Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2013 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Anna Skibińska

Protokolant Joanna Szajkowska

po rozpoznaniu w dniach 17 kwietnia 2013 r., 22 maja 2013 r., 10 lipca 2013 r., 21 sierpnia 2013 r. i 23 października 2013 r.

sprawy M. P.

córki K. i B. z domu S.

urodzonej w dniu (...) w J.

oskarżonej o to, że:

w dniu 09 kwietnia 2011roku w J. woj. (...), przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu dokonali pobicia M. R. w ten sposób, że bili go pięściami po głowie i ciele, a kiedy pokrzywdzony przewrócił się, kopali go po ciele i nogach, powodując u niego liczne zewnętrzne obrażenia głowy i ciała, narażając go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, czym działali na szkodę M. R..

to jest o czyn z art. 158 § 1 kk.;

I.  uniewinnia oskarżoną M. P. od popełnienia zarzucanego jej czynu,

II.  na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. stwierdza, iż koszty procesu ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 214/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 09 kwietnia 2011 roku w J. M. R. przebywał na ulicy (...) w budynku oznaczonym numerem (...). Przebywał w mieszkaniu swojej dziewczyny A. K., która zamieszkiwała wraz z matką D. K.. W pewnym momencie D. K. wyszła na zewnątrz, by wyprowadzić kota. Została tam zaczepiona przez grupę osób znajdujących się przed budynkiem. Doszło do wymiany zdań. A. K. i M. R. wyszli na zewnątrz, przed budynek. P. P. (1), P. P. (2) i T. K. (1) działając wspólnie i w porozumieniu dokonali pobicia M. R. w ten sposób, że bili go pięściami po głowie i ciele, a kiedy pokrzywdzony przewrócił się, kopali go po ciele i nogach, powodując u niego liczne zewnętrzne obrażenia głowy i ciała, narażając go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, czym działali na szkodę M. R.. W tym samym czasie miedzy osobami obecnymi na miejscu zdarzenia toczyła się kłótnia, w której uczestniczyła między innymi M. P.. M. P. szarpała się z A. K..

Dowód: wyjaśnienia oskarżonej M. P. – k. 45, 174, 242, zeznania świadka M. R. – k. 5, 26, 175, 236, zeznania świadka P. P. (1) – k. 15, zeznania świadka D. K. – k. 57, 176, zeznania świadka A. K. – k. 60, 176, zeznania świadka M. S. – k. 84, 177, zeznania świadka G. K. –k. 86, 176-177, zeznania świadka T. K. (1) – k. 39-40, 174, 242.

M. P. nie był uprzednio karana.

Dowód: dane o niekaralności – k. 168.

M. P. posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest sprzedawcą. Była bezrobotna. Pozostawała na utrzymaniu konkubenta.

Dowód: dane o osobie – k. 242.

W toku postępowania przygotowawczego M. P. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i odmówiła składania wyjaśnień, wskazując wyłacznie, iż jedynie kłóciła się z sąsiadami.

W toku postępowania sądowego M. P. nie przyznawała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i wskazywała, iż kłóciła się z sąsiadami.

Sąd zważył, co następuje:

W zakresie potwierdzającym dokonanie pobicia M. R. przez P. P. (1), P. P. (2) i T. K. (1) Sąd ocenił zeznania świadków M. R., P. P. (1), T. K. (1), A. K., D. K., za wiarygodne. Zeznania tych świadków wzajemnie ze sobą korespondują. Okoliczność ta nie stanowiła jednak przedmiotu rozpoznania w niniejszej sprawie na obecnym etapie postępowania.

Zeznania świadka B. B. (2), D. G., P. P. (2) i T. K. (2) pozostają nieistotne dla rozpoznania sprawy w zakresie zarzutu stawinego M. P..

Treść dokumentów zawartych w aktach sprawy nie budzi w ocenie Sądu wątpliwości, gdyż zostały one sporządzone w prawidłowy sposób, przez osoby posiadające ku temu stosowne uprawnienia, a ich treść nie była w toku postępowania kwestionowana.

M. P. zarzucono, iż w dniu 09 kwietnia 2011roku w J. woj. (...), przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami dokonali pobicia M. R. w ten sposób, że bili go pięściami po głowie i ciele, a kiedy pokrzywdzony przewrócił się, kopali go po ciele i nogach, powodując u niego liczne zewnętrzne obrażenia głowy i ciała, narażając go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, czym działali na szkodę M. R., tj. czyn z art. 158 § 1 k.k.

