Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marta Ładzińska

Protokolant: Agnieszka Zamojska

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2017 r. w Jeleniej Górze

sprawy z odwołania J. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.
na skutek odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 17.04.2015 r. znak (...)

w przedmiocie jednorazowego odszkodowania

I.  odwołanie oddala,

II.  nie obciąża wnioskodawczyni kosztami zastępstwa procesowego strony pozwanej.

Sygn. akt IV U 151/15

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni J. K. (poprzednio M.) wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z dnia 17.04.2015 r. znak (...), którą organ rentowy odmówił jej prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy. Wskazała, że na skutek wypadku z kwietnia 2009 r. miała uszkodzoną rogówkę lewego oka. Rogówka po kilku dniach zabliźniła się, jednak uraz ten był silnym i traumatycznym przeżyciem, związanym z bólem fizycznym, tak, że stan zdrowia wnioskodawczyni uległ pogorszeniu. Wnioskodawczyni nie wróciła do pracy i była leczona w związku ze stresem pourazowym. Do dnia dzisiejszego wnioskodawczyni leczy się psychiatrycznie oraz jest częściowo niezdolna do pracy i samodzielnej egzystencji. Wnioskodawczyni zażądała zmiany zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie odszkodowania.

Pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów procesu w kwocie 60 zł. Organ rentowy zarzucił, że podstawą decyzji była Ustawa z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (DZ U nr 199, poz. 1673) oraz że na mocy przepisu art. 11 ust. 1 cytowanej Ustawy jednorazowe odszkodowanie przysługuje ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, a wnioskodawczyni nie doznała zadanego uszczerbku na zdrowiu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni J. K. (poprzednio M.) pracowała na stanowisku kierownika (...) z Dziećmi. Podczas wykonywania obowiązków służbowych wydawania środków czystości z magazynu chemicznego dniu 03.04. 2009 r. schylając się uderzyła okiem o wystającą tubkę kremu leżącego na półce. Wystąpił u niej ostry ból oka, światłowstręt oraz łzawienie. Wnioskodawczyni zgłosiła się do okulisty, który stwierdził erozję rogówki.

Kilka dni po leczeniu okulistycznym wnioskodawczym zgłosiła do Szpitala Wojewódzkiego z powodu bólów głowy, uczucia niepokoju, stanu podgorączkowego.

(dowód: bezsporne)

Wnioskodawczyni cierpi na stan po urazie i erozji rogówki oka lewego, na chorobę afektywną dwubiegunową oraz na depresję.

Uszczerbek na zdrowiu wnioskodawczyni spowodowany wypadkiem przy pracy z dnia 03.04.2009 r. wynosi 0 %.

(dowód: opinia biegłego okulisty z dnia 10.08.2015 r., k – 12-12v , opinia biegł ych psychologa i psychiatry z dnia 15. 10.2015 r., k – 28-32, opinia uzupełniająca biegłych psychologa i psychiatry z dnia 1.02.2016 r., k – 51, opinia biegł ych psychologa i psychiatry z dnia 20. 10.201 6 r., k – 85-90 )

Ze względów okulistycznych uszczerbek na zdrowiu wynosi 0 %. Powstałą erozję rogówki należy zaliczyć do urazów powierzchownych oka, biorąc pod uwagę czas trwania, okres przyjmowanych z tego powodu leków oraz całkowite wyleczenie bez następstw pourazowych Opisywany uraz spowodował krótkotrwałe zaburzenie funkcji oka a po zastosowanym leczeniu wyleczenie.

(dowód: opinia biegłego okulisty z dnia 10.08.2015 r., k – 12-12v)

Ze względów psychologiczno - psychiatrycznych uszczerbek na zdrowiu u wnioskodawczyni wynosi 0 %.

Występująca u wnioskodawczym choroba afektywna dwubiegunowa nie jest wynikiem stresu powstałego w związku z doznanym przez wnioskodawczynię urazem podczas wypadku z dnia 03.04.2009 r. Cechy osobowościowe wnioskodawczym, jej linia życia (tj. patologia rodziny generacyjnej i prokreacyjnej, problemy w rodzinie zrekonstruowanej, problemy w małżeństwie) miały istotny wpływ na codzienne funkcjonowanie, sposób przeżywania codziennych zdarzeń, stosowanie nie zawsze prawidłowych mechanizmów obronnych. Sposób funkcjonowania wnioskodawczyni nie wskazywał na znaczną destabilizację stanu psychicznego w okresie po wypadku przy pracy.

W. cierpi na depresję, lecz nie jest ona wynikiem zdarzenia z dnia 03.04.2009 r. Zdarzenie to było jednym z czynników, które mogło na sposób przeżywania wnioskodawczym, powodowało okresowe trudności adaptacyjne.

