Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2017 r. w Toruniu

sprawy z powództwa (...) Banku (...) S.A. w G.

przeciwko M. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej M. P. na rzecz powoda (...) Banku (...) S.A. w G. kwotę 26.210,86 zł (dwadzieścia sześć tysięcy dwieście dziesięć złotych osiemdziesiąt sześć groszy);

II.  świadczenie zasądzone w punkcie pierwszym sentencji rozkłada na 18 (osiemnaście) rat: 17 rat w kwotach po 1.500 zł (tysiąc pięćset złotych) oraz ostatnia 18 rata w kwocie 710,86 zł (siedemset dziesięć złotych osiemdziesiąt sześć groszy), płatnych do 15-tego dnia każdego miesiąca począwszy od kwietnia 2017 r. wraz z odsetkami maksymalnymi ustawowymi za opóźnienie w razie uchybienia w płatności którejkolwiek z rat ;

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.023,69 zł (tysiąc dwadzieścia trzy złote sześćdziesiąt dziewięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobrać od pozwanej M. P. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Toruniu kwotę 158 zł (sto pięćdziesiąt osiem złotych) tytułem nieuiszczonej części opłaty.

Sygn. akt IC 1410/16

UZASADNIENIE

(...) Bank (...) S.A. w W. wniosła o zasądzenie od M. P. kwoty 23.148,59 zł wraz z kosztami procesu podnosząc, że pozwana nieterminowo realizowała zobowiązania wynikające z umowy preferencyjnego kredytu studenckiego dopłaty (...) i nie spłaciła kwoty wynikającej z tej umowy, wobec czego bank wystawił wyciąg z ksiąg bankowych. Pozwana została przez powoda wezwana do zapłaty, jednakże do chwili obecnej zadłużenie nie zostało uregulowane.

W dniu 8 marca 2016 r Sąd Rejonowy w Toruniu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie do nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu. Pozwana przyznała, iż zawarła umowę z pozwanym i nie dokonała zapłaty kwoty wskazanej w pozwie. Podniosła zarzut przedwczesności powództwa wskazując, iż powód nie wypowiedział skutecznie umowy kredytu. Dodała, iż brak spłaty nie był efektem złej woli ale sytuacji rodzinnej pozwanej. Pozwana z uwagi na trudną sytuację swoich bliskich musiała przerwać studia i rozpocząć pracę. Zaznaczyła, iż mogłaby spłacać zadłużenie w miesięcznych ratach nie przekraczających 1.500 zł miesięcznie.

W kolejnym piśmie powód podtrzymał swoje żądanie. Podał, iż wobec braku spłaty zadłużenia skierował do pozwanej wezwanie do zapłaty wraz z informacją o możliwości wystąpienia z wnioskiem restrukturyzacyjnym w przypadku braku dokonania jednorazowej spłaty zadłużenia.

Powód w piśmie z dnia 10 stycznia 2017 r. wyraził zgodę na rozłożenie należności na raty miesięczne w wysokości 1.500 zł , nadto w piśmie z dnia 15 lutego 2017 r. wskazał wysokość żądanych odsetek umownych.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 22 lutego 2011 r. M. P. zawarła z (...) Bank (...) S.A. w W. umowę preferencyjnego kredytu studenckiego. Spłata kredytu miała nastąpić w ratach po zakończeniu studiów.

Dowód: umowa kredytu k. 35-37v

aneks k. 86

Wobec faktu, że pozwana nie wywiązywała się z postanowień umowy, powód pismem z dnia 3 marca 2015 r. wezwał ją do zapłaty wskazując, iż w przypadku niedokonania wymaganych wpłat wraz z upływem wyznaczonego terminu wypowiada umowę kredytu.

Dowód: wezwanie do zapłaty, k.82

Pozwana nie uregulowała należności wynikającej z umowy do chwili obecnej.

Bezsporne

Na dzień 08 marca 2017r. wysokość zadłużenia wynosi 26.210,86 zł i obejmuje: kwotę 23.148,59 zł tytułem należności głównej, 3.002,20 zł tytułem odsetek, 60 zł tytułem kosztów opłat i prowizji bankowych.

