Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący SSO Jerzy P. Naworski

Sędziowie: SO Joanna Rusińska (spr.)

SO Małgorzata Bartczak - Sobierajska

Protokolant st.sekr.sądowy Małgorzata Barabasz

po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2017 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. w G.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 9 listopada 2016 r., sygn. akt V GC 229/16

I. oddala apelację,

II. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 135,00 zł (sto trzydzieści pięć złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego

Joanna Rusińska Jerzy P. Naworski Małgorzata Bartczak- Sobierajska

VI Ga 8/17

UZASADNIENIE

Powód (...) Sp. z o.o. w G. żądał zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 1.274,05zł z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powód twierdził m.in., że doszło do kolizji drogowej samochodu marki r. (...), a poszkodowany zgłosił w pozwanym zakładzie szkodę żądając jej likwidacji z ubezpieczenia AC. Powód twierdził też, że w dniu 7 października 2014 roku poszkodowany zawarł z firmą (...) sp. z o.o. umowę ,na podstawie której firma ta miała dokonać naprawy ubezpieczonego pojazdu. Warsztat naprawczy sporządził kalkulację kosztów naprawy pojazdu i określił kwotę końcową z tytułu wykonanych usług. Powód twierdził także, że w oparciu o powyższą kalkulację warsztat naprawczy wystawił fakturę VAT z 31 października 2014 roku na kwotę 15.716,65zł brutto. Powód twierdził również, że w dniu 7 października 2014 roku poszkodowany zawarł z (...) sp. z o.o. umowę o przelew wierzytelności, a firma ta z kolei w dniu 6 marca 2015 roku zawarła umowę o powierniczy przelew wierzytelności z powodem. Wobec braku zapłaty należności strona powodowa wezwała pozwanego do zapłaty pełnej kwoty odszkodowania tj. 15.716,65zł. Powód twierdził ponadto, że w dniu 13 października 2014 roku pozwany wypłacił część odszkodowania w kwocie 5.010,06zł, w dniu 27 stycznia 2015 roku 9.226,98zł, a w dniu 24 kwietnia 2015 roku kwotę 205,56zł. W ocenie pozwanego do zapłaty pozostała kwota 1.274,05zł.

W dniu 28 października 2015 roku Sąd Rejonowy w Toruniu wydał w niniejszej sprawie nakaz zapłaty, którym uwzględnił żądanie pozwu w całości. Pozwany wniósł od ww. nakazu zapłaty sprzeciw i zaskarżając go w całości żądał oddalenia powództwa i zasądzenia na jego rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.W uzasadnieniu sprzeciwu, pozwany twierdził m.in., że w wyniku przeprowadzonego postepowania likwidacyjnego przyznał i wypłacił odszkodowanie w kwocie 14.442,60zł. Pozwany twierdził też, że wypłacone odszkodowanie, w jego ocenie, wyczerpuje roszczenia powoda związane ze zgłoszoną szkodą. W ocenie pozwanego powód nie posiadał legitymacji do występowania z przedmiotowym roszczeniem, gdyż nie można przyjąć, że doszło do skutecznego przeniesienia wierzytelności dochodzonej pozwem na powoda. Pozwany twierdził też, że powód nie wykazał faktu skutecznego udzielenia B. N. pełnomocnictwa do reprezentowania (...) Sp. z o.o. oraz zakresu tego pełnomocnictwa. Zdaniem pozwanego w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie OWU uchwalone przez zarząd (...) S.A. w dniu 24 grudnia 2013 roku. Zgodnie z par. 19 ust. 5 OWU wysokość odszkodowania ustala się z uwzględnieniem zasad określonych w ust. 2-4 i sposobu naprawy pojazdu w wybranym przez ubezpieczonego warsztacie wykonującym naprawę oraz w oparciu o zasady zawarte w systemie A. lub E. z zastosowaniem m.in. stawki za roboczogodzinę ustalonej przez (...) w oparciu o średnie ceny usług stosowane przez warsztaty porównywalnej kategorii do warsztatu wykonującego naprawę działające na terenie miejsca naprawy pojazdu. Średnie ceny usług w ocenie pozwanego to ceny średnie w warsztatach działających na terenie T., a spór w niniejszej sprawie dotyczy w zasadzie wyłącznie wysokości średniej stawki za roboczogodzinę obowiązującej na ww. terenie.

