Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem zaocznym z dnia 7 września 2016 r., wydanym w sprawie z powództwa (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. przeciwko M. M. o zapłatę, Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 829,45 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15 listopada 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od tej kwoty od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 323 zł jako zwrot kosztów procesu, oddalając powództwo w pozostałej części i nadając wyrokowi w części zasądzającej roszczenie rygor natychmiastowej wykonalności.

Apelację od tego orzeczenia wywiódł powód, zaskarżając go w części oddalającej powództwo oraz w odniesieniu do rozstrzygnięcia o kosztach postępowania. Wyrokowi zarzucono naruszenie:

1.  art. 339 § 2 k.p.c. poprzez nieprzyjęcie przez Sąd za prawdziwe twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, mimo iż podane przez powoda twierdzenia nie budzą uzasadnionych wątpliwości,

2.  art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 227 k.p.c. polegające na dowolnej, sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy, ocenie materiału dowodowego przejawiającej w uznaniu, że powód nie wskazał żadnych okoliczności ani nie przedstawił jakichkolwiek dokumentów wykazujących wysokość dochodzonego pozwem roszczenia, podczas gdy przedstawione przez powoda dokumenty w pełni wykazują wysokość roszczenia powoda względem pozwanego,

W oparciu o tak sformułowane zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt 2 poprzez zasądzenie od pozwanego na jego rzecz dalszej kwoty 833,25 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia15.11.2014 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów postępowania przed Sądami obu instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., uzasadnienie Sądu drugiej instancji w postępowaniu uproszczonym powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa, jeżeli nie przeprowadzano postępowania dowodowego. Sytuacja opisana w cytowanym przepisie miała miejsce w rozpoznawanej sprawie.

Apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Zaskarżone rozstrzygnięcie zostało wydane w wyniku prawidłowo ustalonego stanu faktycznego, które to ustalenia Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne, jak również w następstwie bezbłędnie zastosowanych przepisów prawa materialnego.

Wbrew zapatrywaniom skarżącego, rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego jest prawidłowe i zapadło z poszanowaniem art. 339 § 2 k.p.c. Wyrok zaoczny nie w każdym przypadku musi być wyrokiem uwzględniającym powództwo. Dyspozycja przywołanego przepisu wskazuje wyraźnie, że Sąd orzekający może przyjąć za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, jedynie wtedy, gdy nie budzą one uzasadnionych wątpliwości i nie zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Analiza akt niniejszej sprawy nie pozwala zaś odmówić słuszności stanowisku Sądu Rejonowego, że twierdzenia powoda o faktach w tej sprawie budzą uzasadnione wątpliwości.

Nie można podzielić zarzutu apelacji o naruszeniu przez Sąd Rejonowy art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 227 k.p.c. Zdaniem skarżącego wynika ono z dowolnej, sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy ocenie materiału dowodowego, przejawiającej się w uznaniu, że powód nie wskazał żadnych okoliczności ani nie przedstawił jakichkolwiek dokumentów wykazujących wysokość dochodzonego pozwem roszczenia w zakresie kwoty „kosztów”, podczas gdy ze złożonych dokumentów w postaci umowy o przyznanie limitu kredytowego o numerze (...) z dnia 19.05.2009r. zawartej z poprzednikiem prawnym powoda a pozwanym, umowy przelewu wierzytelności, bankowego tytułu egzekucyjnego wraz postanowieniem o nadaniu klauzuli wykonalności wynikała w pełni wysokość całości dochodzonego roszczenia.

Wbrew postawionemu w apelacji zarzutowi, Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny sprawy, a ustalenia te Sąd odwoławczy w całości podziela i uznaje za własne.

Nie jest trafna argumentacja apelującego, że w sposób niebudzący wątpliwości, przedstawiając w/w dokumenty– wykazał co i dlaczego się na te koszty składa. Sąd Okręgowy w pełni podziela argumentację prawną Sądu Rejonowego co do oceny charakteru naliczonych przez powoda opłat w kwocie 833,25 zł. Natomiast apelacja strony powodowej stanowi jedynie nieskuteczną polemikę z prawidłowymi ustaleniami i z trafnym rozstrzygnięciem Sądu Rejonowego i z tych też względów nie mogła skutkować wydaniem korzystnego dla powoda rozstrzygnięcia uwzględniającego apelację.

Apelujący zaskarżył także rozstrzygnięcie Sądu I instancji o kosztach, jednakże nie sprecyzował żadnych zarzutów w tym zakresie. Skoro zaś Sąd Okręgowy oddalił apelację powoda, nie było potrzeby zmiany kosztów zasądzonych za postępowanie przed Sądem I instancji.

Mając na uwadze powyższe, a także zważywszy na fakt, że w postępowaniu apelacyjnym nie ujawniono okoliczności, które Sąd drugiej instancji winien wziąć pod uwagę z urzędu, apelacja podlegała oddaleniu w oparciu o art. 385 k.p.c.