Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lutego 2017 roku

Sąd Rejonowy w Chełmnie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący – SSR Jakub Wąwoźny

Protokolant – sekr. sądowy Barbara Michoń

przy udziale Prokuratora – W. P.

po rozpoznaniu w dniu 19/01/2015 roku, 12/10/2015 roku, 22/09/2016 roku i 02/02/2017 roku sprawy:

R. Z.

s. S. i D. z domu B.

ur. (...) w G.-D.

oskarżonego o to, że:

w dniu 10 sierpnia 2014 roku w C. przy ul. (...), na terenie zawodów motocrossowych będąc w stanie nietrzeźwości – 1,34 mg/l o godz. 14:40, 1,47 mg/l o godz. 14:45 i 1,42 mg/l o godz. 15:12- alkoholu w wydychanym powietrzu, określonym w wyniku badania urządzeniem Alkometr A2.0/04 A. kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki V. (...) nr rej. (...), nie stosując się do orzeczonego w wyroku Sądu Rejonowego w Golubiu- Dobrzyniu sygn. VK 337/07 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 8 lat, obowiązującego od 6 grudnia 2007 roku do 6 grudnia 2015 roku

tj. o przestępstwo z art. 178a § 1 i 4 kk

orzeka:

I.  uznaje oskarżonego R. Z. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym ustaleniem, że wypełnia on znamiona z art. 178a§1 kk i za to, na podstawie powołanego przepisu oraz po myśli art. 4§1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk w zw. z art. 70 §1 punkt 1 kk oraz po myśli art. 4§1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 5(pięciu) lat tytułem próby;

III.  na podstawie art. 71§1 kk oraz po myśli art. 4§1 kk wymierza oskarżonemu karę grzywny wymiarze 70(siedemdziesięciu) stawek dziennych grzywny przyjmując równowartość 1 stawki w kwocie 20(dwudziestu) zł;

IV.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 4 i 5 kk oraz po myśli art. 4§1 kk zobowiązuje oskarżonego do wykonywania pracy zarobkowej oraz powstrzymania się od nadużywania alkoholu;

V.  na podstawie art. 43 § 1 kk w zw. z art. 42 § 2 kk oraz po myśli art. 4§1 kk wymierza oskarżonemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4(czterech) lat;

VI.  na podstawie art. 43§3 kk oraz po myśli art. 4§1 kk zobowiązuje oskarżonego do zwrotu blankietu prawa jazdy;

VII.  na podstawie art. 43a§1 kk i po myśli art. 4§1 kk zasądza od oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 500(pięciuset) zł;

VIII.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa(Sądu Rejonowego w Chełmnie) kwotę 320(trzystu dwudziestu) zł tytułem opłaty oraz obciąża go wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 120(stu dwudziestu) zł.

II K 422/14

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2014 roku o godz. 14:10 organizator zawodów motocrossowych odbywających się w C. przy ul. (...) zawiadomił telefonicznie Komendę Powiatową Policji w C. o tym, że na terenie zawodów nieznany mężczyzna jeździ samochodem marki V. nr rej. (...) i może znajdować się w stanie nietrzeźwości. Na miejsce zawodów skierowano patrol- funkcjonariuszy T. Z. i M. Ś. , którzy zatrzymali R. Z., wskazanego przez m. in. W. K. (1) jako kierującego pojazdem marki V. nr rej. (...). Przeprowadzone badanie wykazało, że R. Z. znajduje się w stanie nietrzeźwości- 1,34 mg/l o godz. 14:40, 1,47 mg/l o godz. 14:45 i 1,42 mg/l o godz. 15:12 alkoholu w wydychanym powietrzu określonym w wyniku badania urządzeniem Alkometr A2.0/04 A.. W toku postępowania przygotowawczego świadkowie A. S., W. K. (1), B. S. potwierdzili, że zatrzymany przez policjantów mężczyzna jest tym, który na terenie zawodów kierował samochodem nie reagując na zwracaną mu uwagę.

