Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2017 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku, II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Jabłoński
Protokolant: Artur Pokojski

z udziałem Prokuratora Prokuratury Rejonowej G. W.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 6 marca, 25 czerwca i 8 września 2015 roku oraz 26 kwietnia, 23 sierpnia, 20 września i 15 listopada 2016 roku oraz 16 lutego 2017 roku sprawy

M. S., córki K. i T., z domu Ł.,

urodzonej (...) w W.,

oskarżonej o to, że:

I.  w dniu 26 listopada 2012 roku w G. doprowadziła J. B. (1) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 337 zł w ten sposób, że działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, za pośrednictwem strony internetowej www.airsoftxtreme.pl wystawiła do sprzedaży towar w postaci repliki karabinka snajperskiego (...), które zbyła pokrzywdzonemu na podstawie złożonego drogą internetową zamówienia, wprowadzając pokrzywdzonego w błąd, co do zamiaru należytego wywiązania się warunków zawartej umowy sprzedaży, dostarczając mu towar niezgodny z zamówieniem, za który pokrzywdzony dokonał płatności w chwili odbioru przesyłki, w wyniku czego spowodowała straty w wysokości 337 zł na szkodę J. B. (1),

tj. o czyn z art. 286 §1 k.k.

II.  w dniu 4 lutego 2013 roku w G. doprowadziła G. Z. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 673 zł w ten sposób, że działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, za pośrednictwem strony internetowej www.airsoftxtreme.pl wystawiła do sprzedaży towar w postaci karabinka na (...) ( (...)) z luneta 3-9x40, strzelby B. M.-A, kulek G. R. P. oraz akcesoriów do karabinków S., które zbyła pokrzywdzonemu na podstawie złożonego zamówienia o numerze seryjnym (...), wprowadzając pokrzywdzonego w błąd co do zamiaru wywiązania się z warunków zawartej umowy sprzedaży i po uzyskaniu na swoim rachunku bankowym Banku (...) S.A. o nr (...) uzgodnionej kwoty zakupu, nie przesłała towaru pokrzywdzonemu i nie zwróciła wpłaconych pieniędzy, w wyniku czego spowodowała straty w wysokości 673 zł na szkodę G. Z.,

tj. o czyn z art. 286 §1 k.k.,

III.  w dniu 30 marca 2013 roku w O. doprowadziła T. L. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 167 zł w ten sposób, że działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, za pośrednictwem strony internetowej www.airsoftxtreme.pl wystawiła do sprzedaży towar w postaci latarki taktycznej C. (...) L., które zbyła pokrzywdzonemu w ilości 3 sztuk na podstawie złożonego zamówienia o numerze seryjnym (...), wprowadzając pokrzywdzonego w błąd co do zamiaru wywiązania się z warunków zawartej umowy sprzedaży i po uzyskaniu na swoim rachunku bankowym Banku (...) S.A. o nr (...) uzgodnionej kwoty zakupu, nie przesłała towaru pokrzywdzonemu i nie zwróciła wpłaconych pieniędzy, w wyniku czego spowodowała straty w wysokości 167 zł na szkodę T. L.,

tj. o czyn z art. 286 §1 k.k.,

IV.  w dniu 25 kwietnia 2013 roku w G. doprowadziła K. H. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 1299 zł w ten sposób, że działając wspólnie i w porozumieniu z R. S., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, za pośrednictwem strony internetowej www.airsoftxtreme.pl wystawiła do sprzedaży towar w postaci repliki pistoletu maszynowego (...)41, które zbyła pokrzywdzonemu na podstawie złożonego zamówienia o numerze seryjnym (...), wprowadzając pokrzywdzonego w błąd co do zamiaru wywiązania się z warunków zawartej umowy sprzedaży i po uzyskaniu na wskazanym rachunku bankowym Banku (...) S.A. o nr (...) uzgodnionej kwoty zakupu, nie przesłała towaru pokrzywdzonemu i nie zwróciła wpłaconych pieniędzy, w wynikuczego spowodowała straty w wysokości 1299 zł na szkodę K. H.,

tj. o czyn z art. 286 §1 k.k.,

V.  w dniu 12 maja 2013 roku w C. doprowadziła M. K. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 717 zł w ten sposób, że działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, za pośrednictwem strony internetowej www.airsoftxtreme.pl wystawiła do sprzedaży akcesoria do repliki karabinka szturmowego M4 w postaci granatnika M. S. i magazynka M.-C. F. - (...), które zbyła pokrzywdzonemu na podstawie złożonego zamówienia o numerze seryjnym (...), wprowadzając pokrzywdzonego w błąd co do zamiaru wywiązania się z warunków zawartej umowy sprzedaży i po uzyskaniu na swoim rachunku bankowym Banku (...) S.A. o nr (...) uzgodnionej kwoty zakupu, nie przesłała towaru pokrzywdzonemu i nie zwróciła wpłaconych pieniędzy, w wyniku czego spowodowała straty w wysokości 717 zł na szkodę M. K.,

tj. o czyn z art. 286 §1 k.k.,

VI.  w dniu 4 sierpnia 2013 roku w B. doprowadziła K. C. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 1055 zł w ten sposób, że działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, za pośrednictwem strony internetowej www.airsoftxtreme.pl wystawiła do sprzedaży towary w postaci repliki broni (...) F. (...), B. (...)/M9 G. Pistol oraz okulary ochronne P. T., które zbyła pokrzywdzonemu na podstawie złożonego zamówienia o numerze seryjnym (...), wprowadzając pokrzywdzonego w błąd co do zamiaru wywiązania się z warunków zawartej umowy sprzedaży i po uzyskaniu na swoim rachunku bankowym Banku (...) S.A. o nr (...) uzgodnionej kwoty zakupu, nie przesłała towaru pokrzywdzonemu i nie zwróciła wpłaconych pieniędzy, w wyniku czego spowodowała straty w wysokości 1055 zł na szkodę K. C.,

tj. o czyn z art. 286 §1 k.k.,

VII.  w dniu 4 listopada 2013 roku w Ż. doprowadziła J. Ż. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 388 zł w ten sposób, że działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, za pośrednictwem strony internetowej www.airsoftxtreme.pl wystawiła do sprzedaży towary w postaci karabinka AG M4 A2, które zbyła pokrzywdzonemu na podstawie złożonego zamówienia o numerze seryjnym 31, wprowadzając pokrzywdzonego w błąd co do zamiaru wywiązania się z warunków zawartej umowy sprzedaży i po uzyskaniu na swoim rachunku bankowym Banku (...) S.A. o nr (...) uzgodnionej kwoty zakupu, nie przesłała towaru pokrzywdzonemu i nie zwróciła wpłaconych pieniędzy, w wyniku czego spowodowała straty w wysokości 388 zł na szkodę J. Ż.,

tj. o czyn z art. 286 §1 k.k.,

VIII.  w dniu 16 grudnia 2013 roku w bliżej nieustalonym miejscu działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd T. Ś. i J. M., co do zamiaru sprzedaży w sklepie internetowym airsoftxtreme.pl zamówienia nr 66 karabinku (...), gogli ochronnych, kulek G. R. P. (...).25 g 3000 sztuk, po otrzymaniu wpłaty pieniędzy za zamówiony towar, nie wywiązała się z zobowiązania mieniem w kwocie 446 złotych, działając na szkodę T. Ś. i J. M.,

tj. o czyn za art. 286 §1 k.k.,

IX.  w dniu 26 sierpnia 2013 roku w J. woj. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z góry powziętym zamiarem, działając za pośrednictwem sklepu internetowego airsoftxtreme.pl wystawiła do sprzedaży kamizelkę taktyczną (...), po czym wprowadzając kupującego w błąd co do faktu posiadania i zamiaru sprzedaży, czym doprowadziła G. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 136 złotych,

tj. o czyn z art. 286 §1 k.k.

I.  oskarżoną uznaje za winną popełnienia zarzucanych jej w punktach od I. do IX. aktu oskarżenia czynów i ustalając, że czynów tych dopuściła się w warunkach ciągu przestępstw przy zastosowaniu art. 91 §1 k.k. na podstawie art. 286 §1 k.k. wymierza oskarżonej karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 46 §1 k.k. orzeka wobec oskarżonej obowiązek naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwami:

a.  zarzucanym w punkcie I. aktu oskarżenia poprzez zapłatę na rzecz J. B. (1) kwoty 337 zł (trzysta trzydzieści siedem złotych),

b.  zarzucanym w punkcie IV. aktu oskarżenia poprzez zapłatę na rzecz K. H. kwoty 167 zł (sto sześćdziesiąt siedem złotych),

c.  zarzucanym w punkcie VIII. aktu oskarżenia poprzez zapłatę na rzecz T. Ś. kwoty 446 zł (czterysta czterdzieści sześć złotych),

d.  zarzucanym w punkcie IX. aktu oskarżenia poprzez zapłatę na rzecz G. K. (1) kwoty 136 zł (sto trzydzieści sześć złotych),

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. W. kwotę 1.549,80 zł (tysiąc pięćset czterdzieści dziewięć złotych osiemdziesiąt groszy) brutto za obronę udzieloną oskarżonej z urzędu przed Sądem I instancji;

IV.  na podstawie art. 624 §1 k.k. zwalnia oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych w całości, w tym od opłaty, przejmując poniesione w sprawie wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

Sygnatura akt II K 1519/14

UZASADNIENIE

Na podstawie przeprowadzonych i ujawnionych w toku przewodu sądowego dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. S., w inkryminowanym czasie, była właścicielem sklepu internetowego www.airsoftxtreme.pl. (...) prowadziła wówczas działalność gospodarczą pod firmą (...), w ramach której prowadzony był również przedmiotowy sklep internetowy. Na stronie internetowej sklepu, jako adres do korespondencji widniała ulica (...) w W.. W inkryminowanym czasie, w podanym miejscu znajdował się salon fryzjerski (kosmetyczny). W przeszłości był tam prowadzony sklep stacjonarny z militariami.

Zgodnie z treścią regulaminu, termin dostawy zamówionych towarów przeważnie wynosił od 3 do 7 dni roboczych (w momencie, gdy towar miał zostać sprowadzony na zamówienie termin realizacji mógł przedłużyć się do 60 dni ) – od momentu potwierdzenia zamówienia, o ile podczas potwierdzenia zamówienia nie nastąpiły inne ustalenia odnośnie terminu dostawy pomiędzy sklepem a kupującym.

Podany na rzeczonej stronie internetowej numer telefonu komórkowego: (...) należał do M. S.. Oskarżona nosiła przy sobie przedmiotowy telefon.

Abonentem domeny airsoftxtreme.pl był K. K. (2) S.; jako osoba kontaktowa widniała M. S.. Sklep internetowy airsoftxtreme.pl został utworzony za pośrednictwem platformy obsługiwanej przez sStore dr A. B. z siedzibą w C. w dniu 26 sierpnia 2013 r. Konto zostało założone na dane: nazwa firmy: Tabu; dane klienta: M. S.. Usługa została opłacona z rachunku bankowego numerze (...).

Dowód: wydruk z (...) (k. 177),

regulamin sklepu internetowego www.airsoftxtreme.pl (k. 179-179v),

pismo home.pl z dnia 17 grudnia 2013 r. (k. 335-357),

pismo sStore A. B. z dnia 18 grudnia 2013 r. wraz z załącznikiem (k. 358),

zeznania świadka T. L. (k. 267, k. 1167-1168),

zeznania świadka M. K. (k. 88 oraz k. 29-29v akt IV Ko 36/16),

wyjaśnienia oskarżonej M. S. (k. 760, k. 777-778, k. 1026-1027, k. 1134-1136, k. 1357-1358).

Jedynym właścicielem i osobą upoważnioną do rachunku o numerze (...), prowadzonego przez Bank (...) S.A. z siedzibą w W., jest M. S.. Rachunek został otwarty w dniu 5 lutego 2013 r. Ponadto, oskarżona posiadała w tym banku rachunek oszczędnościowy (PLN) o numerze (...) oraz rachunek walutowy (EUR) o numerze (...).

Dowód: pismo Banku (...) S.A. z dnia 31 października 2013 r. (k. 51).

J. B. (2), w dniu 25 listopada 2012 r. w G., za pośrednictwem strony internetowej www.airsoftxtreme.pl, dokonał zakupu towaru w postaci repliki karabinka snajperskiego (...), który to przedmiot został wystawiony na sprzedaż przez M. S.. Oskarżona nie miała zamiaru należytego wywiązania się z warunków zawartej umowy sprzedaży. Łączna wartość zamówienia wynosiła 337,00 złotych. J. B. (2) zdecydował się na przesyłkę kurierską za pobraniem. Pokrzywdzony, w dniu 26 listopada 2012 r. otrzymał przesyłkę i przekazał w/w kwotę pieniędzy kurierowi. J. B. (2) nie sprawdził zawartości tej paczki w obecności kuriera. Dopiero później, po otwarciu opakowania, zorientował się, że doręczony mu towar nie jest zgodny ze złożonym przez niego zamówieniem. Pokrzywdzony dokonał bowiem zakupu repliki prawdziwego karabinu snajperskiego, która miała być wykonana z metalu oraz z tworzywa sztucznego. Otrzymał zaś karabin M40 oraz karabin (...), które były plastikowymi zabawkami. Wewnątrz przesyłki nie znajdowała się żadna faktura ani paragon. Pokrzywdzony próbował skontaktować się z przedstawicielem sklepu na podany numer telefonu komórkowego, jednak nikt nie odebrał jego połączenia. Bezskuteczne okazały się również próby nawiązania kontaktu za pośrednictwem wiadomości e-mail. Pokrzywdzony wysłał na adres korespondencyjny sklepu (ulica (...), (...)-(...) W.) otrzymaną przesyłkę i zażądał zwrotu wpłaconych pieniędzy na konto bankowe. Nadana przesyłka została do niego zwrócona z adnotacją o niedokładnym adresie. Pokrzywdzony nie otrzymał zwrotu wpłaconych pieniędzy, ani towaru zgodnego ze złożonym zamówieniem. Oskarżona, w nieustalonym bliżej czasie - w 2014 roku, nawiązała kontakt telefoniczny z J. B. (2) z propozycją rozwiązania sporu. Zobowiązała się wówczas do ponownego kontaktu, celem ustalenia szczegółów, z czego się jednak nie wywiązała.

Dowód: zeznania świadka J. B. (2) (k. 561-561v, k. 1138-1139), wydruk ze strony internetowej (k. 563), pismo J. B. (2) z dnia 5 grudnia 2012 r. (k. 564), kopia listu przewozowego (k. 566), dokumentacja fotograficzna (k. 567), wydruk wiadomości e-mail (k. 568), potwierdzenie nadania przesyłki i jej zwrotu (k. 571-572), częściowo wyjaśnienia oskarżonej M. S. (k. 760, k. 777-778, k. 1026-1027, k. 1134-1136, k. 1357-1358).

G. Z., w dniu 4 lutego 2013 r. w G., za pośrednictwem strony internetowej www.airsoftxtreme.pl, dokonał zakupu towarów w postaci karabinka na (...) ( (...)) z lunetą 3-9x40, strzelby B. M.-A, kulek G. R. P. oraz akcesoriów do karabinków S., które to przedmioty zostały wystawione na sprzedaż przez M. S.. Oskarżona nie miała zamiaru wywiązania się z warunków zawartej umowy sprzedaży. Łączna wartość tych rzeczy wynosiła 673,00 złotych. Przedmiotowe zamówienie zostało opatrzone numerem seryjnym (...). Pokrzywdzony, w dniu 14 lutego 2013 r. otrzymał wiadomość o potwierdzeniu wpłynięcia zamówienia wraz z danymi niezbędnymi do wykonania przelewu. G. Z. dokonał płatności w/w kwoty na podany mu rachunek bankowy o numerze (...). Pokrzywdzony otrzymał potwierdzenie, że pieniądze wpłynęły na konto sprzedającego i zostały na nim zaksięgowane. Po upływie kilku dni roboczych, w związku brakiem realizacji zamówienia, pokrzywdzony spróbował skontaktować się telefonicznie na podany na stronie internetowej numer. Jego połączenia nie zostały jednak podjęte. G. Z. wysłał również na adres mailowy sklepu wiadomości elektroniczne. Nie otrzymał jednak żadnej odpowiedzi. Pokrzywdzony zaczął wówczas szukać informacji dotyczących tego podmiotu i znalazł negatywne opinie na jego temat. Pokrzywdzony, do dnia złożenia zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa, nie otrzymał zamówionych przedmiotów, ani zwrotu wpłaconych pieniędzy. Nikt nie nawiązał z nim kontaktu, w celu wyjaśnienia zaistniałej sytuacji. Oskarżona, w dniu 13 stycznia 2014 r. nadała przesyłkę na adres G. Z.. Pokrzywdzony otrzymał tą paczkę; jej zawartość nie była dokładnie zgodna ze złożonym zamówieniem. Zostało to jednak zaakceptowane przez G. Z..

Dowód: zeznania G. Z. (k. 168-168v, k. 1294), wydruk wiadomości e-mail (k. 169-170, k. 172-175), potwierdzenie nadania przesyłki (k. 770), częściowo wyjaśnienia oskarżonej M. S. (k. 760, k. 777-778, k. 1026-1027, k. 1134-1136, k. 1357-1358).

