Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 1229/16

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Lidia Grzelak

Protokolant st. sekr. sąd. Jolanta Dziki

po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2017 r. w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (...) w K.

przeciwko P. S.

o zapłatę 29,79 zł

I zasądza od pozwanego P. S. na rzecz powoda (...) (...) w K. kwotę 29,79 zł ( dwadzieścia dziewięć złotych siedemdziesiąt dziewięć groszy ) z tym, że:

- kwotę 27,00 zł ( dwadzieścia siedem złotych ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 września 2016 r. do dnia zapłaty;

- kwotę 2,79 zł ( dwa złote siedemdziesiąt dziewięć groszy ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 września 2016 r. do dnia zapłaty;

II w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III zasądza od pozwanego P. S. na rzecz powoda (...) (...) w K. kwotę 167,00 zł ( sto sześćdziesiąt siedem złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 137,00 zł ( sto trzydzieści siedem złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

IV wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Syn. akt I C 1229/16

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2016 r. ( data stempla operatora pocztowego ) do Sądu Rejonowego w Ciechanowie wpłynął pozew, w którym powód (...) (...) w K. domagał się zasądzenia od pozwanego P. S. kwoty 29,79 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 września 2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się należność główna w kwocie 27,00 zł oraz skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie w łącznej kwocie 2,79 zł obliczone od dnia wymagalności poszczególnych należności do dnia 13 września 2016.

Pozwany P. S., prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy, nie zajął stanowiska w sprawie, nie złożył, żadnych wyjaśnień i nie wnosił o rozpoznanie sprawy pod swoją nieobecność.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. S. ( nr abonenta 1. (...) ) zawarł z (...) S.A. w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. (...) S.A. w W. wystawiał faktury zgodnie z umową za świadczone usługi telekomunikacyjne:

- fakturę VAT nr (...) na kwotę 9,00 zł płatną do dnia 10 marca 2015 r.;

- fakturę VAT nr (...) na kwotę 9,00 zł płatną do dnia 7 kwietnia 2015 r.;

- fakturę VAT nr (...) na kwotę 9,00 zł płatną do dnia 11 maja 2015 r.;

które nie zostały przez P. S. uregulowane ( bezsporne ).

W dniu 17 października 2014 r. (...) (...)w K. zawarł z (...) S.A. w W. umowę sprzedaży wierzytelności, zrealizowanej porozumieniem z dnia 23 listopada 2015 r., na mocy których nabył m.in. wierzytelność przysługującą zbywcy w stosunku do P. S. z tytułu umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych ( umowa sprzedaży wierzytelności k. 6 - 8, porozumienie k. 9, wyciąg z listy dłużników k. 18v ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt sprawy zebranych w sprawie dokumentów, mając na uwadze, że okoliczności sprawy nie były kwestionowane przez pozwanego P. S.. Sąd miał na uwadze, że zgodnie z art. 339 § 2 kpc, jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, Sąd przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu roszczenie powoda (...) (...) w K. zasługuje na uwzględnienie.

Powód (...) (...) w K. domaga się zasądzenia kwoty 29,79 zł, która stanowi wierzytelność przysługująca pierwotnie (...) S.A. w W. w stosunku do pozwanego P. S..

Na kwotę dochodzoną pozwem składają się należności główne w łącznej kwocie 27,00 zł z tytułu świadczonych usług telekomunikacyjnych zgodnie z umową raz skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie obliczone od tych należności za okres od dnia ich wymagalności do dnia 13 września 2016 r. w łącznej wysokości 2,79 zł.

Zgodnie z art. 481 § 1 i 2 kc, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Treść cyt. artykułu uległa z dniem 1 stycznia 2016 r. zmianie wskutek wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw. Zgodnie z art. 56 cyt. ustawy, do odsetek należnych za okres kończący się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Obecne brzmienie art. 481 § 1 i 2 kc jest następujące: Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Uznać zatem należy, że powodowi przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie za okres od dnia wytoczenia powództwa w wysokości wynikającej z art. 481 kc w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r. Zgodnie z obwieszczeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 stycznia 2016 r. w sprawie wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie, poczynając od dnia 1 stycznia 2016 r. wysokość odsetek ustawowych za opóźnienie wynosi 7% w stosunku rocznym.

Stosownie zaś do art. 482 § 1 kc, od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy.

W związku z powyższym Sąd zasądził od pozwanego P. S. na rzecz powoda (...) (...)w K. kwotę 29,79 zł z tym, że:

- kwotę 27,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 września 2016 r. do dnia zapłaty;

- kwotę 2,79 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 września 2016 r. do dnia zapłaty;

oddalając powództwo w pozostałej części tj. w zakresie żądania odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 2,79 zł stanowiącej skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie za okres od dnia 13 września 2016 r. do dnia poprzedzającego wytoczenie powództwa tj. do dnia 22 września 2016 r.

O zwrocie kosztów procesu przez pozwanego na rzecz powoda, Sąd orzekł stosownie do art. 100 zd. 2 kpc, zgodnie z którym sąd może włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Podkreślić należy, że Sąd oddalił powództwo jedynie w zakresie żądania odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 2,79 zł za okres 13 – 22 września 2016 r. Na koszty procesu złożyły się: - 30,00 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej oraz 137,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, z uwzględnieniem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Koszty zastępstwa procesowego w wysokości 120,00 zł, ustalone zostały stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Pozwany P. S., pomimo prawidłowego zawiadomienia o rozprawie nie stawił się na rozprawę, nie wnosił o rozpoznanie sprawy podczas swojej nieobecności i nie złożył wyjaśnień na piśmie. W związku z powyższym, stosownie do art. 339 kpc w zw. z art. 340 kpc, wyrok ma charakter zaoczny.

W związku powyższym zgodnie z art. 333 § 1 pkt 3 kpc wyrokowi w punkcie I nadano rygor natychmiastowej wykonalności; sąd z urzędu bowiem nadaje wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli wyrok uwzględniający powództwo jest zaoczny. O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono w pkt IV wyroku.