Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 czerwca 2016r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 czerwca 2016r. w S.

sprawy R. W. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o wysokość świadczenia

w związku z odwołaniem R. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 10 lutego 2016 r. znak (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10.02.2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w B., powołując się na przepisy ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2015r. poz.748) odmówił R. J. prawa do przeliczenia emerytury.

W uzasadnieniu swojej decyzji organ rentowy wskazał, iż przeliczenia wysokości emerytury zgodnie z art. 110a ustawy dokonuje się na wniosek emeryta, gdy zostały spełnione łącznie następujące warunki:

a) do ponownego obliczenia podstawy wymiaru emerytury wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub na ubezpieczenia emerytalne i rentowe przypadającą w całości lub części po przyznaniu emerytury, tj. z okresu:

- kolejnych 10 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie wysokości emerytury od przeliczonej podstawy wymiaru,

- dowolnie wybranych przez emeryta 20 lat kalendarzowych, w których podlegał on ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia o ponowne ustalenie wysokości emerytury;

- nowo ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy niż 250%.

Organ rentowy wskazał, iż powyższa regulacja ma na celu umożliwienie ponownego obliczenia wysokości emerytury od podstawy wymiaru ustalonej w wyniku wskazania zarobków uzyskanych w innych latach, niż ostatnio przyjęte, w przypadku, gdy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od 250 %, ale niższy od ostatnio ustalonego.

Ponowne ustalenie wysokości emerytury od przeliczonej podstawy wymiaru może nastąpić w przypadku, gdy do jej obliczenia wskazano inne zarobki, niż przyjęte ostatnio.

Natomiast wnioskodawczyni nie spełniła warunków do ponownego ustalenia wysokości emerytury na podstawie ustawy z 05.03.2015r., ponieważ wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ustalony od zarobków z lat 1996-2005 wynosi 243,52%, a więc nie jest wyższy niż 250%.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła R. J., domagając się jej zmiany i ponownego przeliczenia jej emerytury przy przyjęciu wynagrodzenia za 2004r. oraz wynagrodzenia z lat poprzednich tj. do 1995r. włącznie. Podniosła, iż ustawodawca dał możliwość ponownego przeliczenia emerytury tym osobom, które, tak jak ona, miały zastosowane ograniczenie podstawy wymiaru do 250%, a którym przed 1.01.1999r. odprowadzano składki od całego wynagrodzenia przekraczającego 250%. W jej przypadku już w decyzji przyznającej emeryturę od 1.02.2004r. wskaźnik wysokości wymiaru przekraczał 250% i wynosił 252,7%, jak i w decyzji z dnia 25.04.2005r. wskaźnik ten wynosił 255,73%. W 2004 roku jej emerytura była zawieszona, ponieważ ciągle pracowała. Dodatkowo wskazała, że do wniosku złożonego w dniu 10.12.2015r. załączyła RP-7, w którym wynagrodzenie za 2004 rok było wyższe jak przyjęte w decyzji z dnia 25.04.2005r., ponieważ otrzymała „trzynastkę”. W związku z tym uważa, iż organ rentowy postąpił nieprawidłowo odmawiając jej przeliczenia emerytury według nowej stawki bazowej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddaleni. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji. Wskazał przy tym, iż zgodnie z art. 110a ust. 2 powołanej ustawy ustalenie wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 może nastąpić tylko raz.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Odwołania za uzasadnione uzna cie można było.

Przepis art. 110a ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2015r. poz.748 ze zm.) stanowi, że wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem art. 110 ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%.

Natomiast art. 110 ust. 3 ustawy stanowi, iż okres ostatnich 20 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1, obejmuje okres przypadający bezpośrednio przed rokiem, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia, z uwzględnieniem art. 176.

Mając więc to na uwadze wskazać należy, że ponowne ustalenie wysokości emerytury od przeliczonej podstawy wymiaru może nastąpić w przypadku gdy do jej obliczenia wskazano inne zarobki niż ostatnio przyjęte. Przepis przecież art.. 110a ustawy mówi o podstawie wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenie emerytalne i rentowe przypadające w całości lub w części po przyznaniu świadczenia. Chodzi więc o wynagrodzenie za pracę w całości lub w części po przyznaniu emerytury. Takiego zaś, które powodowałoby wyliczenie wskaźnika wyższego niż 250% odwołująca się nie przedstawiła. Takie wynagrodzenie może być tylko przyjęte co do „13” za 2004r. i trzy i pół miesiąca za 2005r. Oczywistym zaś jest, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z tego wynagrodzenia będzie bardzo niewielki. Tym bardziej tak należy uważać, że od 01.04.2005r. obliczono emeryturę z uwzględnieniem tego roku na podstawie art. 110 ustawy, stąd też brak jest podstaw do zastosowania nowej kwoty bazowej na podstawie korekty wynagrodzenia za 2004r. przedłożonej odnośnie wniosku o przeliczenie emerytury w trybie art. 110a ustawy.

Z tych względów Sąd nie podzielił opinii sporządzonej w sprawie przez biegłą z zakresu rachunkowości i finansów, która uznała, że jej zdaniem można przeliczyć emeryturę odwołującej się, gdyż wwpw obliczony z lat 1995-2004 jest wyższy niż 250%.

W związku z powyższym Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ §1 kpc oddalił odwołanie.

PW/mt