T. L., w dniu 30 marca 2013 r. w O., za pośrednictwem strony internetowej www.airsoftxtreme.pl, dokonał zakupu towarów w postaci trzech sztuk latarki taktycznej C. (...) L., które to przedmioty zostały wystawione na sprzedaż przez M. S.. Oskarżona nie miała zamiaru wywiązania się z warunków zawartej umowy sprzedaży. Łączna wartość zamówienia wynosiła 167,00 złotych; zostało ono opatrzone numerem seryjnym (...). Po dokonaniu zamówienia, pokrzywdzony otrzymał wygenerowaną automatycznie wiadomość zwrotną zawierającą potwierdzenie jego przyjęcie wraz z danymi sprzedającego. Pokrzywdzony, tego samego dnia, dokonał płatności w/w kwoty na rachunek bankowy o numerze (...), który to numer ujawnił się w momencie dokonywania płatności za pośrednictwem firmy obsługującej sprzedającego. Jako numer bankowy sprzedającego wskazano zaś (...). Pokrzywdzony zdecydował się na realizacją zamówienia za pośrednictwem firmy kurierskiej. Po upływie około dwóch tygodniu, w związku z brakiem dostawy, postanowił on skierować do sprzedającego wiadomości e-mail, które pozostały jednak bez odpowiedzi. Bezskuteczne okazały się również próby nawiązania kontaktu telefonicznego na podany numer komórkowy ( (...)) oraz stacjonarny. Pokrzywdzony udał się następnie na podany adres sklepu – (...), ulica (...), gdzie na miejscu dowiedział się, iż od roku czasu prowadzony jest tam salon fryzjerski. Uzyskał wówczas informację, że nie jest pierwszą osobą, która zjawiła się pod tym adresem z żądaniem wydania towaru albo zwrotu wpłaconych pieniędzy. Ponadto, dowiedział się, że w przeszłości znajdował się w tym lokalu sklep z militariami, ale zawiesił on swoją działalność; nie płacił właścicielowi za najem pomieszczenia i lokal został wynajęty innej osobie. Pokrzywdzony, do dnia złożenia zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa, nie otrzymał zamówionych przedmiotów, ani zwrotu wpłaconych pieniędzy. Nikt nie nawiązał z nim kontaktu, w celu wyjaśnienia zaistniałej sytuacji. Po upływie kilku miesięcy, na przełomie grudnia i stycznia, pokrzywdzony otrzymał wiadomość tekstową dotyczącą planowanego zwrotu pieniędzy. Ostatecznie zostały mu one zwrócone w całości za pośrednictwem przekazu pocztowego.

Dowód: zeznania świadka T. L. (k. 267, k. 1167-1168), potwierdzenie przelewu (k. 269), wydruk wiadomości e-mail (k. 271-273), wyjaśnienia oskarżonej M. S. (k. 760, k. 777-778, k. 1026-1027, k. 1134-1136, k. 1357-1358).

K. H., w dniu 23 kwietnia 2012 r. w G., za pośrednictwem strony internetowej www.airsoftxtreme.pl, dokonał zakupu towaru w postaci repliki pistoletu maszynowego (...)41, który to przedmiot zostały wystawiony na sprzedaż przez M. S.. Oskarżona nie miała zamiaru wywiązania się z warunków zawartej umowy sprzedaży. Wartość tej rzeczy wynosiła 1.299,00 złotych. Pokrzywdzony otrzymał na swój adres mailowy wiadomość z informacją na temat złożonego zamówienia oraz danymi do przelewu. Zostało ono opatrzone numerem seryjnym (...).

K. H., w dniu 25 kwietnia 2012 r., wpłacił w/w kwotę na podany mu rachunek bankowy o numerze (...). Faktycznym posiadaczem tego rachunku był R. S.. Pokrzywdzony, w dniu 27 kwietnia 2012 r. skierował wiadomość e-mail, w której poinformował sprzedającego o dokonaniu płatności wraz z prośbą o potwierdzenie przyjęcia wpłaty i wysyłki zakupionego towaru. K. H. nie otrzymał odpowiedzi na wysłaną wiadomość elektroniczną.

Pokrzywdzony, w dniu 10 maja 2012 r. otrzymał wiadomość elektroniczną, zgodnie z którą poinformowano go, że przesyłka nie zostanie dostarczona z uwagi na brak dostępności towaru. W treści wiadomości wskazano, iż kupujący może anulować zamówienie. K. H., w dniu 11 maja 2012 r., wysłał wiadomość e-mail, w której stwierdził, że w przypadku braku realizacji zamówienia w ciągu 7 dni, to sprzedający winien sam anulować przedmiotowe zamówienie. Pokrzywdzony, w dniu 16 maja 2012 r. został poinformowany o anulowaniu przedmiotowego zamówienia. K. H., w dniu 18 maja 2012 r. wysłał kolejną wiadomość, w której zażądał zwrotu wpłaconych pieniędzy - wskazując, że ma to nastąpić na jego rachunek bankowy. W odpowiedzi przedstawiciel sklepu skontaktował się z nim telefonicznie i wyjaśnił mu, że niezbędnym warunkiem do zwrotu pieniędzy jest złożenie reklamacji za pośrednictwem strony internetowej sklepu. W związku z tym, pokrzywdzony, w dniu 22 maja 2012 r. wypełnił stosowny formularz reklamacyjny i otrzymał potwierdzenie jego złożenia. Pokrzywdzony, w dniu 1 czerwca 2012 r. otrzymał wiadomość, iż termin na rozpatrzenie złożonej reklamacji wynosi 14 dni roboczych. Po upływie tego terminu i braku zwrotu pieniędzy, K. H. skierował wiele wiadomości e-mail z prośbą o wyjaśnienie zaistniałej sytuacji. Pokrzywdzony nie uzyskał na nie odpowiedzi. K. H. zwrócił się o pomoc do miejskiego rzecznika konsumentów, lecz podjęta w tym zakresie interwencja okazała się bezskuteczna. Pokrzywdzony nie otrzymał zwrotu wpłaconych pieniędzy.

M. S. w dniu 29 września 2014 r. skierowała do K. H. przekaz pocztowy, który został jednak zwrócony do nadawcy z adnotacją – adresat nieznany. Zwrotny przekaz został ponownie nadany w dniu 1 października 2014 r. (nadawca: (...) Ośrodek (...) z siedzibą w B.; adresat: M. S.) i otrzymał nowy numer identyfikacyjny. Ostatecznie wymieniony przekaz został wypłacony w dniu 2 października 2014 r.

Dowód: zeznania świadka K. H. (k. 399-400, k. 1137), wydruk wiadomości e-mail (k. 402-421, k. 428-433), potwierdzenie przelewu (k. 422), kopia pism Miejskiego Rzecznika Konsumentów (k. 423-425), wydruk ze strony internetowej (k. 426-427), pismo (...) Bank S.A. z siedzibą w W. z dnia 26 kwietnia 2013 r. wraz z załącznikiem (k. 449-451), pismo Poczty Polskiej S.A. z dnia 14 września 2016 r. (k. 1408), częściowo wyjaśnienia oskarżonej M. S. (k. 760, k. 777-778, k. 1026-1027, k. 1134-1136, k. 1357-1358).

M. K., w dniu 10 maja 2013 r. w C., za pośrednictwem strony internetowej www.airsoftxtreme.pl, dokonał zakupu akcesoriów do repliki karabinka szturmowego M4 w postaci granatnika M. S. i magazynka M.-C. F. - (...), które to przedmioty zostały wystawione na sprzedaż przez M. S.. Oskarżona nie miała zamiaru wywiązania się z warunków zawartej umowy sprzedaży. Łączna wartość tych rzeczy wynosiła 717,00 zł. Przedmiotowe zamówienie zostało opatrzone numerem seryjnym (...). Pokrzywdzony, tego samego dnia, dokonał płatności w/w kwoty na rachunek bankowy o numerze (...). Przesyłka miała zostać zrealizowana przez firmę kurierską. Pokrzywdzony, po kilku dniach oczekiwania, postanowił skontaktować się ze sprzedawcą i spróbował dodzwonić się na podane numery telefonów. Podjęte działania okazały się jednak bezskuteczne. M. K. skierował również wiadomość e-mail na podany mu adres poczty elektronicznej. Nie otrzymał jednak żadnej odpowiedzi. W związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu, pokrzywdzony zaczął szukać informacji dotyczących przedmiotowego sklepu internetowego i znalazł wówczas negatywne opinie na jego temat. M. K. udał się następnie do W., celem sprawdzenia poprawności podanego na stronie internetowej adresu. Będąc na miejscu okazało się, iż od roku czasu znajduje się tam salon kosmetyczny. Pokrzywdzony, do dnia złożenia zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa, nie otrzymał zamówionych przedmiotów, ani zwrotu wpłaconych pieniędzy. Nikt nie nawiązał z nim kontaktu, w celu wyjaśnienia zaistniałej sytuacji. Po zgłoszeniu sprawy do organów ścigania, pokrzywdzony otrzymał część zakupionych przedmiotów, lecz były one niekompletne. Jedna rzecz okazała się uszkodzona; był to tańszy zamiennik – była to inna rzecz, niezgodna z treścią złożonego zamówienia.

Dowód: zeznania świadka M. K. (k. 88 oraz k. 29-29v akt IV Ko 36/16), potwierdzenie przelewu (k. 89), wydruk ze strony internetowej (k. 90), wydruk wiadomości e-mail (k. 91-94), pismo Banku (...) S.A. z dnia 2 września 2013 r.(k. 123), częściowo wyjaśnienia oskarżonej M. S. (k. 760, k. 777-778, k. 1026-1027, k. 1134-1136, k. 1357-1358).

