Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 23 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Piotr Rajczakowski

Sędziowie: SO Agnieszka Terpiłowska

SO Aleksandra Żurawska

po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2017 r. w Świdnicy

na posiedzeniu niejawnym

zażalenia pozwanej S. G. na rozstrzygnięcie o kosztach zawarte w pkt III wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 13 grudnia 2016 r., sygn. akt I C 2409/16

w sprawie z powództwa Gminy W.

o zapłatę kwoty 10.164,05 zł

p o s t a n a w i a:

I.  zmienić pkt III zaskarżonego wyroku w ten sposób, że zasądzoną od strony powodowej na rzecz pozwanej kwotę 377 zł podwyższyć do kwoty 4.440 zł,

II.  zasądzić od strony powodowej na rzecz pozwanej kwotę 270 zł kosztów postępowania zażaleniowego.

(...)

UZASADNIENIE

Zaskarżonym rozstrzygnięciem zawartym w pkt III wyroku z dnia 13 grudnia 2016 r., Sąd Rejonowy zasądził od strony powodowej Gminy W. na przecz pozwanej S. G. kwotę 377 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że przyznał wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej będącego adwokatem w wysokości stawek minimalnych liczonych od wartości przedmiotu sprawy w chwili jego zgłoszenia się pismem z 12 października 2016 r., tj. 650,11 zł. Strona powodowa wcześniej, bo pismem z 19 września 2016 r., skutecznie cofnęła pozew do tej właśnie kwoty. Oświadczenie to wywierało skutek z momentem jego złożenia, a postępowanie powinno zostać umorzone, co jednak nie oznacza, by skutki procesowe i materialnoprawne oświadczenia powstały dopiero z tym momentem.

W zażaleniu na powyższe rozstrzygniecie, pozwana zarzuciła naruszenie art. 203 § 2 kpc w zw. z art. 98 § 1 kpc, poprzez zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu w wysokości 377 zł, podczas gdy powód winien być uznany za przegrywającego sprawę także w zakresie żądania objętego oświadczeniem o cofnięciu pozwu, wobec czego wartość przedmiotu sporu powinna być przyjęta na 10.164,05 zł. Mając na uwadze powyższy zarzut, skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego orzeczenia i zasądzenie na jej rzecz kwoty 4.440 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Okręgowy zważył:

Zażalenie należało uwzględnić.

Zgodnie z treścią art. 203 § 1-3 pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. W razie dokonania tej czynności nie wywołuje on żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa. Na żądanie pozwanego powód zwraca mu koszty, jeżeli sąd już przedtem nie orzekł prawomocnie o obowiązku ich uiszczenia przez pozwanego. Natomiast w razie cofnięcia pozwu poza rozprawą przewodniczący odwołuje wyznaczoną rozprawę i o cofnięciu zawiadamia pozwanego, który może w terminie dwutygodniowym złożyć sądowi wniosek o przyznanie kosztów. Gdy skuteczność cofnięcia pozwu zależy od zgody pozwanego, niezłożenie przez niego oświadczenia w tym przedmiocie w powyższym terminie uważa się za wyrażenie zgody. Jak wskazuje się w piśmiennictwie prawniczym, zawiadamiając pozwanego o cofnięciu pozwu, należy pouczyć go także o dwutygodniowym terminie do złożenia wniosku o przyznanie kosztów i o konieczności wyrażenia zgody na to cofnięcie, pod rygorem uznania w razie braku odpowiedzi, że zgoda została wyrażona. Regulacja ta stanowi wyjątek od ogólnej zasady wyrażonej w art. 109 kpc, co oznacza, że bez względu na to czy pozwany jest reprezentowany przez adwokata lub radcę prawnego, czy też występuje osobiście w sprawie, sąd tylko wtedy zasądzi na jego rzecz koszty procesu, kiedy takie żądanie zostanie przez niego zgłoszone / zob. A. Marciniak, Kodeks postępowania cywilnego. Tom I. Komentarz, wyd./el. Legalis 2016 oraz A. Zieliński, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. wyd./el. Legalis 2017 i wskazane tam orzecznictwo/. W rozpoznawanej sprawie, wobec podniesienia przez pozwaną zarzutu przedawnienia w sprzeciwie od nakazu zapłaty, strona powodowa pismem z dnia 19 września 2016 r. „ograniczyła powództwo w zakresie żądania kwoty 9.513,94 zł” i wniosła w tym zakresie o umorzenie postępowania, de facto cofając pozew w tej części, jednakże nie zaznaczając, czy jednocześnie zrzeka się tego roszczenia. Odpis tego pisma został przesłany bezpośrednio pozwanej, która nie była jeszcze reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, a jego treść nie zawierała jakichkolwiek pouczeń wynikających z wyżej przytaczanego art. 203 § 2 i 3 kpc. Pismo przewodnie w ogóle nie wskazywało na to, że strona powodowa częściowo cofnęła pozew / k. 25 /. Bezpośrednio po dokonaniu tego doręczenia, swój udział zgłosił pełnomocnik pozwanej, który wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenia kosztów postępowania, w uzasadnieniu tego pisma wskazując na cofnięcie powództwa / k. 31 /. Należy też zauważyć, że wniosek o zasądzenie kosztów postępowania został przez pełnomocnika pozwanej złożony w piśmie z dnia 12 października 2016r czyli w terminie dwutygodniowym od doręczenia pozwanej pisma o ograniczeniu powództwa / co nastąpiło 28 września 2016r- k. 46 /. Skoro więc przed umorzeniem postępowania w sprawie pozwana była reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika i w terminie ustawowym złożono wniosek o zasądzenie kosztów postępowania, zażalenie jako zasadne podlegało uwzględnieniu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc, oddalił zażalenie / pkt I /, zaś rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego / pkt II /, na które składało się wynagrodzenie pełnomocnika / 225 zł / oraz opłata od zażalenia / 45 zł / wydał na mocy art. 98 § 1 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc i § 2 pkt 3 w zw. § 10 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokatów / Dz. U. poz. 1800 /.

(...)