Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lutego 2017 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Izabela Kosińska - Szota

Protokolant: sekretarz sądowy Natalia Stokłosa

po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2017 roku w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa P. O.

przeciwko (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W.

o zapłatę 8 825 złotych

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda P. O. kwotę 8 825 (osiem tysięcy osiemset dwadzieścia pięć) zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 8 000 zł od dnia 3 września 2015 roku, od kwoty 450 zł od dnia 8 października 2015 roku i od kwoty 375 zł od dnia 10 października 2015 roku;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2 898,64 zł (dwa tysiące osiemset dziewięćdziesiąt osiem złotych 64/100) tytułem kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód P. O. wniosek o zasądzenie od (...) S.A. V. (...) w W. kwoty 8 000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 3 września 2015 roku, kwoty 825 zł tytułem odszkodowania z tytułu kosztów rehabilitacji w związku z wypadkiem z ustawowymi odsetkami od kwoty 450 zł od dnia 3 sierpnia 2015 roku, od kwoty 300 zł od dnia 5 września 2015 roku i od kwoty 75 zł od dnia 5 września 2015 roku oraz o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda podwójnych kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych powiększonych o należny podatek VAT, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kosztów przejazdu pełnomocnika pojazdem o pojemności powyżej 0,09 cm ³ na każdą rozprawę w kwocie 151,11 zł.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że 3 maja 2015 roku w K. powód jechał rowerem i został potrącony przez kierującego pojazdem V. (...), który wymusił pierwszeństwo przejazdu prawidłowo jadącemu powodowi, w następstwie czego powód doznał licznych obrażeń ciała, a sprawca zdarzenia posiadał ochronę ubezpieczeniową od odpowiedzialności cywilnej wykupionej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń. W następstwie wypadku z 3 maja 2015 roku powód doznał urazu wielonarządowego ciała w postaci stłuczenia głowy, w tym twarzy, z otarciem naskórka czoła, wstrząśnienia mózgu powodującego zawroty głowy i szumy w uszach, skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa, zerwania mięśni przyczepów z ograniczeniem ruchomości tego odcinka w lewo, zespołu pourazowego korzeniowego szyjnego z zespołem bólowym karku oraz parastezją kończyny górnej, a także ograniczeniem napięciowym odwodzenia w lewym stawie barkowym ku tyłowi, zniesienia fizycznej lordozy szyjnej ze zwężeniem przestrzeni międzykręgowych, stłuczenia ramienia lewego z otarciem naskórka, stłuczenia obu obręczy barkowych, stłuczenia odcinka lędźwiowego kręgosłupa oraz miednicy z krwawymi podbiegnięciami, stłuczenia uda lewego z drętwieniem uda oraz otarciem naskórka, stłuczenia stawu łokciowego lewego z otarciem naskórka, stłuczenia ręki prawej z otarciem naskórka, stłuczenia ręki lewej z otwarciem i wyrwaniem naskórka. Powód wskazał, że pierwszej pomocy udzielono mu w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym (...) w P., gdzie przeprowadzono diagnostykę, rozpoznano uraz i skierowano do dalszego leczenia, a następnie powód konsultował się u chirurga i korzystał też z konsultacji neurologicznej, otrzymał skierowanie na RTG kręgosłupa, a z powodu utrzymującego się w bólu ponownie odbył konsultację neurologiczną ze względu również na drętwienie uda lewego, zniesienie lordozy szyjnej na odcinku C5-C6, bolesność uciskowa karku i wzmożone napięcie mięśnia czworobocznego po stronie. Powód wskazał że ze względu na oczekiwanie ośmiomiesięczne na rehabilitację w ramach (...) dolegliwości bólowe pogłębiły się i zdecydował się on na rozpoczęcie odpłatnych zabiegów rehabilitacyjnych, które objęły 10 pełnopłatnych zabiegów, a konsultacja neurologiczna potwierdziła poprawę stanu zdrowia po rehabilitacji, lecz ze względu na utrzymujące się dolegliwości w zakresie czucia, neurolog zalecił dodatkową