Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Gz 76/17

POSTANOWIENIE

Dnia 13 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Jerzy P. Naworski (spr.)

Sędziowie: SO Małgorzata Barczak-Sobierajska, SO Joanna Rusińska

po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2017 r. w Toruniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. w T.

przeciwko A. D.

o zapłatę

w przedmiocie nadania nakazowi zapłaty klauzuli wykonalności

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 30 grudnia 2016r., sygn. akt V GNc 2560/16

postanawia

oddalić zażalenie

Jerzy P. Naworski

Małgorzata Barczak-Sobierajska Joanna Rusińska

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy nadał swojemu nakazowi zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla klauzulę wykonalności (k. 24) wskazując, że nakaz uprawomocnił się w dniu 30 września 2016 r., a zatem stanowi tytuł egzekucyjny w ujęciu art. 777 § 1 pkt 1 k.p.c. Sad ten podkreślił, że odpis nakazu został doręczony pozwanemu na adres podany w pozwie, ujawniony w CEIDG do rąk dorosłego domownika (k. 56-56, s. 2).

Pozwany w zażaleniu na to postanowienie domaga się jego uchylenia zarzucając, że nie otrzymał nakazu zapłaty, a o jego wydaniu dowiedział się od komornika z zawiadomienia o wszczęciu postępowania egzekucyjnego. Od 09 lutego nie prowadzi działalności gospodarczej. Skarżący wniósł o przesłuchanie świadków na okoliczność nie przebywania pod podanym adresem i nieprawidłowości doręczenia (k. 34-35).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Stosownie do art. 777 § 1 pkt 1 k.p.c., tytułem egzekucyjnym jest prawomocne lub podlegające natychmiastowemu wykonaniu orzeczenie sądu. Nakaz zapały wydany na podstawie weksla, który w myśl art. 492 § 3 zd. 1 k.p.c. staje się natychmiast wykonalny po upływie terminu do zaspokojenia roszczenia.

Istota problemu w rozpoznawanej sprawie sprowadza się do ustalenia, czy odpis nakazu zapłaty został pozwanemu doręczony w dniu 15 września 2016 r., jak przyjął Sąd pierwszej instancji:

Odpowiedź na postawione pytanie jest twierdząca.

Zgodnie z art. 138 § 1 k.p.c., jeżeli doręczający nie zastanie adresata w mieszkaniu, może doręczyć pismo sądowe dorosłemu domownikowi, jeżeli osoba te nie jest przeciekiem adresata w sprawie i podjęła się oddania mu pisma. Przepis ten normuje instytucje tzw. doręczenia zastępczego, którego skuteczność nie zależy od tego, czy czy dorosły domownik był upoważniony przez adresata do odbioru korespondencji (postanowienie SN z 10.8.1999 r., II CZ 80/99, Legalis). Odpis nakazu zapłaty został doręczony pod wskazany przez powoda adres, uwidoczniony w CEIDG (k. 17 i 48-48, s. 2), i oddany matce pozwanego, która potwierdziła ten fakt podpisem na „potwierdzeniu odbioru” (k. 27). Ustawodawca w art. 138 § 1 k.p.c. wprowadził domniemanie prawidłowości doręczenia, którego podstawą jest dokonanie doręczenia do rąk osoby innej niż adresat, a wnioskiem prawidłowość tak dokonanego doręczenia. Wprawdzie domniemanie skuteczności doręczenia jest wzruszalne, ale in concreto nie ma podstaw do uznania, że skarżący je wzruszył. Nie ma też podstaw w postępowaniu zażaleniowym do prowadzenia dowodów osobowych na tę okoliczność tym bardziej, że skarżący podnosi jedynie, iż nie mieszka pod wskazanym adresem. Inną sprawą jest przeprowadzenie tych dowodów w razie złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zarzutów od nakazu zapłaty.

Z przedstawionych względów nakaz zapłaty stanowił tytuł egzekucyjny w znaczeniu art. 777 § 1 pkt 1 k.p.c., któremu słusznie Sąd a quo nadal klauzulę wykonalności. Tym samym zażalenie jako bezzasadne podlega oddaleniu (art. 3385 w zw. z art. 397 3 zd. 1 i art. 13 § 2 k.p.c.).

Jerzy P. Naworski

Małgorzata Barczak-Sobierajska Joanna Rusińska

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)