(dowód: zeznania świadka P. B. (1)- k. 6-7, 31, zeznania świadka A. S.- k. 8-9, 31v-32, zeznania świadka W. K. (1)- k. 10-11, 32-32v, 129v, zeznania świadka M. Ś.- k. 12- 13, 33, zeznania świadka T. Z.- k. 14-15, 33-33v, zeznania świadka B. S.- k. 41-42, 32v, zeznania świadka W. G. (1) –k. 43- 45, 31v, wyjaśnienia oskarżonego R. Z.- k. 24- 25, 56- 59, 30, notatka urzędowa – k. 1, 2-3 akt, protokół użycia urządzenia kontrolo- pomiarowego do oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu – k. 4v, świadectwo wzorcowania nr 169/03/14- k. 5v, zeznania świadka K. F. (1)- k. 116- 117, zeznania świadka A. D. (1)- k. 117- 118, zeznania M. I.- k. 152v, zeznania świadka M. S. (1)- k. 152v)

Oskarżony R. Z. był uprzednio karany.

(dowód: dane o karalności – k. 46- 47, 108v, 127v- 128, 132v, odpis wyroku SR w Golubiu –D. z dn. 28.11.2007r. sygn. akt V K 337/07- k. 20-21, odpis wyroku SR w Golubiu –D. z dn. 21.02.2008r. sygn. akt II K 23/08- k. 73-78, odpis wyroku SR w Golubiu –D. z dn. 13.04.2000r. sygn. akt II K 87/00- k. 79- 80, informacja ze Starostwa Powiatowego w G.- D. z dn. 25.08.2014r.- k. 22)

Oskarżony przesłuchiwany w dniu 28 sierpnia 2014 roku nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Oświadczył, że wyjaśnienia będzie składał przed sądem i prokuratorem.

W trakcie przesłuchania w dniu 26 września 2014 roku oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Wyjaśnił, że na zawody motocrossowe przyjechał samochodem osobowym marki V. (...) nr rej. (...) z G.- D. ze znajomymi- P. B. (1), J. J. i W. G. (1). Samochodem kierował P. B. (1) . On miał też według oskarżonego wjechać na teren imprezy samochodem. Wyjaśnił, że razem z W. G. został w samochodzie, gdzie spożywali alkohol, zaś P. B. (1) wysiadł z samochodu i usiadł przy stoliku ze znajomymi. W pewnym momencie przyszedł starszy pan z prośbą o przestawienie samochodu- oskarżony bądź W. G. miał zawołać P. B. , by ten przestawił samochód. Według oskarżonego P. B. przestawił samochód. W. G. wdał się w przepychankę z W. K. (1).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w jakich nie przyznał się do winy albowiem są sprzeczne z materiałem dowodowym zebranym w sprawie w postaci przede wszystkim zeznań A. S., W. K. (1) oraz B. S.. Sąd nie dał wiary twierdzeniom oskarżonego, że nie on kierował samochodem osobowym na terenie strefy gastronomicznej albowiem są nielogiczne, sprzeczne z materiałem dowodowym i w ocenie Sądu stanowią jedynie nieudolną próbę obrony i ochrony przed odpowiedzialnością karną.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się przede wszystkim na treści zeznań, złożonych przez A. S., W. K. (1) oraz B. S. , jak również wyjaśnieniach złożonych przez samego oskarżonego oraz W. G. (1) i P. B. (1) , w części, w jakiej są zgodne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd jako w pełni wiarygodne uwzględnił też załączone do akt sprawy dokumenty w postaci notatek urzędowych policji, protokołu użycia urządzenia kontrolo- pomiarowego do oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu, stwierdzając, iż zostały one sporządzone z zachowaniem przewidzianych prawem wymogów przez osoby do tego upoważnione.