Wyrokiem z dnia 9 listopada 2016 r. wydanym w sprawie o sygn. akt V GC 229/16 Sąd Rejonowy w Toruniu zasądził od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. w G. kwotę 192,81 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 listopada 2014 r. do dnia zapłaty (pkt I wyroku). W pozostałej części Sąd Rejonowy powództwo oddalił oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.136,13 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt II i III wyroku).

Sąd Rejonowy oparł swoje rozstrzygnięcie na ustaleniach przedstawionych w uzasadnieniu, z których wynika, że w dniu 1 października 2014 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki R. (...) o numerze rejestracyjnym (...), należący do firmy (...) – Usługowa (...) sp. j. A. A. i wspólnicy. Sprawca kolizji był ubezpieczony w pozwanym zakładzie ubezpieczeń.

W dniu 07 października 2014 roku poszkodowany zawarł z firmą (...) Sp. z o.o. umowę, której przedmiotem była naprawa uszkodzonego pojazdu. Warsztat naprawczy sporządził kalkulację naprawy oznaczoną numerem (...) w dniu 09 października 2014 roku i przed przystąpieniem do naprawy przedłożył ją pozwanemu zakładowi. Zakład ubezpieczeniowy zweryfikował przedłożoną mu przez warsztat kalkulację naprawy. (...) sp. z o.o. przystąpiła do naprawy pojazdu i za wykonane roboty wystawiła w dniu 31 października 2014 roku fakturę VAT numer (...) na kwotę 15.716,65zł.

Poszkodowany w dniu 7 października 2014 roku zawarł z warsztatem naprawczym umowę o przelew wierzytelności, a ten z kolei w dniu 06 marca 2015 roku zawarł z powodem umowę o powierniczy przelew wierzytelności, której przedmiotem była kwota kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu.

Pozwany zakład w dniu 13 października 2014 roku zapłacił kwotę 5.010,06zł, w dniu 27 stycznia 2015 roku kwotę 9.226,98zł, a w dniu 28 kwietnia 2015 roku kwotę 205,56zł. Średnia wysokość stawki warsztatów porównywalnej kategorii do warsztatu wykonującego naprawę na terenie miejsca naprawy pojazdu wynosiła 138,00zł netto za jedną roboczogodzinę. Określony zgodnie z Ogólnymi Warunkami Umowy autocasco koszt naprawy samochodu wynosił 11.898,71zł netto tj. 14.635,41zł brutto. Koszt materiałów spawalniczych nie był objęty tezą dowodową dla biegłego sądowego. Przy wyliczonych przez biegłego kosztach naprawy w kwocie 14.635,41zł brutto różnica między tą kwotą a kwotą wypłaconą wynosiła 192,81zł i kwota w tej wysokości jako niedopłacona należała się stronie powodowej.

W związku z powyższym, Sąd I instancji wyjaśnił w pierwszej kolejności, że w całości dał wiarę dowodom z dokumentów, gdyż zdaniem tego Sądu nie budziły one wątpliwości co do swojej prawdziwości, a żadna ze stron skutecznie ich nie zakwestionowała. Ponadto, Sąd Rejonowy uwzględnił w całości opinię i zeznania biegłego sądowego mgr inż. S. D., albowiem były one logiczne i spójne oraz potwierdzały i uzupełniały się wzajemnie. Jak zauważył Sąd meritii w dalszej części uzasadnienia, z wniosków końcowych opinii biegłego wynika, że średnia wysokość stawki warsztatów porównywalnej kategorii do warsztatu wykonującego naprawę, na terenie miejsca naprawy pojazdu wynosiła 138,00zł netto za jedną roboczogodzinę. Określony, zgodnie z ogólnymi warunkami ubezpieczenia AC koszt naprawy samochodu wynosił 11.898,71zł netto, tj. 14.635,41zł brutto. Powyższe biegły potwierdził też składając w niniejszej sprawie zeznania oraz wskazując jednoznacznie, iż do zapłaty, w oparciu o proste działanie arytmetyczne, pozostała kwota 192,81zł. Zgodnie z danymi zawartymi w tabeli zamieszczonej w opinii biegłego (str. 3 opinii – k. 129 akt), koszt jednej roboczogodziny za prace lakiernicze i blacharskie powinien wynieść 138,00zł netto. Stawki przyjęte za te prace przez firmę (...) sp. z o.o. są najwyższe na lokalnym rynku, bowiem niemal we wszystkich innych autoryzowanych stacjach obsługi stawki te są niższe o około 25%.