K. C., w dniu 4 sierpnia 2013 r. w B., za pośrednictwem strony internetowej www.airsoftxtreme.pl, dokonał zakupu towarów w postaci repliki broni (...) F. (...), B. (...)/M9 G. Pistol oraz okularów ochronnych P. T., które to przedmioty zostały wystawione na sprzedaż przez M. S.. Oskarżona nie miała zamiaru wywiązania się z warunków zawartej umowy sprzedaży. Łączna wartość tych rzeczy wynosiła 1.055,00 zł. Przedmiotowe zamówienie zostało opatrzone numerem seryjnym (...). Pokrzywdzony, tego samego dnia, dokonał płatności w/w kwoty na rachunek bankowy o numerze (...). W związku z nieotrzymaniem przesyłki, pokrzywdzony podjął próbę telefonicznego kontaktu na podany w zamówieniu numer komórkowy ( (...)). Próba ta okazała się jednak bezskuteczna, gdyż nikt nie odebrał połączenia. Pokrzywdzony, w dniu 8 sierpnia 2013 r., skierował wiadomość elektroniczną na podany adres mailowy sklepu internetowego. Wysłany e-mail pozostał jednak bez odpowiedzi. K. C., w tym samym dniu, na forum internetowym, znalazł negatywne opinie na temat tego podmiotu. Pokrzywdzony, do dnia złożenia zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa, nie otrzymał zamówionych przedmiotów, ani zwrotu wpłaconych pieniędzy. Nikt nie nawiązał z nim kontaktu, w celu wyjaśnienia zaistniałej sytuacji.

Dowód: zeznania świadka K. C. (k. 3-4), wydruk wiadomości e-mail (k. 8-9), wydruk potwierdzenia przelewu (k. 10), wydruk wiadomości e-mail z dnia 8 sierpnia 2013 r. (k. 11), informacje o złożonym zamówieniu (k. 15-16),

częściowo wyjaśnienia oskarżonej M. S. (k. 760, k. 777-778, k. 1026-1027, k. 1134-1136, k. 1357-1358).

J. Ż., w dniu 4 listopada 2013 r. w Ż., w obecności M. Ż., za pośrednictwem strony internetowej www.airsoftxtreme.pl, dokonał zakupu towarów w postaci karabinka AG M4 A2, który to przedmiot zostały wystawiony na sprzedaż przez oskarżoną M. S.. Oskarżona nie miała zamiaru wywiązania się z warunków zawartej umowy sprzedaży. Łączna wartość zamówienia wynosiła 388,00 zł; zostało ono opatrzone numerem seryjnym 31. J. Ż., tego samego dnia, dokonał płatności w/w kwoty na rachunek bankowy o numerze (...). W związku z brakiem dostawy, M. Ż. próbowała skontaktować się telefonicznie na podany na stronie internetowej numer komórkowy ( (...)), lecz nikt nie odebrał jej połączeń. Bez odpowiedzi pozostały również skierowane wiadomości e-mail. Status zamówienia wskazywał, iż jest ono realizowane. Do dnia złożenia zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa, J. Ż. nie otrzymał zamówionego przedmiotu. M. S., w dniu 29 września 2014 r. skierowała na adres J. Ż. przekaz pocztowy – pieniądze w kwocie 388,00 zł. Pokrzywdzony otrzymał zwrot wpłaconej kwoty.

Dowód: zeznania świadka M. Ż. (k. 329v, k. 1170), wydruk ze strony internetowej (k. 331), wydruk wiadomości e-mail (k. 332-334, k. 337), kopia potwierdzenia przelewu (k. 339), zeznania świadka J. Ż. (k. 340, k. 1169), przekaz pocztowy (k. 1040), częściowo wyjaśnienia oskarżonej M. S. (k. 760, k. 777-778, k. 1026-1027, k. 1134-1136, k. 1357-1358).

J. M. oraz T. Ś. prowadzili wspólnie gospodarstwo domowe; żyli w konkubinacie. T. Ś., w dniu 15 grudnia 2013 r. w K., za pośrednictwem strony internetowej www.airsoftxtreme.pl, dokonał zakupu towaru w postaci karabinku (...), gogli ochronnych, kulek G. R. P. (...).25 g 3000 sztuk, które to przedmioty zostały wystawione na sprzedaż przez M. S.. Oskarżona nie miała zamiaru wywiązania się z zawartej umowy sprzedaży. Wartość zamówienia wynosiła łącznie 446,00 zł. Zostało ono opatrzone numerem seryjnym 66. Pokrzywdzony, w dniu 16 grudnia 2013 r., dokonał płatności w/w kwoty ze swojego rachunku bankowego, na którym zgromadzone były wspólne środki pieniężne J. M. oraz T. Ś.. Przelew został wykonany na podany mu rachunek bankowy o numerze (...). T. Ś. podejmował bezskuteczne próby skontaktowania się ze sprzedającym na znaleziony na stronie numer telefonu komórkowego ( (...)). Pokrzywdzeni skierowali również wiadomości e-mail, na które nie otrzymali jednak odpowiedzi. T. Ś., w treści wiadomości elektronicznej z dnia 23 stycznia 2014 r. zwrócił się o zwrot wpłaconych pieniędzy na swój rachunek bankowy. Pokrzywdzeni nie otrzymali zamówionych przedmiotów, ani zwrotu wpłaconych pieniędzy.

Dowód: wydruk wiadomości e-mail (k. 914), potwierdzenie wykonania operacji (k. 915), wydruk ze strony internetowej (k. 917-918), zeznania świadka J. M. (k. 965-965v, k. 1171-1172), częściowo wyjaśnienia oskarżonej M. S. (k. 760, k. 777-778, k. 1026-1027, k. 1134-1136, k. 1357-1358).

G. K. (2), w dniu 26 sierpnia 2013 r. w J., województwo (...), za pośrednictwem strony internetowej www.airsoftxtreme.pl, dokonał zakupu towaru w postaci kamizelki taktycznej (...), który to przedmiot został wystawiony na sprzedaż przez oskarżoną M. S.. Łączna wartość zamówienia wynosiła 136,00 złotych. Tego samego dnia pokrzywdzony otrzymał wiadomość e-mail z prośbą o potwierdzenie zamówienia, co też zostało przez niego uczynione. G. K. (2), następnego dnia, wpłacił w/w kwotę na podany mu rachunek bankowy o numerze (...). Oskarżona nie była w posiadaniu tej rzeczy; nie miała zamiaru jej sprzedaży. Pokrzywdzony oczekiwał, że zamówienie zostanie zrealizowane w ciągu dwóch dni. Z uwagi na brak dostawy, G. K. (2) podjął bezskuteczne próby nawiązania kontaktu za pośrednictwem podanych na stronie internetowej numerów telefonów. G. K. (2) zwrócił następnie uwagę, iż w komentarzach umieszczonych na tej stronie znajdują się negatywne opinię na temat tego sklepu.

M. S., w dniu 13 stycznia 2014 r., skierowała na adres pokrzywdzonego paczkę pocztową numer (00) (...), zawierającą zamówiony przez niego towar. Podana przesyłka została doręczona w dniu 16 stycznia 2014 r.

Pokrzywdzony, nie otrzymał jednak zamówionego przedmiotu, ani zwrotu wpłaconych pieniędzy. Nikt nie nawiązał z nim kontaktu, w celu wyjaśnienia zaistniałej sytuacji.

Dowód: zeznania świadka G. K. (2) (k. 788-788v, k. 1293-1293v), potwierdzenie wykonania przelewu (k. 790), wydruk wiadomości e-mail (k. 791-794), pismo Banku (...) S.A. z dnia 30 grudnia 2013 r. (k. 835), zestawienie transakcji (k. 836), potwierdzenia nadania przesyłki (k. 868), pismo Poczty Polskiej S.A. z dnia 14 września 2016 r. (k. 1408), wyjaśnienia oskarżonej M. S. (k. 760, k. 777-778, k. 1026-1027, k. 1134-1136, k. 1357-1358).

M. S. przebywała w Oddziale G.-Położniczym Szpitala (...) p.w. (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. w okresie od 18 lutego 2013 r. do 21 lutego 2013 r. oraz w okresie od 21 marca 2013 r. do 23 marca 2013 r.

Dowód: pismo zastępcy kierownika D. Statystyki Medycznej i Dokumentacji (...) z dnia 1 lipca 2015 r. (k. 1188).

M. S., przesłuchana w charakterze podejrzanej, w dniu 1 września 2014 r., nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów oraz złożyła wyjaśnienia.

Vide: wyjaśnienia M. S. (k. 760).

M. S., przesłuchana w toku postępowania przygotowawczego, w dniu 9 października 2014 r., nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów oraz złożyła wyjaśnienia.

Vide: wyjaśnienia M. S. (k. 777-778).

M. S., przesłuchana w toku postępowania przygotowawczego, w dniu 30 października 2014 r., po ogłoszeniu jej postanowienia o zmianie postanowienia o przedstawieniu zarzutów, nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów oraz złożyła wyjaśnienia.

Vide: wyjaśnienia M. S. (k. 1026-1027).

M. S., przesłuchana w toku postępowania sądowego, w dniu 6 marca 2015 r., nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów oraz złożyła wyjaśnienia. Oskarżona podtrzymała swoje uprzednie twierdzenia.

