Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy w Rypinie II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Katarzyna Więckowska

Protokolant st. sekr. E. P.

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Rypinie J. L.

po rozpoznaniu dnia 10.04.2017r. sprawy:

K. E.

syn A. i B. z d. K.

ur. (...) w R.

oskarżonego o to, że:

w dniu 10 stycznia 2017 roku w miejscowości R. ul. (...) województwo (...), będąc w stanie nietrzeźwości 0,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu kierował samochodem osobowym marki O. (...) nr rej. (...) w ruchu lądowym po drodze publicznej, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio karany za przestępstwa podobne wyrokiem Sądu Rejonowego w Rypinie z dnia 29.03.2010 roku sygn. akt II K 41/10 za czyny z art. 178 a §1 kk i art. 244 kk w zw. z art. 11§2 kk, na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 23 stycznia 2012 roku do dnia 23 lipca 2012 roku oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Rypinie z dnia 23 października 2009 roku sygn. akt II K 382/09 za czyn z art. 178 a§1kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności warunkowo zawieszonej na okres 3 lat, której wykonanie zarządzono w dniu 29 czerwca 2010 roku i którą odbył w okresie od 23 lipca 2012 roku do 23 stycznia 2013 roku i w ciągu 5 lat od ich odbycia

tj. o czyn z art. 178a§4kk w zw. z art. 64§1kk

I.  Oskarżonego K. E. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia tj. występku z art. 178a§4kk w zw. z art. 64§1kk i za to na podstawie art. 178a§4kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  Na podstawie art.42§3 kk orzeka w stosunku do oskarżonego środek karny w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych,

III.  Na podstawie art.43a§2 kk orzeka w stosunku do oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10.000,00 (dziesięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

IV.  Zwalnia oskarżonego od uiszczenia opłaty sądowej, natomiast wydatkami poniesionymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 28/17

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2017 roku służbę w patrolu zmotoryzowanym pełnili funkcjonariusze M. M. i M. W. . Około godziny 20.35 z polecenia dyżurnego KPP w R., udali się na skrzyżowanie ulic (...), celem dokonania kontroli drogowej pojazdu marki O. (...), którego kierujący miał znajdować się pod działaniem alkoholu. Na ulicy (...) w R., funkcjonariusze zatrzymali do kontroli w/wym pojazd, którym kierował K. E.. Z uwagi, iż od kierującego czuć było woń alkoholu został poddany badaniom stanu trzeźwości urządzeniem A.-Sensor IV. Wynik badania z godz. 20.37 - wykazał 0,50n mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

(d. zez. św. M. M. k. 14v, 35v

protokół użycia urządzenia kontrolno-

pomiarowego do ilościowego oznaczenia

alkoholu w wydychanym powietrzu k. 4

świadectwo wzorcowania k.6)

Następnie K. E. przewieziono na KPP, gdzie przeprowadzono badanie urządzeniem elektronicznym typu A. A..0. Badanie wykazało o godz. 21.13 – 0,46 mg/l i o godz. 21.11 – 0,42 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu przez K. E..

(d. zez. św. M. M. k. 14v, 35v

protokół użycia urządzenia kontrolno-

pomiarowego do ilościowego oznaczenia

alkoholu w wydychanym powietrzu k. 2

świadectwo wzorcowania k. 3)

Oskarżony K. E. (k. 11, 35v) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, iż w dniu zdarzenia jechał z O. w kierunku R.. Po drodze zatrzymał się na stacji benzynowej, kupił 2 piwa, wypił je i wsiadał do samochodu, aby dalej jechać do domu. W R. na ulicy (...), jak wskazał oskarżony, został zatrzymany przez patrol policji do kontroli. K. E. oświadczył, iż przyznał się policjantom, że nie ma i nigdy nie miał prawa jazdy oraz, że policjancie sprawdzili jego stan trzeźwości i okazało się, że był nietrzeźwy. Oskarżony podał, że bardzo żałuje tego co zrobił, że nie wie dlaczego wsiadał do samochodu po wypiciu piwa, oraz że był już kiedyś karany za jazdę po pijanemu.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w części dotyczącej czasu i miejsca kontroli drogowej w dniu 10 stycznia 2017 roku jak i samego faktu spożywania alkoholu i prowadzenia pojazdu pod jego wpływem, albowiem wyjaśnienia w tym zakresie są logiczne, spójne nie zostały podważone wynikami przewodu sądowego. Wersja oskarżonego w tej części została potwierdzona w pełni wynikami badania zawartymi w protokołach użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu na k. 2 i 4 jak i zeznaniami funkcjonariusza M. M. (k.14v, 35v).

Z kolei wyjaśnienia oskarżonego dotyczące tego, iż był już wcześniej karany za takie same czyny i nie miał nigdy prawa jazdy potwierdzają odpisy wyroków (k.15, 16) , karata karna (k.20-21) oraz informacje ze Starostwa Powiatowego w R. (k.17).

Z powyższych dowodów jednoznacznie wynika, iż oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości i, że w takim stanie kierował samochodem osobowym po drodze publicznej.

Sąd podzielił w pełni wyniki badania stanu trzeźwości oskarżonego zawarte w protokołach na k. 2 i 4, albowiem nie zostały one, jak i sposób badania, skutecznie podważone przez żadną ze stron.

Sąd uznał w pełni dowody dokumentarne w postaci świadectw wzorcowania urządzeń (k.3, 6) albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione podmioty zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadków M. M. (k.14v, 35v) albowiem są one spójne, konkretne, zbieżne z wyjaśnieniami oskarżonego z którymi tworzą całościowy obraz zdarzenia. Świadek ten jest nadto obcy w stosunku do oskarżonego, nie pozostaje z nim w konflikcie, dlatego też zdaniem Sądu nie miał żadnych podstaw do bezpodstawnego obciążania go.

