Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 775/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2013r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anatol Gul

Sędziowie: SO Longina Góra

SO Maria Kołcz

Protokolant: Alicja Marciniak

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2013r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) w W.

przeciwko E. H.

o zapłatę 12.454,68zł

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich

z dnia 24 czerwca 2013r., sygn. akt I C 200/13

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że oddala powództwo.

Sygn. akt II Ca 775/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem zasądzono od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 12 454,68 zł, z odsetkami ustawowymi od dnia 18 grudnia 2012 r. oraz odstąpiono od obciążenia pozwanej kosztami procesu, opierając rozstrzygnięcie o następujące ustalenia i oceny:

- w dniu 17 lutego 1999r. pozwana zawarła z (...) Bankiem (...) (...) we W. umowę o kredyt gotówkowy ; w dniu 17 października 2006r. pomiędzy (...) Bankiem (...) S A w W. a stroną powodową doszło do zawarcia umowy przelewu wierzytelności przysługującej (...) S.A., min. w stosunku do pozwanej;

- pozwana pobierała z z (...) w B. zasiłek rodzinny , a na rozprawie w dniu 24 czerwca 2013 r. uznała powództwo.

W ocenie sądu powództwo podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art. 213 § 2 k.p.c. sąd jest związany uznaniem powództwa , chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem zasadami współżycia społecznego lub zmierza do obejścia prawa. Skutkiem uznania powództwa jest ominięcie postępowania dowodowego w zakresie okoliczności objętych uznaniem i wydanie wyroku uwzględniającego powództwo.

Z tych też powodów sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

Sąd nie obciążył pozwanej kosztami procesu na podstawie art. 102 k.p.c.

Z okoliczności sprawy wynikało bowiem, że pozwana znajduje się w ciężkiej sytuacji materialnej, utrzymuje się z zasiłku rodzinnego oraz z wynagrodzenia z tytułu umowy zlecenia w wysokości 221,42 zł., netto.

Biorąc to pod uwagę sąd uznał, że zachodzą okoliczności uzasadniające zastosowanie art. 102 k.p.c. i orzekł jak w pkt II sentencji wyroku.

W apelacji pozwana zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść orzeczenia, a to art. 233 kpc przez dowolną i subiektywną ocenę materiału dowodowego, w szczególności w zakresie przyznania mocy dowodowej dokumentacji przedstawionej przez powoda.

Niezależnie od powyższego podniosła zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia, wobec czego wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez oddalenie powództwa.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja jest uzasadniona i podlega uwzględnieniu, a to wobec skutecznego podniesienia zarzutu przedawnienia dochodzonego roszczenia, wobec czego wcześniejsze uznanie powództwa jako sprzeczne z prawem nie wiązało sądu / art. 213 § 2 a contrario kpc /.

Bezspornym było, że umowa kredytowa zawarta została w dniu 17 lutego 1999 r., natomiast spłata kredytu miała zostać dokonana przez pozwaną w 47 miesięcznych ratach, czyli przyjmując termin spłaty pierwszej raty po upływie miesiąca od otrzymania kredytu - w terminie do 17 lutego 2003 r.. Bezspornym było, że pozwana nie spłaciła otrzymanego kredytu, a pierwotny wierzyciel w dniu 17 października 2006 r. dokonał przelewu przysługującej mu wobec pozwanej wierzytelności na rzecz strony powodowej, która z kolei w dniu 18 grudnia 2012 r. wniosła pozew przeciwko pozwanej o zwrot tej należności.

Tymczasem zgodnie z art. 118 kc termin przedawnienia roszczenia związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej – a takim niewątpliwie jest dochodzone roszczenie - wynosi 3 lata, wobec czego termin ten liczony od dnia 18 lutego 2003 r. - upłynął z dniem 18 lutego 2006 r..

Odnośnie wskazanej przez pozwaną ugody z dnia 19 grudnia 2008 r. , o której strona powodowa nie wspomina, a pozwana także nie przedłożyła żadnego dowodu w tym zakresie, tylko dodatkowo należy zauważyć, że nawet traktując tą czynność za uznanie roszczenia i tak nie byłoby podstaw do przyjęcia, że jej skutkiem było przerwanie biegu terminu przedawnienia, skoro zdarzenie to / uznanie roszczenia / miało miejsce już po upływie terminu przedawnienia, a zatem było bezskuteczne. Zresztą nawet przyjmując przerwanie biegu terminu przedawnienia – który po przerwaniu rozpoczął bieg na nowo od dnia 20 grudnia 2008 r. - do dnia wniesienia pozwu / 18 grudnia 2012 r. / - upłynął już i tak kolejny 3 letni termin przedawnienia dochodzonego roszczenia.

Z tych przyczyn zaskarżony wyrok podlegał zmianie przez oddalenie powództwa / art. 386 § 1 kpc /.

II Ca 775/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE