Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2017 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: Przewodnicząca – Sędzia S.O. Danuta Dadej-Więsyk

Protokolant – st. sekr. sąd. Katarzyna Tokarska-Józwik

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2017 roku w Lublinie

sprawy A. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o prawo do renty inwalidy wojskowego na dalszy okres

na skutek odwołania A. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 20 września 2016 roku znak(...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ustala A. S. prawo do okresowej renty inwalidy wojskowego z tytułu częściowej niezdolności do pracy począwszy od dnia 1 czerwca 2016 roku do dnia 30 kwietnia 2019 roku.

Sygn. akt VIII U 3778/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 września 2016 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. po rozpatrzeniu wniosku A. S. dnia 28 kwietnia 2016 r. na podstawie art. 30 i 52 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz.U. z
2002 r., Nr 9, poz. 87 ze zm.) odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie pełnienia służby wojskowej bez związku ze służbą wojskową (k..ar)

W odwołaniu od powyższej decyzji A. S. domagał się ustalenia, mu prawa do renty, gdyż występujące u niego schorzenie: związane z (...)powstało w czasie odbywania służby wojskowej chociaż pozostaje bez związku ze służbą wojskową. W uzasadnieniu powołał się na brak poprawy stanu zdrowia (k. 2, 3).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie. Uzasadniając swoje stanowisko ZUS wskazał, że Komisja Lekarska ZUS ustaliła brak istnienia niezdolności do pracy.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca A. S. urodził się w dniu (...) W dniu 5 marca 1996 r. złożył pierwszy wniosek o rentę (wniosek k. 1 a.r.). Do wniosku dołączył orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w L. z 19 lutego 1996 r. o niezdolności do służby wojskowej. W orzeczeniu rozpoznano: (...)i stwierdzono, iż schorzenie nie pozostaje w związku ze służbą wojskową (k. 4 a.r.).

Orzeczeniem z dnia 25 marca 1996 r. A. S. został zaliczony do trzeciej grupy inwalidów powstałym w czasie służby wojskowej bez związku ze służbą wojskową.

Decyzją z dnia 3 kwietnia 1996 r. skarżącemu przyznano prawo do renty inwalidy wojskowego, którego inwalidztwo pozostaje bez w związku ze służbą (k. 18 a.r.).

Decyzją z dnia 23 marca 1999 A. S. ustalono prawo do renty inwalidy wojskowego do dnia 31 marca 2002 r. (decyzja k. 29 a.r.). Podstawą było orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS, który uznał wnioskodawcę za osobę częściowo niezdolną do pracy do końca sierpnia 2002 r. oraz ustalił, że niezdolność do pracy powstała w trakcie służby wojskowej bez związku ze służbą wojskową (orzeczenie k. 28v a.r.). Prawo do świadczenia było przyznawane na dalsze okresy kolejnymi decyzjami do 31 maja 2016 r. (decyzje a.r.).

W dniu 28 kwietnia 2016 r. A. S. złożył kolejny wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (a.r.). Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 16 maja 2016 r. uznał wnioskodawcę za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 31 maja 2019 r. ustalając, że częściowa niezdolność do pracy powstała w czasie służby wojskowej bez związku ze służbą wojskową. Naczelny Lekarz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 14 ust. 5 pkt. 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, Komisja Lekarska ZUS wydała w dniu 31 sierpnia 2016 r. orzeczenie w którym stwierdziła iż wnioskodawca jest zdolny do pracy, nie stwierdziła niezdolności do pracy powstałej w czasie służby wojskowej. W tym stanie rzeczy decyzją z dnia 20 września 2016 r. ZUS w B. odmówił wnioskodawcy prawa do renty inwalidy wojskowego od dnia 1 czerwca 2016 r. Od powyższej decyzji odwołał się wnioskodawca domagając się ustalenia prawa do renty inwalidy wojskowego.

W toku postępowania sąd dopuścił dowód z o biegłego lekarza sągowego kardiologa, któremu zlecił zapoznanie się z aktami sprawy, przebadanie skarżącego i wydanie opinii, w której wypowiedzieć się miał, czy niezdolność do pracy wnioskodawcy powstała w związku ze służbą wojskową lub powstała w trakcie służy wojskowej (k. 6).

Biegła kardiolog w opinii z 21 grudnia 2016 r. i opinii uzupełnijącej rozpoznała u A. S.:(...) (...), (...)w wywiadzie i uznała badanego za: częściowo niezdolnego do pracy nadal, od dnia 1 maja 2016 r. Określiła okres trwania niezdolności do pracy do maja 2019 r. uznając, iż niezdolność powstała w czasie służby wojskowej. Biegła podniosła, iż wnioskodawca A. S. skarży się obecnie na szybkie (...) Leczy się u kardiologa w C., przyjmuje lek -(...). Nie był leczony w szpitalu, nie miał także dotychczas skierowania na leczenie operacyjne. Badaniem fizykalnym biegła stwierdziła - (...)bez zmian, (...) E.; (...)

