Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Andrzeja Michalczuka

po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2013 r.

sprawy G. W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178 a §2 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Węgrowie

z dnia 12 sierpnia 2013 r. sygn. akt II K 197/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, iż przyjmuje, że czyn oskarżonego G. W. stanowi wykroczenie z art. 87§1a kw i na podstawie art. 87§1a kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 1200 (jeden tysiąc dwieście) zł;

II.  na podstawie art. 87§4 kw orzeka wobec G. W. zakaz kierowania rowerami na okres 2 (dwa) lat;

III.  zwalnia G. W. od uiszczania kosztów sądowych określając, że wydatki ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt II Ka 507/13

UZASADNIENIE

G. W. został oskarżony o to, że:

w dniu 11 kwietnia 2013r. na trasie B.-K. w gminie K., w powiecie (...), w woj. (...) po drodze publicznej kierował rowerem znajdując się w stanie nietrzeźwości, tj. mając 0,87 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 2 kk.

Sąd Rejonowy w Węgrowie wyrokiem zaocznym z dnia 12 sierpnia 2013 roku:

I.  oskarżonego G. W. uznał za winnego dokonania zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 1 kk i za to na podstawie art. 178a § 1 kk skazał go na karę grzywny w wysokości 120 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych;

II.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz kierowania rowerami na okres 2 lat;

III.  zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 złotych tytułem opłaty oraz obciążył go poniesionymi w sprawie wydatkami w kwocie 90 złotych.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator.

Na podstawie art. 425 § 1 i 2 kpk i art. 444 kpk zaskarżył wyrok w całości na korzyść G. W.. Orzeczeniu temu, na podstawie art. 427 § 1 i 2 kpk i art. 438 pkt 1 kpk, skarżący zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 178a § 1 kk, poprzez błędne jego zastosowanie polegające na przyjęciu w pkt I wyroku, że G. W. swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję tego przepisu, podczas gdy prawidłowo ustalony przez Sąd I instancji stan faktyczny wskazuje, że oskarżony dopuścił się czynu z art. 178a § 2 kk.

Mając powyższe na uwadze prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt I poprzez przyjęcie, że G. W. został uznany za winnego dokonania czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 2 kk i wskazanie tego przepisu jako podstawy wymiaru kary.

Na rozprawie odwoławczej prokurator poparł apelację i wniósł o zmianę wyroku przez uznanie, iż czyn oskarżonego stanowi wykroczenie i wymierzenie kary w wysokości 1200 zł grzywny oraz orzeczenie zakazu kierowania rowerami na okres 2 lat.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd Okręgowy poddając niniejszą sprawę kontroli odwoławczej zobowiązany był uwzględnić treść Ustawy z dnia 27 września 2013r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego i niektórych innych ustaw ( Dz.U.2013.1247). Ustawa ta wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2015r., jednakże w art. 56 tejże ustawy wskazano pewne wyjątki, w tym wskazane w art. 2 i art. 12 pkt 3, które weszły w życie w dniu 9 listopada 2013, tj. dwa tygodnie od jej ogłoszenia. Zgodnie z nowym brzmieniem ustawy, a dokładnie jej art. 12 pkt 3, w art. 178a kk uchylony został § 2. Zachowanie sprawcy opisane w uchylonym przepisie dotyczącym prowadzenia m. in. rowerów w stanie nietrzeźwości zostało zgodnie z brzmieniem w/w ustawy zakwalifikowane jako wykroczenie z art. 87 § 1a. Odnośnie art. 87 kw dodano także § 4, zgodnie z którym w razie popełnienia wykroczenia z art. 87 § 1a lub § 2 można orzec zakaz prowadzenia pojazdów innych niż określone w § 1.

Mając na uwadze powyższe, przy uwzględnieniu nowo brzmiących przepisów, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, iż przyjął, że czyn oskarżonego G. W. stanowi obecnie wykroczenie z art. 87 § 1a kw i na podstawie art. 87 § 1a kw wymierzył mu karę grzywny w wysokości 1200 zł. Nadto na podstawie art. 87 § 4 kw orzekł wobec G. W. zakaz kierowania rowerami na okres 2 lat. Tak orzeczona kara i środek karny, zdaniem Sądu Okręgowego, uwzględniają cele, jakie powinny spełniać, w szczególności przyczynią się do uświadomienia oskarżonemu zgubnego wpływu alkoholu na kierujących pojazdami w ruchu lądowym oraz uczynią zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, dowodząc braku bezkarności dla tego typu zachowań. Wymierzona w ten sposób kara jest współmierna do stopnia jego zawinienia, wystarczająca do tego, by podziałała na oskarżonego powstrzymująco i uświadomiła mu nieuchronność poniesienia odpowiedzialności za naruszenie porządku prawnego. Spełni również swoje zadania w zakresie prewencji ogólnej, co do poszanowania prawa i kształtowania pozytywnych postaw. Orzekając wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu kierowania rowerami w rzeczownym rozmiarze Sąd uwzględnił fakt jego uprzedniej karalności za czyn podobny oraz ilość alkoholu w jego organizmie. Zastosowanie tego środka w określonym wymiarze pozwoli na wyeliminowanie oskarżonego z ruchu drogowego na odpowiedni czas, w którym uzmysłowi on sobie naganność swojego postępowania i rozmiar niebezpieczeństwa na jakie mógł swoim postępowaniem narazić innych uczestników ruchu drogowego.

Z uwagi na charakter dokonanych zmian Sąd Okręgowy, na podstawie art. 624 § 1 kpk, zwolnił G. W. od ponoszenia wydatków za postępowanie odwoławcze, którymi obciążył Skarb Państwa.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak na wstępie.