikowanie tychże różnic przez biegłego, jako wady okien i drzwi wynikającej z przeprowadzonych prac renowacyjnych. Postępowanie dowodowe wykazało także, że w wyniku prac renowacyjnych punktowemu uszkodzeniu uległa elewacja budynku.

Określając wysokość szkody poniesionej przez powoda, Sąd a quo w całości oparł się na opinii biegłego Z. G., który oszacował szkodę na kwotę 15.029,40 zł wskazując, że kwota ta stanowi trzydziestoprocentowy upust w cenie za wykonanie i montaż okien i obejmuje stwierdzone punktowe uszkodzenia elewacji budynku oraz wszystkie uszkodzenia stolarki okiennej i drzwiowej. Z uwagi na to, że strony w umowie nie wskazały podstawy wyliczenia ceny, to jedynym możliwym sposobem ustalenia wysokości szkody powstałej na skutek naprawy okien było szacunkowe określenie upustu, przy czym określając procentową wysokość tego upustu, biegły uwzględnił fakt, iż stwierdzone uszkodzenia dotyczą niemalże wszystkich okien w nieruchomości powoda. Za nieuzasadnioną ekonomicznie i technicznie biegły uznał wymianę całej stolarki okiennej i drzwiowej oszacowaną na kwotę 58.600 zł, albowiem istniejąca stolarka jest trwale osadzona w otworach okiennych, jest szczelna, nie wykazuje deformacji, zaś stwierdzone wady mają wpływ tylko na estetykę stolarki. Z kolei naprawa okien polegająca na uzyskaniu na wszystkich oknach jednolitego ciemniejszego odcienia jest ze względów technologicznych niemożliwa.

Z rozstrzygnięciem powyższym nie zgodziła się pozwana, która zaskarżając wydany wyrok w części, tj. co do pkt 1 i 3, podniosła zarzuty:

1.  naruszenia przepisów prawa materialnego, tj.:

a)  art. 471 kc, art. 472 kc i art. 474 kc poprzez zasądzenie odszkodowania od pozwanej, mimo braku podstaw jej odpowiedzialności,

b)  art. 363 § 1 kc poprzez zasądzenie odszkodowania w kwocie przewyższającej faktyczną wartość szkody,

2.  naruszenia przepisów prawa procesowego, tj.:

a)  art. 321 kpc przez orzeczenie o przedmiocie nieobjętym pozwem, tj. o odszkodowaniu za szkody dotyczące okien nieobjętych pozwem,

b)  art. 217 § 1 kpc, art. 224 § 1 kpc, art. 227 kpc, art. 233 § 1 kpc, art. 286 kpc i art. 292 kpc poprzez pominięcie i oddalenie wniosków dowodowych pozwanej celowych dla odparcia twierdzeń powoda o różnicy w kolorach między wewnętrzną a zewnętrzną stroną okien będącej wynikiem renowacji i wykazania, że stan faktyczny w tym zakresie nie został ustalony oraz celowych do wykazania faktycznej wartości koniecznych napraw i możliwości jej wyliczenia,

c)  art. 217 § 2 kpc poprzez przeprowadzenie spóźnionych dowodów z zeznań świadków zgłoszonych przez powoda,

d)  art. 328 § 2 kpc poprzez pominięcie bez uzasadnienia części zebranego materiału i nieuzasadnienie oddalenia i pominięcia wniosków dowodowych pozwanej,

3.  sprzeczności istotnych ustaleń z zebranym w sprawie materiałem, w szczególności w zakresie ustaleń dotyczących stanu okien i drzwi będącego wynikiem renowacji, zakresu szkody będącej wynikiem działania pozwanej i wysokości należnego odszkodowania.

W konsekwencji pozwana, wnosząc o przeprowadzenie postępowania dowodowego obejmującego dowody pominięte i oddalone przez Sąd I instancji, w tym o przeprowadzenie dowodów z opinii biegłych z zakresu okien drewnianych oraz z zakresu kosztorysowania w budownictwie mieszkaniowym, domagała się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości i zasądzenia na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów postępowania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania z pozostawieniem temu Sądowi rozstrzygnięcia o kosztach instancji odwoławczej.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie, a jednocześnie o oddalenie wniosków dowodowych pozwanej zgłoszonych w apelacji, jak i o zasądzenie od niej na jego rzecz kosztów postępowania drugoinstancyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanej spółki z uwagi na zasadność części podniesionych w niej zarzutów zasługuje na częściowe uwzględnienie, skutkujące zmianą zaskarżonego orzeczenia, w pozostałej części jako bezzasadna podlega oddaleniu.

W pierwszej kolejności wskazać jednak należy, że mając na uwadze treść art. 382 k.p.c., sąd apelacyjny ma nie tylko uprawnienie, ale wręcz obowiązek rozważenia na nowo całego zebranego w sprawie materiału oraz dokonania własnej, samodzielnej i swobodnej oceny, w tym oceny zgromadzonych dowodów (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17.04.1998r., II CKN 704/97, OSNC 1998 nr 12, poz. 214). Sąd II instancji nie ogranicza się zatem tylko do kontroli sądu I instancji, lecz bada ponownie całą sprawę, a rozważając wyniki postępowania przed sądem I instancji, władny jest ocenić je samoistnie. Postępowanie apelacyjne jest przedłużeniem procesu przeprowadzonego przez pierwszą instancję, co oznacza, że nie toczy się on na nowo.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił sądowi rozpoznającemu apelację na konstatację, że dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia stanu faktycznego stanowiące podstawę wydania zaskarżonego wyroku co do zasady były prawidłowe, jedynie uznając, że w przedmiotowej sprawie nie ma możliwości ścisłego udowodnienia wysokości odszkodowania należało - ustalając wysokość należnego powodowi odszkodowania - zastosować regulację wynikającą z art. 322 kodeksu postępowania cywilnego.

Zgodnie z treścią w/w artykułu jeżeli w sprawie o naprawienie szkody, o dochody, zwrot bezpodstawnego wzbogacenia lub o świadczenie z umowy o dożywocie sąd uzna, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione, może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy.

Zdaniem Sądu Okręgowego rozpoznającego apelację, mając na uwadze materiał dowodowy zebrany w sprawie - w tym przede wszystkim opinię biegłego sądowego - nie było możliwe w niniejszej sprawie ścisłe udowodnienie wysokości szkody jaką poniósł powód w wyniku działań osób, za które odpowiedzialność ponosi pozwany. Co prawda powołany w sprawie biegły sugerował, że przyjęty przez niego „upust” w wysokości 30% poniesionych przez powoda kosztów tj. stolarki z montażem jest sposobem na obliczenie wysokości szkody poniesionej przez powoda, jednak w ocenie Sądu Okręgowego w przedmiotowej sprawie nie jest możliwe precyzyjne wyliczenie wysokości szkody.

Stąd też na rozprawie apelacyjnej w dniu 27 stycznia 2017r. Sąd Okręgowy oddalił wnioski dowodowe zawarte w apelacji pozwanego w postaci dowodu z opinii biegłego z zakresu okien drewnianych oraz biegłego z zakresu kosztorysowania w budownictwie mieszkaniowym, uznając, że ewentualne przeprowadzenie tych dowodów jedynie wydłuży czas rozpoznania sprawy, zwiększy koszty niniejszego postępowania a i tak jednoznacznie nie wskaże wysokości szkody jaką poniósł powód w wyniku działań osób tę szkodę wyrządzających.

Przede wszystkim jednak należy podkreślić, że podstawą odpowiedzialności powoda w niniejszej sprawie jest niewłaściwie wykonane zobowiązanie pozwanego polegające na przeprowadzeniu renowacji (wymianie) uszkodzonej – wadliwej powłoki lakierniczej w stolarce okiennej i drzwiowej zamontowanej w domu powoda, nie zaś przepisy dotyczące gwarancji udzielonej przez producenta na wykonana przez niego stolarkę okienna i drzwiową. Stąd też oceniając jakość wykonania przez głównego podwykonawcę pozwanej spółki - tj. H. H. prowadzącego firmę (...), przyjętego przez spółkę (...) i Drzwi - zobowiązania, trzeba mieć na uwadze zakres zobowiązania jaki przyjęła na siebie spółka i warunki w jakich to zadanie było wykonywane. Biegły w swoich opiniach (podstawowej i uzupełniających) podkreślał, że technologia malowania lakierem transparentnym nie daje żadnej pewności uzyskania jednakowego odcienia koloru. Dokonana przez Pozwaną spółkę (jej podwykonawcę) naprawa była spowodowana pękaniem i łuszczeniem się lakieru od strony zewnętrznej okien i to tych położonych od strony dużego naświetlania słonecznego. Ponadto strony dokonując ustaleń w zakresie zmiany powłoki lakierniczej na oknach zamontowanych w domu powoda, musiały być świadome tego, że zastosowany, w warunkach polowych, lakier transparentny nie gwarantuje uzyskania jednakowego odcienia koloru okien. Pozwany dokonał naprawy lakierowanych okien usuwając spękany i łuszczący się lakier lecz po tej naprawie pojawił się jaśniejszy odcień koloru w stosunku do odcienia koloru wewnętrznego okien. Jak wskazuje biegłym, co zresztą jest także wiedzą powszechną, technologia lakierowania lakierami transparentnymi nie gwarantuje uzyskania jednakowego odcienia koloru w warunkach fabrycznych a tym bardziej na budowie (polowych). Skoro powód był zainteresowany usunięciem spękanego i łuszczącego się lakieru na stolarce okiennej, co do której upłynął już okres gwarancji, w miejscu, w którym ta stolarka się znajdowała tj. na nieruchomości powoda, i nie było możliwości wykonać tych prac w warunkach fabrycznych, powód nie mógł oczekiwać, że wykonane przez firmę (...) roboty spowodują, że stolarka okienna w domu powoda będzie wyglądała jak w dniu jej pierwotnego zamontowania. Jak bowiem wskazał biegły z zakresu budownictwa naprawa okien polegająca na uzyskaniu na wszystkich oknach jednolitego ciemniejszego odcienia była ze względów technologicznych niemożliwa .

