Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSO Irena Żarnowska-Sporysz

Protokolant: Karolina Sięka

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2017 r. w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa B. S.

przeciwko (...) S.A.
z siedzibą w W. przy interwencji ubocznej Szpitala (...) Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w K.

o zadośćuczynienie

I.  powództwo oddala

II.  zasądza od powódki na rzecz (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

III.  zasądza od powódki na rzecz Szpitala (...) Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w K. kwotę 4.914 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

IV.  kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 13 marca 2017 r.

Powódka B. S. pozwem z dnia 15 grudnia 2014 r. (k. 2-57) skierowanym przeciwko stronie pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki kwoty 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu; kwoty 9 502,36 zł tytułem odszkodowania za utracony dochód i koszty opieki wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu; renty w kwocie 1 675 zł wypłacanej co miesiąc w związku z utratą zdolności zarobkowej i zwiększeniem potrzeb oraz zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki kosztów postępowania według norm prawem przepisanych, także o ustalenie, ze strona pozwana ponosi odpowiedzialność względem powódki za dalsze, mogące wystąpić w przyszłości skutki wypadku.

W treści uzasadnienia podała, że w dniu 29 kwietnia 2013 r. powódka podczas zabawy z wnukiem na huśtawce upadła na ziemię, uderzając się w plecy. Natychmiast po upadku poczuła silny ból pleców, a na miejsce zdarzenia wezwano pogotowie ratunkowe. Następnie powódka została przetransportowana na (...) Szpitala (...) w K., gdzie została skierowana na badanie RTG kręgosłupa w odcinku krzyżowo-lędźwiowym. W ocenie powódki wynik badania wskazywał na możliwość złamania kompresyjnego kręgu (...) co korespondowało z objawami zgłaszanymi przez powódkę. Mimo to przyjmujący powódkę lekarz poinformował powódkę, że doznała jedynie stłuczenia odcinka lędźwiowego kręgosłupa a odczuwane przez nią dolegliwości bólowe są normalne przy tego typu urazach. Zdaniem powódki lekarz nie wykazała należytej uwagi i staranności podczas badania pacjentki. Wobec nasilającego się bólu kręgosłupa powódka udała się do poradni POZ. Wykonane w dniu 6 czerwca 2013 r. w Szpitalu (...) w K. badanie TK kręgosłupa w odcinku lędźwiowym wykazało złamanie kręgu (...) wobec czego powódka została skierowana na zabieg operacyjny, który przeprowadzono w dniu 7 czerwca 2013 r. W dniu 11 czerwca 2013 r. powódkę wypisano ze szpitala. Z uwagi na zły stan zdrowia powódka pozostaje pod opieką lekarzy. W dniu 2 stycznia 2014 r. powódka przeszła kolejne badanie RTG kręgosłupa, w wyniku którego stwierdzono widoczny odłamany fragment kostny krawędzi tylko – górnej trzonu (...) wypuklający się w obręb centralnej części kanału kręgowego. Powódka do dnia dzisiejszego jest osobą niezdolną do pracy, pomimo przeprowadzonego zabiegu jej stan zdrowia jest bardzo zły. Pozbawiona została normalnego funkcjonowania w codziennym życiu. W dniu 25 listopada 2013 r. pełnomocnik powódki wystąpił do Szpitala (...) w K. z roszczeniem o zapłatę zadośćuczynienia i odszkodowania za szkodę, zaś strona pozwana po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego odmówiła wypłaty świadczenia. Powódka zarzuciła, że postępowania diagnostyczne przeprowadzone w Szpitalu (...) było w oczywisty sposób nieprawidłowe, zaś niewłaściwa diagnoza doprowadziła do zaniechania podjęcia leczenia zachowawczego lub operacyjnego, które umożliwiłoby powódce pełen powrót do zdrowia. Opóźnienie w leczeniu doprowadziło do trwałych uszkodzeń struktur kręgosłupa, które skutkują licznymi dolegliwościami bólowym i ograniczeniem sprawności.

W odpowiedzi na pozew z dnia 14 maja 2015 r. (k. 69-85) strona pozwana (...) S.A. w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz strony pozwanej kosztów postępowania według norm przepisanych, a także o zawiadomienie Szpitala (...) SPZOZ w K. o toczącym się postępowaniu i wezwanie go do wzięcia udziału w sprawie w charakterze interwenienta ubocznego. W treści uzasadnienia podała, że jej odpowiedzialność wynika z zawarcia przez Szpital (...) SPZOZ w K. umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotu wykonującego działalność leczniczą. Zarzuciła, że brak jest podstaw do stwierdzenia, że podczas pobytu powódki na oddziale ratunkowym Szpitala (...) SPZOZ w K. doszło do błędu medycznego. Wskazała, że lekarz nie stwierdził złamania kręgu (...) albowiem w początkowej fazie tego typu złamania mogą być niewidoczne w badaniu RTG. Zarówno wynik badania jak i ogólny stan powódki nie dawały wskazań do podjęcia innych czynności. Objawy wskazujące na złamanie kręgu pojawiły się później. Podniosła, że kontynuacja leczenia i postawienie ostatecznej diagnozy należy do lekarzy pierwszego kontaktu i poradni specjalistycznych. Podniosła, że kwota żądanego zadośćuczynienia jest rażąco wygórowana. Nadto przeprowadzony zabieg operacyjny spondylodezy lędźwiowej nie wynikał z błędu medycznego, ale złamania kręgu (...). Pobyt powódki w Szpitalu (...) w K. miał na celu leczenie powódki z obrażeń spowodowanych upadkiem, a nie rzekomym błędem lekarza szpitala. Również cierpienia i ograniczenia doznawane przez powódkę są skutkiem wypadku. Odnośnie żądania ustalenia odpowiedzialności na przyszłość strona pozwana podniosła, że brak podstaw do ustalenia odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące wystąpić w przyszłości. W odniesieniu do żądania odszkodowania z tytułu kosztów opieki i utraconego dochodu, strona pozwana podniosła, że z dokumentacji nie wynika, aby wymagała opieki. Powódka może pracować, choć w warunkach pracy chronionej. W ocenie strony pozwanej żądanie renty jest całkowicie nieuprawnione.

W interwencji ubocznej po stronie pozwanej z dnia 14 października 2015 r. (k. 109-114), interwenient uboczny Szpital (...) Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w K., wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz interwenienta ubocznego kosztów postępowania. W uzasadnieniu podał, że ma interes prawny w przystąpieniu do sprawy po stronie pozwanej. Podniósł, że na podstawie zdjęcia lekarz specjalista stwierdził stłuczenie odcinka lędźwiowego, co w świetle otrzymanych badań stanowiło prawidłową diagnozę stanu zdrowia powódki. Wskazał, że w początkowej fazie urazy kręgosłupa mogą być niewidoczne na badaniu RTG. Cały proces diagnostyczno – leczniczy, jakie poddana została powódka przebiegał prawidłowo, był zgodny z obowiązującymi procedurami i stanem aktualnej wiedzy medycznej.

Bezsporne były między stronami następujące okoliczności:

Strona pozwana (...) S.A. w W. zawarła ze Szpitalem (...) SPZOZ w K. umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotu wykonującego działalność leczniczą, obejmującą okres od 1 listopada 2012 r. do 31 października 2013 r. (k. 82-83).

