Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 21 sierpnia 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie III Wydział Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku A. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w K.

przy udziale zainteresowanego Szpitala (...) w K.

o wysokość podstawy wymiaru składki

na skutek zażalenia Szpitala (...) w K.

na postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie Wydziału VII Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 21 czerwca 2012 r. sygn. akt VII U 2030/11

p o s t a n a w i a :

u c h y l i ć zaskarżone postanowienie.

Sygn. akt III AUz 152/12

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 21 czerwca 2012 r. Sąd Okręgowy w Krakowie umorzył postępowanie z odwołania A. B. przy udziale Szpitala (...) w K. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. z dnia 31 sierpnia 2011 r.

W piśmie procesowym z dnia 14 maja 2012 r. wnioskodawczyni cofnęła odwołanie od zaskarżonej decyzji organu rentowego z dnia 31 sierpnia 2011 r. ustalającej wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia w Szpitalu (...) w K.. W tych okolicznościach Sąd Okręgowy uznał cofnięcie odwołania za skuteczne i powołując się na art. 355 k.p.c. postępowanie umorzył.

Zażalenie na to postanowienie złożył zainteresowany Szpital (...) w K. wnosząc o jego uchylenie.

W uzasadnieniu wskazał, iż złożył odwołanie o decyzji ZUS w sprawie składek A. B., które jednak jako spóźnione zostało przez Sąd Okręgowy odrzucone a jego zażalenie na to orzeczenie oddalone przez Sąd Apelacyjny. Zainteresowany zaznaczył, że niezłożenie odwołania od decyzji ZUS nie eliminuje go z udziału w postępowaniu. Według żalącego Sąd I instancji nie miał podstaw, bez jego zgody, umorzyć postępowanie w sprawie odwołania A. B. opierając się wyłącznie na jej wniosku o umorzenie postępowania.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Zażalenie jest uzasadnione.

Zasadny jest zarzut skarżącego dotyczący pominięcia przez Sąd I instancji stanowiska zainteresowanego w kwestii cofnięcia odwołania. Wprawdzie postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych jest uregulowane odrębnie w Dziale III, Rozdział 3 kodeksu postępowania cywilnego i określa w art. 477 ¹¹ kto jest stroną postępowania, to jednak w kwestii skutków współuczestnictwa w postępowaniu sądowym należy stosować regulacje wynikające z przepisów art. 72 i nast. k.p.c.

Zgodnie z art. 73 § 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. „w wypadku gdy z istoty spornego stosunku prawnego lub z przepisu ustawy wynika, że wyrok dotyczyć ma niepodzielnie wszystkich współuczestników (współuczestnictwo jednolite), czynności procesowe współuczestników działających są skuteczne wobec nie działających. Jednak do zawarcia ugody, zrzeczenia się roszczenia albo uznania powództwa potrzeba zgody wszystkich współuczestników”. Należy zauważyć, że w niniejszej sprawie o ustalenie wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne dla ubezpieczonego z tytułu zatrudnienia w przypadku ubezpieczonego i pracodawcy występuje właśnie współuczestnictwo jednolite, gdyż zapadły wyrok dotyczyć będzie ich niepodzielnie. Ponadto postępowanie z odwołania od decyzji organu rentowego ustalającej wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne może toczyć się tylko przy udziale ubezpieczonego i zainteresowanego łącznie, co oznacza, że ma miejsce również wskazane w art. 72 § 2 k.p.c. współuczestnictwo konieczne.

Powyższe wpływa zatem na konieczność jednolitego rozstrzygnięcia i musi ograniczać samodzielność stanowisk współuczestników w procesie. Z jednej strony czynności procesowe podejmowane przez poszczególnych współuczestników skuteczne są wobec pozostałych, a z drugiej ta skuteczność jest ograniczona w przypadku aktów dyspozycyjnych. Chodzi tu o czynności procesowe, które są równoznaczne z czynnościami prawa materialnego i wywierają skutki materialnoprawne. Stosownie do art. 73 § 2 zd. 2 k.p.c. „do zawarcia ugody, zrzeczenia się roszczenia i uznania powództwa potrzeba zgody wszystkich współuczestników”. Podobnie sprawa wygląda w przypadku cofnięcia czynności procesowej – cofnięcie musi być dokonane za zgodą wszystkich współuczestników. Chodzi bowiem o niedopuszczenie do sytuacji, aby skutki nie tylko czynności procesowych, ale też materialnoprawnych, które zostały równocześnie z nimi wywołane, nie zostały zniwelowane w stosunku do wszystkich współuczestników. Dlatego takie czynności jak cofnięcie pozwu, czy środka odwoławczego, dla swojej skuteczności wymagają wspólnego działania wszystkich współuczestników jednolitych będących jednocześnie współuczestnikami koniecznymi.

Reasumując skoro w niniejszej sprawie pomiędzy wnioskodawczynią a zainteresowanym zachodzi współuczestnictwo jednolite i zarazem konieczne, to dla skuteczności cofnięcia odwołania wnioskodawczyni konieczna była zgoda zainteresowanego. Umorzenie zatem postępowania przez Sąd I instancji było przedwczesne, gdyż zainteresowany Szpital nie wyraził zgody na dokonanie tej czynności procesowej.

Dlatego Sąd Apelacyjny w Krakowie działając na zasadzie art. 386 § 4 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. uchylił zaskarżone postanowienie.