Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie I Wydział Cywilny

w składzie :

Przewodniczący: SSR Bogusław Glinka

Protokolant: Joanna Bobrowska

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2017 roku na rozprawie

sprawy z powództwa B. J. (1)

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I/  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki B. J. (1) kwotę 25 200,14 zł (dwadzieścia pięć tysięcy dwieście złotych czternaście groszy) z odsetkami ustawowymi od dnia 21 października 2013 roku do dnia zapłaty;

II/  dalej idące powództwo oddala;

III/  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 4 178 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV/  nakazuje pozwanemu uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego wD.kwotę 304,30 zł tytułem wydatków tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Powódka B. J. (1) wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 25200,14 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 19 października 2013 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu obejmującymi wynagrodzenie pełnomocnika 2400 zł, opłatę sądową 1261 zł, opłatę skarbową 17 zł i koszty opinii prywatnej 615 zł oraz zwrot poniesionych wydatków.

Na uzasadnianie żądania wskazała, że wskutek zdarzenia drogowego w dniu 18 września 2013 r. będący jej własnością samochód A. (...) uległ uszkodzeniu z winy innego uczestnika ruchu drogowego, posiadającego ubezpieczenie OC u pozwanego. Pozwany ustalił i wypłacił powódce odszkodowanie w wysokości 19 294,73 zł. Powódka zakwestionował wyliczenia pozwanego, w szczególności zaniżenie stawki za rbh, obniżenie cen materiałów lakierniczych i nieuwzględnienie wszystkich części podlegających wymianie i przedstawiła prywatną kalkulację sporządzoną przez inż. L. N., z której wynikał rzeczywisty koszt naprawy w wysokości 44494,87 zł i zażądała dopłaty odszkodowania w wysokości dochodzonej pozwem.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu przyznał fakt zdarzenia wywołującego szkodę i ubezpieczenie sprawcy w pozwanym Zakładzie, likwidację szkody i wysokość wypłaconego odszkodowania. Zakwestionował natomiast prywatny kosztorys powoda, stanowiący podstawę żądania dopłaty odszkodowania. Zarzucił także, że przywrócenie pojazdu do stanu sprzed zdarzenia może nastąpić przy użyciu do naprawy części oznaczonych symbolem (...). Pozwany zakwestionował także termin liczenia przez powódkę odsetek.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Niesporne między stronami były okoliczności faktyczne dotyczące zdarzenia wywołującego szkodę, odpowiedzialności sprawcy i ubezpieczyciela z tytułu odpowiedzialności cywilnej oraz przebieg postępowania likwidacyjnego.

W dniu 18 września 2013 roku doszło do kolizji pojazdu A. (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiącego własność powódki B. J. (1), którym kierował B. J. (2), z pojazdem dostawczym o numerze rejestracyjnym (...) należącym do J. H.. Pojazd sprawcy posiadał polisę w zakresie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym Zakładzie o numerze (...). Powódka zgłosił szkodę pozwanemu w dniu 20 września 2013 r., która została zarejestrowana pod nr (...). Przeprowadzono postępowanie likwidacyjne na podstawie oględzin i sporządzono kosztorys na podstawie cen części nieoryginalnych, zamienników i decyzją z dnia 18.09.2013 r. ustalono wysokość odszkodowania ostatecznie na sumę 19 294,73 zł. Uszkodzeniu uległy następujące elementy pojazdu koło przednie prawe, błotnik przedni prawy, zderzak przedni, pas przedni, pokrywa przednia, szyba czołowa, błotnik przedni lewy. Ponadto zniszczeniu uległy fotele tylne z powodu wylania się na nie farby na skutek zderzenia pojazdów. Powódka nie zgodziła się z oszacowaniem pozwanego i zleciła sporządzenie kosztorysu naprawy pojazdu przez rzeczoznawcę L. N., który w ekspertyzie z dnia 26.11.2013 r. ustalił, że koszty naprawy to suma 44494,87 zł brutto. (fakty niesporne)

Powołany w sprawie biegły sądowy z zakresu techniki samochodowej i szacowania pojazdów Z. G., w opinii pisemnej z dnia 18 sierpnia 2016 r. oraz pisemnej opinii uzupełniającej z dnia 1 grudnia 2016 r. ustalił wysokość szkody stanowiącą koszt odtworzenia pojazdu do stanu sprzed kolizji na sumę 26 040,47 zł przy zastosowaniu do wyceny cen części oryginalnych oznaczonych logo producenta pojazdu, jakie używane są przy pierwotnym montażu (części oznaczane symbolem O).

Dowód: opinia biegłego z dnia 18.08.2016 r.

opinia uzupełniająca biegłego z 1.12.2016 r.

Sąd zważył, co następuje:

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd uznał, że powództwo jest zasadne. Podstawa rozstrzygnięcia między stronami była niesporna. Pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność, a spór dotyczył w istocie tylko wysokości szkody. Podstawę odpowiedzialności sprawcy i zasądzenia dochodzonych należności stanowią przepisy artykułu 435 i 436 kodeksu cywilnego o odpowiedzialności posiadacza środka komunikacji wprawianego w ruch za pomocą sił przyrody, a takim jest pojazd mechaniczny. Odpowiedzialność za zdarzenie, ponosi J. H. kierujący pojazdem dostawczym o nr rej. (...), ubezpieczonym u pozwanego. Niesporna była oczywiście odpowiedzialność pozwanego za swojego klienta ubezpieczonego, objęta polisą w zakresie OC, oparta na zasadzie artykułu 822 k.c.