Powódka pismem z dnia 25 listopada 2013 r. zgłosiła stronie pozwanej żądanie wypłaty zadośćuczynienia z tytułu rzekomego błędu medycznego, ale po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego strona pozwana wydała decyzję odmowną z dnia 3 września 2014 r. (k. 40-47).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 kwietnia 2013 r. powódka spadła z huśtawki i odczuła bóle okolicy lędźwiowej. Została wezwana karetka pogotowia ratunkowego, nie stwierdzono objawów uszkodzenia układu nerwowego. Przewieziona do (...) szpitala im. Żeromskiego w K.. Wykonane RTG kręgosłupa lędźwiowego wykazało „niewielkie obniżenie wysokości trzonu (...) w postaci nadmiernego zagłębienia górnej blaszki granicznej.” Badający lekarz rozpoznał stłuczenie dolnej części grzbietu i miednicy. W badaniu stwierdził bolesność uciskową kręgosłupa lędźwiowego. Zlecono powódce zażywanie leków przeciwbólowych. Z powodu utrzymujących się dolegliwości bólowych kręgosłupa lędźwiowego zgłosiła się do lekarza POZ, który nie stwierdził u powódki objawów uszkodzenia układu nerwowego, przedłużył zwolnienie lekarskie z adnotacją „może chodzić”. Następnie nadal leczona w POZ, nie stwierdzono przez cały okres leczenia objawów uszkodzenia układu nerwowego. Ze względu na utrzymywanie się objawów bólowych kręgosłupa skierowana została do poradni neurochirurgicznej. Zgłosiła się do poradni w dniu 6 czerwca 2016 r., a w trakcie badania wykazano złamanie (...). Z tego powodu przyjęta została do Oddziału Klinicznego Neurochirurgii i N. w K. w trybie pilnym. Przy przyjęciu stwierdzono bolesność opukową okolicy lędźwiowej bez objawów uszkodzenia układu nerwowego. Z powodu rozpoznania chorą operowano w dniu 7 czerwca 2013 r. kiedy to wykonano laminektomię (...) ze stabilizacją (...)-L2. Przebywała w Oddziale do dnia 11 czerwca 2013 r. Powódkę wypisano w stanie dobrym. Następnie powódka była leczona w POZ oraz konsultowana w Poradni Neurochirurgicznej. Od czasu wypisu utrzymują się dolegliwości bólowe okolicy operowanej. Nie stwierdzano nigdy objawów uszkodzenia układu nerwowego. Były wykonywane kontrolne badania MR kręgosłupa lędźwiowego wykazując wpuklanie się odłamu kostnego do kanału kręgowego. Ostatnie badanie KT z dnia 21 października 2016 r. wykazuje utrzymywanie nieznacznego wpuklenia się odłamu kostnego w obręb kanału kręgowego bez cech zrostu. Natomiast drugi fragment w części przedniej ulega zrostowi. Ostatnia konsultacja neurochirurgiczna z dnia 16 listopada 2016 r. nie wskazuje na konieczność reoperacji. Zalecono rehabilitację. Nie wypisano żadnych środków przeciwbólowych. Nie stwierdzono objawów uszkodzenia układu nerwowego.

Badanie RTG wykonane dnia 29 kwietnia 2013 r. zostało wykonane prawidłowo. Lekarz radiolog ze Szpitala (...) SPZOZ w K. (lek. A. P.) opisując zdjęcie RTG z dnia 29 kwietnia 2013 r. nie popełniła błędu. Zauważyła złamanie trzonu kręgu. Zawarta w opisie informacja o obniżeniu wysokości trzonu kręgu (...) jest adekwatna do obrazu RTG wykonanego 29 kwietnia 2013 r.

Z postawionego przez lek. A. P. opisu badania RTG nie mogło i nie wynikało w sposób jednoznaczny, że kolejny lek. T. G. musi podjąć w warunkach (...) poszerzoną diagnostykę i ewentualnie skierować powódkę na pilny zabieg operacyjny. Lekarz, który przeprowadził badanie (lek. T. G.) uznał, że dolegliwości bólowe zgłaszane przez B. S. nie mają związku z obniżeniem wysokości trzonu kręgu (...) ponieważ obniżenie takie może mieć podłoże nie tylko ostre wypadkowe, ale także może wynikać z długotrwałego przeciążenia lub osteoporozy. Bezpośrednio w (...) dokonuje się pogłębienia diagnostyki jedynie w stanach ostrych zagrażających życiu lub innych równie poważnych. W stanach stabilnych nie budzących niepokoju podczas pobytu na (...) pogłębionej diagnostyki dokonuje się poza (...). Nadto w trakcie wizyty w (...) Szpitala im. (...) SPZOZ w K. wykonano badanie lekarskie nie stwierdzając objawów uszkodzenia układu nerwowego, stwierdzono jedynie bolesność ok. lędźwiowej.

Nie popełniono żadnych błędów diagnostycznych. Obecny stan zdrowia powódki jak i poniesiony przez nią uszczerbek na zdrowiu nie wynikają z postępowania lekarzy (...), ale są wyłącznie wynikiem odniesionego urazu. Mimo, że nie przeprowadzono u powódki od razu zabiegu operacyjnego to nie miało to znaczenia dla stanu jej zdrowia. Brak jednoznacznie stwierdzonego złamania trzonu (...) w dniu 29 kwietnia 2013 r. nie wpłynął na obecny stan powódki.