Bezsporne

M. P. obecnie pracuje. Uzyskiwany dochód przeznacza na utrzymanie swoje i pomoc mamie. Jest w stanie spłacać zadłużenie w miesięcznych ratach w wysokości 1.500 zł.

Bezsporne

Sąd zważył co następuje:

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych oraz przedłożonych dokumentów.

Sąd w pełni dał wiarę dowodom w postaci dokumentów zgromadzonych w toku procesu, albowiem ich prawdziwość nie budziła w ocenie Sądu jakichkolwiek wątpliwości. Były one opatrzone wymaganymi pieczęciami i podpisami. Co więcej, wiarygodność przedłożonych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Zgodnie z art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte w pozwie i odpowiedzi na pozew, w pismach procesowych, a którym strona przeciwna nie zaprzeczała, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły, w odpowiednim zakresie, potwierdzenie w pozostałym materiale zgromadzonym w sprawie.

Stan faktyczny nie był sporny między stronami.

Jasne było, że powód zawarł z pozwaną umowę kredytu oraz, że pozwana nie wywiązała się z obowiązku spłaty kredytu w terminie, w związku z czym powód wezwał pozwaną do zapłaty, a wobec braku oczekiwanej reakcji wystąpił na drogę sądową.

Pozwana nie kwestionowała kwoty dochodzonej przez powoda. Wyraziła chęć spłacania zaległości w ratach w wysokości ok. 1.500,00 zł.

Mając na względzie powołane okoliczności Sąd na podstawie art. 353 kc, 354 kc i 481 § 1 kc uwzględnił powództwo w zakresie kwoty 26.210,86 zł.

Na mocy przepisu art. 320 kpc świadczenie pieniężne zasądzone w punkcie pierwszym sentencji wyroku od pozwanej zostało rozłożone na 18 rat tj.: 17 rat w wysokości 1.500,00 zł oraz ostatnią 18 ratę w wysokości 710,86 płatne do 15 dnia każdego miesiąca, począwszy od kwietnia 2017 r., wraz z odsetkami maksymalnymi ustawowymi z tytułu opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

Zgodnie z przepisem art. 320 kpc, w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia.

Pozwana obecnie pracuje i uzyskuje dochód. Nie należy do osób majętnych. Uzyskiwany dochód przeznacza na swoje utrzymanie i pomoc matce. Nie jest ona w stanie jednorazowo spłacić całości zadłużenia. Jednoznacznie dała temu wyraz wskazując, że zadłużenie może spłacać jedynie w ratach po 1.500,00 zł miesięcznie.

Wskazać należy, że względy słuszności oraz utrwalona opinia jurysprudencji wskazują, że rozstrzygnięcie sporu cywilnego nie może prowadzić do ruiny dłużnika. Zezwolenie powodowi na egzekucję całej dochodzonej sumy jednorazowo doprowadziłoby zaś niewątpliwie do takiego skutku.

Rozłożenie na raty usprawiedliwione trudną sytuacją majątkową pozwanej, pozwoli jej w terminie wywiązać się z zapłaty należności. Z drugiej strony świadczenie nie straci swej ekonomicznej wartości dla powoda. Powód zgodził się na rozłożenie należności na raty po 1500 zł miesięcznie, a zatem słuszne interesy wierzyciela również zostały uwzględnione.

O kosztach Sąd orzekł w pkt III wyroku zgodnie z art. 98 kpc z którego wynika zasada odpowiedzialności za wynik procesu. Zgodnie z jej treścią strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W przedmiotowej sprawie na koszty procesu złożyły się: opłata od pozwu 1.000,00 zł, opłata od pełnomocnictwa 17,00 zł oraz koszty notarialnych poświadczeń w kwocie 6,69 zł.

Na mocy przepisu art. 113 ustawy o kosztach w sprawach cywilnych, który nakazuje o nieuiszczonych przez strony kosztach sądowych orzec zgodnie z zasadami dotyczącymi kosztów procesu Sąd Rejonowy nakazał pobrać od pozwanej kwotę 158 zł tytułem części opłaty sądowej nieuiszczonej przez powoda.