Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2016r.

Sąd Rejonowy w Gdyni, Wydział I Cywilny

w składzie

Przewodniczący: SSR Adrianna Gołuńska-Łupina

Protokolant: st. sek. sąd. I. G.

po rozpoznaniu w dniu 08 września 2016 r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa J. B.

przeciwko S. S.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  kosztami postępowania obciąża powódkę, uznając je za uiszczone w całości w zakresie kosztów sądowych;

UZASADNIENIE

Powódka J. B. domagała się zapłaty od S. S. kwoty 10.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wydania nakazu zapłaty do dnia zapłaty tytułem bezumownego korzystania przez pozwanego z gruntu znajdującego się pod zabudowaniami pozwanego zlokalizowanymi na części nieruchomości położonej w G. przy ul. (...), tj. części działki nr (...) oznaczonej numerem a/2 należącej do powódki, za okres od 1 stycznia 2015r. do 30 września 2015r.

W uzasadnieniu powódka wskazała, iż strony były współwłaścicielami nieruchomości położonej w G. przy ul. (...), działki (...) o pow. 634 m2 po ½ części. W dniu 17 stycznia 2006r. zawarli oni przed sądem ugodę na mocy której dokonali zniesienia współwłasności tej nieruchomości poprzez jej podzielenie. W konsekwencji działka zabudowana o nr b/2 o pow. 312 m2 został przyznana na wyłączną własność pozwanemu, zaś działka nr (...) o pow. 312 m2 na wyłączną własność powódki. Ponadto pozwany zobowiązał się do usunięcia wszelkich zabudowań istniejących na działce (...), która przypadła powódce. Pomimo tego pozwany do chwili obecnej nie wywiązał się ze swojego zobowiązania, a egzekucja okazała się bezskuteczna. Dlatego też powódka dochodzi aktualnie wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z jej gruntu.

(pozew k. 2 – 4)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa wskazując, iż nie korzysta z gruntu i zabudowań znajdujących się na części działki o numerze (...). Wskazał także, iż wywiązał się z ugody, aby na teren spornej posesji weszła ekipa, która miała oczyścić teren. Zapłacił również kwotę 3.000 zł i koszty egzekucyjne, co skutkowało umorzeniem postępowania egzekucyjnego. Pozwany dodał przy tym, iż ze spornej nieruchomości korzysta jego ojciec, a nie on.

(odpowiedź na pozew k. 28)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka J. B. oraz S. S. od stycznia 1989r. byli współwłaścicielami nieruchomości zabudowanej położnej w G. przy ul. (...), stanowiącej działkę (...) o pow. 624 m2.

(okoliczność bezsporna)

W dniu 17 stycznia 2006r. strony zawarły przed Sądem Rejonowym w Gdyni w sprawie o sygn. akt VII Ns 1482/04 ugodę na mocy której dokonali zniesienia współwłasności powyższej nieruchomości przez jej podział w ten sposób, iż wyłącznym właścicielem działki zabudowanej o numerze b/2 o pow. 312 m2 został pozwany, a powódka działki o numerze (...) o pow. 312 m2 opisanych w projekcie podziału sporządzonym przez geodetę T. J. dla celów sądowych znajdującym się na karcie 58 akt sprawy VII Ns 1482/04 i stanowiącym integralną część ugody.

(okoliczność bezsporna: ugoda k. 12 – 13, mapa k. 14)

W punkcie 3 w/w ugody pozwany został zobowiązany do usunięcia wszelkich zabudowań istniejących na działce numer (...) do dnia 31 marca 2006r. Przedmiotowe postanowienie zostało wykonane przez pozwanego poprzez zapłatę w toku postępowania egzekucyjnego, które zostało zakończone postanowieniem z dnia 4 lutego 2016r.

(dowód: postanowienie k. 31)

Pozwany zamieszkuje na swojej działce i nie korzysta ani nie korzystał w spornym okresie w żaden sposób z działki powódki. Z zabudowań tj. m.in. garażu i pomieszczeń gospodarczych, które pozostały na działce powódki korzysta ojciec pozwanego E. S. hodując w nim kury i króliki i uważając że jest to jego ojcowizna.

(dowód: zeznania świadka E. S. płyta k. 67 – 00:08:16 – 00:19:56, zeznania pozwanego S. S. płyta k. 67 – 00:21:50 – 00:26:02

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w sprawie, których autentyczność i wiarygodność nie budzi wątpliwości Sądu. Ponadto sąd oparł się również na zeznaniach świadka E. S. i pozwanego S. S. uznając je za szczere i w pełni wiarygodne. Korespondowały one również ze sobą.

W niniejszej sprawie powódka domagała się zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z części działki (...) o numerze a/2 położonej w G. przy ulicy (...), której jest ona wyłączną właścicielka za okres od 1 stycznia 2015r. do 30 września 2015r. Powództwo zostało zatem oparte na treści art. 225 k.c. w zw. z art. 224 § 2 k.c. w myśl których samoistny posiadacz w dobrej wierze nie jest obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i nie jest odpowiedzialny ani za jej zużycie, ani za jej pogorszenie lub utratę, jednakże od chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, jest on obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i jest odpowiedzialny za jej zużycie, pogorszenie lub utratę, chyba że pogorszenie lub utrata nastąpiła bez jego winy. Takie same obowiązki ciążą na samoistnym posiadaczu w złej wierze.

Pozwany zaprzeczył jednak, aby korzystał w jakikolwiek sposób z gruntu czy budynków zlokalizowanych na działce stanowiącej własność powódki. Z tych też względów sąd w pierwszej kolejności rozważał czy pozwany jest legitymowany biernie w niniejszej sprawie, a zatem czy można uznać go za posiadacza spornej nieruchomości. Zaznaczyć bowiem należy, iż w świetle powyższych przepisów obowiązanym do zapłaty wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy jest jedynie jej posiadacz, który w danym okresie bez podstawy prawnej faktycznie władał rzeczą. Zgodnie zaś z art. 336 k.c. posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).

W realiach niniejszej sprawy jak wynika ze zgodnych zeznań pozwanego oraz świadka E. S. pozwany w żaden sposób nie korzystał ani nie korzysta z nieruchomości powódki. Zabudowania gospodarcze jakie znajdują się na działce powódki są bowiem wykorzystywane jedynie przez ojca pozwanego E. S., który trzyma w nich swoje rzeczy i hoduje tam zwierzęta czując się właścicielem spornej części działki. Pozwany zaś od momentu podziału nieruchomości na dwie działki nie korzysta w żaden sposób z działki powódki, a jedynie ze swojej własnej. Co więcej informował on również swojego ojca, iż właścicielem spornej działki jest powódka i nie powinien on z niej korzystać, co jednak nie dociera do jego ojca, który uznaje tą działkę za swoją ojcowiznę. Powyższe w żadnym jednak wypadku nie prowadzi do uznania, iż pozwany w jakimkolwiek zakresie korzysta z gruntu czy zabudowań stanowiących własność powódki. Nie odpowiada on bowiem za działania ojca. W tym miejscu dodać jedynie należy, iż pozwany wypełnił zobowiązanie z punktu 4 ugody zobowiązujące go do usunięcia zabudowań poprzez zapłatę w toku postepowania egzekucyjnego, co wynika z załączonego postanowienia komornika o zakończeniu egzekucji. Okoliczność, iż na działce powódce w dalszym ciągu znajdują się pewne zabudowania nie oznacza, iż pozwany z nich korzysta czy też, że jest ich posiadaczem w jakiejkolwiek części.

Mając na uwadze powyższe, wobec faktu, iż pozwany nie korzysta z gruntu powódki, powództwo podlegało oddaleniu, o czym sąd orzekł w punkcie I wyroku na podstawie powyższych przepisów. Na marginesie dodać należy, iż wniosek o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze pozwanego E. S. został złożony po zamknięciu rozprawy w niniejszej sprawie, a zatem nie mógł on odnieść skutku.

O kosztach sąd orzekł w punkcie II wyroku na podstawie art. 98 § k.p.c. i obciążył nimi w całości powódkę jako stronę przegrywającą niniejsze postępowanie. Z uwagi jednak, iż zostały one w całości już poniesione przez powódkę, sąd uznał je za uiszczone.