Zakres odpowiedzialności sprawcy szkody, a w jego zastępstwie zakładu ubezpieczeń, który strony różnie interpretowały, wynika z art. 361 k.c. i art. 363 k.c., mówiących o adekwatnym związku przyczynowym pomiędzy zdarzeniem, a szkodą, a także o prawie wyboru uprawnionego do żądania przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego lub zapłaty odpowiedniej sumy. Za odpowiednią sumę oczywiście należy uznać sumę przywracającą pojazd do stanu sprzed zdarzenia. Według opinii biegłego była to suma 45 335,20 zł, przy zastosowaniu cen części oryginalnych oznaczonych logo producenta pojazdu O. Biegły wskazał w opinii, że zastosowanie części oryginalnych nie oznaczonych logo producenta pojazdu, lecz logo producenta części (oznaczanych jako (...)), nie przywraca wartości pojazdu sprzed zdarzenia, bowiem jeżeli pojazd był przed szkodą wyposażony w części oryginalne producenta pojazdu oznaczone jego logo, naprawa powinna być wykonana z użyciem takich właśnie części. Sąd podzielił opinię biegłego w zakresie sposobu i zakresu wyliczenia szkody, przyjmując że koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia (odtworzenia jego wartości) poprzez naprawę pojazdu, winien być obliczony z użyciem takich części, w jakie wyposażony był pojazd przed szkodą. Skoro pozwany nie wykazał (a dokonywał szczegółowych oględzin uszkodzonych elementów), by pojazd nie był wyposażony w części - zakwalifikowane do wymiany – oryginalne oznaczone logo producenta pojazdu, to koszt przywrócenia do stanu poprzedniego powinien wynieść 45 335,20 zł, przy zastosowaniu części oznaczonych znakiem O. Należało zgodzić się z opinią biegłego, że utrata wartości pojazdu, to w istocie koszt jego naprawy, niezależnie bowiem, czy poszkodowany naprawi pojazd, czy nie, to jego pojazd utracił wartość o taką sumę, jaka jest niezbędna do przywrócenia jego stanu do stanu poprzedniego poprzez jego naprawę.

Wypłacenie powódce w postępowaniu likwidacyjnym kwoty 19 294,73 zł oznacza, że wypłacono tylko część należnej jej kwoty. Jeżeli wartość szkody oszacowana przez biegłego wynosić winna 45335,20 zł, to - po uwzględnieniu kwoty wypłaconej 19 294,73 zł - należne odszkodowanie w części niezaspokojonej wyniosło 26 040,47 zł. Ponieważ jednak powódka żądała kwoty niższej, bo 25 200,14 zł, Sąd uwzględnił powództwo w całości, nie mogąc wyjść ponad żądanie pozwu (art. 321 § 1 k.p.c.).

Ponieważ pozwany wbrew zasadom pełnego odszkodowania zaniżył odszkodowanie przyjmując do kalkulacji błędne parametry, co do stawek za usługi, jak i użytych do kalkulacji części, mimo że powinien uczynić to w prawidłowej wysokości w terminie 30 dni od zgłoszenia szkody, to pozostawał w opóźnieniu z dopłatą odszkodowania po upływie terminu 30 dni od zgłoszenia szkody. Zgłoszenie szkody miało miejsce 20 września 2013 r., zatem termin wypłaty odszkodowania, zgodnie z art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, upływał w dniu 20 października 2013 r., wobec czego odsetki należne były od dnia 21 października 2013 r., a nie od 19 października, jak żądała powódka. Tylko w zakresie odsetek za wcześniejszy okres Sąd oddalił powództwo (za dwa dni). Żądanie odsetek za opóźnienie było uzasadnione treścią art. 481 k.c. oraz art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Mając powyższe argumenty faktyczne i prawne na względzie Sąd orzekł jak w pkt. I sentencji wyroku oddalając dalej idące powództwo w zakresie odsetek za okres wcześniejszy niż po upływie 30 dni od zgłoszenia szkody (pkt II).

Pozwany jako przegrywający spór, stosownie do art. 98 k.p.c., obowiązany jest zwrócić powódce poniesione koszty procesu w całości. Na koszty powódki składały się: koszty sądowe, w tym: opłata 1261 zł i wydatki na koszt opinii biegłego 500 zł, koszty zastępstwa adwokackiego 2400 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł, łącznie 4178 zł i taką kwotę Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki w pkt III sentencji wyroku. Sąd nie uznał wydatku w postaci kosztów opinii prywatnej w wysokości 615 zł za koszy procesu wymienione w art. 98 k.p.c. niezbędne do celowego dochodzenia jej praw.

Ponadto na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w z. z art. 98 k.p.c. Sąd nakazał w pkt. IV wyroku pozwanemu uiścić na rzecz Skarbu Państwa kwotę 304,30 zł tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa, bowiem suma wniesionych przez strony zaliczek (1918,16 zł) była niższa niż faktyczne koszty wydania opinii przez biegłego (2222,46 zł), które to wydatki pokrył tymczasowo Skarb Państwa.