Mając na uwadze powyższe ustalenia i rozważania Sąd uznał, iż wina oskarżonego w zakresie popełnienia zarzucanego mu czynu nie budzi wątpliwości i przyjął, że oskarżony K. E. swoim zachowaniem polegającym na tym, że w dniu 10 stycznia 2017 roku w miejscowości R. ul. (...) woj. (...)- (...) będąc w stanie nietrzeźwości 0,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, kierował samochodem osobowym marki O. (...) nr rej. (...) w ruchu lądowym po drodze publicznej, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio karany za przestępstwa podobne wyrokiem Sądu Rejonowego w Rypinie z dnia 29.03.2010 roku sygn. akt II K 41/10 za czyny z art.178a§1 kk i art.244 kk w zw. z art.11§2kk, na karę 6 m-cy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 23.01.2012 roku do dnia 23.07.2012 roku oraz wyrokiem Sądu Rejonowego R. z dnia 23.10.2009 roku sygn. akt II K 382/09 za czyn z art. 178a§1 kk na karę 6 m-cy pozbawienia wolności warunkowo zawieszonej na okres 3 lat, której wykonanie zarządzono w dniu 29.06.2010 roku i którą odbył w okresie od 23.07.2012 roku do 23.01.2013 roku i w ciągu 5 lat od ich odbycia wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 178a§4 kk w zw. z art.64§1 kk.

Za czyn przypisany oskarżonemu Sąd na podstawie art.178a§4 kk wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił jako okoliczność łagodzącą przyznanie się oskarżonego do winy i wyrażony żal, natomiast jako okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę uprzednią karalność (k.15, 16, 20-21), wysoki stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu wyrażający się w charakterze naruszonego dobra tj. bezpieczeństwa w komunikacji, motywację wywołującą sprzeciw społeczny i negatywną ocenę, gdyż zachowanie oskarżonego nie było usprawiedliwione żadnymi okolicznościami.

Biorąc pod uwagę fakt, iż przedmiotowy czyn nie miał charakteru incydentalnego, albowiem oskarżony był już karany i to trzykrotnie, za takie same czyny wyrokami Sądu Rejonowego w Rypinie , ostatni z dnia 29.03.2010 roku w sprawie II K 41/10, Sąd uznał, iż tylko kara o charakterze bezwzględnym spełni swoje ustawowe cele. Przedmiotowe zachowanie oskarżonego było wyrazem lekceważenia i nieposzanowania zasad bezpieczeństwa i wymiaru sprawiedliwości.

Trzeba podkreślić, iż oskarżony przedmiotowy czyn popełnił w ciągu 5 lat od odbycia kary w sumie 1 roku ze spraw II K 41/10 i II K 382/09 SR w Rypinie za czyny z art.178a§1 kk, którą to karę odbył w okresie od 23.01.2012 do 23.01.2013, co z kolei uzasadnia przyjęcie recydywy z art.64 § 1kk.

Powyższe okoliczności spowodowały, iż w ocenie Sądu, w przypadku oskarżonego, brak było pozytywnych prognoz na przyszłość i w związku z tym orzeczenie kary łagodniejszego rodzaju było niecelowe. Należy nadto zwrócić uwagę, iż oskarżony dopuszczając się przedmiotowego czynu dowiódł, iż nie wyciągnął odpowiednich wniosków z wcześniejszych spraw karnych a tym samym, że stosowane wcześniej środki nie spełniły swoich celów wychowawczych i zapobiegawczych.

Trzeba też podkreślić, iż w świetle obowiązujących obecnie przepisów, w przypadku osoby skazanej na karę pozbawienia wolności w momencie popełnienia nowego czynu, a taka sytuacja zachodzi w przypadku oskarżonego, wykluczone jest warunkowe zawieszenie kary pozbawienia wolności (art.69 kk).

W oparciu o art. 42§ 3 kk Sąd orzekł, obligatoryjny w niniejszej sprawie, środek karny w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych .

Przy wymiarze powyższego środka Sąd uwzględnił okoliczności wpływające na wymiar kary zasadniczej, a nadto wysokość stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu, rodzaj kierowanego pojazdu, a także fakt, że przedmiotowe zachowanie oskarżonego było przejawem lekceważenia zasad i praw innych uczestników ruchu drogowego, a także wykazało ignorancki stosunek do wymiaru sprawiedliwości. Zdaniem Sądu okres orzeczonego zakazu spełni swoje ustawowe cele.

Ponadto w oparciu o art.43a§2 kk Sąd orzekł obligatoryjne świadczenie pieniężne w kwocie 10.000,00 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Wysokość tego świadczenia jako minimum, została określona przez ustawodawcę i Sąd nie miał możliwości określenia tego świadczenia w mniejszej kwocie. Środek ten przede wszystkim ma spełniać rolę prewencyjną i wychowawczą.

Zdaniem Sądu orzeczona wobec oskarżonego kara jest współmierna do winy i charakteru popełnionego czynu i odniesie swoje cele wychowawcze i zapobiegawcze na przyszłość, a nadto uczyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości. W ocenie Sądu karze tej nie można zarzucić zbytniej surowości.

Uwzględniając trudną sytuację materialną, Sąd zwolnił oskarżonego od opłaty sądowej, jak i wszelkich wydatków poniesionych w sprawie w oparciu art. 17 ust. 1 ustawy z 23.06.1973 r. o opłatach w/s karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 p. 223 ze zm) i art. 624 kpk.