Sąd dał wiarę zeznaniom zarówno A. S., jaki i W. K. (1) oraz B. S. . Jak wynika z zeznań świadka A. S. oskarżony wjechał samochodem osobowym marki V. (...) nr rej. (...) na teren strefy gastronomicznej. Potwierdza to W. K. (1), zaś przedstawiona przez niego wersja w całości pokrywa się z tą przedstawioną przez B. S. . Ś. ci zdecydowanie wskazali na oskarżonego, jako tego, który prowadził samochód- od siedzącego obok pasażera, którym był W. G. , wyróżniał się wzrostem, był znacznie od niego wyższy. Nie bez znaczenia jest fakt zaistnienia przepychanki między W. K. a W. G. . Jeżeli by przyjąć wersję oskarżonego za prawdziwą to owa przepychanka pozbawiona byłaby powodu. Dlaczego do stojącego auta i właściwie zachowujących się mężczyzn miał przychodzić dyrektor zawodów i wdawać się w przepychanki? Otóż do przepychanki doszło, bo W. K. zaalarmowany o jeżdżącym w strefie gastronomicznej aucie zainterweniował.

Przyznanie przez Sąd pełnej wiarygodności zeznaniom w/w świadków skutkować musiało negatywną oceną twierdzeń, podnoszonych przez samego oskarżonego. Zaprzeczanie, by tego prowadził samochód osobowy świadczą o przyjętej przez niego linii obrony, która nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Wersję oskarżonego potwierdza wprawdzie świadek P. B. (1), jednak z uwagi na łączące go z oskarżonym relacje koleżeńskie Sąd musi dokonywać oceny jego zeznań z ostrożnością.

Zeznania M. Ś. i T. Z. dopełniają prawdziwości ustaleń sadu co do sprawstwa oskarżonego. Zeznania świadka W. G. (1) nie wniosły wiele do sprawy, świadek ten w chwili zdarzenia znajdował się w stanie nietrzeźwości i niewiele pamięta. Sąd ocenił zeznania K. F. (1) i A. D. (1) . Zeznania złożone przez nich przed sądem w niniejszej sprawie są zupełnie niewiarygodne. Ś. próbują dać alibi oskarżonemu, z którym wiążą ich pewne relacje- bądź jak w przypadku K. F. jest kolegą jej chłopaka, bądź, jak w przypadku A. D. znają się od dzieciństwa. Trudno jest jednak zrozumieć intencję świadka K. F. , która w jednym miejscu kategorycznie odpowiada na pytania o wydarzenia sprzed niemal półtora roku, twierdząc, że ma dobrą pamięć, by na inne nie być w stanie odpowiedzieć i zasłaniać się niepamięcią. Zeznania M. I. i M. S. nie wniosły nic nowego do sprawy, aczkolwiek w żadnym wypadku nie podważyły dotychczasowych ustaleń.

Sąd uwzględnił okoliczność, która miała wynikać z dok. z k. 96 oraz mandatu z k. 97. Jednak z punktu widzenia niniejszej sprawy okoliczność ta ni ma znaczenia. Wykroczenie drogowe tam ujawnione miano popełnić o godz. 18.13 w dniu 10.08.2014 r, czyli po wydarzeniach z niniejszej sprawy

Postępowanie dowodowe dostarczyło Sądowi wszystkich niezbędnych okoliczności do ustalenia rzeczywistego przebiegu zdarzeń rozpatrywanych w przedmiotowym procesie, prawnej oceny czynów oskarżonego i zespołu okoliczności pozwalających na orzeczenie kary zgodnie z dyrektywami jej wymiaru /wyrok SN z dnia 29.01.1974 r. OSNKW 1974, nr 7-8, poz. 145/.

Tak zgromadzony i oceniony materiał dowodowy daje podstawę do przyjęcia, że oskarżony R. Z. winien jest popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu z tym ustaleniem, że wypełnia on znamiona z art. 178a § 1 k.k. Sąd dokonał pouczenia o zmianie kwalifikacji z uwagi na fakt, iż skazanie w sprawie V K 337/07 zatarło się.