rehabilitację, która miała się odbyć dopiero w marcu 2016 r., zalecenie rehabilitacji powód otrzymał również od lekarza rodzinnego. Powód wskazał, że przebywał na zwolnieniu lekarskim w okresie od 4 maja 2015 roku do 18 maja 2015 roku i następnie od 26 maja 2015 roku do 20 sierpnia 2015 roku i wskazał, że stres oraz bóle pourazowe spowodowało u niego bezsenność, obniżenie nastroju, niepewność, strach dotyczący pogorszenia stanu zdrowia sprzed wypadku, a w dalszym ciągu utrzymuje się u niego lęk poruszania się rowerem po drodze publicznej, a obrażenia jakich doznał powód do chwili obecnej stanowią znaczną dolegliwość dla niego, bowiem notorycznie powracają dolegliwości bólowe. Powód wskazał, że zmuszony jest okresowo przyjmować leki przeciwbólowe, które z jednej strony przynoszą ulgę, z drugiej jednak powodować mogą rozstrój narządów wewnętrznych. Powód wskazał, że poniósł koszty leczenia farmakologicznego zakupu środków rehabilitacyjnych, konsultacji lekarskich oraz rehabilitacji na łączną kwotę 1 621,25 zł. Podał, że zgłosił szkodę pismem z dnia 7 maja 2015 roku przekazując dokumentację lekarską z fakturami za leczenie i przesyłał kolejną dokumentację medyczną. Powód podał, że w dniu 16 maja 2015 roku strona pozwana potwierdziła przyjęcie zawiadomienia o szkodzie, następnie strona pozwana przyznała powodowi zadośćuczynienie w kwocie 2 000 złotych oraz odszkodowanie z tytułu kosztów leczenia w kwocie 192,44 zł. Powód wskazał, że wezwał pozwanego do dopłaty zadośćuczynienia za ból cierpienie w kwocie 12 000 zł oraz odszkodowania z tytułu kosztów rehabilitacji w kwocie 825 zł, lecz strona pozwana przyznała odszkodowanie z tytułu uszkodzenia roweru powoda oraz poniesionych przez powoda opłat za uczestnictwo w zawodach sportowych w wysokości 1803,42 zł, a oddaliła dalsze roszczenia powoda z tytułu zadośćuczynienia i odszkodowania. W ocenie powoda, żądana kwota 8 000 zł tytułem zadośćuczynienia uzasadniona jest okolicznościami sprawy, negatywnymi skutkami wypadku dla stanu zdrowia powoda, ponadto powód wskazał, że data początkowa naliczania odsetek jest uzasadniona od daty pisma dotyczącego dopłaty zadośćuczynienia z dnia 14 sierpnia 2015 roku wysłanego 14 sierpnia 2015 roku, a pozwany pismem z 2 września 2015 roku podtrzymał swoje odmowne stanowisko. W odniesieniu do kosztów w tę kwotę odszkodowania powód wskazał, że są to poniesione koszty rehabilitacji prywatnej podnosząc, że przekazał stronie pozwanej oryginały faktur za rehabilitację.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych lub spisu kosztów przedstawionego przez pełnomocnika pozwanej oraz kwoty 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, podnosząc w uzasadnieniu odpowiedzi pozew, że strona pozwana potwierdziła, iż miało miejsce zdarzenie w dniu 3 maja 2015 roku z udziałem powoda, w wyniku którego doznał on obrażeń, szkoda została zarejestrowana, pozwana przeprowadziła postępowanie likwidacyjne, w wyniku czego powodowi zostało przyznane i wypłacone zadośćuczynienie w kwocie 2 000 złotych, które w ocenie strony pozwanej jest adekwatne do rozmiaru doznanej krzywdy i stopnia natężenia cierpień fizycznych psychicznych powoda. Strona pozwana wskazała, iż powód doznał przemijającego uszczerbku na zdrowiu, stąd też proporcjonalnie do niego naliczony i wypłacony został ekwiwalent pieniężny stanowiący zadośćuczynienie, a nadto, iż w dacie orzekania przez pozwaną o kompensacji szkody powód nie przechodził już procesu rekonwalescencji powypadkowej oraz z uwagi na długi upływ czasu pomiędzy zdarzeniem, a przyznaniem zadośćuczynienia wartość świadczenia przyznanego i wypłaconego przez pozwaną odpowiadała całokształtem okolicznościom związanym z doznanymi przez powoda urazami, aż do powrotu do zdrowia. Ponadto strona pozwana wzięła pod uwagę postęp w leczeniu już w dacie wydania decyzji przez pozwaną.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 maja 2015 roku w K. powód P. O. jadący rowerem został potrącony przez kierującego pojazdem marki V. (...) posiadającego ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W..