Jednocześnie, Sąd Rejonowy nadmienił, że w niniejszym przypadku sytuacja była nieco inna. Biegły dokonał bowiem szczegółowej kalkulacji stawki za jedną roboczogodzinę za pracę i przedstawił ją w załączniku do opinii. Stosownie do tezy dowodowej biegły miał dokonać wyliczenia tej stawki zgodnie z postanowieniami par. 19 ust. 5 ogólnych warunków ubezpieczenia, z którego wynika m.in., że stawki za roboczogodzinę ustalane są przez (...) w oparciu o średnie ceny usług stosowane przez warsztaty porównywalnej kategorii do warsztatu dokonującego naprawę działających na terenie miejsca naprawy. To właśnie z tej kalkulacji – zdaniem Sądu I instancji - wynika, że ogólny koszt naprawy powinien zamknąć się kwotą 14.6353,41zł brutto. W związku z powyższym, Sąd Rejonowy przyjął za miarodajne wyliczenie dokonane przez biegłego tym bardziej, że strona powodowa nie stawiła się na rozprawę, przez co uniemożliwiła sobie podjęcie polemiki z opinią biegłego. W ocenie Sądu meriti poszkodowany zawierając umowę ubezpieczenia AC winien zapoznać się z ogólnymi warunkami umowy ubezpieczenia oraz liczyć się z tym, że w razie naprawy pojazdu za wyższe stawki niż średnia, będzie zmuszony do zwrotu warsztatowi naprawczemu części niepokrytej przez ubezpieczyciela z własnych środków.

Ponadto, według Sądu I instancji, nie był trafny zarzut pozwanego dotyczący braku legitymacji procesowej czynnej powoda do występowania w niniejszym procesie, ponieważ wbrew twierdzeniom pozwanego, przyjąć należy, że doszło do skutecznego przeniesienia wierzytelności dochodzonej niniejszym pozwem. Jak podkreślił Sąd Rejonowy, strona powodowa wykazała bowiem, że firma (...) sp. z o.o. była prawidłowo reprezentowana przez p. B. N., co wynika z pełnomocnictwa do rodzajowo określonych czynności z dnia 5 maja 2014 roku. Wbrew twierdzeniom pozwanego, umowy cesji były zatem ważne i skutecznie zawarte.

Mając powyższe ustalenia na uwadze, na podstawie art. 822 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. i art. 509 k.c. Sąd I instancji orzekł jak w sentencji. Jako podstawę prawną orzeczenia w zakresie kosztów postępowania Sąd meriti wskazał przepisy art. 98 i 99 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c.

Od powyższego rozstrzygnięcia apelację wniósł powód zaskarżając wyrok w części, tj. co do pkt II i III.

Powód zarzucił wyrokowi:

I. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, w szczególności:

- naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 278 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c., poprzez nadużycie zasady swobodnej oceny dowodów przy ocenie dowodu z opinii biegłego sądowego S. D. (2) i oparcie rozstrzygnięcia na przedmiotowej opinii, która nie jest miarodajną i wiarygodną podstawą do ustalenia kosztów naprawy pojazdu marki R. (...) nr rej. (...), bowiem opinia ta zwiera niepełne dane w zakresie stawek za roboczogodzinę prac naprawczych obowiązujących w dacie przedmiotowej szkody na obszarze rynku lokalnego usług naprawczych T. i okolic, na podstawi których biegły ustalił, iż najwyższą stosowaną ceną za 1 rbg prac naprawczych na rynku lokalnym była stawka 170 zł/1 rbg stosowana jedynie w warsztacie (...) sp. z o.o. (wykonawcę naprawy w niniejszej sprawie), a co więcej, iż zasadną w niniejszej sprawie jest stawka średnia, tj. 138 zł (obliczona w oparciu o dokonaną ankietę), co Sąd I instancji przyjął za prawdziwe, podczas gdy na rynku lokalnym usług naprawczych, także inne warsztaty stosowały stawkę za roboczogodzinę prac naprawczych na poziomie 170 zł, tj. warsztat (...) sp. z o.o. i (...) F. A. F., których biegły w niniejszej sprawie z niewiadomych i nieuzasadnionych przyczyn nie zankietował, choć strona powodowa wnosiła, zgodnie z wnioskiem dowodowym pozwu sformułowanym w rubryce nr 8 pkt 11 pozwu, o uwzględnienie tychże podmiotów przez biegłego, co Sąd I instancji całkowicie zmarginalizował, uznając opinię biegłego za pełną i rozstrzygając spór między stronami głównie na podstawie tego dowodu;

