Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Głubczycach, III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Bartłomiej Wylęgała

Protokolant: Agnieszka Kruk

po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2016 roku w Głubczycach

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniego A. A. (1) reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową A. A. (2)

przeciwko A. A. (3)

o podwyższenie alimentów

1.  Zasądza od pozwanego A. A. (3) na rzecz małoletniego powoda A. A. (1) alimenty w kwocie po 750,00 zł. (siedemset pięćdziesiąt złotych) miesięcznie, płatne z góry do dnia 15-go każdego miesiąca, do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda A. A. (2), począwszy od dnia 4 grudnia 2015 r., z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat,
w miejsce alimentów ustalonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Głubczycach z dnia 21 października 2009 r., sygn. akt III RC 171/09 w kwocie po 500,00 zł. (pięćset złotych) miesięcznie.

2.  W pozostałym zakresie powództwo oddala.

3.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 600,00 zł. (sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

4.  Nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w G. kwotę 150,00 zł. (sto pięćdziesiąt złotych) tytułem nieuiszczonych
w sprawie kosztów sądowych.

5.  Wyrokowi w pkt. 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 141/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 4 grudnia 2015 r. przedstawicielka ustawowa małoletniego A. A. (4) A., wniosła o podwyższenie alimentów należnych małoletniemu od pozwanego A. A. (3), z kwoty 500,00 zł. do kwoty 1.000,00 zł. miesięcznie, począwszy od dnia wniesienia pozwu.

W uzasadnieniu pozwu podniosła, że od chwili ustalenia alimentów na dotychczasowym poziomie w życiu powoda wiele się zmieniło. Obecnie uczęszcza on do drugiej klasy Szkoły Podstawowej w G. i znacznie zwiększyły się jego potrzeby, choćby ze względu na dojazdy, koszty edukacji oraz rozwijania jego pasji. A. A. (2) podała, że syn uczęszcza także na zajęcia sportowe, na basen, dodatkowy język angielski, co wiąże się z kosztami, oraz, ma wadę wzroku, wymaga stałej konsultacji okulistycznej oraz okularów, a także wskazywała, że aktualnie ma dwoje dzieci, z którymi mieszka w mieszkaniu, na które zaciągnęła kredyt hipoteczny.

W odpowiedzi na pozew A. A. (3) domagał się oddalenia powództwa
w całości zarzucając, że od czasu orzeczenia alimentów na dotychczasowym poziomie, nie zmieniły się drastycznie potrzeby dziecka, ani możliwości finansowe pozwanego. Podnosił, że w lutym 2012 roku z uwagi na sytuację w miejscu pracy odszedł na emeryturę i otrzymuje świadczenie niższe o 1/3 od wynagrodzenia otrzymywanego w czasie pełnienia służby w Komendzie Powiatowej Policji w G.. Wskazywał, że wprawdzie dodatkowo pracuje w firmie (...) S.A w K., jednak za wynagrodzeniem na poziomie płacy minimalnej i ponosi w związku z tym comiesięczne wydatki na dojazd do pracy w wysokości ponad 400 zł. A. A. (3) podnosił także, że aby pomóc rodzicom, zaciągnął kredyt, który przeznaczył na remont mieszkania, które zajmowali i przystosowanie go do potrzeb osoby niepełnosprawnej. Teraz pomaga samotnie zamieszkującemu ojcu, częściowo ponosi opłaty za mieszkanie, które zajmuje ojciec, wozi go na zabiegi, do lekarza, załatwia sprawy urzędowe. Ponadto rozwiódł się i od trzech lat jest w związku z inną kobietą, z którą zamieszkuje i wspólnie z nią ponosi koszty utrzymania oraz zamieszkiwania. A. A. (3) stał przy tym na stanowisku, że na chwilę obecną świadczenie alimentacyjne w kwocie 500 zł w pełni zaspokajają niezbędne potrzeby życiowe małoletniego i deklarował, że chce uczestniczyć w życiu syna, pomagać mu finansowo, ale nie tylko w formie alimentów.

Postanowieniem z dnia 21 grudnia 2015 r. Sąd skierował strony do mediacji, jednak postępowanie mediacyjne nie zakończyło się podpisaniem ugody.

Przed Sądem strony ostatecznie podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. A. (1), ur. (...) pochodzi z nieformalnego związku (...).