Okoliczności bezsporne

W następstwie tego zdarzenia powód doznał stłuczenia dolnej części grzbietu i miednicy, stłuczenia uda i stłuczenia łokcia. Powodowi zalecono kontrolę w poradni chirurgicznej celem zmiany opatrunków, a w razie bólu paracetamol i zalecono oszczędny i higieniczny tryb życia, unikanie nadmiernego wysiłku i odpoczynek oraz kontrolę w POZ celem diagnostyki. Powodowie wykonano RTG stawu łokciowego lewego i RTG miednicy. Powodowi podano również anatoksynę tężcową.

Dowód:

karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 12

kserokopia kserokopie zdjęć RTG – k. 13 - 15

kserokopie zdjęć powoda z obrażeniami – k. 16 – 24

Następnego dnia powód udał się do chirurga. Wizyty u chirurga odbył również w dniach 11, 18 i 25 maja 2015 roku. W dniu 12 maja 2015 roku powód otrzymał skierowanie do poradni specjalistycznej - neurologicznej w trybie pilnym. W dniu 28 maja 2015 roku podczas wizyty u neurologa powód uskarżał się na występujące bóle głowy w godzinach wieczornych, zwłaszcza po lewej stronie i w okolicy potylicznej. Lekarz neurolog stwierdził bolesność uciskową karku, wzmożone napięcie mięśnia czworobocznego po lewej stronie z ograniczeniem zawrotu głowy w lewo. Powód wskazywał również na niedoczulicę. Powód otrzymał skierowanie na RTG odcinka szyjnego kręgosłupa od neurologa i lekarza medycyny rodzinnej. Badanie radiologiczne wykazało zniesienie fizjologicznej lordozy szyjnej, małą amplitudę przeprostu kręgosłupa szyjnego. Wizytę u neurologa powód odbył również 11 czerwca 2015 roku i uskarżał się na utrzymujące bóle głowy w godzinach wieczornych oraz drętwienie uda lewego, utrzymywała się również u niego bolesność uciskowa karku i wzmożone napięcie mięśnia czworobocznego. Neurolog zaleciła rehabilitację odcinka szyjnego kręgosłupa oraz leczenie farmakologiczne.

Dowód:

historia zdrowia i choroby – k. 25

skierowanie do poradni specjalistycznej - neurologicznej – k. 26

skierowanie do pracowni RTG – k. 28

opis wizyty lekarskiej u neurologa – k. 28 i 35

skierowani do pracowni RTG – k.29

wynik badania radiologicznego i kserokopii zdjęć RTG k. 30 - 34

recepta – k. 37

skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne – k. 36

Powód odbył zabiegi rehabilitacyjne na odcinek szyjny kręgosłupa w okresie od 30 czerwca 2015 roku do 14 lipca 2015 roku. W dniu 29 czerwca 2015 roku powód został zapisany na zabiegi rehabilitacyjne w ramach zabiegów finansowanych przez (...) na 16 lutego 2016 roku i tę rehabilitację odbył w okresie od 16 lutego 2016 roku do 29 lutego 2016 roku. Zanim powód skorzystał z rehabilitacji publicznej, ponownie skorzystał z zabiegów rehabilitacyjnych prywatnych w okresie od 13 do 26 sierpnia 2015 roku, bowiem neurolog w czasie wizyty w dniu 22 lipca 2015 roku zaleciła rehabilitację odcinka szyjnego kręgosłupa. Powód uzyskał informację, iż rehabilitacja zalecona przez neurologa w lipcu mogłaby się odbyć w ramach finansowania przez (...) w marcu 2016 roku.