Nadto podjęcie leczenia w terminie wykonanej operacji w dniu 7 czerwca 2013 r. nie skutkowało żadnymi zmianami w stanie neurologicznym powódki. Utrzymujący się zespół bólowy kręgosłupa bez względu na to czy byłaby operacja w dniu 29 kwietnia 2013 r. (chociaż wskazań wówczas do leczenia operacyjnego nie było) czy też w dniu 7 czerwca 2013 r. byłyby o podobnym nasileniu. Zatem odroczenie leczenia operacyjnego nie skutkowało powstaniem uszczerbku na zdrowiu powódki.

Dowód: dokumentacja medyczna powódki: k. 18-26, 28-33, 57, 94-97, 141-157, 164-171, 176, 178-183, 185-216, 222-271; zeznania świadka T. G. (k. 125-126); zeznania świadka M. Ś. (k. 126-127); zeznania świadka A. P. (k. 137); częściowe zeznania powódki B. S. (k. 128-130); opinia biegłego sądowego P. B. (k. 285-288); opinia uzupełniająca biegłego sądowego P. B. (k. 324-326); opinia biegłego sądowego W. M. (k. 348-350).

Przed wypadkiem powódka pracowała w sklepie jako sprzedawczyni. Po wypadku powódka pozostawała przez długi okres czasu na zwolnieniu lekarskim. W związku z doznanym urazem doczuwała dolegliwości bólowe i przyjmowała środki przeciwbólowe. Głównie siedziała bądź leżała, niewiele chodziła samodzielnie. Mąż K. S. oraz pozostali członkowie rodziny powódki pomagali jej w niektórych czynnościach (kąpiel, ubieranie się).

Po operacji powódka zaczęła dochodzić do siebie. Potrzebowała pomocy rodziny jeszcze przez kilka miesięcy. Obecnie powódka ma trudności z wykonywaniem niektórych czynności (noszenie zakupów, samodzielnie opiekowanie się wnukami). Nadal zażywa leki przeciwbólowe. Odbyła dwie rehabilitacje trwające 3 tygodnie. Ma trudności z wykonywaniem pracy zawodowej (ograniczone możliwości w wyborze oferty pracy, konieczność pozostawania na okresowych zwolnieniach lekarskich). Odczuwa dyskomfort z powodu korzystania z pomocy innych osób.

Dowód: zeznania świadka K. S. (k. 127-128); częściowe zeznania powódki B. S. (k. 128-130).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wymienione wyżej dokumenty prywatne, których autentyczność i wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu i nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd pominął pozostałe wnioski dowodowe o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z dokumentów innych niż wyżej wymienione jako niemające waloru istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy w myśl art. 227 k.p.c.

Sąd oparł się również na złożonych do akt niniejszej sprawy opiniach sporządzonych przez lek. med. P. B. (specjalista radiologii i diagnostyki obrazowej) i lek. med. W. M. (specjalisty neurochirurga i neurotraumatologa). Sąd uznał opinie za miarodajne dla poczynienia ustaleń faktycznych. Opinie te są rzetelne i zrozumiałe. Zostały one sporządzone przez osoby dysponujące odpowiednią wiedzą i doświadczeniem. Wnioski płynące z wszystkich wskazanych opinii były spójne. Opinie te uwzględniały zgromadzony materiał, dotychczasowe wyniki postępowania dowodowego i udzieliły odpowiedzi na zagadnienia wskazane w odezwie. Zawarte w tych opiniach wnioski zostały wywiedzione zgodnie z zasadami logiki, w jednoznaczny i niebudzący wątpliwości sposób. Rzeczowość opinii i miarodajność przyjętych konkluzji, odpowiadająca wskazaniom doświadczenia, nie pozwalały na skuteczne podważenie jej końcowych wniosków.