Vide: wyjaśnienia M. S. (k. 1134-1136).

M. S., na rozprawie w dniu 31 maja 2016 r. złożyła dodatkowe wyjaśnienia.

Vide: wyjaśnienia M. S. (k. 1357-1358).

M. S. była uprzednio karana sądownie, w tym za przestępstwa podobne.

Dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego w Tychach z dnia 15 maja 2008 r., sygnatura akt II K 634/07 (k. 73-74),

odpis wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Złotowie z dnia 25 kwietnia 2008 r., sygnatura akt II K 254/08 (k. 244-244v),

odpis wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Bytomiu z dnia 5 marca 2007 r., sygnatura akt VIII K 231/07 (k. 248-248v),

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Jarocinie z dnia 28 sierpnia 2007 r., sygnatura akt II K 89/07 (k. 249-249v),

odpis wyroku nakazowego Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi w Warszawie z dnia 10 grudnia 2004 r., sygnatura akt III K 268/03 (k. 256),

odpis wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Poznaniu z dnia 2 lipca 2007 r., sygnatura akt V K 473/07 (k. 710-711)

odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W. z dnia 23 kwietnia 2014 r., sygnatura akt VIII K 1085/10 (k. 1008-1021),

informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego (k. 1423-1427).

Sąd zważył, co następuje.

Ustalenia stanu faktycznego sprawy Sąd oparł na istotnej części dowodów. Zebrany materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości co do winy i sprawstwa oskarżonej. Sąd ustaleń w tym zakresie dokonał w oparciu o wiarygodny materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w tym przede wszystkim w postaci licznie zgromadzonych dokumentów, a także zeznań świadków oraz wyjaśnień samej oskarżonej – w zakresie w jakim dano im wiarę.

Część ze zgromadzonych w sprawie dokumentów – informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego oraz odpisy orzeczeń - to dokumenty urzędowe, sporządzone przez uprawnione do tego podmioty, w zakresie ich kompetencji i w prawem przepisanej formie. Ich autentyczność ani prawdziwość treści nie była przez strony kwestionowana. Dlatego stanowią one obiektywne dowody stwierdzonych nimi okoliczności.

Na uwzględnienie zasługiwał materiał dowodowy w postaci zeznań świadków. Przesłuchane osoby, w szczegółowy i wyczerpujący sposób, zrelacjonowały okoliczności związane zakupem przedmiotów za pośrednictwem strony internetowej www.airsoftxtreme.pl. (...) ich zeznań wskazuje wyraźnie na przebieg transakcji, w tym przede wszystkim moment i sposób uiszczenia zapłaty za dane zamówienie, a także następcze bezskuteczne próby skontaktowania się ze sprzedającym, które to próby następowały za pomocą telefonu albo wiadomości elektronicznych. Zeznania każdego ze świadków zostały poparte przedłożonymi dokumentami – wydrukami ze strony internetowej, potwierdzeniami zapłaty, a także wydrukami wiadomości e-mail. W tym stanie rzeczy brak było podstaw do ich kwestionowania. Zauważenia wymaga, iż każda z przesłuchanych osób wskazała, iż do momentu złożenia zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa, zamówienie nie zostało zrealizowane, bądź nie nastąpił zwrot wpłaconych pieniędzy. Poza zdarzeniem z udziałem K. H., żadna z przesłuchanych osób – do momentu skierowania sprawy do organów ścigania – nie nawiązała skutecznego kontaktu z oskarżoną, bądź innym przedstawicielem tego sklepu. Szczególną uwagę należało przypisać zeznaniom świadków T. L. (k. 267, k. 1167-1168) oraz M. K. (k. 88 oraz k. 29-29v akt IV Ko 36/16), którzy zgodnie wskazali, iż po sprawdzeniu adresu do korespondencji przedmiotowego sklepu, okazało się, iż przy ulicy (...) w W. znajduje się salon fryzjerski (kosmetyczny).

Sąd uwzględnił dokument w postaci wydruku z (...) (k. 177), na okoliczność prowadzenia przez oskarżoną działalności gospodarczej pod firmą (...). Domniemywa się, że dane wpisane w (...) są prawdziwe. Przedłożony wydruk ma moc zaświadczenia o wpisie w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej. Brak było podstaw do kwestionowania dokumentu w postaci regulaminu sklepu www.airsoftxtreme.pl (k. 179-179v), albowiem bezspornie – treść tego rodzaju była opublikowana na rzeczonej stronie internetowej. Sąd uwzględnił również dokument w postaci pisma home.pl z dnia 17 grudnia 2013 r. (k. 335-357) oraz pisma sStore A. B. z dnia 18 grudnia 2013 r. wraz z załącznikiem (k. 358). Z dokumentów tych wynika, że osoby, które się na nich podpisały złożyły oświadczenia określonej treści. Wobec faktu, iż pochodziły od uprawnionej osoby, w zakresie prowadzonej działalności – nie było wątpliwości co do rzetelności przedstawionych informacji.

Sąd dał wiarę zgromadzonym w aktach sprawy dokumentom w postaci wydruków ze strony internetowej, potwierdzeń zapłaty, wydruków wiadomości elektronicznych, na okoliczność informacji co do złożonego zamówienia, w tym jego wartości; potwierdzenia zapłaty, a także następczych prób nawiązania kontaktu mailowego z przedmiotowym sklepem internetowym. Nie budzi wątpliwości rzetelność i autentyczność tych dokumentów oraz treść w nich zawarta. Nadto, nie były one kwestionowane przez żadną ze stron. Wskazana dokumentacja, w zakresie odnoszącym się do poszczególnych zdarzeń, znalazła poparcie w zeznaniach danego świadka. Na tej podstawie możliwe było precyzyjne ustalenie przebiegu transakcji.

Nie budziła wątpliwości Sądu dokumentacja fotograficzna (k. 567), która została przedłożona przez J. B. (2), albowiem korespondowała ona z zeznaniami świadka, na okoliczność faktycznie otrzymanych przedmiotów. Podobnie należy odnieść się do dokumentu w postaci potwierdzenia nadania przesyłki i jej zwrotu (k. 571-572).

Sąd dał wiarę dokumentowi w postaci potwierdzenia nadania przesyłki z dnia 13 stycznia 2014 (k. 770), albowiem fakt jej otrzymania potwierdził świadek G. Z.. Podkreślenia wymaga jednak, iż zgodnie z relacją pokrzywdzonego, jej zawartość nie była dokładnie zgodna ze złożonym zamówieniem. Zostało to jednak zaakceptowane przez G. Z..

Na uwzględnienie zasługiwał również przekaz pocztowy (k. 1040), który w dniu 29 września 2014 r. został skierowany do J. Ż., albowiem świadek potwierdził otrzymanie pieniędzy.

Sąd dał wiarę dokumentowi w postaci pisma Poczty Polskiej S.A. z dnia 14 września 2016 r. (k. 1408). Wobec faktu, iż pochodzi ono od uprawnionego podmiotu, nie było wątpliwości co do zawartych w nim treści, albowiem bezspornie znalazły one poparcie w bazie danych operatora pocztowego. Na tej podstawie możliwe było ustalenie, iż przekaz pocztowy nadany w dniu 29 września 2014 r. przez oskarżoną M. S., który był adresowany do K. H., nie dotarł do adresata.

Odnosząc się do dokumentu w postaci potwierdzenia nadania przesyłki (k. 868), zauważyć należało, iż zgodnie z treścią pisma Poczty Polskiej S.A. z dnia 14 września 2016 r. (k. 1408), podana przesyłka została doręczona w dniu 16 stycznia 2014 r. Niemniej, wobec zeznań świadka G. K. (2), który w dniu 21 stycznia 2016 r. podał, iż do tego momentu nie otrzymał zamówionej kamizelki, ani nie otrzymał zwrotu wpłaconych pieniędzy, nie sposób uznać, aby doszło w tym zakresie do naprawienia szkody.

Na uwzględnienie zasługiwała dokumentacja bankowa w postaci pisma Banku (...) S.A. z dnia 31 października 2013 r. (k. 51), pisma Banku (...) S.A. z dnia 2 września 2013 r. (k. 123), pisma (...) Bank S.A. z siedzibą w W. z dnia 26 kwietnia 2013 r. wraz z załącznikiem (k. 449-451), pisma Banku (...) S.A. z dnia 30 grudnia 2013 r. (k. 835) oraz zestawienia transakcji (k. 836). Z dokumentów w postaci pism wynika, że osoby, które się na nich podpisały złożyły oświadczenia określonej treści. Zważywszy, iż pochodziły one od uprawnionych osób, brak było podstaw do kwestionowania zawartych tam danych. Na tej podstawie ustalono, iż oskarżona, od 5 lutego 2013 r., była posiadaczem rachunku bankowego o numerze (...). Jednocześnie, w oparciu o pismo (...) Bank S.A. z siedzibą w W. ustalono, że R. S. był posiadaczem rachunku bankowego o numerze (...) - co z kolei uzasadniało przyjęcia, iż w zakresie czynu opisanego w punkcie IV. (czwartym) aktu oskarżenia, M. S. działała wspólnie i w porozumieniu z w/w osobą. Zestawienia transakcji bezspornie wskazywały na historię rachunku bankowego, w tym dokonane przelewy.