Dowód:

skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne - k. 36

informacja dla pacjenta – k. 38

zaświadczenie z dnia 30 czerwca 2015 roku - k.39

informacja dla pacjenta – k.40

zaświadczenie z 14 lipca 2015 roku – k.41

zaświadczenie z 27 sierpnia 2015 roku – k.42

opis wizyty lekarskiej z 2 lipca 2015 roku – k.43

skierowania na zabiegi fizjoterapeutyczne - k 44

zaświadczenie z 11 sierpnia 2015 roku – k.45

Powód odbył konsultację u ortopedy traumatologa w dniu 12 sierpnia 2015 roku uskarżając się na okresowe drętwienie uda lewego, lewego odcinka ramiennego oraz bóle, a także deficyt ruchu w lewym stawie. Ortopeda - traumatolog stwierdził deficyt ruchomości rotacyjnej i deficyt ruchu czynnego w lewym stawie i określił, że ruch biernych ulega niewielkiej poprawie z dużą komponentą i zaproponował leczenie usprawniające.

Dowód: karta konsultacyjna u ortopedy traumatologa – k. 46

W okresie od 15 do 29 marca 2016 roku powód odbył zabiegi fizjoterapeutyczne w ramach finansowania przez (...).

Dowód:

skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne – k.47

informacja dla pacjenta – k.48

Powód przebywał na zwolnieniu lekarskim okresie o czwartego do 18 maja 2015 roku i od 26 maja do 20 sierpnia 2015 roku.

Dowód: zaświadczenia lekarskie o niezdolności do pracy – k.49 – 55

Powód zapłacił za rehabilitację w czerwcu 2015 r. kwotę 450 zł, za rehabilitację w sierpniu 2015 r. kwotę 300 zł i za rehabilitację w postaci świadczeń ćwiczeńw kwocie 75 zł.

Dowód:

faktura nr w (...) – k.65

faktura nr (...) – k.70

faktura nr (...) – k.71

Powód dokonał zgłoszenia szkody na osobie przesyłając dokumentację medyczną wraz z pismem z 7 maja 2015 roku. Strona pozwana potwierdziła otrzymanie zawiadomienia o szkodzie pismem z dnia 16 maja 2015 roku.

Dowód:

zgłoszenie szkody na osobie – k. 79 - 80

pismo strony pozwanej 16 maja 2015 roku – k.

Strona pozwana pismem z dnia 1 czerwca 2015 roku przyznała powodowi zadośćuczynienie w kwocie 2 000 zł oraz odszkodowanie z tytułu kosztów leczenia w kwocie 192, 44 zł.

Dowód: pismo strony pozwanej z 1 czerwca 2015 roku – k.83

Powód pismem z dnia 10 lipca 2015 roku przesłał dalszą dokumentację medyczną oraz m.in. fakturę na kwotę 450 zł fakturę o nr (...) na kwotę 450 zł.

Dowód:

pismo powoda z 10 lipca 2015 roku oraz dowodem nadania - k. 88 – 89

faktura nr w (...) – k.65

Strona pozwana poinformowała powoda, że rozpatrzenie roszczeń z tytułu kosztów rehabilitacji możliwe będzie po przedłożeniu karty zabiegów. Powód pismem z dnia dziś 14 sierpnia 2015 roku i przesłał m.in. faktury nr (...) na kwotę 75 zł i fakturę nr (...) na kwotę 300 zł.

Dowód:

pismo strony pozwanej z dnia 23 lipca 2015 roku - k. 90

pismo powoda z 14 sierpnia 2015 roku z potwierdzeniem nadania - k. 94

faktura nr (...) – k.70

faktura nr (...) – k.71

Pod względem neurologicznym nie stwierdzono u powoda uszczerbku na zdrowiu.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu neurologii w J. S. z dnia 14 maja 2016 roku i pisemne wyjaśnienie – k.323 – 324, 345 – 347

