Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 marca 2017 r. w S.

odwołania R. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 13 października 2016 r. Nr (...)

w sprawie R. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo R. O. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 października 2016 roku do 30 września 2018 roku.

Sygn. akt IV U 966/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 października 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz. U. z 2016r. poz. 887 ze zm.), odmówił R. O. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 października 2016r., wskazując, że Komisja Lekarska w orzeczeniu z dnia 10.10.2016r. nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony R. O., wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1.10.2016r. do 30.09.2021r. Powołując się na dokumentację medyczną wnioskodawca wskazywał na stwierdzone u niego schorzenia kardiologiczne i neurologiczne, których stopień zaawansowania uniemożliwia mu podjęcie zatrudnienia (odwołanie k.1-5 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na przepisy prawa oraz argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.7-8 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony R. O. miał ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 września 2016r. na mocy decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z dnia 29 marca 2016r. (decyzja z 29.03.2016r. o ponownym ustaleniu renty k.125 akt rentowych). W dniu 16 sierpnia 2016r. ubezpieczony wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.132 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez Lekarza Orzecznika, który w orzeczeniu z 19 września 2016r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie Lekarza Orzecznika z 19.09.2016r. k.135 akt rentowych). Na skutek sprzeciwu od powyższego orzeczenia ubezpieczony został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 10 października 2016r. ustaliła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.110 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej; orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 10.10.2016r. k.138 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 13 października 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 października 2016r. (decyzja z 13.10.2016r. k.139 akt rentowych).

R. O., ur. (...), posiada wykształcenie zasadnicze zawodowe w zawodzie ślusarza. Pracował m.in. jako tokarz, spawacz, hartownik, pomocnik palacza, robotnik budowlany, robotnik drogowy. Ostatnio był zatrudniony na stanowisku pracownika ochrony (okoliczności bezsporne).

U R. O. rozpoznano nadciśnienie tętnicze II/III z powikłaniami narządowymi, chorobę wieńcową CCS II z przebytym zawałem serca NSTEMI, wielokrotne angioplastyki implantacją 4 stentów, zaburzenia lipidowe, niewydolność serca NYHA II, zespół bólowy lędźwiowy w przebiegu zmian zwyrodnieniowych w okresie remisji objawów klinicznych, otyłość. Podstawowym schorzeniem upośledzającym istotnie stan zdrowia wnioskodawcy jest ciężkie nadciśnienie tętnicze, które w obecnym stopniu zaawansowania stanowi przeciwwskazanie do wykonywania ciężkich i średnio ciężkich wysiłków fizycznych. Choroba wieńcowa jest obecnie ustabilizowana w stopniu CCS II, jednak wynik testu wysiłkowego wskazał na bardzo małą tolerancję wysiłku i patologiczny wzrost ciśnienia tętniczego. Przebyty zawał serca i konieczność wykonania angioplastyki trzech naczyń wieńcowych trwale upośledza stan zdrowia. Angioplastyka nie leczy choroby wieńcowej, ale daje jedynie poprawę komfortu życia. Ubezpieczony musi być dalej stale leczony farmakologicznie, kontrolować dietę oraz zoptymalizować leczenie nadciśnienia tętniczego. Rozpoznany zespół bólowy lędźwiowy w przebiegu zmian zwyrodnieniowych jest obecnie w okresie remisji objawów klinicznych i wymaga okresowego leczenia farmakologicznego i rehabilitacyjnego. Stwierdzone schorzenia upośledzają w stopniu istotnym sprawność organizmu ubezpieczonego, czynią go niezdolnym do wykonywania ciężkich i średnio ciężkich prac fizycznych i sprowadzają na niego częściową niezdolność do pracy, bowiem dotychczas był zatrudniony jako pracownik fizyczny i nadto posiada wykształcenie zasadnicze zawodowe. Wobec powyższego R. O. jest częściowo niezdolny do pracy od 1 października 2016r. do 30 września 2018r. (opinia biegłych lekarzy kardiologa i neurologa k.16-16v akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego R. O. zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2016r. poz. 887 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach wyszczególnionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy ubezpieczony po dniu 30 września 2016r. pozostaje osobą niezdolną do pracy. W tym celu Sąd zasięgnął opinii biegłych lekarzy kardiologa i neurologa. Powołani w sprawie biegli, wskazali że ubezpieczony w szczególności z uwagi na schorzenia natury kardiologicznej w dalszym ciągu jest osobą częściowo niezdolną do pracy. Występujące u niego ciężkie nadciśnienie tętnicze w obecnym stopniu zaawansowania stanowi przeciwwskazanie do wykonywania ciężkich i średnio ciężkich wysiłków fizycznych. Wnioskodawca musi być stale leczony farmakologicznie, kontrolować dietę, jak również zoptymalizować leczenie nadciśnienia tętniczego. Z uwagi, że zarówno zawód wyuczony jak dotychczas wykonywane przez ubezpieczonego prace należy zaliczyć do prac fizycznych, zatem rozpoznane schorzenia upośledzają sprawność jego organizmu w stopniu uzasadniającym uznanie R. O. za osobę częściowo niezdolną do pracy. Zdaniem biegłych niezdolność ta jest okresowa i trwa od 1 października 2016r. do 30 września 2018r.

Analizując sporządzoną w sprawie opinię Sąd ocenił ją jako spójną, logiczną i należycie uzasadnioną. Opinia została sporządzona po zapoznaniu się przez biegłych lekarzy odpowiednich specjalności z dokumentacją medyczną oraz po przebadaniu ubezpieczonego. Ponadto żadna ze stron postępowania nie zgłaszała do niej żadnych zastrzeżeń, w tym organ rentowy nie kwestionował zawartego w niej stanowiska.

Całokształt okoliczności sprawy pozwala zatem stwierdzić, że R. O. po dniu 30 września 2016r. w dalszym ciągu spełnia wszystkie przesłanki do ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określone w art.57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Za dowodem z opinii biegłych lekarzy kardiologa i neurologa Sąd uznał ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy od 1 października 2016r. do 30 września 2018r.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc, zmieniono zaskarżoną decyzję i orzeczono jak w sentencji wyroku.