Biegły lek. med. P. B. odniósł się w sposób wyczerpujący do zarzutów pełnomocnika powódki w opinii uzupełniającej, a do której to pełnomocnik powódki nie wnosił dalszych zarzutów. Sąd oddalił wniosek pełnomocnika powódki o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego neurochirurga – lek. med. W. M.. Okoliczności, co do których pełnomocnik powódki wnosił o ich wyjaśnienie w piśmie z dnia 19 stycznia 2017 r. (k. 363-366) nie miały charakteru istotnego dla rozstrzygnięcia sprawy w świetle wcześniej poczynionych ustaleń przez biegłych. Uwzględnienie wniosku spowodowałoby jedynie nieuzasadnioną przewłokę postępowania i generowałoby dodatkowe koszty sądowe związane z wynagrodzeniem biegłego. Pełnomocnik strony pozwanej nie składał w ogóle zarzutów do opinii.

Nadto Sąd oparł się również na zeznaniach świadków T. G., M. Ś. na okoliczność dot. udzielenia powódce pomocy medycznej i leczenia, a także A. P. na okoliczności związane z wykonaniem przez nią zdjęcia rentgenowskiego powódki i dokonania opisu tego zdjęcia. Sąd dał im wiarę w całości. Ich zeznania należy ocenić jako jasne, logiczne i spójne. Wprawdzie świadkowie nie pamiętali szczegółów związanych z przypadkiem powódki, ale jest to zrozumiałe z uwagi na upływ czasu od zdarzenia i znaczne obciążenie pracą występujące w placówkach medycznych (zwłaszcza na szpitalnym oddziale ratunkowym). Powyższa okoliczność nie umniejsza wartości zeznań świadków, bo dostatecznie naświetliły okoliczności rzutujące na wyjaśnienie sprawy. Dodatkowo korespondowały z dokumentacją medyczną powódki i ustaleniami poczynionymi przez biegłych sądowych, co do zasadności działań podjętych w ramach procesu leczniczego.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka K. S. na okoliczność sytuacji powódki po wypadku, ponieważ były one jasne i logiczne. Sąd uznał za wiarygodne zeznania powódki B. S. na okoliczność przebiegu jej leczenia i jej sytuacji po wypadku – w części w jakiej przyczyniły się do wyjaśnienia istotnych faktów i korespondowały z pozostałymi dowodami z dokumentów, zeznań świadków i opinii. Sąd nie dał wiary jej twierdzeniom na okoliczność że „nie udało się tego kręgu zalać dlatego że operacja była zbyt późno wykonana, więc trzeba było ten kręg wyjąć i ześrubować kręgosłup”. Jak twierdzi powódka powyższe usłyszała od lekarza ze szpitala, w którym przeprowadzono operację, a okoliczności tej nie potwierdzają pozostałe materiały dowodowe zgromadzone w sprawie (w szczególności opinie biegłych). Ponadto powódka nie wnosiła o przesłuchanie lekarzy przeprowadzających operację w Szpitalu (...) w K. na okoliczność wpływu terminu wykonania operacji na jej stan zdrowia, choć ciężar dowodowy spoczywał na niej na gruncie art. 6 k.c.

Sąd zważył, co następuje:

Powódka B. S. pozwem skierowanym przeciwko stronie pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. domagała się zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powódki kwoty 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu; kwoty 9 502,36 zł tytułem odszkodowania za utracony dochód i koszty opieki wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu; renty w kwocie 1 675 zł wypłacanej co miesiąc w związku z utratą zdolności zarobkowej i zwiększeniem potrzeb, także o ustalenie, ze strona pozwana ponosi odpowiedzialność względem powódki za dalsze, mogące wystąpić w przyszłości skutki wypadku. Powódka podnosiła, że postępowanie diagnostyczne przeprowadzone w Szpitalu (...) SPZOZ w K. było w oczywisty sposób nieprawidłowe, zaś niewłaściwa diagnoza (brak zdiagnozowania u powódki złamania kompresyjnego kręgu (...)), doprowadziło do zaniechania podjęcia leczenia zachowawczego lub operacyjnego, które umożliwiłoby powódce pełen powrót do zdrowia. Utrzymywała, że na skutek znacznego opóźnienia w podjęciu leczenia u powódki doszło do trwałych uszkodzeń struktur kręgosłupa, które skutkują licznymi dolegliwościami bólowymi i ograniczeniem sprawności.