W wyniku zdarzenia z 3 maja 2015 roku powoda stwierdzono stan po urazie skrętnym kręgosłupa odcinka szyjnego z długotrwałym dwuprocentowym uszczerbkiem na zdrowiu. ponadto powód doznał stłuczenia dolnej części grzbietu i miednicy, powierzchniowego urazu uda i podudzia. przebyty uraz odcinka szyjnego kręgosłupa pozostawił jedynie nieznaczne ograniczenie ruchomości kręgosłupa szyjnego z zaznaczonymi dolegliwościami bólowymi. Rokowania na przyszły są pomyślne i nie powinny się ujawnić żadne inne uciążliwości związane z wypadkiem. Zapewne procentowy uszczerbek na trawie było większe w chwili wypadku czy bezpośrednio po nim, ale rolą biegłego jest ustalenie stopnia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, w zależności od skutków, jakie choroba lub uraz pozostawiły w narządach i układach w związku z przebytym urazem. Koszty poniesione przez powoda na leczenie usprawniające były zasadne i związane ze zdarzeniem z 3 maja 2015 roku.

Dowód: opinia biegłego z zakresu ortopedii Traumatologii M. J. z dnia 19 września 2016 roku – k. 369 - 37

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo o zapłatę zadośćuczynienia i odszkodowania okazały się zasadne w kontekście przeprowadzonych dowodów. Strona pozwana w istocie nie kwestionowała prawdziwości i autentyczności dowodów z dokumentów, nie podważyła też wiarygodności zeznań świadka G. O. i powoda.

Z treści odpowiedzi na pozew wynika, że spór dotyczył jedynie wysokości dochodzonych przez powoda roszczeń.

Podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie był przepis art. 444 § 1 k.c., który stanowi, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Według zaś art. 445 § 1 k.c. odwołującego się do wypadków wskazanych w art. 444 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może także przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie "sumy odpowiedniej" użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Należy przy tym pamiętać, że na wysokość zadośćuczynienia składają się cierpienia pokrzywdzonego - tak fizyczne jak i psychiczne - których rodzaj, czas trwania i natężenie, należy każdorazowo określić w kontekście materiału dowodowego sprawy. Indywidualny charakter zadośćuczynienia przesądza o tym, że ostateczne ustalenia, jaka konkretnie kwota jest "odpowiednia" z istoty swej należy do sfery swobodnego uznania sędziowskiego, lecz nie może to być uznanie dowolne (wyrok SN z dnia 04.02.2008 r. III KK 349/07 LEX nr 395071).

Celem zadośćuczynienia jest naprawienie szkody niemajątkowej – tzw. krzywdy czyli cierpień fizycznych i cierpień psychicznych stanowiących ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp. Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Obejmuje ono wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te które mogą nastąpić w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą doznaną krzywdę (G. Bieniek w: Komentarz do Kodeksu Cywilnego, Księga Trzecia – Zobowiązania, tom I, Wyd. Praw. Warszawa 1996, s. 368).

W ocenie Sądu, w odniesieniu do doznanej przez powoda krzywdy przyznane przez stronę pozwaną zadośćuczynienie jest rażąco zaniżone, ponieważ kwota 2 000 złotych w żaden sposób nie zrekompensowała powodowi doznanych obrażeń. Z treści odpowiedzi na pozew nie sposób określić, jakie konkretnie okoliczności strona pozwana wzięła pod uwagę wypłacając powodowi kwotę 2000 zł. Zdaniem Sądu przede wszystkim należało mieć na względzie wynikające z dokumentacji medycznej oraz opinii biegłego z zakresu (...) obrażenia fizyczne, których doznał powód. Wynikają one również ze zdjęć dołączonych przez powoda do pozwu, na których widać w jakich częściach ciała powód miał uszkodzony naskórek oraz rany, niejednokrotnie głębsze, jak w przypadku lewej dłoni, skutkujące też stłuczeniami będącymi następstwem upadku. Potwierdziły się stłuczenia głowy, ramienia, barków, uda lewego, stawu łokciowego i rąk. Niewątpliwie rany, jak i stłuczenia skutkowały bólem, ponadto powód zaczął odczuwać ból odcinka szyjnego kręgosłupa, co potwierdził biegły sądowy z zakresu ortopedii – traumatologii. Opinia tego biegłego została w ocenie Sądu sporządzona jasno i logicznie. Biegły wskazał, że uszczerbek na zdrowiu powoda niewątpliwie był wyższy bezpośrednio po zdarzeniu, niż w chwili badania przez biegłego. Biegły określił uszczerbek na zdrowiu powoda jako długotrwały, a jego wysokość na 2 %. Oczywistym jest, że uszczerbek na zdrowiu jest jednym z elementów branych pod uwagę przez Sąd przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Dokonując wyceny krzywdy powoda, Sąd baczył ponadto na konieczność zastosowania iniekcji w postaci anatoksyny tężcowej, długotrwałość zwolnienia lekarskiego powoda, konieczność odbywania przez niego wizyt u lekarza rodzinnego, chirurga, neurologa, ortopedy – traumatologa, przebyte zabiegi fizjoterapeutyczne, badania diagnostyczne, zażywanie leków przeciwbólowych, młody wiek. Gdyby nie zdarzenie wywołujące szkodę na osobie powoda, za które odpowiada strona pozwana, powód nie odczuwałby tych wszystkich dolegliwości i niedogodności. Strona pozwana wskazała, że w dacie wypłaty zadośćuczynienia powód nie przechodził już procesu rekonwalescencji. Jest to twierdzenie nieprawdziwe w odniesieniu do dokumentacji medycznej, ponieważ po 1 czerwca 2015 r. powód czterokrotnie odbywał zabiegi rehabilitacyjne, wizyty u neurologa i ortopedy – traumatologa. Bez znaczenia dla sprawy są kwestie związane z malejącym uszczerbkiem na zdrowiu i natężeniem dolegliwości. Znaczenie ma określenie krzywdy w wyniku zdarzenia wywołującego szkodę, również tej, która może ujawnić się w przyszłości.