II. naruszenie prawa materialnego, a w szczególności:

- art. 15 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz.U. poz. 1844 z późn. zm.) w zw. z art. 807 § 1 k.c. w zw. z art. 805 k.c. oraz art. 353 ¹ k.c., poprzez jego niezastosowanie i uznanie, iż zawarte w Ogólnych warunkach ubezpieczeń komunikacyjnych ustalonych Uchwałą Zarządu (...) S.A. nr (...) z dnia 24 grudnia 2013 r. postanowienia § 19 ust. 5 pkt 2 o treści: „(…) wysokość odszkodowania ustala się (…) z zastosowaniem stawki za roboczogodzinę ustalonej przez (...) w oparciu o średnie ceny usług stosowane przez warsztaty porównywalnej kategorii (…)” stanowią obiektywny i precyzyjny miernik ustalenia maksymalnych kosztów robocizny celem określenia kwoty odszkodowania, podczas gdy to konkretne postanowienie - § 19 ust.5 pkt 2 OWU AC pozwala ubezpieczycielowi kształtować arbitralnie ostateczną wysokość kwoty odszkodowania z tytułu ubezpieczenia autocasco, co winno być kwalifikowane jako działanie niezgodne z właściwością stosunku zobowiązaniowego, naruszające interes konsumenta (ubezpieczonego) i skutkujące nieważnością konkretnych postanowień umownych;

- art. 807 § 1 k.c. w zw. z art. 805 k.c. i art. 353 ¹ k.c., poprzez ich niezastosowanie i uznanie, iż postanowienia OWU AC mogą być podstawą do dokonywania przez ubezpieczyciela jednostronnych ustaleń na niekorzyść ubezpieczonego, podczas gdy nadanie ubezpieczycielowi prawa do arbitralnej interpretacji i realizacji umowy ubezpieczenia, co – gdyby zostało literalnie wyrażone w treści OWU AC – musiałoby zostać uznane za niedozwoloną klauzulę umowną (m.in. art. 385 ³ pkt 9 k.c.) i stałoby w sprzeczności z naturą zobowiązania.

Wskazując na powyższe zarzuty, apelujący wniósł o:

1. zmianę zaskarżonego wyroku w części, tj. w pkt II i III, poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 1.081,24 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 9 listopada 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego za I instancję według norm przepisanych,

ewentualnie o:

2. uchylenie zaskarżonego wyroku w części, tj. w pkt II i III oraz przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Ponadto powód złożył wniosek o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym według norm przepisanych oraz o przeprowadzenie uzupełniającego postępowania dowodowego na zasadzie art. 381 k.p.c., poprzez dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z dokumentu prywatnego – opinii biegłego sądowego mgr inż. A. M. sporządzonej w postępowaniu przed Sądem Rejonowym w Bydgoszczy w sprawie o sygn. akt VIII GC 1075/15upr – na okoliczność obowiązujących stawek rynkowych robocizny w zakresie usług napraw pojazdów powypadkowych na przełomie 2014/2015 r.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o oddalenie apelacji w całości oraz o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów postępowania przed Sądem II instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany wskazał m.in., że Sąd I instancji dokonał właściwej oceny stanu faktycznego na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sposób prawidłowy i niebudzący zastrzeżeń. Jego zdaniem Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy ocenił opinię biegłego sądowego sporządzoną w niniejszym postępowaniu oraz podkreślił, iż ubezpieczenie autocasco jest ubezpieczeniem dobrowolnym, a strony zawierając umowę porozumiały się co do jej warunków, w szczególności co do tego, że pozwany będzie ponosił odpowiedzialność ubezpieczeniową w sytuacjach i na warunkach określonych w ogólnych warunkach ubezpieczenia. W ocenie pozwanego, Sąd I instancji trafnie zważył, iż poszkodowany zawierając umowę ubezpieczenia AC winien zapoznać się z OWU oraz liczyć się z tym, że w razie naprawy pojazdu za wyższe stawki, niż średnia, będzie zmuszony do zwrotu warsztatowi naprawczemu części niepokrytej przez ubezpieczyciela z własnych środków. Poza tym, zdaniem pozwanego powód był w posiadaniu opinii biegłego załączonej do apelacji już na etapie postępowania przed Sądem Rejonowym i mógł ją przedłożyć w chwili kwestionowania opinii biegłego sądowego S. D., wobec czego nie posiada ona przymiotu „nowości” w rozumieniu art. 381 k.p.c. Wobec powyższego, w ocenie pozwanego odszkodowanie w przedmiotowej sprawie zostało na podstawie zawartej umowy wyliczone w prawidłowej wysokości.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 10 marca 2017 roku Sąd Okręgowy oddalił wniosek powoda o przeprowadzenie dowodu z dokumentów dołączonych do apelacji ( art. 381 k.p.c.) oraz postanowił prowadzić sprawę z pominięciem przepisów o postępowaniu uproszczonym na podstawie art. 505 ⁷ k.p.c. bowiem w sprawie rozstrzygniecie wymagało wiadomości specjalnych i przeprowadzono dowód z opinii biegłego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna i jako taka podlega oddaleniu na podstawie artykułu 385 k.p.c..