Strona pozwana jako ubezpieczyciel Szpitala (...) SPZOZ w K. była biernie legitymowania w przedmiotowej sprawie, czego nie kwestionowała. Umową ubezpieczenia objęta została odpowiedzialność cywilna podmiotu wykonującego działalność leczniczą - Szpitala (...) SPZOZ w K., na terytorium Polski za szkody będące następstwem udzielania świadczeń zdrowotnych albo niezgodnego z prawem zaniechania udzielania świadczeń zdrowotnych w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2011 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotu wykonującego działalność leczniczą.

W myśl art. 415 k.c. kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Art. 444 § 1 k.c. stanowi, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Dalej w myśl art. 444 § 2 k.c. jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Ponadto zgodnie z art. 444 § 1 k.c. w zw. z art. 445 § 1 k.c. sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia.

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Na podstawie opinii biegłych sądowych nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości, co do przeprowadzonego procesu diagnostycznego i terapeutycznego powódki. Badanie RTG z dnia 29 kwietnia 2013 r. zostało wykonane prawidłowo. Lekarz radiolog opisując zdjęcie RTG z dnia 29 kwietnia 2013 r. nie popełnił błędu. Zawarta w opisie informacja o obniżeniu wysokości trzonu kręgu (...) była adekwatna do obrazu RTG wykonanego 29 kwietnia 2013 r. Lekarz, który przeprowadził badanie uznał, że dolegliwości bólowe zgłaszane przez B. S. nie mają związku z obniżeniem wysokości trzonu kręgu (...) ponieważ obniżenie takie może mieć podłoże nie tylko ostre wypadkowe, ale także może wynikać z długotrwałego przeciążenia lub osteoporozy. Dodatkowo w trakcie wizyty w (...) Szpitala (...) SPZOZ w K. wykonano badanie lekarskie nie stwierdzając objawów uszkodzenia układu nerwowego, stwierdzono jedynie bolesność ok. lędźwiowej. Obecny stan zdrowia powódki, jak i poniesiony przez nią uszczerbek na zdrowiu nie wynikają z postępowania lekarzy (...), ale są wyłącznie wynikiem odniesionego urazu. Mimo, że nie przeprowadzono u powódki od razu zabiegu operacyjnego to nie miało to znaczenia dla stanu jej zdrowia. Brak jednoznacznie stwierdzonego złamania trzonu (...) w dniu 29 kwietnia 2013 r. nie wpłynął na obecny stan powódki.

Tym samym przeprowadzone postępowanie nie wykazało, iż doszło do zawinionego nieprawidłowego działania czy zaniechania ze strony lekarzy leczących powódkę, które doprowadziłoby do powstania szkody na jej osobie w postaci uszkodzenia ciała lub rozstroju jej zdrowia. W związku z powyższym nie aktualizuje się również odpowiedzialność gwarancyjna ubezpieczyciela (...) S.A. w W. na gruncie art. 822 k.c. Tym samym powództwo wobec pozwanego ubezpieczyciela jest bezzasadne.

W konsekwencji orzeczono jak w sentencji wyroku na podstawie powołanych przepisów prawa.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., uznając powódkę za stronę przegrywającą proces w całości.

W pkt II sentencji wyroku zasądzono od powódki na rzecz (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002, Nr 163, poz. 1349) wraz z opłatą od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W pkt III sentencji wyroku zasądzono od powódki na rzecz interwenienta ubocznego Szpitala (...) Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w K. kwotę 4.914 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Na powyższą kwotę składa się kwota 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (§ 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu; Dz. U. z 2002, Nr 163, poz. 1349), 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa oraz 1.297 zł tytułem opłaty od zgłoszonej interwencji ubocznej (art. 19 ust. 3 pkt 1 u.k.s.c.).

W pkt IV sentencji wyroku Sąd postanowił kosztami sądowymi obciążyć Skarb Państwa na podstawie art. 83 u.k.s.c. w zw. z art. 113 u.k.s.c. Po uprawomocnieniu się orzeczenia Sąd zarządzi zwrot na rzecz strony pozwanej kwot zaliczek uiszczonych przez stronę pozwaną na wydatki związane z przyznaniem wynagrodzenia biegłym.