Ojcostwo małoletniego zostało ustalone prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Głubczycach z dnia 21 października 2009 r., sygn. akt III RC 171/09. Jednocześnie wskazanym wyżej orzeczeniem zasądzono od pozwanego alimenty na rzecz małoletniego
w kwocie po 500,00 zł. miesięcznie.

M.. A. miał wówczas niespełna 2 lata, uczęszczał do żłobka. Matka małoletniego pracowała już wówczas na stanowisku funkcjonariusza Policji. Analogiczne stanowisko zajmował wówczas pozwany, uzyskując z tego tytułu dochód w wysokości 3.315,56 zł. netto miesięcznie.

/dowód: dokumenty znajdujące się w aktach tut. Sądu sygn. III RC 171/09/

Następnie w dniu 7 lutego 2011 r. A. A. (2) wystąpiła o podwyższenie alimentów na rzecz syna do kwoty po 1.000,00 zł. miesięcznie, a powództwo to zostało
w całości oddalone prawomocnym wyrokiem tut. Sądu sygn. akt III RC 31/11.

Małoletni powód miał wówczas ponad 3 lata, był zdrowym dzieckiem i uczęszczał do przedszkola, za które opłata wynosiła około 200 złotych miesięcznie; nadal mieszkał z matką w wynajętym mieszkaniu w G., którego miesięczny koszt utrzymania wynosił 559,00 złotych.

Sytuacja zawodowa A. A. (2) nie uległa zmianie, a jej miesięczne wynagrodzenie wynosiło ok. 2 736,55 zł. netto. Poza uposażeniem, otrzymywała także raz
w roku dopłatę do wypoczynku w wysokości 651,00 zł., nagrodę roczną, tzw. „mundurówkę” w kwocie 2.000,00 zł., oraz dwukrotnie - w lipcu 2010 roku i listopadzie 2010 roku, nagrody, których łączna kwota wyniosła 1.081,00 zł. Płaciła przy tym raty kredytu zaciągniętego na zakup samochodu w wysokości po 356,00 zł. miesięcznie.

A. A. (3) nadal pracował jako funkcjonariusz policji w Komendzie Powiatowej Policji w G., gdzie zarabiał 3.356,97 zł. Podobnie otrzymywał tzw. „mundurówkę” w kwocie 2.000,00 zł., dodatkowe wynagrodzenie roczne dopłatę do wypoczynku w wysokości 651,00 zł. oraz dwukrotnie, w lipcu 2010 roku i listopadzie 2010 roku, nagrodę w łącznej kwocie 656,00 zł. W sierpniu 2010 roku otrzymał także nagrodę jubileuszową w wysokości 2.662,00 zł. Pozwany mieszkał wówczas z rodzicami
w mieszkaniu, które stanowiło jego własność. Wraz z nimi dzielił się rachunkami, opłacał podatek od nieruchomości w kwocie 94,00 zł. rocznie oraz rachunki za gaz, które w sezonie grzewczym wynosiły ponad 400,00 zł. Spłacał przy tym dwa kredyty; jeden zaciągnięty
w 2010 r. na zakup garażu, którego miesięczna rata wynosiła 487,00 zł., a drugi, zaciągnięty w 2011 r. na kwotę 46.000,00 zł., z ratą 898,63 zł., które to środki przeznaczył na remont mieszkania i przystosowanie go do potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Poza małoletnim A. A. (1) pozwany oraz A. A. (2) nie mieli innych dzieci.

/dowód: dokumenty znajdujące się w aktach sprawy tut. Sądu sygn. III RC 31/11/

Następnie w 2012 r. A. A. (2) za kwotę 90.000,00 zł. kupiła mieszkanie o powierzchni 90,30 m ² w miejscowości N., w którym zamieszkała z synem. Na ten cel zaciągnęła kredyt na okres 20 lat, tj. z okresem spłaty do 2032 r., którego rata początkowo wynosiła 720,53 zł. miesięcznie, w maju 2013 roku uległa obniżeniu do kwoty 592,90 zł., a w październiku 2015 r. – do kwoty 512,12 zł. A. A. (2) w związku
z zaciągniętym kredytem, opłaca także obowiązkowe ubezpieczenie osobowe i na mieszkanie, którego składka roczna wynosi 155,00 zł.