Sąd ustalił, że powód nie poniósł uszczerbku na zdrowiu pod względem neurologicznym, lecz nie sposób uznać wszystkich wniosków opinii biegłej z zakresu neurologii, która stwierdziła, że u powoda nie występował ból ani przewlekły, ani ostry, jednak nie można wywnioskować z tej opinii, że ból w ogóle nie występował. Oczywistym jest, że mogło w wyniku tego zdarzenia nie dojść do uszkodzenia układu neurologicznego powoda, jednak nie sposób podzielić wniosku biegłej o braku związku fizykoterapii w związku z przebytymi urazami (biegła kilkakrotnie w tego typu sprawach w ten sam sposób się wypowiadała) negując tym samym zasadność kierowania przez neurologa na rehabilitację. Uszło uwadze biegłej, że powód zarówno podczas wizyt u neurologa, jak i podczas przesłuchania podawał, że przebyta rehabilitacja odniosła pożądany skutek i jego zdrowie uległo poprawie. Biegła nie udzieliła odpowiedzi z jakich względów, jej zdaniem, zastosowana fizykoterapia pozostawała bez związku z przebytym urazem, skoro lekarz neurolog, u której powód odbywał konsultacje neurologiczne wskazywała na dolegliwości bólowe, niedoczulice. Z tych względów Sąd uznał, że opinia biegłej neurolog w odniesieniu do dokumentacji neurologicznej powoda nie wznosi nic istotnego dla sprawy i na jej podstawie nie można zanegować dolegliwości odczuwanych przez powoda, a wskazywanych u neurologa.

W ocenie Sądu, zadośćuczynienie w kwocie 10 000 zł pozwoli zrekompensować doznane przez powoda cierpienia fizyczne i uwzględniając dotychczas wypłacone przez stronę pozwaną zadośćuczynienie należało zasądzić na rzecz powoda kwotę 8 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 3 września 2015 r., wszak w dniu 2 września 2015 r. strona pozwana odmówiła zmiany swego stanowiska w sprawie, a jednocześnie upłynął termin 30 – dniowy określony w art.14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych.