Sąd odwoławczy uznaje ustalenia dokonane przez Sąd I instancji za podstawę swojego rozstrzygnięcia, z tą zmianą, że należało ustalić, iż (...) sp.j. A. A. (2) i Wspólnicy i pozwanego łączyła umowa ubezpieczenia AC pojazdu marki R. (...) nr rej (...) potwierdzona polisą nr (...), co pozwany przyznał w sprzeciwie od nakazu zapłaty . Zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania dotyczące w istocie naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. i oceny dowodu z opinii biegłego są chybione. Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia art.233 § 1 k.p.c. wymaga wykazania, że sąd pierwszej instancji uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej, niż przyjął sąd doniosłości poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu (por. SN z dnia 10 kwietnia 2000r, V CKN 17/2000, OSNC 2000, nr 10 poz.189). Opinia biegłego, tak jak inne dowody podlega ocenie na podstawie art. 233 § 1 k.p.c., jednak przy jej ocenie stosuje się szczególne kryteria, które stanowią poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania zawartego w opinii stanowiska, stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen oraz zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej (por. wyrok SA w Łodzi z dnia 5 listopada 2015 roku, I ACa 1199/15). Sporządzona w sprawie opinia poparta jest stanowcza, dobrze uargumentowana i sporządzona przez biegłego z wieloletnim doświadczeniem. Istota sprawy przeniesiona na etap postępowania apelacyjnego sprowadzała się do ustalenia, jakie stawki za roboczogodzinę powinny być stosowane w sytuacji naprawy. W tym zakresie Sąd Rejonowy oparł się na prawidłowo przeprowadzonej i ocenionej opinii biegłego i ustalił wysokość szkody oraz stawkę roboczogodziny na 138 zł netto. Biegły przy wydawaniu opinii odniósł się do stawek stosowanych przez warsztaty autoryzowane działające na lokalnym rynku, a więc porównywalne z warsztatem wykonującym naprawę w przedmiotowej sprawie.

W tej sytuacji zarzuty naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 278 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. należało uznać za nieuzasadnione. Nie ma też racji skarżący, że Sąd powinien przeprowadzić dodatkowe dowody zawnioskowane w rubryce 8, punkt 11 petitum pozwu, czyli zwrócić się do określonych podmiotów o przedstawienie cenników usług zawierających informacje o stosowanych przez te podmioty stawkach roboczogodzin. Wskazać należy, że biegły odwołał się do większości wskazanych tam podmiotów (vide: zestawienie k. 129) i nie było też przeszkód aby powód zwrócił się do tych podmiotów, uzyskał stosowne informacje i załączając je do akt sprawy.

Zarzut naruszenie przepisów prawa materialnego jest również chybiony. Nie ma podstaw do uznania, że doszło do naruszenia powołanych w petitum apelacji przepisów ustawy o działalności ubezpieczeniowej i przepisów kodeksu cywilnego, co łączy się z przepisami prawa procesowego. Zawarta między stronami umowa, jest umową dobrowolnego ubezpieczenia i nie przekracza granic swobody umów ( art. 353 ¹ k.c.) Trafiają w związku z tym w próżnię zarzuty naruszenia artykułu 15 ustęp 3 i 5, artykuł 28, artykuł 805 i 807 Kodeksu cywilnego.

Z tych wszystkich względów apelacja jest bezzasadna i podlega oddaleniu na podstawie artykułu 385 k.p.c. O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Na zasądzone koszty składa się wynagrodzenie pełnomocnika w stawce minimalnej.

Małgorzata Bartczak – Sobierajska Jerzy P. Naworski Joanna Rusińska

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)