Jednocześnie biegły, w czasie przeprowadzania wizji lokalnej stwierdziłem, że okna są polakierowane dobrze, tworzą jednolitą powierzchnię, brak na niej spękań i uszkodzenia które powstały po robotach. Mając powyższe na uwadze zdaniem Sądu Okręgowego uznanie, za biegłym, że należy przyjąć 30 % „upust” w poniesionych przez powodach kosztach jest zbyt dużym upustem - nieadekwatnym do poniesionej przez powoda szkody związanej z dokonaną „naprawą powłoki lakierniczej” okien powoda.

Zdaniem Sądu Okręgowego, przyjmując tą samą metodologię ustalania wysokości szkody należało obliczyć ją nie jako 30 % upust lecz jako 20 % upust.

Należało jednocześnie zgodzić się z apelującą spółką, zarzucającą zaskarżonemu wyrokowi naruszenie przepisu art. 321 k.p.c. przez orzeczenie o przedmiocie nieobjętym pozwem, że Sąd Rejonowy orzekając w sprawie nie zwrócił uwagi na to, że w pozwie powód wskazał na wadliwość: (...) okien, (...)drzwi, (...)prowadnic, a w zamówieniu jest mowa o (...) oknach, (...) drzwiach, (...) prowadnicach. Biegły w swojej opinii obliczał natomiast koszt wymiany okien i drzwi, biorąc pod uwagę stan techniczny stolarki okiennej w skład, której wchodziło (...) okien i(...) drzwi.

W pozwie nie wskazano żądania związanego z pozycją 3 specyfikacji k.19 – tj. (...) sztuk okien o wymiarach 865 x 835 o wartości 846,20 zł każde, tj. łącznie 1.692,40 zł oraz (...)okien z pozycji 10 specyfikacji o wartości 1.478,87 zł każde tj.(...) okien o wartości 2.957,74 zł.

Ogólna wartość wskazanych przez powoda do wymiany wadliwych rzeczy wyniosła zatem 45.383,38 zł. Co prawda powód w toku procesu zmienił żądanie, domagając się zasądzenia kwoty 50.000zł, nie zmienił jednak stanowiska w zakresie wskazania wadliwych okien.

Mając powyższe na uwadze ustalono, że 20 % z kwoty 45.383,38 zł stanowi kwotę 9.076,60 zł i taką kwotę jako odszkodowanie należne powodowi od pozwanego należało na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zasądzić, zmieniając orzeczenie wydane przez Sąd I instancji w punkcie I oraz rozstrzygnięcie o kosztach procesu zawarte w punkcie III zaskarżonego wyroku. Powód domagał się zapłaty kwoty 50.000 zł, ostatecznie zasądzono kwotę 9.076,60 zł, powód więc wygrał sprawę w 18 %, winien więc ponieść koszty procesu w wysokości 82%, a pozwany winien te koszty ponieść w 18 %.

W pozostałym zakresie apelację jako bezzasadną na podstawie art. 385 k.p.c. oddalono.

O kosztach postępowania orzeczono na postawie art. 108 k.p.c. w zw. art. 100 k.p.c. uznając, że powód wygrał sprawę w postępowaniu apelacyjnym w 60 % , a pozwany wygrał ją w 40 %. Koszty postępowania apelacyjnego poniesione przez powoda to kwota 2.400 zł jako wynagrodzenie należne pełnomocnikowi powoda (§ 2 ust. 5 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. z 2015r., Nr 1800), natomiast koszty poniesione w postępowaniu apelacyjnym przez pozwanego stanowią kwotę 3.152zł tj. 752 zł jako opłata od apelacji + 2.400 zł wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego (§ 2 ust. 5 w zw. z § 10 ust.1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz. U. z 2015r. Nr 1804).