Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 kwietnia 2017r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2017r. w S.

odwołania M. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 3 czerwca 2016 r. Nr (...)

w sprawie M. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 613/16

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 03.06.2016r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonej M. D. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu decyzji ZUS podniósł, że niezdolność do pracy ubezpieczonej powstała po upływie 18 miesięcy od ustania pobierania świadczenia rehabilitacyjnego.

Od decyzji tej odwołanie wniosła ubezpieczona M. D. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty. W uzasadnieniu decyzji podniosła, iż schorzenia, na które cierpi nie pozwalają jej na wykonywanie pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie. Uzasadniając swoje stanowisko podniósł te same argumenty co w uzasadnieniu decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje.

Ubezpieczona M. D. urodzona (...) w dniu 18.04.2016r. wystąpiła z wnioskiem o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy dołączając zaświadczenie o stanie zdrowia. Po przeprowadzeniu badania lekarskiego Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy. Niezdolność powstała w dniu 31.03.2016r. i prawdopodobnie będzie trwała do 31 maja 2017r. Badając sporną okoliczność daty powstania niezdolności do pracy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy: neurologa J. S., ortopedy R. K., chirurga onkologa P. S. i kardiologa D. W.. Biegli w swojej opinii (k.16-18v) stwierdzili u ubezpieczonej utrwalone uszkodzenie stożka rotatorów barku prawego z upośledzeniem ruchomości barku, gonartrozę prawostronną niewielkiego stopnia bez upośledzenia wydolności chodu, stan po leczeniu operacyjnym zespołu cieśni nadgarstka lewego obecnie bez istotnego upośledzenia siły i sprawności ręki, stan po leczeniu artroskopowym uszkodzenia stożka rotatorów barku lewego w 2013r. aktualnie bez upośledzenia ruchomości barku, żylaki kończyn dolnych bez cech niewydolności żylnej, nadciśnienie tętnicze umiarkowane, otyłość . Schorzenia te, zdaniem biegłych, powodują częściową niezdolności do pracy na okres od dnia 1 kwietnia 2016r. do 30 listopada 2017r. Po upływie okresu pobierania świadczenia rehabilitacyjnego ubezpieczona odzyskała zdolność do pracy.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Odwołanie nie jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz.1118 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach określonych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Analiza materiału dowodowego zebranego w sprawie wskazuje, że ubezpieczona nie spełnia wszystkich warunków zawartych w tym przepisie. Odnośnie warunku niezdolności do pracy Sąd podzielił opinię biegłych, ponieważ została wydana przez lekarzy odpowiedniej specjalności po bezpośrednim zbadaniu ubezpieczonej i zapoznaniu się z dokumentacją lekarską. Sąd podzielił wnioski płynące z wyżej omówionej opinii biegłych lekarzy. Przy ocenie opinii wydanej w rozpatrywanej sprawie Sąd miał na względzie, iż opinia biegłego podlega, jak inne dowody ocenie według art. 233 § 1 kpc, lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii biegłego nie jest przedstawienie faktów, lecz ich ocena na podstawie wiedzy fachowej (wiadomości specjalnych). Nie podlega ona zatem weryfikacji, jak dowód na stwierdzenie faktów, na podstawie kryterium prawdy i fałszu. Zgodnie z art. 233 § 1 kpc, Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego. Sąd nie jest związany opinią biegłego i ocenia ją na równi z innymi środkami dowodowymi w ramach swobodnej oceny dowodów.

W ocenie Sądu, dopuszczalne było oparcie rozstrzygnięcia na wnioskach z opinii biegłych sądowych, którzy uznali, że M. D. jest osobą częściowo niezdolną do pracy od dnia 1 kwietnia 2016r. Wnioski opinii zostały oparte na zebranej w sprawie dokumentacji lekarskiej oraz badaniu wnioskodawczyni. Z opinii biegłych lekarzy sądowych powołanych przez Sąd Okręgowy wynika, że przy ocenie stanu zdrowia wnioskodawczyni i uznaniu, że rozpoznane u niej schorzenia naruszają funkcje organizmu w stopniu sprowadzającym niezdolność do pracy od dnia 1 kwietnia 2016r, biegli oparli się na dokumentacji medycznej dołączonej do akt sprawy i przeanalizowali wyniki badań dotychczasowego leczenia wnioskodawczyni. Sąd Okręgowy, dokonując oceny prawidłowości wydanych opinii uznał je za miarodajny dowód w sprawie, tym bardziej, że biegli ocenili wszystkie zgłaszane przez wnioskodawczynię dolegliwości. Wbrew stanowisku ubezpieczonej biegli dokonali wszechstronnego rozważenia całego materiału dotyczącego leczenia ubezpieczonej. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych "niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu". Jednocześnie w art. 12 ust. 3 ustawy wskazano, iż "częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji". Na temat pojęcia niezdolności do pracy, stanowiącej przesłankę nabycia uprawnień rentowych Sąd Najwyższy wypowiadał się wielokrotnie, generalnie uznając, iż istnienie schorzeń powodujących konieczność pozostawania w stałym leczeniu nie stanowi samodzielnej przyczyny uznania częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy, chociaż w pewnych okresach wymaga czasowych zwolnień lekarskich (por. wyrok z dnia 12 lipca 2005 r., II UK 288/04). Takim okresem jest, w ocenie Sądu, okres trzech miesięcy po leczeniu operacyjnym cieśni nadgarstka.

Na rozprawie w dniu 06.04.2017r. ubezpieczona kwestionowała opinie biegłych, lecz nie zgłosiła żadnych wniosków dowodowych. Należy zatem stwierdzić, że częściowa niezdolność do pracy ubezpieczonej powstała po upływie 18 miesięcy od momentu ustania prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art.477 ¹⁴par.1 kpc orzekł jak w wyroku.