Sąd w oparciu o art.444 § 1 k.c. uwzględnił powództwo o odszkodowanie w kwocie 825 zł wykazane trzema fakturami przez powoda, a dotyczącymi odbytej rehabilitacji. Z dowodów w postaci zaświadczeń wynika, że powód czas oczekiwania na zabiegi fizjoterapeutyczne finansowanie ze środków publicznych wynosi prawie rok. Powód wskazał, że mając zaleconą rehabilitację w czerwcu 2015 r., odbyłby ją dopiero w lutym 2016 r., zaś rehabilitację zaleconą w lipcu 2015 r. – w marcu 2016 r. Powszechnie wiadomo, że czas oczekiwania na świadczenia finansowane przez (...) jest bardzo długi, zwłaszcza jeśli chodzi o zabiegi rehabilitacyjne, wizyty u neurologa, ortopedy - traumatologa. Zatem powód, mając na względzie, że zdrowie jest jednym z najważniejszych dóbr osobistych zdecydował się na sfinansowanie rehabilitacji z własnych środków. Z opinii biegłego sądowego ortopedy – traumatologa wynika w sposób jednoznaczny, że zastosowanie leczenie było zasadne, co wynika przecież z dokumentacji medycznej. Z dowodów wynika jednoznacznie, że gdyby nie zdarzenie z dnia 3 maja 2015 r., to powód nie musiałby tych kwot wydatkować, a więc miedzy zdarzeniem a wydatkami powoda istnieje związek przyczynowy. Z tego względu Sąd zasądził dochodzone odszkodowanie, ustalając jednak odmiennie niż powód terminy początkowe biegu odsetek ustawowych w odniesieniu do terminu 30 – dniowego z art.14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Sąd miał na względzie z jednej strony datę zgłoszenia roszczeń z tytułu kosztów rehabilitacji, lecz uszło uwadze powoda, że nie została potwierdzona w sposób nie budzący wątpliwości data otrzymania pisma przez stronę pozwaną oraz, że po nadaniu pisma z dnia 10 lipca 2015 r. z żądaniem m. in. kwoty 450 zł z tytułu faktury nr (...) strona pozwana w piśmie z dnia 23 lipca 2015 r. poinformowała powoda, że rozpatrzenie roszczeń będzie możliwe po przedłożeniu karty zabiegów. Powód nie wykazał, że przesłał kartę zabiegów oraz kiedy strona pozwana ją otrzymała, choć z pism wynika, że przesyłał ubezpieczycielowi bliżej nieokreśloną dalszą dokumentację. Podobnie jeśli chodzi o pozostałe dwie faktury stanowiące podstawę roszczenia. Zwrócić należy uwagę, że od daty nadania pisma z 10 lipca 2015 r. do 2 sierpnia 2015 r. od kiedy to powód domagał się odsetek od kwoty 450 zł, nie upłynęło 30 dni, podobnie jak od daty pisma z dnia 14 sierpnia 2015 r., w którym domagał się zapłaty 75 zł i 300 zł. Z tego względu Sąd odsetki ustawowe od kwoty 450 zł zasądził od dnia 8 października 2015 r., zaś od kwoty 375 zł od dnia 10 października 2015 r. mając na względzie chronologię przesyłanej między stronami korespondencji.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął na podstawie art.98 § 1 i 3 k.p.c. zasądzając je od strony pozwanej jako przegrywającej na rzecz powoda w kwocie 2 898,64 zł, na którą składają się: opłata sądowa od pozwu 442 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł, koszty zastępstwa procesowego 1 200 zł ustalone na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, koszty przejazdu na trasie W. – K. – W. na jedną rozprawę w wysokości 65,52 zł [ 91 km x 2, tj. 182 km, przy średnim zużyciu paliwa 8 lirów/ 100 km i założeniu średniej ceny paliwa 4,50 zł za litr, co daje 65,52 zł] i koszty należności biegłych 1174,12 zł (nadpłacona zaliczka w dacie sporządzania uzasadnienia została przekazana do Oddziału Finansowego celem zwrotu powodowi). Sąd nie znalazł podstaw do ustalenia kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości, ponieważ sprawy o zadośćuczynienie i odszkodowanie nie są zawiłe pod względem faktycznym, ani prawnym, a obszerność dowodów, wnioskowanych zresztą przez pełnomocnika powoda, nie spełnia tej przesłanki. Ponadto, brak było odpowiedniego przepisu prawa, na podstawie którego Sąd byłby zobowiązany do powiększania kosztów zastępstwa procesowego o podatek VAT. Odpowiedni przepis w tym zakresie występuje co do kosztów pełnomocników z urzędu, lecz nie stosuje się go do pełnomocników z wyboru.