Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2017r.

Sąd Okręgowy w Elblągu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Tomasz Koronowski

Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Tomaszewska

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2017r. w Elblągu na rozprawie

sprawy z odwołania K. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E.

z dnia 1 września 2016r. znak: (...)

o wysokość zaległości z tytułu składek

I.  oddala odwołanie;

II.  zasądza od skarżącej K. K. na rzecz pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 1098/16

UZASADNIENIE

Ubezpieczona K. K. wniosła odwołanie od decyzji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E. z dnia 1 września 2016r. znak (...), którą ustalono na łączną kwotę 389,39 zł zadłużenie skarżącej z odsetkami na dzień decyzji z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne i na Fundusz Pracy za styczeń 2011r. Ubezpieczona twierdziła, że należną składkę zapłaciła w dniu 11 września 2013r., na dowód czego posiada jednak tylko wydruk z kolejkomatu pozwanego. Celem potwierdzenia dokonania wpłaty skarżąca wniosła o przeprowadzenie dowodu z dokumentów kasowych z dnia 11 września 2013r.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany domagał się jego oddalenia i zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego. Organ rentowy wskazał na prowadzenie przez skarżącą działalności gospodarczej w dniach od 1 i 2 stycznia 2011r., przywołał przepisy, z których wynika obowiązek skarżącej uiszczenia spornej składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaprzeczył, jakoby składka ta została zapłacona. W piśmie z dnia 26 października 2016r. organ rentowy wyjaśnił odnośnie wydruku z kolejkomatu, że nie jest to dokument kasowy, a wyznacza jedynie kolejność obsługi interesantów. Wskazano ponadto, że w 2013r. ZUS O/E. nie prowadził kasy.

Ubezpieczona w piśmie z dnia 14 grudnia 2016r. podtrzymała twierdzenie, że zapłaciła sporną składkę w dniu 11 września 2013r. W odpowiedzi na to twierdzenie organ rentowy w piśmie z dnia 25 stycznia 2017r. podtrzymał swoje stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. K. zgłosiła prowadzenie działalności gospodarczej z dniem 21 lipca 1991r. w zakresie sprzedaży artykułów rolno-spożywczych. W dniu 30 sierpnia 1991r. zgłosiła rozszerzenie przedmiotu działalności o artykułu przemysłowe i handel obwoźny na terenie całego kraju. W dniu 2 stycznia 1999r. ubezpieczona zgłosiła zawieszenie działalności gospodarczej na okres od dnia zgłoszenia do dnia 2 stycznia 2011r., co skutkowało wydaniem jej przez Wójta Gminy G. zaświadczenia z dnia 2 stycznia 2009r. o okresie zawieszenia. W dniu 28 grudnia 2010r. skarżąca zgłosiła wznowienie działalności gospodarczej od dnia 1 stycznia 2001r., zaś w dniu 3 stycznia 2011r. - ponowne jej zawieszenie od dnia zgłoszenia na okres 24 miesięcy. W dniu 28 grudnia 2012r. ubezpieczona zgłosiła zaprzestanie działalności gospodarczej z dniem zgłoszenia.

(dowód: odpisy dokumentów zgłoszeniowych nadesłane przez Urząd Gminy w G. k.23-40)

Skarżąca nie uiściła 243,39 zł składki na ubezpieczenie zdrowotne za styczeń 2011r., co skutkowało skierowaniem do niej wezwania do zapłaty z dnia 5 września 2013r. W skierowanym do organu rentowego piśmie z dnia 19 września 2013r. skarżąca odmówiła zapłaty, powołując się na okoliczność wyrejestrowania działalności gospodarczej z dniem 28 grudnia 2012r. W odpowiedzi na to pismo skarżącej organ rentowy powiadomił ją pismem z dnia 4 października 2013r., że w systemie komputerowym ZUS widnieją dokumenty potwierdzające zasadność wezwania, tj. dokument zgłoszeniowy (...) z datą rozpoczęcia działalności gospodarczej 1 stycznia 2011r. oraz dokument wyrejestrowujący działalność z uwagi na jej zawieszenie z datą 3 stycznia 2011r.

W dniu 18 lipca 2016r. pozwany wystawił zawiadomienie skarżącą o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie określenia wysokości należności z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne za styczeń 2011r., wskazując jednocześnie, że na dzień zawiadomienia należności te wynoszą 243,39 zł - należności główna oraz 144 zł - odsetki za zwłokę. Należność nie została zapłacona, wobec czego w dniu 1 września 2016r. pozwany wydał zaskarżoną decyzję, którą stwierdził, że ubezpieczona jest dłużnikiem z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie zdrowotne za styczeń 2011r. w kwocie należność główna - 243,39 zł oraz odsetki za zwłokę liczone na dzień 1 września 2016r. - 146 zł.