Wypadek nie spowodował uszczerbku na zdrowiu psychicznym wnioskodawczyni.

(dowód: opinia biegł ych psychologa i psychiatry z dnia 15. 10.2015 r., k – 28-32 , opinia uzupełniająca biegł ych psychologa i psychiatry z dnia 1.02.2016 r., k - 51 )

Ze względów neurologicznych uszczerbek na zdrowiu u wnioskodawczyni wynosi 0 %. Nie stwierdzono żadnego zaburzenia neurologicznego. Które miałoby wpływ na przebieg zdarzenia w dniu 3.4.2009 r.

(dowód: opinia biegłego neurologa z dnia 25.04.2016 r., k – 65-65v)

Sąd zważył, co następuje :

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawą żądania wnioskodawczyni był przepis art.11 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z dnia 28 listopada 2002 roku, nr199, poz. 1673 ze zmianami), zgodnie z którym ubezpieczonemu, który w następstwie wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie.

W niniejszej sprawie okolicznością bezsporną był fakt, że wnioskodawczyni uległa wypadkowi przy pracy. Spór dotyczył okoliczności, czy wypadek ten wywołał u wnioskodawczyni uszczerbek na zdrowiu i w jakiej wysokości. Od wysokości uszczerbku zależy wysokość odszkodowania w świetle art. 11, 12 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (DZ U z dnia 28 listopada 2002 roku, nr199, poz. 1673 ze zmianami).

Wysokość uszczerbku na zdrowiu wnioskodawczyni wynosi 0 %. Sąd ustalił tę okoliczność na podstawie opinii biegłych sądowych - z zakresu okulistyki, neurologii, psychologii i psychiatrii. Sąd dał wiarę opiniom, albowiem były one rzetelne, spójne, logiczne oraz sporządzone zgodnie z zasadami wiedzy.

Opinia biegłego podlega - jak inne dowody - ocenie według art. 233 § 1 k.p.c., lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny, to jest zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Nie podlega ona zatem weryfikacji w takich kryteriach, jak dowód na stwierdzenie faktów. Jednocześnie, przy ocenie biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (tak: wyrok SN z 1987.10.13, II URN 228/87, (...)). Z istoty i celu dowodu z opinii biegłego wynika przy tym, że jeśli rozstrzygnięcie sprawy wymaga wiadomości specjalnych, dowód z opinii biegłych jest konieczny. W takim wypadku Sąd nie może poczynić ustaleń sprzecznych z opinią biegłego, jeżeli jest ona prawidłowa i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym. W niniejszej sprawie Sąd nie dopatrzył się przesłanek podważających prawidłowość wydanych opinii. Wnioskodawczyni złożyła zastrzeżenia do opinii psychiatry i psychologa, jednak biegłe w opinii uzupełniającej wskazały, że zarzuty te nie miały wpływu na treść opinii.

W związku z powyższym, wobec ustalenia, że wnioskodawczyni nie doznała uszczerbku na zdrowiu, Sąd uznał odwołanie za nieuzasadnione i na podstawie przepisu art. 477 ^{( 14 )} § 2 k.p.c. odwołanie oddalił.

Orzeczenie o kosztach zastępstwa procesowego zawarte w punkcie II wyroku Sąd oparł o przepis art. 102 k.p.c., zgodnie z którym w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Wnioskodawczyni co prawda przegrała proces, jednak jej jedynym dochodem jest obecnie kwota 1834 zł. Ponadto Sąd zważył, iż inicjując postępowanie sądowe powódka dochodziła roszczeń z zakresu prawa ubezpieczeń społecznych, które na tle stosunków roszczeniowych posiadają charakter specyficzny. W ocenie Sądu można w tym zakresie zastosować analogicznie stanowisko Sądu Najwyższego dotyczące spraw z zakresu prawa pracy (por. orz. SN z dn. 5.12.1967 r. III PRN 78/67 OSNC 1968/11/185, orz. Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu III APz 135/92). Nie można przy tym uznać, w ocenie Sądu, iż powódka, dążąc do wyjaśnienia swoich żywotnych interesów w postępowaniu sądowym, wytoczyła powództwo niezasadnie czy też zbyt pochopnie skoro była przekonana o słuszności swojego powództwa. Pracownik czy ubezpieczony nie tylko bowiem może ale i powinien żądać wyjaśnienia jego żywotnych interesów także w postępowaniu sądowym choćby jego żądanie okazało się nieuzasadnione (por. postan. SN z dn. 27.04.1971 I Pz 17/71, OSNC 1971\12\22 wyrok SN z dn. 14.06.2005 r. V CK 719/04, Lex nr 152455).

W związku z powyższym orzeczono jak w sentencji.