/dowód: zeznania A. A. (2) – karta 96 akt

zeznania świadka A. A. (6) – k. 95-96 akt

umowa - karta 16 akt

polisa - karta 18 akt

zawiadomienia banku - karta 19 akt

wyciąg z rachunku bankowego - karta 20 akt

harmonogram spłat rat kredytowych – karta 68-71 akt/

Ponadto w dniu 26 czerwca 2015 roku matka powoda urodziła córkę J. A. i obecnie wraz z małoletnimi dziećmi mieszka w N.,
w mieszkaniu będącym jej własnością. Należności za w/w mieszkanie od listopada 2015 r. wynosiły 291,71 zł. miesięcznie, a od stycznia 2016 r. – 293,96 zł. A. A. (2) ponosi również opłaty za prąd w wysokości 135,93 zł., za gaz – 42,00 zł., za telewizję
w wysokości 49,90 zł. miesięcznie, za internet 30 zł co miesiąc, za telefon - 44,88 zł. Ponadto opłaca podatek od nieruchomości, który za 2015 rok i 2016 był ustalony na kwotę po 168,00 złotych i musi zakupić opał. Na ten cel we wrześniu 2013 roku poniosła wydatki
w kwocie 4.200,00 zł., w lipcu 2014 r. – 4.590 ,00zł., a w lipcu 2015 r. – 2700,59 zł.

/dowód: zeznania A. A. (2) – karta 96 akt

zeznania świadka A. A. (6) – karta 95-96 akt

wymiar opłat - karta 6 i 61akt

rachunki i faktury oraz dowody wpłat - karta 11-14, 24-27, 62, 63-66 akt

dokumenty dostawy wyrobów węglowych i paragony - karta 7-10 i 60 akt

decyzja - karta 15 i 67 akt

umowa - karta 16 akt

polisa - karta 18 akt

zawiadomienia banku - karta 19 akt

wyciąg z rachunku bankowego - karta 20 akt

harmonogram spłat rat kredytowych – karta 68-71 akt

umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych – karta 63-66 akt/

Matka małoletniego w dalszym ciągu pracuje w Komendzie Powiatowej Policji w G., na stanowisku asystenta na jednoosobowym stanowisku ds. prasowo – informacyjnych. Aktualnie przebywa na urlopie rodzicielskim, a jej wynagrodzenie netto za miesiąc kwiecień 2016 r., które stanowi 80% wynagrodzenia, wyniosło 2.718,59 zł. W czerwcu 2016 r. kończy urlop macierzyński, zamierza wrócić do pracy i od lipca będzie otrzymywała pełne wynagrodzenie.

/dowód: zeznania A. A. (2) – karta 96 akt

potwierdzenia wypłaty wynagrodzenia - karta 28-29, 58-59 akt

zaświadczenie – karta 57 akt/

A. A. (2) sprzedała swój samochód marki S. i w 2014 r. za kwotę około 20.000,00 zł. kupiła samochód osobowy marki T. (...) z 2009 roku, zaciągając na ten cel pożyczkę na dwa lata w pracowniczej kasie, której rata wynosi 431,00 zł. Ubezpieczenie OC, AC i (...) za okres od 20.02.2015 roku do 19.02.2016 za ten pojazd wyniosło łącznie 1.053,00 zł.

/dowód: zeznania A. A. (2) – k. 96 akt

polisa karta 17 akt/

(...) A. K. (1) A. łoży na utrzymanie swojej córki J., przekazując jej matce kwotę po 800,00 zł miesięcznie. Poza tym kupuje też córce inne rzeczy. Zdarza się, iż robi również zakupy na potrzeby mał. A..

A.A. praktycznie od urodzenia sama wychowuje syna, wozi go do lekarzy, do szkoły, na dodatkowe zajęcia, systematycznie kontaktuje się z wychowawczynią
w szkole, przychodzi na zebrania z rodzicami, opłaca wszystkie składki szkolne, angażuje się nadto w życie klasy. W wychowaniu małoletniego aktualnie pomaga jej obecny partner, który m.in. wozi chłopca do szkoły czy też na zajęcia dodatkowe. Także siostra A. A. (8) A. wielokrotnie wspierała ją finansowo, udzielając drobnych pożyczek, dokładając się do zakupów czy też pokrywając koszty wspólnych wyjazdów.

