Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Luby Fiłoc

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2013 r.

sprawy R. M.

oskarżonego o przestępstwo z art. 226§1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach

z dnia 26 sierpnia 2013 r. sygn. akt VII K 294/13

zaskarżony wyrok zmienia w ten tylko sposób, iż ustala, że czyn zarzucany i przypisany R. M. popełniony został podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy policji M. S. i G. P.; zwalnia oskarżonego R. M. od ponoszenia wydatków sądowych za postępowanie odwoławcze przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II Ka 536/13

UZASADNIENIE

R. M. został oskarżony o to, że:

w dniu 13 maja 2013 roku w miejscowości K. ul. (...), pow. (...), woj. (...), znieważył funkcjonariuszy Komisariatu Policji w M. asp. M. S. i sierż. szt. G. P. poprzez wyzwanie ich słowami wulgarnymi,

tj. o czyn z art. 226 § 1 kk.

Sąd Rejonowy w Siedlcach wyrokiem zaocznym z dnia 26 sierpnia 2013 roku:

I.  oskarżonego R. M. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 226 § 1 kk wymierzył mu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 1 i kk w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 kk warunkowo zawiesił na okres próby 3 lat;

II.  na podstawie art. 71 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę grzywny w rozmiarze 60 stawek dziennych określając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych;

III.  zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 90 złotych tytułem kosztów postępowania, zwalniając od opłaty od kary.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator.

Na podstawie art. 425 § 1 i 2 kpk i art. 444 kpk oskarżyciel publiczny zaskarżył wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego R. M.. Powołując się na przepis art. 427 § 1 i 2 kpk oraz art. 438 pkt 1 kpk skarżący orzeczeniu temu zarzucił obrazę prawa materialnego, a mianowicie art. 226 § 1 kk, poprzez nieprawidłowy opis czynu zarzucanego oskarżonemu R. M. polegający na niezawarciu ustawowego znamienia wskazanego w art. 226 § 1 kk „podczas i w z związku z pełnieniem obowiązków służbowych”.

Mając powyższe na uwadze prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna, jednakże Sąd Okręgowy poddając zaskarżony wyrok kontroli odwoławczej uznał za wystarczające skorygowanie go w zaskarżonym zakresie. Wprawdzie bowiem skarżący wskazał, iż zaskarża wyrok w całości, to jednak zważywszy na treść apelacji i podniesione zarzuty należy dojść do wniosku, iż w rzeczywistości uczynił to jedynie w części wskazanej w zarzutach apelacyjnych.

Mając na uwadze, że apelacja nie kwestionuje ustaleń faktycznych oraz winy oskarżonego, należało uznać za niecelowe odnoszenie się do tych kwestii. Na potrzeby niniejszego uzasadnienia należało poprzestać tylko na stwierdzeniu, że Sąd Okręgowy w Siedlcach w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego, w tym zakresie.

Sąd Okręgowy dokonując kontroli przedmiotowego wyroku stwierdził, iż Sąd Rejonowy wydając przedmiotowe orzeczenie dopuścił się obrazy przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 226 § 1 kk, poprzez nie uwzględnienie w opisie czynu zarzucanego oskarżonemu jednego z jego znamion. Zgodnie z treścią w/w przepisu sprawca dopuszcza się go podczas i w związku z pełnieniem przez funkcjonariusza obowiązków służbowych. Powyższe oznacza zbieżność czasową i miejscową zachowania sprawcy i wykonywania obowiązków służbowych przez funkcjonariusza publicznego. Związek czynu sprawcy z pełnionymi przez pokrzywdzonego obowiązkami, stanowi element motywacji sprawcy i przynależy do strony podmiotowej typu czynu zabronionego. Dlatego też niewskazanie tego znamienia w opisie czynu przypisanego oskarżonemu wskazywać może na prywatnoskargowy charakter tego czynu, tymczasem z zebranych w sprawie dowodów jednoznacznie wynika, iż czyn R. M. wypełnia ustawowe znamiona przestępstwa z art. 226 § 1 kk, gdyż popełniony został w postaci opisanej w zarzucie i w wyroku podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych przez policjantów.

W związku z powyższym Sąd Okręgowy uwzględnił apelację skarżącego i dokonał zmiany zaskarżonego wyroku w ten sposób, iż ustalił, iż czyn zarzucany i przypisany R. M. popełniony został podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy policji M. S. i G. P..

Jednocześnie jednak Sąd Odwoławczy zauważa, że niezależnie od zasadności apelacji oskarżyciela publicznego jej zasadność wynika nie tylko z wadliwości orzeczenia I instancji, ale także z istotnych zaniedbań w pracy prokuratora nadzorującego prowadzone postępowanie przygotowawcze i zatwierdzającego wniesiony do sądu akt oskarżenia. Zaskarżony wyrok zawiera w sobie bowiem powielenie błędu, którego dopuściły się organy prowadzące postepowanie przygotowawcze. Wprawdzie okoliczność ta nie usprawiedliwia wadliwości rozstrzygnięcia Sądu I instancji, ale nie sposób ocenić zachowania prokuratora inaczej niż jako stanowiące przejaw nielojalności procesowej.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk wydatkami poniesionymi w postępowaniu odwoławczym obciążono Skarb Państwa, uznając, iż przemawiają za tym względy słuszności.

Z tych względów, Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.