Sąd dał wiarę dokumentowi w postaci pisma zastępcy kierownika D. Statystyki Medycznej i Dokumentacji (...) z dnia 1 lipca 2015 r. (k. 1188), na okoliczność pobytu oskarżonej w tej placówce w okresie od 18 lutego 2013 r. do 21 lutego 2013 r. oraz w okresie od 21 marca 2013 r. do 23 marca 2013 r., albowiem wskazane dane pochodziły od uprawnionej osoby, w zakresie przyznanych jej kompetencji.

Mając na uwadze powyższe, jedynie w części na uwzględnienie zasługiwały wyjaśnienia oskarżonej M. S. (k. 760, k. 777-778, k. 1026-1027, k. 1134-1136, k. 1357-1358).

Nie było wątpliwości co do tego, iż oskarżona prowadziła sklep internetowy www.airsoftxtreme.pl, albowiem wynika to z treści regulaminu umieszczonego na przedmiotowej stronie, odczytywanego wespół z wydrukiem z (...). Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania twierdzeń oskarżonej, iż wspomniana działalność rozpoczęła się w 2010 r. Niewiarygodne okazały się zaś wyjaśnienia co do momentu jej zakończenia ( koniec listopada 2013 r.), albowiem zgromadzony materiał dowodowy w zakresie zdarzenia z udziałem J. M. oraz T. Ś. wskazywał wprost, iż zamówienie zostało złożone w połowie grudnia 2013 r., co prowadzi do wniosku, iż w tym czasie sklep internetowy nadal funkcjonował. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej co do przedmiotu działalności sklepu internetowego, albowiem kwestia oferowanego asortymentu była bezsporna.

Materiał dowodowy w postaci zeznań świadków nie pozostawiał wątpliwości, iż żadna z przesłuchanym osób – do czasu złożenia zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa – nie otrzymała swojego zamówienia, ani nie otrzymała zwrotu wpłaconych pieniędzy. W tym zakresie, wyjaśnienia oskarżonej uznać należało za niewiarygodne.

Nie było natomiast wątpliwości co do tego, iż na późniejszym etapie sprawy, po upływie znacznego czasu, oskarżona zwróciła pieniądze T. L. oraz J. Ż., co wynika z zeznań w/w osób. Zeznania świadków G. Z. oraz M. K., pozwolił zaś na ustalenia, iż po upływie znacznego okresu czasu, oskarżona skierowała do tych osób przesyłki pocztowe. Niemniej, w obu tych przypadkach, ich zawartość nie odpowiadała w pełni złożonemu zamówieniu. Odnosząc się do sytuacji K. H., w oparciu o treść pisma Poczty Polskiej S.A. z dnia 14 września 2016 r. (k. 1408), ustalono, że przekaz pocztowy nadany w dniu 29 września 2014 r. przez oskarżoną M. S. adresowany do K. H. nie dotarł do adresata. W tym miejscu należy wskazać, iż K. H., w dniu 18 maja 2012 r. wysłał wiadomość elektronicznej, w której zażądał zwrotu wpłaconych pieniędzy - wskazując, że ma to nastąpić na jego rachunek bankowy. Odnosząc się do sytuacji G. K. (2), Sąd oparł się na zeznaniach świadka, który w dniu 21 stycznia 2016 r. podał, iż do tego momentu nie otrzymał zamówionej kamizelki, ani nie otrzymał zwrotu wpłaconych pieniędzy. Nie sposób zatem uznać, aby doszło w tym zakresie do naprawienia szkody. Jeżeli zaś chodzi o zdarzenie z udziałem J. B. (2), w oparciu o zeznania świadka ustalono, iż pierwszy kontakt z oskarżoną nastąpił dopiero w 2014 roku i nie doprowadził do polubownego załatwienia sprawy. Wymieniona osoba nie otrzymała zamówionego towaru, ani zwrotu wpłaconych pieniędzy. Podobnie należy odnieść się do sytuacji J. M. oraz T. Ś.. W związku z tym, niewiarygodne okazały się wyjaśnienia oskarżonej, jakoby w każdym przypadku doszło do naprawienia szkody.

Niewiarygodne okazały się wyjaśnienia, iż przedmiotowy sklep internetowy był prowadzony głównie przez męża oskarżonej, zaś ona miała mu tylko pomagać, gdyż stoi to w sprzeczności z treścią regulaminu tego sklepu, gdzie wskazano na właściciela tego sklepu – (...). Koresponduje to również z dokumentacją wskazującą, iż to oskarżona była osobą kontaktową z ramienia abonenta tej domeny internetowej; to oskarżona była klientem sStore dr A. B. z siedzibą w C.. Brak było natomiast podstaw do kwestionowania wyjaśnień, iż oskarżona była odpowiedzialna za kontakt z klientem i wysyłkę towaru.

Sąd nie dał wiary twierdzeniom M. S., iż zawsze był wystawiany towar, który był w ich posiadaniu, gdyż stoi to w sprzeczności z relacją pokrzywdzonych, którzy nie otrzymali złożonego zamówienia. Skala tego zjawiska, brak jakiekolwiek kontaktu ze strony oskarżonej, prowadzić musi do uznania, iż w istocie towar ten nie był dostępny.

Brak było podstaw do kwestionowania wyjaśnień oskarżonej, która przyznała, iż podany na stronie internetowej numer telefonu komórkowego ( (...)) należał do niej. Aparat telefoniczny nosiła zaś przy sobie. M. S. nie potrafiła jednak wytłumaczyć, dlaczego nie było z nią kontaktu.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej, iż zwrot pieniędzy lub wysyłka towaru, które nastąpiły po znacznym upływie czasu, wynikać miały z ujawnienia, iż doszło do przeoczenia tych zamówień. M. S. wskazała, iż nie wie w jaki sposób doszło do ominięcia tych zamówień. W tym stanie rzeczy, podane wyjaśnienia stanowiły nieudolną próbę uniknięcia odpowiedzialności, poprzez przyjęcie linii obrony, zgodnie z którą miało dojść do błędnej organizacji pracy przedsiębiorstwa. Zauważyć należy, iż M. S. – jeszcze przed ogłoszeniem jej postanowienia o przedstawieniu zarzutów – była przesłuchana w charakterze świadka, w dniu 1 lipca 2013 r. (k. 634-635) i mogła wówczas powziąć wiedzę na temat prowadzonych czynności procesowych.

Niewiarygodne okazały się wyjaśnienia, iż w zakresie działalności tego sklepu, posługiwano się tylko jednym rachunkiem bankowym, albowiem stoi to w sprzeczności z treścią zeznań K. H. oraz zgromadzonej w tym zakresie dokumentacji, które to dowody wskazywały, iż w odniesieniu do tej transakcji wskazano na rachunek bankowy, którego posiadaczem był R. S., prowadzony w (...) Bank S.A. W odniesieniu zaś do zdarzenia z udziałem J. M. oraz T. Ś., wskazano na rachunek bankowy o numerze (...). Oskarżona nie kwestionowała zaś, iż otrzymała te pieniądze. W dalszej części swoich wyjaśnień wskazywała bowiem na rzekome próby dokonania ich zwrotu (k. 1026). Zaznaczyć jednak należy, iż T. Ś., w treści wiadomości elektronicznej z dnia 23 stycznia 2014 r. zwrócił się o zwrot wpłaconych pieniędzy na swój rachunek bankowy.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej, iż podjęte zostały próby nawiązania kontaktu z T. Ś., albowiem nie potwierdza tego zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy. Oskarżona nie była wstanie przedłożyć dokumentacji, na okoliczność wysłanych wiadomości e-mail.

Nie zasługiwały na uwzględnienie twierdzenia, iż w przypadku, gdy klient skontaktuje się ze sklepem drogą mailową, to otrzyma zwrot pieniędzy albo towar, gdyż stoi to w sprzeczności z relacją wszystkich przesłuchanych świadków. Z tych samych względów niewiarygodne były wyjaśnienia, iż oskarżona odpowiadała na otrzymane wiadomości e-mail.

Sąd nie dał zatem wiary twierdzeniom oskarżonej, iż nie miała ona zamiaru nikogo oszukać, albowiem stoi w sprzeczności z treścią zgromadzonego w aktach sprawy materiału dowodowego, w tym przede wszystkim zeznań świadków. Spójna relacja tych osób nie pozostawiała wątpliwości co do tego, iż jakiekolwiek próby kontaktu z oskarżoną, czy też innym przedstawicielem tego sklepu, okazywały się bezskuteczne. Podane na stronie internetowej numery telefonów były nieaktywne, bądź nikt nie odbierał przychodzących połączeń. Bez odpowiedzi pozostawały również wysłane wiadomości e-mail. Odrębnego omówienia wymaga sytuacja K. H., który jako jedyna osoba – przed złożeniem zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa – skutecznie nawiązała kontakt z przedstawicielem sklepu. Zauważyć jednak należy, iż pomimo wdrożenia procedury reklamacyjnej, zgodnie z otrzymanymi poleceniami, ostatecznie nie doszło do rozwiązania zaistniałego sporu i dalsze próby kontaktu ze sklepem okazały się bezskuteczne. Należało zatem uznać, iż od samego początku był on zwodzony co do zamiaru polubownego załatwienia sprawy.