/dowód: zeznania A. A. (2) – karta 96 akt

zeznania świadka A. A. (6) – karta 95-96 akt

opinia o małoletnim karta 21 akt/

Małoletni A. A. (1) jest aktualnie uczniem II klasy Szkoły Podstawowej
w G., w związku z czym wymaga zakupu wyprawki szkolnej, stosownej odzieży, obuwia, jak również jego matka ponosi opłaty szkolne. Do szkoły matka dowozi syna we własnym zakresie, opłaca mu także obiady w szkole, których koszt to kwota około 60,00 -69,00 złotych miesięcznie (3 złote za jeden dzień).

Małoletni A. jest uczniem pogodnym, sympatycznym, inteligentnym, posiada bogaty zasób słownictwa, osiąga wysokie wyniki w nauce, jest zawsze przygotowany do zajęć. Uczęszcza dodatkowo na nieodpłatne zajęcia sportowe na orliku i na hali, na które potrzebuje odpowiedniego stroju i obuwia, a także na płatne zajęcia krav maga for kids, za które w okresie od grudnia 2015 do marca 2016 r. opłaty wyniosły 400,00 złotych. Małoletni uczęszcza także na dodatkowe, płatne lekcje języka angielskiego, za które miesięczna odpłatność wynosi 96,00 zł. Jeździ ponadto na basen do K., gdzie bilet ulgowy za 1 godzinę kosztuje 7,00 złotych. W sezonie zimowym A. A. (1) jeździ także na nartach. Zakup stosownych butów i nart w styczniu 2016 r. wyniósł 228,00 zł.

Chłopiec ma ponadto wadę wzroku i wymaga wizyt u specjalisty, jak również okularów korekcyjnych. Za prywatną wizytę u specjalisty chorób oczu, w grudniu 2015 roku A. A. (2) zapłaciła 100,00 złotych. W styczniu 2013 r. koszt naprawy okularów wyniósł 263,00 zł. Okulary zakupione w maju 2014 r. kosztowały 351,00 zł., a w marcu 2015 roku – 313,00 zł.. Kolejne okulary zakupione w styczniu 2016 r. kosztowały 168,00 zł.,
a naprawa okularów w lutym 2016 r. – 40,00 złotych.

/dowód: zeznania A. A. (2) – k. 96 akt

zeznania świadka A. A. (6) – k. 95-96 akt

wyciąg z rachunku bankowego karta 20 akt

opinia o małoletnim karta 21 akt

umowa o prowadzeniu kursów 22-23

wydruki i faktura z salonu optycznego –k. 25-27i 81 i 83

dowody wpłaty – k. 72

dyplom – k. 94

cennik krytej pływalni w K. – k. 93

rachunki, faktury i paragony – k. 74-92/

Pozwany rozwiódł się z żoną i od trzech lat wraz z partnerką A. K. (2) mieszka
w jej mieszkaniu w G. na Alejach (...). Koszt utrzymania mieszkania pranerki to czynsz w wysokości 431,00 zł. oraz opłaty za energię w kwocie 95,00 zł., gaz. – 42,00 zł. oraz podatek – 26,00 zł. A. A. (3) przekazuje co miesiąc partnerce kwotę 500,00 zł. na opłaty oraz inne wydatki, przeprowadza w jej mieszkaniu remonty, na co zaciągnął na okres 4 lat kredyt, którego miesięczna rata wynosi 431,00 zł.

Partnerka pozwanego A. K. (2) zarabia ok. 2.200 zł. miesięcznie.

/dowód: zeznania pozwanego – k. 97 akt/

Pozwany z własnej inicjatywy przeszedł w lutym 2012 r. na emeryturę i aktualnie pobiera świadczenie emerytalne w wys. 2.425,06 zł. Ponadto pracuje zarobkowo w firmie (...) S.A. w K., od 2 grudnia 2013 r., a umowę o pracę zawartą ma do 31 grudnia 2016 r. W marcu 2016 roku otrzymał wynagrodzenie w kwocie 1.551,35 zł. netto, w lutym 2016 r. – 1.399,77 zł., a w styczniu 2016 r. – 1.514,50 zł. Oprócz wynagrodzenia dodatkowo otrzymuje on 7,00 zł. za pranie odzieży, premie na święta po 200,00 zł. raz
w roku, a będąc kierowcą otrzymywał także diety do pensji w wysokości 1.000,00 - 1.500,00 zł. Ponosi przy tym miesięczne koszty dojazdu do pracy w wysokości 400,00 zł.