Na podstawie wywiadu, badania przedmiotowego i badań dodatkowych biegła stwierdziła u wnioskodawcy:(...)

Biegła wskazała, iż badany jest człowiekiem chorym. Stan pacjenta obecnie jest niezły poza(...) A. S. czuje się jeszcze nieźle, ponieważ prowadził oszczędzający tryb życia i nie pracował fizycznie. Większość kardiologów uważa, że przy tego typu i w tym stopniu zaawansowania wady są wyraźne wskazania aby uznać pacjenta za częściowo niezdolnego do pracy. Wnioskodawca przed 20-laty zdobył wykształcenie jako mechanik samochodowy - w tym zawodzie trzeba pracować fizycznie. Dotychczas nie pracował, nie został przekwalifikowany. Ma wyjątkowe szczęście że dotąd jest dostatecznie sprawny fizycznie. Biegła podkreśliła, iż powyższa okoliczność kwalifikuje wnioskodawcę do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Podkreśliła, iż podobnie uważali biegli którzy orzekali pacjenta przez ponad 20 lat, chociaż gdy miał 20 lat to jeszcze mógł podjąć pracę, obecnie jest to za późno. Dlatego Lekarz Orzecznik ZUS który orzekał w czerwcu 2016 r i konsultant kardiolog który orzekał w dniu 20 lipca 2016 r. uznali go nadal za częściowo niezdolnego do pracy ale Komisja Lekarska ZUS w dniu 31 sierpnia 2016 r miała odmienne zdanie. Biegła uznała, że A. S. jest nadal częściowo niezdolny do pracy od maja 2016r do maja 2019 r. na okres 3 lat. Nie można wykluczyć, że w dalszych latach wnioskodawca będzie kwalifikował się jako całkowicie niezdolny do pracy. Przed poborem do wojska nie pracował zawodowo, zajęcia wykonywane w wojsku były jego pierwszą ciężką pracą fizyczną, to nie było korzystne dla jego wady, mogło dojść do pogorszenia wady. Dlatego biegła uznała, że wada rozwinęła się (powstała) w czasie służby wojskowej (k. 13 – 14, 23, 24).

Do opinii złożył zastrzeżenia organ rentowy wnosząc o weryfikację poziomu kwalifikacji, dopuszczenie dowodu z dokumentacji szkolnej oraz uzupełnienie opinii.

Sąd oddalił powyższe wnioski dowodowe uznając je za niecelowe, zmierzające do przedłużenia postępowania oraz uznając, iż sporne okoliczności zostały wyjaśnione w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy.

Fakt wyuczonego zawodu mechanika samochodowego wnioskodawcy, braku jakiegokolwiek doświadczenia zawodowego wynikający z niewykonywania pracy i nieuczestniczenia w zajęciach wychowania fizycznego są niesporne lub wynikają z przyznania wnioskodawcy. Zbędne tym samym wydaje się żądanie świadectw szkolnych skarżącego. Jak wynika z wywiadu wnioskodawca przed podjęciem służby wojskowej nie był leczony kardiologicznie. Nie pracował zawodowo, został przyjęty do wojska. W czasie Wojskowej Komisji Rekrutacyjnej był badany przez lekarza, który nie stwierdził żadnych niepokojących objawów. Został uznany za zdolnego do służby wojskowej którą odbywał w okresie 24 stycznia 1996 r. do 23 lutego 1996 r. Już w pierwszych dniach służby - dowódca zauważył że podwładny męczy się szybko w czasie ćwiczeń polowych. Zlecił badanie przez lekarza wojskowego, który po zbadaniu podejrzewał (...) i skierował go na badania do Szpitala (...) w L.. W szpitalu badany przebywał od 6 lutego 1996 r. do 20 lutego 1996 r. Wykonano podstawowe badania m.in.(...) Wnioskodawca został zaliczony do kategorii D i został zwolniony z wojska Uznano, że (...)nie ma związku ze służbą wojskową, ale że powstała w czasie pobytu w wojsku.

W czasie pierwszej Komisji Lekarskiej do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia w dniu 25 marca 1996 r. został zaliczony do trzeciej grupy inwalidztwa - orzeczono że inwalidztwo powstało w czasie służby wojskowej ale bez związku ze służbą. Rentę otrzymał na 3 lata, od lutego 1996 r. do lutego 1999 r. Następne Komisje Lekarskie automatycznie przedłużały rentę aż do 31 sierpnia 2016 r. i orzekały częściową niezdolność do pracy z powodu (...) Natomiast Komisja Lekarska ZUS w dniu 31sierpnia 2016 r orzekła „nie ma podstaw do długotrwałej niezdolności do pracy, nie stwierdza się niezdolności do pracy powstałej w czasie pełnienia służby wojskowej i w związku ze służbą”.

Mając na względnie powyższe biegła podkreśliła, iż mogą być wątpliwości czy choroba wnioskodawcy powstała w czasie służby wojskowej. Wskazała, że można tylko podejrzewać, że choroba mogła się nasilić w czasie służby wojskowej. Ćwiczenia wojskowe wykonywane na poligonie, w szczerym polu, mogły wpływać niekorzystnie na już istniejącą wadę, a nawet ją pogłębiać; mogło także dojść do jakiegoś (...)i inwalidztwo powstało w czasie służby wojskowej ale bez związku ze służbą

Kardiolog oceniła, że wątpliwe jest aby w ciągu jednego miesiąca pobytu w wojsku - powstała (...)Mogło tylko dojść do pewnego pogorszenia wady i jest to jednak pewien udział w rozwoju choroby. Biegła wskazała, iż A. S. przed poborem do wojska nie pracował zawodowo, zajęcia wykonywane w wojsku były jego pierwszą ciężką pracą, fizyczną - i to nie było korzystne dla jego wady. Dlatego można przyjąć to określenie że wada rozwinęła się (powstała) w czasie służby wojskowej. Aktualnie wnioskodawca nie nadaje się do podjęcia pracy zawodowej po 20 latach przerwy i w obecnym stanie zdrowia.

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o przytoczone dowody z dokumentów zawarte w aktach sprawy i aktach organu rentowego, które obdarzono wiarą w całości. Zostały one sporządzone w przepisanej formie, w oparciu o obowiązujące w dacie ich wydania przepisy prawne, przez kompetentne osoby w ramach przysługujących im uprawnień.

Rozstrzygając w niniejszej sprawie Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego kardiologa sporządzonej na potrzeby niniejszego postępowania. Należy podkreślić, że biegły powołany w sprawie wydał jednoznaczne orzeczenie, tj. uznał wnioskodawcę za osobę częściowo niezdolną do pracy ustalając jednocześnie, że niezdolność ta pozostaje bez związku ze służbą wojskową.

Biegły szczegółowo wyjaśnił swoje stanowisko, dokonał precyzyjnej analizy zgromadzonej dokumentacji medycznej oraz zapadłych w ostatnich latach orzeczeń zarówno ZUS jak i biegłych orzekających w sprawie wnioskodawcy. W ten sposób odniósł się do wszystkich zagadnień wymagających wiedzy specjalistycznej wskazanych przez Sąd. Z tych względów Sąd uznał, że opinia przedstawia wystarczające wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego rozstrzygnięcia zarzutów zawartych w odwołaniu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1999 r., II UKN 96/99). Wnioski zawarte w treści opinii zostały wystarczająco i w sposób przekonujący uzasadnione. Należy podkreślić, iż wnioski opinii są zgodne z orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z czerwca 2016 r. i konsultanta kardiologa ZUS z dnia 20 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie A. S. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie .

Zgodnie z art. 30 i 35 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (tekst jedn. Dz.U. z 2002 r., Nr 9, poz. 87 ze zm.), renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje inwalidzie wojskowemu, za jakiego uznaje się żołnierza niezawodowego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, który stał się niezdolny do pracy wskutek naruszenia sprawności organizmu powstałego:

1.  w czasie odbywania czynnej służby wojskowej w okresie pokoju,

2.  w ciągu 3 lat od zwolnienia z tej służby, jeżeli niezdolność do pracy jest następstwem chorób powstałych lub urazów doznanych w czasie odbywania służby wojskowej.

W myśl art. 31, 32 i 33 cytowanej ustawy, w zależności od przyczyny powstania, niezdolność do pracy może pozostawać w związku ze służbą wojskową albo bez związku z tą służbą. Za niezdolność do pracy pozostającą w związku ze służbą wojskową uważa się niezdolność, która powstała na skutek:

1.  wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej
w rozumieniu przepisów o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową,

2.  chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza,

3.  chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej,

4.  istotnego pogorszenia stanów chorobowych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej.

Niezdolność do pracy nie pozostaje w związku ze służbą wojskową, jeżeli:

1.  powstała z innych przyczyn niż określone wyżej,

2.  jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniedbanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i był należycie przeszkolony w zakresie znajomości tych przepisów,

3.  jest następstwem wypadku, do którego w znacznym stopniu przyczynił się sam żołnierz będąc w stanie nietrzeźwym,

4.  zranienie, kontuzja i inne obrażenie lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie.

Pojęcie niezdolności do pracy zdefiniowane zostało w art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 roku, Nr 153, poz. 1227 ze zm.), który to przepis stanowi, iż niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest natomiast osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 i 3 ustawy niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat, bądź na okres dłuższy niż 5 lat, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu.

W sprawie niniejszej ustalono w sposób pewny, że A. S. jest osobą częściowo niezdolną do pracy bez związku ze służbą wojskową ale z powodu choroby powstałej w czasie odbywania służby wojskowej.

Wobec takiego stanu rzeczy ustalenia poczynione w sprawie czyniły jego odwołanie zasadnym.

W tym stanie rzeczy decyzję odmowną należało uznać za nieprawidłową i zmienić zaskarżone orzeczenie.

Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie powołanych przepisów oraz artykułu 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w sentencji.