Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Jacek Matusik

protokolant: protokolant sądowy Monika Suwalska

po rozpoznaniu dnia 31 marca 2017 r.

sprawy A. Ł. syna T. i D. ur. (...) w W. obwinionego o wykroczenie z art. 86 § 1kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

z dnia 9 grudnia 2016 r. sygn. akt III W 1486/16

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla orzeczenie o karze zawarte w punkcie I i na podstawie art. 39 § 1 k.w. odstępuje od wymierzenia kary obwinionemu A. Ł.; w pozostałej części tenże wyrok utrzymuje w mocy; kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 170/17

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obwinionego okazała się zasadna o tyle, o ile prowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie wymierzonej kary.

Dokonana przez Sąd Rejonowy analiza materiału dowodowego jest prawidłowa i w pełni odpowiada dyrektywom określonym w art. 4 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.s.w. Za takie też należy uznać wyprowadzone z niej wnioski, w tym ustalenia odnośnie do stanu faktycznego sprawy. Sąd w sposób logiczny uzasadnił, dlaczego uwzględnił jedne dowody, a innym zaś nie dał wiary i na których oparł się dokonując w sprawie ustaleń. Przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.s.w. i przekonująco uzasadnione. Poza sferą rozważań Sądu Rejonowego nie pozostały jednocześnie żadne dowody ani też okoliczności istotne z punktu widzenia ostatecznego rozstrzygnięcia (art. 34 k.p.s.w.).

Zgromadzone dowody w sposób jednoznaczny wskazywały, że A. Ł. w dniu 6 czerwca 2015 roku o godz. 19:06 naruszył zasady określone w art. 86§ 1 k.w. w ten sposób, że w W. przy ul. (...) kierując rowerem nie zachował należytej ostrożności zjeżdżając z chodnika i włączając się do ruchu drogowego w wyniku czego doszło do zderzenia z samochodem m-ki F. (...) nr rej. (...), który również włączał się do ruchu drogowego czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Wina obwinionego w niniejszej sprawie jest bezsprzeczna. A. Ł. co prawda twierdził, że nie widział znaku o zakończeniu ścieżki rowerowej, jednak okoliczność ta nie może mieć wpływu na naruszone przez niego zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Zwrócić należy uwagę, iż na drodze rowerowej obowiązują nie tylko znaki pionowe, ale również poziome. Jeżeli droga rowerowa się kończy, a nie widać znaku pionowego, jak to mogło mieć miejsce w niniejszej sytuacji, to o zakończeniu drogi może świadczyć np. inny kolor nawierzchni, bądź podłużna linia oddzielającej np. drogę rowerową od drogi dla pieszych. Obwiniony zbliżając się do przejścia dla pieszych, zwłaszcza rowerem, zawsze winien zachować czujność i obserwować sytuację drodze. Mimo, iż wina A. Ł. została w przedmiotowej sprawie jednoznacznie stwierdzona, okoliczności sprawy przemawiają za odstąpieniem od wymierzenia kary w stosunku do obwinionego.
W ocenie Sądu Odwoławczego, w sprawie zaistniały okoliczności zasługująca na szczególne uwzględnienie. Wskazać należy, że obwiniony w wyniku zdarzenia doznał urazu wielomiejscowego- otarć naskórka biodrowego lewego, naskórka prawego kolana oraz urazu głowy. W dniu zdarzenia obwiniony miał 64 lata. Nie był uprzednio karany zarówno sądownie, jak i mandatowo. Powyższe okoliczności, zdaniem Sądu Odwoławczego, są okolicznościami łagodzącymi, które przemawiają za odstąpieniem od wymierzenia kary w stosunku do obwinionego.

Mając powyższe na uwadze, w tym dość niski stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez obwinionego wykroczenia oraz dodatkowo jego warunki osobiste, czy też to, że przed marcem 2017 roku nie został ukarany za popełnienie wykroczenia, Sąd Okręgowy uznał, iż wystarczające w przedmiotowej sprawie będzie poprzestanie na stwierdzeniu sprawstwa obwinionego z jednoczesnym odstąpieniem od wymierzenia mu kary na podstawie art. 39 § 1 k.w.

Wobec powyższych okoliczności, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 39 § 1 k.w. odstąpił od wymierzenia obwinionemu kary za przypisane wykroczenie. W pozostałym zakresie natomiast utrzymano zaskarżony wyrok w mocy.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd orzekł na podstawie art. 119 k.p.s.w. w zw. z art. 634 k.p.k. i art. 624 k.p.k. uwzględniając fakt, że apelacja prowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku na korzyść obwinionego. Sąd Okręgowy zwolnił przy tym obwinionego od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych za postępowanie przed sądem drugiej instancji.

Z tych wszystkich względów, Sąd orzekł jak w wyroku.