(dowód: dokumenty w aktach ZUS)

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z dyspozycją art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2016r. poz. 963 ze zmianami; dalej: ustawa systemowa) płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Stosownie do treści art. 47. ust. 1 pkt 1 tej ustawy płatnik składek przesyła w tym samym terminie deklarację rozliczeniową, imienne raporty miesięczne oraz opłaca składki za dany miesiąc, (...) nie później niż do 10 dnia następnego miesiąca. Do składek na Fundusz Pracy oraz ubezpieczenie zdrowotne, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenie społeczne w myśl art. 32 ustawy systemowej. Z art. 47 ust. 2a ustawy systemowej wynika, że osoby prowadzące pozarolniczą działalność, opłacające składki wyłącznie za siebie lub osoby z nimi współpracujące, są zwolnione z obowiązku składania deklaracji rozliczeniowej lub imiennych raportów miesięcznych za kolejny miesiąc, jeżeli w ostatnio złożonej deklaracji rozliczeniowej lub imiennym raporcie miesięcznym zadeklarowały do podstawy wymiaru składek: 1) na ubezpieczenia społeczne - kwotę w wysokości najniższej podstawy wymiaru składek dla osób prowadzących pozarolniczą działalność, obowiązującej je i osoby z nimi współpracujące; 2) na ubezpieczenie zdrowotne - kwotę w wysokości najniższej podstawy wymiaru określonej w art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (obecnie Dz.U. z 2016r. poz. 1793 ze zmianami), obowiązującej je i osoby z nimi współpracujące, i nie nastąpiła żadna zmiana w stosunku do miesiąca poprzedniego, z zastrzeżeniem ust. 2c.

Mając na uwadze przywołane przepisy, należy wskazać, że składka na ubezpieczenie zdrowotne dla przedsiębiorcy deklarującego minimalną podstawę wymiaru wynosiła w styczniu 2011r. 243,39 zł i okoliczność ta nie była sporna. Trzeba w tym miejscu dodać, że ubezpieczona nie kwestionowała także obliczenia odsetek w zaskarżonej decyzji.

Dokumenty zgłoszeniowe nadesłane przez Urząd Gminy w G. potwierdziły, że ubezpieczona w dniu 28 grudnia 2010r. zgłosiła wznowienie uprzednio zawieszonej od dnia 2 stycznia 2009r. działalności gospodarczej z dniem 1 stycznia 2011r. zaś w dniu
3 stycznia 2011r. - ponowne jej zawieszenie z dniem zgłoszenia. Ponieważ ubezpieczona nie zaproponowała żadnych kontrdowodów, z których mogłoby wynikać, że mimo zgłoszenia wznowienia działalności gospodarczej, działalności tej jednak w styczniu 2011r. nie prowadziła, domniemanie prawdziwości wpisów w ewidencji działalności gospodarczej prowadzi do wniosku, że skarżąca prowadziła działalność gospodarczą w dniach 1 i 2 stycznia 2011r. Należy wyjaśnić, że kontrdowodem takim nie mogło być zaświadczenie z dnia 2 stycznia 2009r., gdyż zostało ono wystawione przez Wójta przed zgłoszeniem z dnia 28 grudnia 2010r. wznowienia działalności od dnia 1 stycznia 2011r. Ustalenie takie skutkowało przyjęciem, że skarżącą obciążał obowiązek zapłaty związanej z prowadzeniem działalności pozarolniczej składki na ubezpieczenie zdrowotne za styczeń 2011r.

Zdaniem Sądu ubezpieczona nie wykazała, aby zapłaciła sporną składkę. Skarżąca nie przedstawiła na tę okoliczność żadnego wiarygodnego dowodu. Nie jest nim bilet z kolejkomatu z dnia 11 września 2013r., kiedy to składka miała być rzekomo zapłacona, skoro w piśmie sporządzonym kilka dni po tej dacie ubezpieczona odmówiła zapłaty nie z tej przyczyny, że należność uiściła, a dlatego, że uważa ją za nienależną z innego powodu. Nie mógł zostać uznane za wystarczający dowód zapłaty składki zeznanie skarżącej, jakoby uiściła należność bezpośrednio w siedzibie ZUS O/E., skoro organ rentowy w 2013r. nie prowadził punktu kasowego.

W opisanej sytuacji zaskarżona decyzja odpowiada prawu, co musiało skutkować oddaleniem odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴§1 kpc.

Konsekwencją oddalenia odwołania musiało być zasądzenie od skarżącej kosztów zastępstwa procesowego na podstawie art. 98§1 i 3 kpc oraz art. 99 kpc. Przyznana pozwanemu kwota to stawka minimalna wynagrodzenia pełnomocnika, wynikająca z §2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r. poz. 1804 – w pierwotnym brzmieniu z uwagi na datę złożenia odwołania, tj. 9 września 2016r.).

Trzeba zaznaczyć, że o ile skarżąca uzyska stwierdzenie w postępowaniu prowadzonym przez Narodowy Fundusz Zdrowia niepodlegania w dniach 1 i 2 stycznia 2011r. obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy systemowej będzie jej przysługiwać uprawnienie do złożenia w organie rentowym wniosku o stwierdzenie, że nie zalega ze składką na to ubezpieczenie.