Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku IX Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Zielonka

Protokolant: st. sekr. sąd. Agnieszka Konewko

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2017 roku w Słupsku

na rozprawie sprawy

z powództwa R. K. (1)

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda R. K. (1) kwotę 6 512 zł (sześć tysięcy pięćset dwanaście złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12.06.2015r. do dnia 31.12.2015r. wraz z odsetkami za opóźnienie w wysokości równej sumy stopy referencyjnej NBP i 5,5 pkt procentowych od dnia 01.01.2016r. do dnia zapłaty,

2.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda R. K. (1) kwotę 3209 zł (trzy tysiące dwieście dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

3.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

R. K. (1) domagał się zasądzenia od pozwanego (...) SA w W. kwoty 6512,93 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12.06.2015r do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż na skutek wypadku komunikacyjnego, za który odpowiedzialność ponosi sprawca ubezpieczony u pozwanego, został uszkodzony, stanowiący jego własność samochód. Koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody wynosi 12911,32 zł, zaś pozwany wypłacił mu w toku postępowania likwidacyjnego jedynie kwotę 6398,39 zł, bezpodstawnie obniżając koszt części zamiennych.

Pozwany w odpowiedzi na pozew z dnia 06.04.2016r. wniósł o oddalenie powództwa podnosząc, iż wypłacone odszkodowanie pokrywa szkodę powstałą w pojeździe powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Pojazd powoda R. K. (1), A. (...) nr rej. (...), został uszkodzony w kolizji w dniu 11.05.2015r.. Sprawcą kolizji był kierowca, ubezpieczony z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, w (...) SA w W..

bezsporne

Powód zgłosił pozwanemu szkodę dotyczącą pojazdu A. (...) nr rej. (...) w dniu 12.06.2015r..Pozwany uznał swoją odpowiedzialność za szkodę i wypłacił powodowi kwotę 6398,39 zł.. R. K. pismem z dnia 06.11.2016r. odwołał się od decyzji i wezwał ubezpieczyciela do zapłaty kwoty 6512,93 zł, wskazując, iż wypłacona kwota nie stanowi całkowitego naprawienia szkody. Pozwany odmówił wypłaty wskazując, iż dopłata będzie możliwa po przedstawieniu faktury za naprawę pojazdu.

bezsporne

Koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody wynosił 12911 zł.

Dowód; opinia biegłego W. B. k. 55-59, wyjaśnienia biegłego k. 85

bezsporne

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie niemal w całości.

Bezspornym w niniejszej sprawie był fakt ubezpieczenia przez pozwanego, sprawcy kolizji drogowej z dnia 11.05.2015 roku, z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Bezsporny był również zakres uszkodzeń.

Kwestią sporną była wysokość szkody poniesionej przez powoda w związku z uszkodzeniem z dnia 11.05.2015r., przy czym, spór sprowadzał się w istocie do kosztu pokrywy dachu, kosztów robocizny oraz możliwości zastosowania części alternatywnych.

Odnośnie zarzutu dotyczącego wysokości szkody należy wskazać, że na mocy przepisu art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Jak stanowi przepis art. 9 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2013.392t.j.) umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

Na mocy przepisu art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

W świetle art. 361. § 1 kc zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

§ 2. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Ustawodawca ukonstytuował zasadę, iż odszkodowanie ubezpieczeniowe nie może wynosić więcej aniżeli szkoda wyrządzona w ubezpieczonym mieniu, w następstwie wypadku przewidzianego w umowie ubezpieczenia. W przypadku bowiem wypłaty wyższych sum prowadziłoby to do bezpodstawnego wzbogacenia ubezpieczonego, a tym samym prowadziłoby do zaprzeczenia istocie i celowi ubezpieczenia gospodarczego. Ustalenie wysokości szkody odbywa się na zasadach określonych w ogólnych warunkach ubezpieczenia, w przypadku zaś braku takich unormowań na zasadach ogólnych określonych w kodeksie cywilnym

Dla ustalenia wielkości szkody konieczne jest porównanie rzeczywistego stanu majątkowego poszkodowanego powstałego w wyniku zdarzenia wywołującego szkodę ze stanem, który istniałby, gdyby takiej szkody nie wyrządzono.

W niniejszej sprawie, zgodnie z przepisem art. 6 k.c., ciężar wykazania kosztów naprawy auta spoczywał w niniejszej sprawie na powodzie.

Powód, złożył wniosek o ustalenie kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody przez biegłego.

Biegły W. B. wskazał w opinii, iż koszt naprawy wynosi 10497 zł netto ( 12911 zł brutto). Strona pozwana zakwestionowała opinię, podnosząc zawyżenie kosztów poszycia dachu i wniosła o uzupełninie opinii przy zastosowaniu części nieoryginalnych. Odpowiadając na zarzuty strony pozwanej biegły B., wskazał, iż w dacie szkody poszycie dachu w uszkodzonym pojeździe nie występowało w kategorii Q ani jako część alternatywna.

Opinia biegłego jest w ocenie sądu rzetelna i fachowa. Biegły w sposób logiczny uzasadnił swoje stanowisko. Z powyższych względów Sąd oddalił wniosek o uzupełninie opinii przez wyliczenie kosztów naprawy przy użyciu części alternatywnych i ustalił, że koszt naprawy przywracający stan pojazdu sprzed szkody wynosi 12911 zł brutto. Sąd oddalił również wniosek o przesłuchanie powoda w charakterze strony, albowiem okoliczność czy powód naprawił pojazd, w świetle utrwalonego orzecznictwa, jak również przy braku części alternatywnych, jest nieistotna dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Zatem wyliczona przez biegłego kwota, jest to, wynikająca z art. 363 kc, suma odpowiednia, przywracająca stan sprzed szkody.

Ponieważ powód otrzymał od pozwanego kwotę 6398,39 zł, szkoda nie została w całości naprawiona i powództwo podlegało uwzględnieniu co do kwoty 6512 zł, na podstawie przepisu art. 361 § 1 i 2 kc , art. 363 § 1 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2013.392t.j.).

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu, albowiem powód nie wykazał dalej idącej szkody. (pkt 3 wyroku)

O odsetkach orzeczono w oparciu o art.481 § 1 kc. W myśl art. 481 § 1 kc jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Pozwany obowiązany był spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o zdarzeniu, co wprost wynika z przepisu art. 817 § 1 kc.

O kosztach w pkt. 2 wyroku orzeczono na podstawie art. 100 kpc w zw. z art. 108 § 1 kpc, zasądzając od strony pozwanej na rzecz powoda całość poniesionych kosztów procesu albowiem powództwo zostało uwzględnione niemal w całości.