Nie sposób zatem uwzględnić twierdzeń oskarżonej, iż w ramach przedmiotowe sprawy można mówić jedynie o niedociągnięciach, co miałoby wskazywać na wadliwą organizację przedsiębiorstwa, a nie zamiar oszustwa.

W ocenie Sądu postępowanie dowodowe potwierdziło, iż M. S. popełniła czyny przypisane jej w punkcie I. wyroku, z tym ustaleniem, iż czynów tych dopuściła się w warunkach ciągu przestępstw w rozumieniu art. 91 §1 k.k.

Wskazać należy, iż przestępstwo oszustwa, określone w art. 286 § 1 k.k., polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem m.in. przez wprowadzenie w błąd. Wprowadzenie w błąd z kolei to wytworzenie w świadomości innej osoby fałszywego obrazu pewnego wycinka rzeczywistości. Środkiem użytym do wprowadzenia w błąd może być np. słowo, pismo, fałszywe narzędzie lub urządzenie. Przy czym błąd musi dotyczyć tzw. istotnych okoliczności, które mogą mieć wpływ na podjęcie przez osobę oszukiwaną decyzji rozporządzenia mieniem. Wystarczające jest przy tym ustalenie jakiegokolwiek działania, które może spowodować błędne wyobrażenie o rzeczywistości u osoby rozporządzającej mieniem (zob. postanowienie SN z dnia 26 czerwca 2003 r., V KK 324/2002, LexisNexis nr (...)). Oszustwo jest przestępstwem materialnym, którego skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem przez pokrzywdzonego. Powstanie szkody w mieniu nie jest koniecznym warunkiem do przyjęcia, że doszło do tak pojmowanego niekorzystnego rozporządzenia (zob. wyrok SN z 30 sierpnia 2000 r., V KKN 267/2000, LexisNexis nr (...)). Niekorzystne rozporządzenie mieniem nie musi pozostawać w związku z osiągnięciem przez sprawcę korzyści majątkowej. Osiągnięcie korzyści nie należy do znamion przestępstwa oszustwa. Przestępstwo oszustwa określone w art. 286 § 1 k.k. jest przestępstwem umyślnym, zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych. Charakterystyczny dla strony podmiotowej tego przestępstwa zamiar bezpośredni powinien obejmować zarówno cel działania sprawcy, jak i sam sposób działania zmierzającego do zrealizowania tego celu. Przypisanie przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. wiąże się z wykazaniem, że sprawca obejmował swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim kierunkowym wprowadzenie w błąd innej osoby oraz to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (zob. postanowienie SN z 4 stycznia 2011 r., III KK 181/2010, LexisNexis nr (...)). Korzyścią majątkową, stanowiącą cel działania sprawcy przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., jest ogólne polepszenie sytuacji majątkowej, co może polegać na zwiększeniu aktywów lub zmniejszeniu pasywów. W związku z tym treść celu sprawcy, jako znamię wartościujące, może być wypełniona różnymi określeniami odnoszącymi się do sytuacji majątkowej sprawcy (lub innej osoby) (zob. wyrok SA w Warszawie z dnia 4 października 2013 r., II AKa 280/13, LEX nr 1381570).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, iż w badanych przypadkach doszło do wprowadzenia pokrzywdzonych w błąd – co do należytego wywiązania się z warunków zawartej umowy sprzedaży (w zakresie czynu opisanego w punkcie I. aktu oskarżenia); - co do zamiaru wywiązania się warunków zawartej umowy sprzedaży (w zakresie czynów opisanych w punktach od II. do VII. aktu oskarżenia); - co do zamiaru dokonania sprzedaży (w zakresie czynu opisanego w punkcie VIII. aktu oskarżenia); - co do faktu posiadania towaru i zamiaru sprzedaży (w zakresie czynu opisanego w punkcie IX. aktu oskarżenia). Wbrew twierdzeniom oskarżonej, znaczne opóźnienie w realizacji zamówień (abstrahując od faktu niezgodności przesłanych przedmiotów z treścią umowy), czy też zwrotu wpłaconych pieniędzy, nie może być uznane za przejaw błędnej organizacji pracy w przedsiębiorstwie. Przeczy temu bowiem fakt, iż jakiekolwiek próby kontaktu ze strony pokrzywdzonych (poza sytuacją K. H., co zostało już omówione powyżej), czy to za pośrednictwem połączeń telefonicznych, czy też drogą elektroniczną – okazały się bezskuteczne. Telefon kontaktowy (komórkowy), którego numer podano na stronie internetowej tego sklepu, należał do oskarżonej. Żaden z pokrzywdzonych – do czasu złożenia zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa – nie otrzymał swojego zamówienia, ani zwrotu wpłaconych pieniędzy. Zauważenia wymaga, iż w sytuacjach, w których doszło do przesłania paczki (zdarzenia z udziałem J. B. (2), a także G. Z. i M. K.) – dostarczony towar był niezgodny z umową. Przypadek J. B. (2), który jako jedyny zdecydował się na płatność przy odbiorze, potwierdza przestępczy proceder. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż celowo przesłano mu inne przedmioty, aby w ten sposób uzyskać zapłatę za zamówienie. Zgodnie z danymi ujawnionymi na stronie internetowej tego sklepu, jako adres do korespondencji wskazano ulicę (...) w W., co w praktyce okazało się nieprawdziwą (nieaktualną) informacją, gdyż na miejscu znajdował się salon fryzjerski (kosmetyczny), a prowadzony tam w przeszłości sklep z militariami został zlikwidowany znacznie wcześniej.

W każdym z omówionych przypadków, oskarżona obejmowała swoją świadomością i zamiarem kierunkowym to, że wprowadza pokrzywdzonego w błąd oraz to, iż w ten sposób doprowadza go (ich) do niekorzystnego rozporządzania mieniem. Nie ulegało wątpliwości, iż dokonane rozporządzenie było niekorzystne z punktu widzenia interesów danego pokrzywdzonego. Niekorzystne rozporządzenie mieniem spowodowało bowiem rezultat w postaci zmniejszenia stanu majątkowego podmiotu, w stosunku do którego nastąpiło rozporządzenie. Późniejszy zwrot wpłaconych pieniędzy (w odniesieniu do T. L. i J. Ż.), czy też przesłanie towaru wadliwego, niezgodnego z umową (w odniesieniu do M. K. i G. Z.) pozostawało bez znaczenia dla oceny zaistnienia znamion omawianego przestępstwa. Zdaniem Sądu, w/w zachowania oskarżonej były jedynie wynikiem toczącego się postępowania karnego.

Sąd nie znalazł podstaw do stwierdzenia, iż w czasie popełnienia przez oskarżoną przypisanych jej czynów, zachodziła jakakolwiek okoliczność wyłączająca ich kryminalną bezprawność. Nie zachodziły również żadne okoliczności wyłączające winę M. S.. Oskarżona naruszyła przepisy obowiązującego prawa, zdając sobie sprawę, że zachowania w przypisanym kształcie są zabronione pod groźbą kary. Należy podkreślić, że fakt karalności oszustwa jest w społeczeństwie powszechnie znany. Oskarżona była zaś uprzednio karana za przestępstwa podobne.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości poszczególnych czynów, Sąd miał na uwadze dyrektywy wymienione w art. 115 § 2 k.k. Przepis art. 286 § 1 k.k., znajduje się w grupie przepisów chroniących własność, a więc wartość istotną, jaka powinna podlegać ochronie przez państwo, wartość podlegającą również ochronie konstytucyjnej. W toku postępowania ustalono, iż następujący pokrzywdzeni - T. L. i J. Ż. – otrzymali zwrot wpłaconych przez nich pieniędzy. M. K. i G. Z. otrzymali zaś ostatecznie przesyłki, w których zawarto przedmioty niezgodne z umową. G. Z. zaakceptował taki stan rzecz. Pozostali pokrzywdzeni nie otrzymali zamówionych rzeczy, ani zwrotu wpłaconych pieniędzy. W rezultacie, uznać należało, iż - K. C. poniósł szkodę w wysokości 1055,00 złotych, K. H. poniósł szkodę w wysokości 1299,00 złotych, J. B. (2) poniósł szkodę w wysokości 337,00 złotych, G. K. (2) poniósł szkodę w wysokości 136,00 złotych, J. M. oraz T. Ś. ponieśli szkodę w wysokości 446,00 złotych. Oskarżona działała z zamiarem bezpośrednim. Jej zachowania polegały na wprowadzeniu pokrzywdzonych w błąd, co stanowi najbardziej wyrafinowany sposób popełnienia przestępstwa oszustwa. Oskarżona dokładnie zaplanowała popełnienie przestępstw i przygotowała się do ich popełnienia – stworzyła bowiem w tym celu wspomniane oferty sprzedaży, tym samym działa z premedytacją. Wszystkie przypisane jej czyny zostały dokonane w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przez co negatywnie należy ocenić motywację sprawcy. Mając na uwadze powyższe, stopień społecznej szkodliwości poszczególnych czynów oceniono jako znaczny.

