Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 1113/16 upr.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR Janusz Supiński

Protokolant:

st. sekr. sądowy Urszula Szyszka

po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2017 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G.

przeciwko W. K.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego W. K. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. kwotę 1.739,14 zł (jeden tysiąc siedemset trzydzieści dziewięć złotych 14/100) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP ale nie wyższymi niż odsetki maksymalne za opóźnienie od kwoty 1.693,22 zł od dnia 29.06.2016 r. do dnia zapłaty;

II.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.247,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt. I C 1113/16

UZASADNIENIE

Powód (...) Sp. z o.o. w G. domagał się zasądzenia na jego rzecz od W. K. kwoty 1.739,14 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od kwoty 1.693,22 zł od dnia wniesienia pozwu i kosztami postępowania. W uzasadnieniu podniósł, iż pozwany zawarł z (...) SA w G. umowę pożyczki, której pozwany nie spłacił. Jednocześnie powód wskazał, że pożyczkodawca został przejęty przez powoda, który w ten sposób objął wierzytelność wobec pozwanego.

Pozwany W. K. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie w całości na koszt powoda. W uzasadnieniu pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczeń powoda.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 12.12.2013 r. W. K. zawarł z (...) SA w G. umowę pożyczki kwoty 2.160 zł. Umową tą pozwany zobowiązał się do spłaty kwoty 3.120 zł, obejmującej pożyczony kapitał wraz z odsetkami i opłatami w 12 miesięcznych ratach.

dowód: umowa k. 23-24

Wobec nieuregulowania zadłużenia przez pozwanego, w dniu 04.06.2014 r. (...) SA w G. wypowiedział umowę pożyczki, wzywając jednocześnie pozwanego do jednorazowego uregulowania zaległości oraz terminowego spłacania bieżących rat.

dowód: wypowiedzenie k 26

Z dniem 12.06.2014 nastąpiło przejęcie (...) SA w G. przez (...) Sp. z o.o. w G., która jednocześnie zmieniła nazwę firmy na (...) Sp. z o.o. w G..

dowód: odpis KRS k 32

Sąd zważył, co następuje:

Bezsporny w sprawie jest ustalony wyżej stan faktyczny, który Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów. W pierwszej kolejności trzeba zwrócić uwagę na to, że pozwany nie podważył żadnego z dowodów, które powołał powód. Pozwany zresztą nie kwestionował w toku procesu ani faktu zawarcia umowy pożyczki, ani powstania zadłużenia z tytułu tej umowy, ani wreszcie wysokości zadłużenia. W tej sytuacji należało uznać za zasadne twierdzenia powoda, oparte o treść wspomnianych dokumentów.

Kwestią sporną w sprawie okazał się być zarzut przedawnienia roszczeń powoda, sformułowany przez stronę pozwaną. Dokonując oceny zasadności tego zarzutu Sąd dostrzegł przede wszystkim datę zawarcia samej umowy pożyczki (12.12.2013r.), co prowadzi do konstatacji – w świetle treści art. 118 kc, przewidującego trzyletni termin przedawnienia roszczeń, związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, a taki przypadek występuje w niniejszej sprawie – że pomiędzy chwilą zawarcia spornej umowy, a momentem złożenia pozwu (23.06.2016r.) nie upłynął okres trzech lat. W takiej sytuacji zaś żadne z zobowiązań pozwanego wobec powoda, wynikające z omawianej umowy, nie uległo przedawnieniu, a ewentualna wadliwość wypowiedzenia przez pożyczkodawcę umowy w dniu 04.06.2014r. nie wpłynęła w żaden sposób na skuteczność i zasadność roszczeń powoda.

W tym miejscu zatem warto wspomnieć, że zgodnie z dyspozycją art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Skoro zatem pozwany nie wywiązał się z obowiązków, przyjętych na siebie umową z 12.12.2013r., a wysokość zadłużenia strony pozwanej nie była przezeń kwestionowana, należało orzec jak w pkt I wyroku. Sąd, formułując treść orzeczenia w pkt I. uwzględnił jedynie aktualne brzmienie art. 481 § 2 2 kc.

O kosztach Sąd orzekł po myśli art. 98 § 1 kpc, zgodnie z którym strona przegrywająca obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw. Na koszty procesu składają się w niniejszej sprawie opłata sądowa (30 zł), wynagrodzenie pełnomocnika powoda (1.200 zł) i opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa (17 zł). Mając przedstawione racje na uwadze, Sąd orzekł jak w punkcie II wyroku.