Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2017 r. w Toruniu

sprawy z powództwa K. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.

przeciwko G. K.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11.01.2016r. złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym strona powodowa K. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W.. wniósł o zasądzenie od pozwanej G. K. kwoty 1383,12 złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty 1310,32 zł oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż dochodzona wierzytelność powstała w wyniku zwarcia przez pozwaną w dniu 28.11. 2013r umowy pożyczki z (...) sp. z o.o. SMS Kredyt Sp.j. w kwocie 5655,56zł; która miała być spłacona w 36 ratach po 180 zł. Wskazano, że pozwana spłaciła należność częściowo, tj. spłaciła kwotę 3411,00 zł. Do spłaty pozostała zatem kwota należności głównej 1310,32 zł. Wskazano, że na podstawie umowy cesji wierzytelności z 29 października 2015r powód stał się wierzycielem pozwanego;

Nakazem zapłaty z dnia 15.04.2016 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W ustawowym terminie pozwana wniosła sprzeciw, wnosząc o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu zarzucono brak legitymacji czynnej powoda, podniesiono zarzut nieudowodnienia roszczenia, niewykazania spełnienia świadczenia wzajemnego oraz zarzut przedawnienia.

Po przekazaniu sprawy powód podtrzymał swoje stanowisko i przedłożył dokumenty na poparcie twierdzeń pozwu.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 28 listopada 2013 roku pozwana G. K. zawarła umowę pożyczki z (...) sp. z .o. SMS Kredyt SKA we W.. Pożyczkodawca udzielił pożyczki w kwocie 1944 zł, termin spłaty ustalono na dzień 28 listopada 2016r. W §3 strony ustaliły, że kwota oprocentowania pożyczki wyniesie 12% w skali roku w całym okresie umowy. W §4 wskazano, że całkowita kwota do zapłaty wynosi 6036,85 zł w tym 1944 zł kwota pożyczki, 6 zł opłata za przekaz lub wypłatę pożyczki, 381,29 zł odsetek i 3.705,56 zł prowizji za udzielenie pożyczki.

Dowód: umowa pożyczki z dnia 28.11.2013r. – k. 34,

Harmonogram spłat – k. 37,

- potwierdzenie przekazania kwoty 1950 zł na rachunek pozwanej – k. 38,

- tabela opłat i prowizji – k. 39,

Pozwana początkowo spłacała regularnie pożyczkę, następnie przestała ją spłacać regularnie. Pozwana spłaciła na poczet rat pożyczki łącznie kwotę 3411,00 zł

Okoliczność bezsporna oraz dowód:

- warunkowe wypowiedzenie pożyczki z dnia 21.01.2015r. – k.40

- wezwanie do zapłaty – k. 41

Pismem z dnia 10.11.2015 roku pożyczkodawca zawiadomił pozwaną o cesji wierzytelności na rzecz strony powodowej, która nastąpiła w dniu 29.10.2015r.

Dowód: zawiadomienie o przelewie – k. 42

- umowa sekurytyzacyjna z załącznikiem – k. 31-32

Pismem z dnia 12.11.2015 roku strona powodowa wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 1364,90 zł. W dniu 11.01.2016r. powód wystawił wyciąg z ksiąg funduszu, z którego wynikała należność do spłaty w kwocie 1382 zł, w tym 1310,32 należności głównej.

Dowód: pismo powoda z dnia 12.11.2015r. – k. 43,

- wyciąg z ksiąg funduszu – k. 33,

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych i dokumentów przedłożonych przez stronę powodową. Dowody z dokumentów uznane zostały za wiarygodne, bowiem ich wiarygodność nie wzbudzała wątpliwości Sądu, a ich autentyczności nie podważała strona pozwana.

Bezsporne w sprawie było to, że pozwaną z pierwotnym wierzycielem łączyła umowa pożyczki. Bezsporny był także fakt, że pozwana z tytułu pożyczki spłaciła kwotę 3411 zł.

Spór dotyczył zasadności dochodzonego roszczenia wobec zakwestionowania roszczenia przez pozwaną w całości i podniesienia m.in. zarzutu nieudowodnienia i niewykazania roszczenia w kwocie dochodzonej pozwem.