Sąd uznał przy tym, iż żaden z czynów przypisanych oskarżonej nie może być zakwalifikowany jako wypadek mniejszej wagi – art. 286 § 3 k.k. Przy ocenie, czy zachodzi wypadek mniejszej wagi w danej sprawie, należy brać pod uwagę przedmiotowo-podmiotowe znamiona czynu, kładąc akcent na te elementy, które są charakterystyczne dla danego rodzaju przestępstw. Wypadek mniejszej wagi jest to bowiem uprzywilejowana postać czynu o znamionach przestępstwa typu podstawowego, charakteryzująca się przewagą łagodzących elementów przedmiotowo-podmiotowych. (zob. wyrok SN z dnia 09 października 1996 r., V KKN 79/96, OSNKW 1997, nr 3-4, poz. 27). O przyjęciu wypadku mniejszej wagi decydują przedmiotowe i podmiotowe znamiona czynu. Wśród znamion strony przedmiotowej istotne znaczenie mają w szczególności: rodzaj dobra, w które godzi przestępstwo, zachowanie się i sposób działania sprawcy, użyte środki, charakter i rozmiar szkody wyrządzonej lub grożącej dobru chronionemu prawem, czas, miejsce i inne okoliczności popełnienia czynu oraz odczucie szkody przez pokrzywdzonego. Dla elementów strony podmiotowej istotne są: stopień zawinienia oraz motywy i cel działania sprawcy. (zob. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 29 września 2010r., II AKa 270/10, LEX 621279). Poza dokonaną wyżej oceną stopnia społecznej szkodliwości, należało zwrócić również uwagę, iż odczucie szkody przez poszczególnych pokrzywdzonych było duże, gdyż zostali oszukani poprzez wprowadzenie ich w błąd. Niezależnie od powyższego, podkreślić w tym miejscu należy, iż kryterium rozmiaru szkody wyrządzonej przestępstwem jest jednym z wielu, który wpływa na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu. Nie jest w żadnym razie kryterium decydującym dla czynienia tych ustaleń. W orzecznictwie wskazano, że sama wartość przedmiotu czynności wykonawczej nie ma decydującego znaczenia przy ocenie wypadku mniejszej wagi, a wypadek mniejszej wagi nie może być utożsamiany z małą wartością mienia, przeciwko któremu skierowany jest czyn sprawcy. Podstawowym kryterium oceny jest stopień społecznej szkodliwości czynu (por. wyrok SN z 11 maja 1971 r., V KRN 147/71, niepubl.). Kwestia faktycznie wyrządzonej szkody – w odniesieniu do poszczególnych pokrzywdzonych – została już omówiona powyżej. Podkreślić jednak należy, iż nie ma podstaw do uznania czynu za wypadek mniejszej wagi w rozumieniu art. 286 § 3 k.k., jeśli szkoda ostatecznie nie powstała lub jej rozmiar był mały – w przypadku, gdy rola oskarżonego w dokonaniu danego czynu nie była niewielka, zaś jego zachowanie nosiło cechy dużej zuchwałości i znacznego nasilenia złej woli (por. wyrok SA w Łodzi z dnia 14 lutego 2013 r., II AKa 299/12, LEX nr 1280499). Z ustalonego stanu faktycznego wynikało natomiast, iż w każdym przypadku oskarżona charakteryzowała się wysokim natężeniem złej woli, premedytacją w działaniu, przygotowaniem się do popełnienia przestępstwa, działaniem polegającym na wprowadzeniu w błąd. W związku z tym, w okolicznościach niniejszej sprawy, Sąd nie znalazł żadnego uzasadnienia dla przyjęcia wypadku mniejszej wagi.

Ustalając wymiar kary, w ramach przewidzianego przez ustawodawcę zagrożenia (z uwzględnieniem treści art. 91 § 1 k.k.), Sąd kierował się dyrektywami z art. 53 §1 i §2 k.k. Jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował okoliczności rzutujące na znaczną społeczną szkodliwość czynów (omówione powyżej) - w tym działanie w zamiarze bezpośrednim, działanie w sposób przemyślany i zaplanowany, działanie z premedytacją, działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej; jak również obniżenie pewności obrotu i zaufania kontrahentów; działanie na szkodę wielu pokrzywdzonych. Na niekorzyść oskarżonej przemawiała jej uprzednia karalność, w tym za przestępstwa podobne. Lektura wyroków, które zapadły do tej pory w stosunku do oskarżonej, wskazują na zbliżony modus operandi. Czyn będący przedmiotem niniejszego postępowania nie był zatem przypadkowy, ani nie miał charakteru epizodycznego. Na korzyść oskarżonej zaliczono fakt, iż po popełnieniu przestępstw doszło naprawienia szkody – co zostało omówione w odniesieniu do T. L. i J. Ż.. Podobnie oceniono przypadek M. K. i G. Z.. Pozytywnie oceniono starania do naprawienia szkody w przypadku K. H.. Ponadto na korzyść oskarżonej uwzględnić należało fakt, iż wartość poszczególnych zamówień oceniana obiektywnie była niewysoka.

W związku z tym, Sąd uznał, że kara 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości, nie przekracza stopnia winy, a także czyni zadość celom w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej. Wymierzona kara niewątpliwie będzie akcentowała jej wychowawczą rolę, co ma na celu uświadomienie oskarżonej naganności jej postępowania i wzbudzenie w niej refleksji o konieczności przestrzegania obowiązującego porządku prawnego.

Wskazać, w tym miejscu należy, że na gruncie art. 69 §1 i 2 k.k. w wersji obowiązującej w dacie czynów istniała formalna możliwość zawieszenia M. S. orzeczonej kary 2 lat pozbawienia wolności. Zważywszy na uprzednią karalność oskarżonej, a także metodyczny i powtarzalny charakter przypisanych jej przestępstw w ocenie Sądu nie zasługiwała ona na to dobrodziejstwo. W szczególności brak było podstaw do przyjęcia, że naruszenie przez nią obowiązującego porządku prawnego miało charakter incydentalny a warunkowe zawieszenie postępowania karnego będzie wystarczające dla osiągnięcia celów. Kary. Dlatego Sąd nie zastosował przepisów obowiązujących uprzednio (art. 4 §1 k.k.), gdyż wobec braku podstaw do warunkowego zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności nie były one względniejsze dla oskarżonej.

W odniesieniu do oskarżonej M. S. spełnione zostały ponadto przesłanki do orzeczenia obowiązku naprawienia szkody na rzecz J. B. (2), K. H., T. Ś. i G. K. (2). Należy bowiem wskazać, iż doszło do popełnienia przestępstwa na szkodę osoby mającej wobec oskarżonej roszczenie o naprawienie szkody wynikającej z tego przestępstwa, czyli pokrzywdzonej przez przestępstwo, za które sprawca został skazany (zob. wyrok SN z 4 marca 2003 r., III KK 127/2002, KZS 2003, nr 7-8, poz. 18). Nie budziło wątpliwości Sądu, iż w toku postępowania udowodniono wysokość poniesionej szkody, albowiem wynikało to z zeznań świadków, a przede wszystkim przedłożonych dokumentów. W związku z tym, w punkcie II. części dyspozytywnej wyroku, orzeczono wobec oskarżonej obowiązek naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwami: a) zarzucanym w punkcie I. aktu oskarżenia poprzez zapłatę na rzecz J. B. (2) kwoty 337 zł (trzysta trzydzieści siedem złotych); b) zarzucanym w punkcie IV. aktu oskarżenia poprzez zapłatę na rzecz K. H. kwoty 167 zł (sto sześćdziesiąt siedem złotych); c) zarzucanym w punkcie VIII. aktu oskarżenia poprzez zapłatę na rzecz T. Ś. kwoty 446 zł (czterysta czterdzieści sześć złotych); d) zarzucanym w punkcie IX. aktu oskarżenia poprzez zapłatę na rzecz G. K. (2) kwoty 136 zł (sto trzydzieści sześć złotych).

W punkcie III. części dyspozytywnej wyroku, zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokat A. W. kwotę 1.549,80 zł (tysiąc pięćset czterdzieści dziewięć złotych osiemdziesiąt groszy) brutto za obronę udzieloną oskarżonej z urzędu przed Sądem I instancji. Sąd wziął pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia.

W punkcie IV. części dyspozytywnej wyroku, mając na uwadze sytuację majątkową i rodzinną oskarżonej, na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwolniono M. S. od ponoszenia kosztów sądowych w całości, w tym od opłaty, przejmując poniesione w sprawie wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

Decydując o wyborze pomiędzy przepisami obowiązującymi w datach czynów a obowiązującymi w dacie wyrokowania Sąd doszedł do przekonania, iż obowiązujące uprzednio nie są dla M. S. względniejsze. Dlatego na podstawie art. 4 §1 k.k. zastosować należało przepisy aktualnie obowiązujące.