Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2016 r.

sprawy J. G.

syna B. i B. z domu T. (...) roku w D. z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie

z dnia 26 września 2016 r. sygnatura akt II K 191/16

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. G. (1)z Kancelarii Adwokackiej w D. 516,60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym, zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 842/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 26 września 2016r. Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie uznał oskarżonego J. G. za winnego tego, że w dniu 16 lipca 2015r. w P. dokonał przywłaszczenia powierzonego motoroweru m-ki Y. o nr rej. (...) powodując straty w wysokości 500 zł na szkodę K. M., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio karanym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Świdnicy sygn. akt II K 840/12 z dnia 15.10.2012r. za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności którą odbył w okresie od 13.09.2010 do 14.09.2010 i od 31.10.2010 do 02.11.2010 i od 13.12.2010 do 13.12.2010 i od 13.01.2011 do 03.06.2011 i od 8.06.2011 do 23.04.2013

to jest popełnienia czynu z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie tych przepisów wymierzył mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego J. G. obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego K. M. kwoty 500 zł (pięćset złotych).

Orzeczono ponadto o kosztach procesu.

Wyrok powyższy zaskarżony został w całości apelacją obrońcy oskarżonego.

Powołując się na przepis art. 427 § 2 k.p.k., apelujący wyrokowi temu zarzucił:

I.  rażące naruszenie prawa procesowego, a to art. 366 k.p.k., poprzez nie wyjaśnienie przez Sąd orzekający wszystkich okoliczności sprawy w związku z oddaleniem wniosku dowodowego obrońcy oskarżonego o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z przesłuchania świadka D. K., na okoliczność pozbawienia oskarżonego posiadania motoroweru marki Y. i dalszego go przekazania osobie trzeciej,

II.  rażące naruszenie prawa materialnego, a to art. 284 § 2 k.k. poprzez przyjęcie, że oskarżony miał zamiar pozbawienia pokrzywdzonego motoroweru marki Y.

ewentualnie

III.  rażącą niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary 8 miesięcy pozbawienia wolności i niezastosowanie kary ograniczenia wolności, pomimo że dotychczas oskarżony prezentował pozytywną prognozę kryminogenną: zaprzestał zażywania narkotyków, pracował, łożył na utrzymanie córki i pozostawał z nią w stałym kontakcie, i jest to pierwszy czyn karalny oskarżonego po 3 latach wypełniania warunkowego zawieszenia wykonania kary 3 lat pozbawienia wolności zawieszonej na okres próby 6 lat, a także zważywszy na to, że orzeczona kara spowoduje obligatoryjne odwieszenie kary 3 lat pozbawienia wolności i realną karą oskarżonego do odbycia będzie kara 3 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Podnoszą te zarzuty, obrońca wniosła o:

1)  wydanie orzeczenia uchylającego zaskarżony wyrok i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Sądowi I instancji

lub

2)  zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oska różnego od zarzucanego mu czynu

lub

3)  zmianę wyroku i orzeczenie na podstawie art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. kary 1 roku ograniczenia wolności w wymiarze do 30 godzin w stosunku miesięcznym oraz obowiązek naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego w wysokości 500 zł.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna i nie zasługuje na uwzględnienie.

Wbrew temu, co podnosi skarżący, sąd odwoławczy stwierdza, że Sąd I instancji wyjaśnił wszystkie istotne okoliczności sprawy i dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych.

Analiza i ocena przeprowadzonych dowodów jest trafna i zgodna z regułami procesowymi wynikającymi z art. 4,5 i 7 k.p.k.

Zarzut zaniechania przesłuchania w charakterze świadka D. K. stał się nieaktualny wobec uzupełnienia postępowania dowodowego przez sąd odwoławczy, jednak wskazania wymaga, że skarżący błędnie i bezpodstawnie podnosi w apelacji jakoby Sąd Rejonowy na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2016r. oddalił wniosek dowodowy w tym zakresie, z argumentacją braku znaczenia ewentualnych zeznań D. K. dla rozstrzygnięcia sprawy.

Z protokołu rozprawy wynika zupełne przeciwieństwo twierdzeń skarżącego a mianowicie, że sąd postanowieniem uwzględnił wniosek obrońcy i dopuścił dowód z zeznań D. K., który pomimo wezwania go na kolejną rozprawę nie stawił się, zaś obrońca oskarżonego złożył oświadczenie o cofnięciu wniosku dowodowego co do przesłuchania D. K..

Decyzje procesowe sądu orzekającego były zatem odmienne aniżeli przedstawia się to w apelacji a rezygnacja z przesłuchania świadka obrony wynikała z jednoznacznego stanowiska obrońcy J. G..

Sąd odwoławczy w pełni akceptuje stanowisko Sądu I instancji, sprowadzające się do przekonania o sprawstwie i zawinieniu oskarżonego co do przypisanego mu czynu.

Z zeznań pokrzywdzonego oraz z częściowo wyjaśnień samego oskarżonego wynika, że wbrew woli i świadomości tego pierwszego, J. G. oddalił się na motorowerze a wręcz uciekł do innej miejscowości i tam się pojazdu pozbył. O tym, że nie miał zamiaru zwrócić go pokrzywdzonemu przekonuje jego postawa przejawiająca się w braku jakiejkolwiek relacji na rzekomą kradzież pojazdu w szczególności zaniechania zawiadomienia organów ścigania jak też pokrzywdzonego. Jeśli nawet przyjąć za zeznaniami świadków D. K. i M. K., że motorower został „odprowadzony” z podwórka na parking marketu na polecenie (...), to nie zmienia to faktu, że oskarżony rozporządził tym pojazdem jak własnym, bo zadysponował nim wbrew woli pokrzywdzonego, pozostawił bez nadzoru i zabezpieczenia w miejscu ogólnodostępnym i wreszcie przystał na zabór pojazdu przez inną osobę jako rozliczenie z oskarżonym z tytułu zadłużenia.

Te wszystkie okoliczności świadczą o zamiarze oskarżonego przejęcia mienia powierzonego i zatrzymanie go wbrew woli właściciela.

Działanie oskarżonego wyczerpało znamiona występku przywłaszczenia z art. 284 § 2 k.k.

Wymierzona sprawcy kara zasadnicza nie jest rażąco surowa, gdy zaważy się na jego kryminalną przeszłość, w tym skazania za przestępstwa podobne na kary bezwzględne pozbawienia wolności.

Oskarżony odpowiada w niniejszej sprawie w warunkach recydywy, a jego czyn odznacza się wysokim stopniem zuchwałości i demoralizacji.

Oskarżony jest niepoprawny pomimo tak wielu skazań i orzekanych kar i ciągle powraca na drogę przestępstwa.

Brak tym samym podstaw do złagodzenia kary w sposób wnioskowany w apelacji.

Z tym względów orzeczono jak w wyroku.