/dowód: zeznania pozwanego – karta 97 akt

zaświadczenie o zatrudnieniu - karta 50 akt

potwierdzenie wpływu na rachunek emerytury - karta 51 akt/

A. A. jest przy tym właścicielem mieszkania w G. na ul. (...), w którym mieszka obecnie jego ojciec. Za mieszkanie to pozwany opłaca czynsz oraz płaci za śmieci, pomagając w ten sposób finansowo ojcu. Posiada ponadto samochód osobowy marki S. (...) o wartości ok. 12,000 zł. oraz 12.000 zł. oszczędności na rachunku bankowym. Jest także współwłaścicielem zakładu fryzjerskiego, w którym działalność prowadzi jego była żona, przy czym pozwany nie wnosił o podział majątku wspólnego.

Poza kredytem na remont mieszkania, A. A. (3) spłaca także kredyt konsumpcyjny, którego miesięczna rata wynosi 30,00 zł. Pozwany poza małoletnim A. A. (1), nie posiada innych dzieci. Jego partnerka jest obecnie w ciąży.

/dowód: zeznania pozwanego – k. 97 akt/

A. A. (3) nie spotyka się z małoletnim synem A., nie utrzymuje z nim żadnych kontaktów. Na tym tle istnieje konflikt pomiędzy rodzicami dziecka, przy czym w tut. Sądzie toczy się aktualnie postępowanie z wniosku pozwanego o ustalenie kontaktów z dzieckiem. Poza regularnym płaceniem zasądzonych alimentów oraz paczką na M.
w 2014 r. i prezentem na urodziny, nie robi mu innych upominków, nie pomaga w opiece nad dzieckiem.

/dowód: zeznania A. A. (2) – karta 96 akt

zeznania świadka A. A. (6) – karta 95-96 akt

zeznania A. A. (3) – karta 97 akt/

Sąd zważył co następuje :

Powództwo jedynie częściowo zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków rozumie się m.in. istotne zwiększenie lub obniżenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji oraz istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego. Rozstrzygnięcie o żądaniu opartym na wskazanym przepisie wymaga porównania stanu istniejącego w dacie uprawomocnienia się wyroku zasądzającego alimenty ze stanem istniejącym w dacie orzekania o ich podwyższeniu. W myśl zaś art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Art. 135 § 1 k.r.o. stanowi natomiast, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, przy czym wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach
o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego (§ 2). Rodzice w żadnym razie nie mogą natomiast uchylać się od obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest
w stanie utrzymać się samodzielnie tylko na tej podstawie, że wykonywanie obowiązku alimentacyjnego stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Rodzice muszą więc podzielić się
z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami (zob. Z. Krzemiński: Alimenty i ojcostwo. Komentarz, Oficyna 2008).

Powództwo o zmianę orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego nie może natomiast zmierzać do weryfikacji prawomocnego orzeczenia sądu dotyczącego tego obowiązku, skoro podstawą takiego powództwa może być tylko późniejsza zmiana stosunków (zob. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 27.02.1981r., III CRN 21/81, OSNCP 1981/11/217; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27.07.1999r., I CKN 687/98, LEX nr 503167).

Kodeks rodzinny i opiekuńczy statuuje również zasadę równej stopy życiowej rodziców i dzieci. Świadczenia alimentacyjne rodziców względem dzieci, do czasu osiągnięcia przez nie samodzielności życiowej, nie są limitowane stanem niedostatku. Od chwili urodzenia się dziecka rodzice obowiązani są zapewnić mu utrzymanie na takiej samej stopie, na jakiej sami żyją (zob. K. Piasecki (red.): Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis Warszawa 2006).

Porównując stan istniejący w dacie uprawomocnienia się wyroku Sądu Rejonowego w Głubczycach, sygn. akt III RC 31/11, na mocy którego oddalono skierowane przeciwko pozwanemu powództwo małoletniego o podwyższenie alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Głubczycach z dnia 21 października 2009 r. w sprawie III RC 171/09
w kwocie po 500 zł. miesięcznie, tj. w dacie 27 maja 2011 r., ze stanem aktualnym stwierdzić należy, iż zaistniały przesłanki uzasadniające podwyższenie alimentów należnych małoletnim A. A. (1).

W świetle stanu faktycznego ustalonego w oparciu o dowody z dokumentów szczegółowo opisane w części ustaleń faktycznych niniejszego uzasadnienia oraz dowody
z zeznań świadka A. A. (6) oraz z przesłuchania stron uprawnione jest bowiem twierdzenie, iż od czasu wydania poprzedniego orzeczenia do wytoczenia niniejszego powództwa wzrosły usprawiedliwione potrzeby małoletniego, albowiem pomiędzy datą uprawomocnienia się poprzedniego orzeczenia w przedmiocie alimentów, minęło prawie 5 lat. W tymże czasie małoletni A. A. (1) rozpoczął naukę szkolną – aktualnie chłopiec uczęszcza do II klasy szkoły podstawowej. Doświadczenie życiowe wskazuje, iż potrzeby dziecka w wieku szkolnym są znacząco wyższe, aniżeli dziecka uczęszczającego do przedszkola. Wiąże się to bowiem z ponoszeniem kosztów związanych z zaopatrzeniem dziecka w niezbędne przybory, pomoce szkole, podręczniki, opłatami szkolnymi, udziałem
w wycieczkach i różnego rodzaju wyjściach do teatru bądź kina. Ponadto małoletni – co nie ulega wątpliwości, chce i uczestniczy w licznych zajęciach dodatkowych, w tym nieodpłatnych w zajęciach sportowych na orliku i na hali, chodzi także na zajęcia krav magi dla dzieci, na basen, jeździ na nartach, uczęszcza na dodatkowy język angielski, co wiąże się nie tylko z dodatkowymi kosztami wynikającymi z opłat za niektóre z zajęć, o czym była już mowa wyżej, kosztami dowozu dziecka na te zajęcia oraz wyposażenia go w stosowną odzież, przybory i sprzęt. Ponadto małoletni ma wadę wzroku, co niewątpliwie generuje wydatki na prywatne wizyty u specjalisty oraz zakup, wymianę i naprawę okularów, których jednorazowy koszt w ostatnich latach wynosił nawet 351,00 zł. Wcześniej A. A. (1) był zdrowym dzieckiem i nie było potrzeby ponoszenia tego rodzaju wydatków.

We wskazanym wyżej okresie wzrosły nadto zarówno zarobki matki dziecka, jak
i jego ojca – każdego z nich o ok. 600,00 zł. miesięcznie. Jednakże A. A. (2), urodziła kolejne dziecko, zatem zwiększył się krąg osób uprawnionych do alimentacji, a tym samym w sposób oczywisty obniżyły się tym samym możliwości alimentowania powoda. Nadto matka powoda, będąc na urlopie macierzyńskim i rodzicielskim, czasowo uzyskiwała niższe dochody, przy czym Sąd wziął pod uwagę w tym zakresie również i to, iż ojciec małoletniej J. łoży i to w dość istotnym stopniu na jej utrzymanie, rekompensując koszty utrzymania córki Wprawdzie A. A. w 2012 r. kupiła mieszkanie w N., w którym wraz z dziećmi obecnie mieszka, lecz jednocześnie na ten cel został zaciągnięty kredyt, który będzie ona spłacać do 2032 roku.

Jak już wcześniej wspomniano, także dochody pozwanego wzrosły. Obecnie, mimo, że przeszedł on na emeryturę i istotnie otrzymuje świadczenie niższe od wynagrodzenia otrzymywanego w czasie pełnienia służby w Komendzie Powiatowej Policji w G., jednak jego dochody są wyższe, bowiem poza świadczeniem emerytalnym, otrzymuje także wynagrodzenie za pracę w firmie (...) w K., uzyskując tym samym miesięczny dochód w łącznej wysokości ok. 3.900,00 zł. (nie licząc premii, dodatków czy diet). Zatem, nawet po odliczeniu kosztów dojazdu do pracy jakie wskazuje pozwany, jego dochody są wyższe w porównaniu z tymi z 2011 roku.