Na podstawie opisanej wyżej analizy materiału dowodowego Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym ustaleniem, że wypełnia on znamiona z art. 178a § 1 k.k. i za to, na podstawie powołanego przepisu oraz po myśli art. 4 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności. Na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 punkt 1 k.k. oraz po myśli art. 4 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 5 (pięciu) lat tytułem próby. Sąd na podstawie art. 71 § 1 k.k. oraz po myśli art. 4 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę grzywny wymiarze 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych grzywny przyjmując równowartość 1 stawki w kwocie 20 (dwudziestu) zł. Na podstawie art. 72 § 1 pkt 4 i 5 k.k. oraz po myśli art. 4 § 1 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego do wykonywania pracy zarobkowej oraz powstrzymania się od nadużywania alkoholu. Na podstawie art. 43 § 1 k.k. w zw. z art. 42 § 2 k.k. oraz po myśli art. 4 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 (czterech) lat. Na podstawie art. 43 § 3 k.k. oraz po myśli art. 4 § 1 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego do zwrotu blankietu prawa jazdy. Na podstawie art. 43a § 1 k.k. i po myśli art. 4 § 1 k.k. zasądził od oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 500 (pięciuset) zł oraz zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Chełmnie) kwotę 320 (trzystu dwudziestu) zł tytułem opłaty oraz obciąża go wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 120 (stu dwudziestu) zł.

Orzekając w powyższy sposób Sąd kierował się dyrektywami, wymienionymi w art. 53 k.k., przy uwzględnieniu wszelkich ujawnionych w sprawie okoliczności łagodzących i obciążających, dotyczących osoby oskarżonego. Do okoliczności obciążających zaliczyć należy wysoką szkodliwość społeczną popełnionego przez oskarżonego czynu oraz uprzednią karalność, w tym za przestępstwo podobne. Nie można również stracić z pola widzenia ilości alkoholu we krwi oskarżonego w trakcie popełnienia przestępstwa.

Sąd wymierzając karę oskarżonemu miał na uwadze fakt, iż dolegliwość kary nie może przekraczać stopnia winy. W doktrynie podkreśla się nadrzędność powyższej dyrektywy wobec innych ogólnych dyrektyw wymiaru kary. W przedmiotowej sprawie uznać należy, że stopień zawinienia oskarżonego jest bardzo wysoki.

Sąd wziął także pod uwagę dyrektywę wymiaru kary nawiązującą do stopnia społecznej szkodliwości czynu, która jest niewątpliwie duża.

Sąd wymierzając karę wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które powinna ona osiągnąć. Kara w orzeczonym wymiarze powinna niewątpliwie odstraszyć oskarżonego od ponownego wejścia na drogę przestępstwa i spełnić swój cel prewencji indywidualnej. Z drugiej zaś strony orzeczona kara powinna ukształtować postawę oskarżonego. Orzeczona kara spełnić powinna również swoje cele, jeśli chodzi o prewencję generalną

Sąd wymierzając karę miał na uwadze sposób życia oskarżonego przed popełnieniem przestępstwa. Analizując tę dyrektywę należy zwrócić uwagę na kwestię uprzedniej karalności oskarżonego za podobne przestępstwo.

Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. i po myśli art. 4 § 1 k.k. Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności, uznając, iż wyznaczony przez Sąd okres pięciu lat próby jest wystarczający, aby przekonać się, czy pozytywna prognoza kryminologiczna, co do osoby oskarżonego jest uzasadniona. Zastosowanie wobec oskarżonego represji karnej poprzez orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności byłoby w opinii Sądu środkiem zbyt surowym

By urealnić dolegliwość i wzmóc wychowawcze oddziaływanie wymierzonej oskarżonemu kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, Sąd wymierzył oskarżonemu także 70 stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych, będąc jednocześnie, by była ona możliwą przez niego do wykonania, zobowiązał do wykonywania pracy zarobkowej oraz do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu oraz zasądził świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. i po uwzględnieniu sytuacji rodzinnej i majątkowej oskarżonego zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę sądową w wysokości 320,- zł oraz obciążył wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 120,- zł.

C., dnia 24.02.2017 roku SSR – Jakub Wąwoźny