Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2014 r. w O.

sprawy z odwołania T. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania T. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 26 marca 2014r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje T. S. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 14 listopada 2013r. do 31 lipca 2015r.;

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

UZASADNIENIE

T. S. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. z dnia 26.03.2014r., znak:(...), odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazała, że przez 28 lat pracowała w szpitalnym laboratorium. W 2006r. zaczęły się problemy z kręgosłupem. Stwierdzono zespół bólowy lewostronny, a rehabilitacja nie przyniosła poprawy. Straciła pracę, otrzymuje zasiłek z MOPS, jest w ciężkiej sytuacji materialnej, a stan zdrowia nie pozwala jej na podjęcie zatrudnienia.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie. Wskazał, że T. S. w dniu 22.11.2013r. złożyła w I/ZUS w P. wniosek o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. W celu ustalenia stopnia niezdolności do pracy ubezpieczona skierowana została na badanie lekarskie przez lekarza orzecznika ZUS, który po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej ustalił w orzeczeniu z dnia 07.01.2014r., że nie jest ona niezdolna do pracy.

W dniu 20.01.2014r. ubezpieczona złożyła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS do Komisji Lekarskiej ZUS.

Komisja Lekarska ZUS II Oddział w W. nr (...) po analizie całości zgromadzonej w sprawie dokumentacji medycznej oraz po przeprowadzeniu bezpośredniego badania ubezpieczonej w swoim orzeczeniu z dnia 18.03.2014r. ustaliła, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy.

Wobec powyższego I/ZUS decyzją z dnia 26.03.2014r. odmówił T. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Organ rentowy ustalił, że ubezpieczona udowodniła okres zatrudnienia wynoszący łącznie 28 lat, 5 miesięcy i 25 dni, tj. 28 lat i 29 dni okresów składkowych oraz 4 lata, 2 miesiące i 21 dni okresów nieskładkowych.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie T. S. od decyzji ZUS z dnia 26.03.2014r. jest zasadne.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2013.1440) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, która spełnia łącznie następujące przesłanki:

1. jest niezdolny do pracy,

2. ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3. niezdolność do pracy powstała we wskazanych w ustawie okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. l pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy (art. 57 ust. 2 ustawy).

Definicję osoby niezdolnej do pracy zawiera art. 12 ust. 1-3 powoływanej ustawy, który stwierdza, że jest nią osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Zgodnie zaś z art. 61 w/w ustawy prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

W świetle cytowanych wyżej przepisów rozstrzygnięcie w sprawie było uzależnione od ustalenia, czy T. S. jest niezdolna do pracy, na jaki okres i w jakim stopniu.

Na tę okoliczność Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu ortopedii i neurologii.

Biegli z zakresu: ortopedii J. S. i neurologii M. B. po przeprowadzeniu badania odwołującej w dniu 26.07.2014r. rozpoznali u niej: chorobę zwyrodnieniowo - zniekształcającą lewego stawu biodrowego w przebiegu dysplazji ze znacznego stopnia upośledzeniem funkcji narządu ruchu, ze skróceniem kończyny dolnej lewej, ze skoliozą statyczną kręgosłupa D-L, z zespołem bólowym z okresowymi zaostrzeniami, stopy poprzecznie płaskie, tendencję do koślawości paluchów, stan po strumektomii w 1986r. oraz nikotynizm.

Zdaniem biegłych, aktualny stopień zaawansowania schorzeń daje podstawy do uznania częściowej niezdolności do pracy od dnia 14.11.2013r. (daty wypełnienia druku N- 9, brak daty wpływu do ZUS) do lipca 2015r.

W uzasadnieniu biegli wskazali, że badana wymaga endoprotezoplastyki stawu biodrowego prawego z korekcją skrócenia długości kończyny dolnej lewej. Istniejąca dysfunkcja biodra lewego i kręgosłupa utrudnia w stopniu znacznym przebywanie w pozycji pionowej (stanie, siedzenie), nasilają się bóle przy ruchach w biodrze lewym, ma znaczne trudności w poruszanie się z pomocą kul łokciowych. (k. 18 a.s.)

Do powyższej opinii żadna ze stron nie wniosła zastrzeżeń.

ZUS przedstawił stanowisko Przewodniczącego Komisji Lekarskich przy II Oddziale ZUS w W., który zgodził się z opinią biegłych z uwagi na pogorszenie stanu w zakresie ruchomości stawu biodrowego lewego ze znacznym ograniczeniem sprawności chodu i obecnością zmniejszenia masy mięśniowej w obrębie pośladka i uda lewego. (k. 28 a.s.)

Zdaniem Sądu, opinia biegłych z zakresu neurologii i ortopedii może stanowić podstawę rozstrzygnięcia.

Opinia została wydana przez biegłych lekarzy o specjalnościach odpowiednich do ujawnionych u odwołującej schorzeń. Biegli dokonali analizy zebranej w sprawie dokumentacji medycznej, przeprowadzili wywiad oraz badania odwołującej. Zarówno rozpoznanie, jak i wnioski, jakie znajdują się w opinii są rzeczowe, spójne i logiczne, dlatego zasługują na uwzględnienie. Biegli określili schorzenia, stopień ich nasilenia i wpływ na zdolność do pracy. Z opinii wynika, iż podstawą stwierdzenia częściowej niezdolności są schorzenia narządu ruchu, a podczas badania występowały trudności z poruszaniem się, odwołująca także skarżyła się na bóle.

W świetle w/w wyników badań należy podzielić wnioski biegłych o częściowej niezdolności do pracy. Odwołująca się z wykształcenia jest technikiem – rolnikiem, pracowała jako pomoc laboratoryjna. Praca na w/w stanowisku wymaga utrzymania odpowiedniej postawy ciała, a dysfunkcja biodra lewego i kręgosłupa utrudnia przebywanie w pozycji pionowej (stanie, siedzenie), występują też trudności w poruszaniu się z pomocą kul łokciowych. Powyższe powoduje, że ubezpieczona w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Odwołująca ma obecnie (...) lata, a nasilone objawy bólowe i trudności z poruszaniem mogą ustąpić, odwołująca może też poddać się leczeniu operacyjnemu, co może przynieść poprawę, dlatego Sąd podzielił wnioski biegłych o okresowej niezdolności do pracy.

Z tych względów Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 26.03.2014r. i przyznał T. S. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 14.11.2013r. do dnia 31.07.2015r.

W pkt 2 wyroku Sąd stwierdził, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zgodnie z art. 118 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji, z uwzględnieniem ust. 2 i 3 oraz art. 120.

Przepis art. 118 ust. 1a stanowi zaś, że w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego.

W niniejszej sprawie ostatnią okolicznością niezbędną do wydania decyzji było ustalenie niezdolności do pracy T. S., jej stopnia i okresu trwania. Dopiero postępowanie sądowe, powołanie biegłych lekarzy pozwoliło na ustalenie częściowej niezdolności, przy czym biegli wydając opinię opierali się także na nowej dokumentacji medycznej, złożonej dopiero przed Sądem (wynik badania rentgenowskiego z dnia 17.07.2014r.). W tej sytuacji ZUS nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie niezdolności do pracy badanej w toku postępowania przed tym organem. Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w punkcie 2 wyroku.

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w wyroku.