Żaden z przesłuchanych w toku procesu świadków, w tym sam pokrzywdzony M. R.nie twierdził, iż M. P.brała udział pobiciu M. R.. Przesłuchiwany kilkakrotnie pokrzywdzony wskazywał wprost, iż M. P.nie brała udziału w jego pobiciu, do którego doszło w dniu 09 kwietnia 2011 w J.na ulicy (...). Brak jakichkolwiek podstaw do kwestionowania zeznań świadków, w tym zeznań pokrzywdzonego M. R.. Sytuacja życiowa M. R.uległa zmianie. Nie pozostaje on już w związku z A. K.. Niemniej jednak okoliczność ta w żaden sposób nie może przekładać się na podważanie wiarygodności jego zeznań, w szczególności nie może prowadzić do dopatrywania się podstaw dla składania przez niego nieprawdziwych a korzystnych dla oskarżonej zeznań. Pokrzywdzony w pierwszych zeznaniach użył sformułowania: „wówczas ci mężczyźni i kobieta skierowali swoją agresję w moim kierunku, łącznie było tam 7 mężczyzn i 1 kobieta. W pewnym momencie cała ta grupa rzuciła się na mnie (…)”. Z takiego opisu nie sposób wyprowadzać w sposób nie budzący wątpliwości, iż M. P.uczestniczyła w pobiciu M. R.. Pokrzywdzony już w pierwszych zeznaniach nie wskazywał w sposób niebudzący wątpliwości, iż M. P.aktywnie atakowała go fizycznie wraz z innymi osobami. Nie wynika to również ze stwierdzenia, iż „(…) ja tylko zasłaniałem A., bo ta dziewczyna, która była w tej grupie zachowywała się, jakby chciała ją uderzyć.” Na późniejszym etapie postępowania M. R.konsekwentnie i zdecydowanie wykluczał, aby podawał wcześniej, iż M. P.uczestniczyła w jego pobiciu. Brak jakichkolwiek podstaw do kwestionowania zeznań tego świadka.

Wobec twierdzeń M. R. Sąd uznał zeznania świadka P. P. (1) w zakresie obciążającym M. P. za niewiarygodne. Mimo wskazań Sądu Odwoławczego świadka P. P. (1) nie udało się przesłuchać przed Sądem. Rozbieżności pomiędzy zeznaniami świadków P. P. (1) i M. R. oraz pozostałych przesłuchanych w sprawie świadków, wykluczających udział M. P. w pobiciu M. R., zostały ocenione stosownie do wskazań wynikających z art. 5 § 2 k.p.k. Zeznania świadka P. P. (1) to jedyny dowód wskazujący, iż M. P. uczestniczyła w pobiciu. Porównując jednak zeznania tego świadka z relacjami innych osób nie sposób nie dostrzec, iż inni świadkowie opisywali to zdarzenie dokładniej, opisując poszczególne etapy zdarzenia bardziej szczegółowo, a relacja P. P. (1) była w tym zakresie pobieżna, szczątkowa. Skoro wersji przedstawionej przez P. P. (1) na etapie postępowania przygotowawczego w dniu 07 czerwca 2011 nie dało się zweryfikować przed Sądem z przyczyn od Sądu niezależnych, Sąd uznał, iż twierdzenia tego świadka, wobec ich zdecydowanej sprzeczności z relacjami innych osób, nie mogą stanowić podstawy dla czynieni ustaleń stanu faktycznego.

Również z zeznania świadka A. K. jasno wynika, iż M. R. był bity jedynie przez trzech mężczyzn. A. K. wskazała wprost, że M. R. na pewno nie był bity przez konkubinę sąsiada. Świadek D. K. wskazała, iż nie widziała, aby M. R. był bity przez konkubinę sąsiada. Świadek M. S., funkcjonariusz Policji przeprowadzający interwencję po zdarzeniu również wskazywał, iż w toku interwencji Policji zgłaszający, a więc M. R., wskazywał, iż został kilka razy uderzony przez jednego ze stojących w grupie mężczyzn. Podobnie świadek G. K., drugi z funkcjonariuszy Policji interweniujących na miejscu zdarzenia, twierdził, iż zgłaszający wskazał, iż został uderzony przez mężczyznę lub mężczyzn z grupy osób obecnych na miejscu.

Sąd nie znajduje jakichkolwiek podstaw dla kwestionowania zeznań świadków wykluczających udział M. P. w pobiciu M. R..

Mając na uwadze powyższe Sąd uniewinnił M. P. od stawianego jej zarzutu.

Konsekwencją uniewinnienia oskarżonej było stwierdzenie, iż koszty procesu ponosi Skarb Państwa.