Strona powodowa dochodząc kwoty żądanej pozwem powoływała się na to, iż na podstawie umowy przelewu wierzytelności przejęła od (...) sp. z o.o. SMS Kredyt SKA we W. wierzytelność wobec pozwanej wynikającą z zawartej umowy pożyczki.

Zgodnie z treścią art. 720 kc przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy. Szczegółowo prawa i obowiązki stron zostały uregulowane w umowie pożyczki z dnia 28.11. 2013 roku. Ponieważ pozwana nie wywiązała się ze spłacenia wszystkich rat umowa została wypowiedziana. Pozwana nie kwestionowała faktu zawarcia umowy pożyczki, a zebrane dowody wskazywały, że pożyczka w kwocie 3411 zł została spłacona.

Strona powodowa wskazała, że na żądaną kwotę składa się należność główna – 952,49 zł, 26,01 zł należności uboczne w postaci odsetek od kapitału, 1,79 zł odsetek za opóźnienie, 357,83 zł opłaty operacyjnej za cały okres umowy oraz 45 zł kosztów windykacyjnych. Strona powodowa zgodnie z treścią art. 6 kc powinna wykazać zasadność roszczenia. Pozwana zakwestionowała dochodzone pozwem roszczenie w całości. Z treści umowy pożyczki wynika obowiązek zwrotu kwoty 1944 zł kwota pożyczki, 6 zł opłaty za wypłatę pożyczki, 381,29 zł odsetek i 3705,56 zł prowizji za udzielenie pożyczki (§ 4).

Wskazać należy, że naliczenie w umowie prowizji w kwocie 3.705,56 zł budzi poważne wątpliwości w świetle przepisów o zobowiązaniach umownych i ochronie konsumenta przed niedozwolonymi klauzulami umownymi. Zgodnie bowiem z treścią art. 385 ¹ § 1 k.c. postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy; nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny.

Z przedłożonej umowy wynika, że na całkowity koszt pożyczki składał się kapitał w kwocie 1944 zł, 6 zł opłaty za wypłatę pożyczki, 381,29 zł odsetek i 3705,56 zł prowizji za udzielenie pożyczki. Wskazać należy, że tak określona prowizja przekraczała zznacznie sumę pożyczki i odsetek. Tym samym uznać należy, że ustalone warunki umowy, bez wskazania, czym w istocie jest prowizja i z czego wynika jej wysokość pozostają w sprzeczności z dobrymi obyczajami i naruszają interes pozwanej. Kwota prowizji nie jest głównym świadczeniem, więc pozostaje poza wyłączeniem wynikającym ze zdania drugiego powołanego wyżej przepisu. Jej ocena w świetle warunków umowy pożyczki prowadzi do wniosku, iż narusza klauzulę dobrych obyczajów. Zaznaczyć należy, że Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów stale zwraca uwagę na generowanie dodatkowych kosztów stosowane przez podmioty udzielające pożyczek, gdyż koszty te nie odzwierciedlają faktycznie poniesionych kosztów obsługi pożyczki.

Mając na uwadze powyższe należało uznać, że kwota 3705,56 zł (prowizja) nie może być skutecznie dochodzona od pozwanej.

A zatem skoro strona powodowa żądała zapłaty kwoty 1382,12 zł z tytułu pozostałej do zwrotu części pożyczki, pozwana spłaciła kwotę 3411 zł, zaś dokonując rozliczenia pożyczki strona powodowa uwzględniła kwotę 3.705,56 zł to uznać należało, że pozwana spłaciła już należność wynikająca z umowy w całości (skoro kwota, którą zobowiązana była zwrócić musi zostać pomniejszona o 3.705,56zł).

Ponadto z treści umowy pożyczki wynika, że pozwana zobowiązana jest do zapłaty kwoty 2331,29 zł (gdy pominie się 3.3705,56 zł prowizji), zaś kwota zapłacona przez pozwaną przekracza tę należność (wpłacono 3411 zł).

Mając powyższe na uwadze na podstawie powołanych przepisów powództwo zostało oddalone, o czym orzeczono w punkcie I wyroku.

O kosztach procesu orzeczono po myśli art. 98kpc. Pozwana wygrała proces w całości, ponosząc koszty zastępstwa procesowego w kwocie 360 zł. Powód jako przegrywający winien zwrócić całość kosztów pozwanej.