Nie mogło ujść przy tym uwadze Sądu, że pozwany mimo swojego młodego wieku, z własnej woli przeszedł na emeryturę. Nie wykluczając w tym miejscu, że sytuacja w pracy, gdzie pełnił służbę zarówno pozwany jak i A. A. (2) oraz jej obecny partner, mogła być niekomfortowa, a nawet nie negując, że istotnie pomiędzy nimi mógł istnieć konflikt służbowy, zauważyć należy, że są inne sposoby aby to rozwiązać, o czym pozwany jako funkcjonariusz z wieloletnim stażem zapewne wiedział. Pozwany zdecydował się jednak przejść na emeryturę, co wiąże się z niższymi dochodami, mimo, że zdawał sobie sprawę, że ciąży na nim obowiązek alimentacyjny względem syna, a zatem konsekwencji finansowych tejże decyzji nie może przerzucać na małoletnie dziecko.

Niezależnie od tego, A. A. (3) posiada mieszkanie w G., oszczędności w kwocie 12.000 zł. oraz na współwłasność z byłą żoną lokal, w którym jest prowadzona działalność. To czy pozwany będzie realizował swoje uprawnienia i domagał od byłej żony spłaty, jest jego sprawą, ale jeśli nie korzysta on z możliwości majątkowych, które daje podział majątku, nie może jednocześnie tłumaczyć się ograniczeniami finansowymi
w stosunku do dziecka.

Dodatkowo zauważyć należy, że w zasadzie A. A. (3) aktualnie utrzymuje dwa mieszkania; jedno będące jego własnością, w którym zamieszkuje jego ojciec, a drugie – należące do jego partnerki, w którym opłaca większość wydatków. Uwzględniając fakt, że pozwany pomaga finansowo swojemu ojcu, zauważyć jednak należy, że obowiązek ten nie może wyprzedzać obowiązku alimentacyjnego, jaki pozwany ma wobec dziecka, które nie jest w stanie się samodzielnie utrzymać, więc nie można wydatków na tę sferę traktować priorytetowo w stosunku do wydatków na dziecko. Podobnie jeżeli chodzi o wydatki na opłaty za mieszkanie partnerki, które obciążają A. K. (2) jako właścicielkę, nie mogą być traktowane priorytetowo i wyprzedzać obowiązek alimentacyjny na rzecz małoletniego A. A. (1).

Wreszcie podkreślić należy, iż nie ulega również wątpliwości, że całość osobistych starań o utrzymanie i wychowanie dziecka w zasadzie od samego początku ciąży wyłącznie na matce, w związku z tym ona swój obowiązek alimentacyjny w przeważającej większości wypełnia właśnie poprzez dokładanie osobistych starań o utrzymanie i wychowanie dziecka. To matka bowiem, mieszkając z synem, wykonuje czynności związane z przygotowywaniem posiłków dziecku, praniem odzieży, sprzątaniem, pielęgnowaniem w chorobie, dbaniem
o edukację i wszechstronny rozwój fizyczny oraz duchowy co z punktu widzenia treści art. 135 § 2 k.r.o. ma istotne znaczenie dla kształtu i zakresu obowiązku alimentacyjnego ojca dzieci, który powinien w zdecydowanie większym stopniu niż ona partycypować
w finansowaniu potrzeb dziecka. A. A. (3), poza płaceniem alimentów na dotychczas ustalonym poziomie, nie uczestniczy w życiu dziecka, nie wypełnia swojego obowiązku alimentacyjnego nawet częściowo poprzez dokładanie tego rodzaju osobistych starań. Co więcej od nie utrzymuje z dzieckiem żadnych kontaktów.

Zresztą należy w tym miejscu wyraźnie podkreślić, że sam pozwany kilkukrotnie
w toku postępowania przyznał, iż jest w stanie w wyższym stopniu partycypować w kosztach utrzymania dziecka, jednak kwestię tę uzależniał od kontaktów z synem. tego rodzaju postawa pozwanego nie może zostać zaakceptowana, gdyż wynika zdaniem Sądu
z zupełnego niezrozumienia roli ojca. Zdaje się on traktować dziecko jako tzw. „kartę przetargową” nie dostrzegając przy tym, że nie będąc obecnym w życiu syna w zasadzie od jego narodzin szerokie kontakty z synem musi poprzedzać uprzednie nawiązanie z nim odpowiedniej relacji, odpowiedniej więzi i zaufania. Umyka przy tym uwadze pozwanego, że kontakty te powinny sprzyjać przede wszystkim dobru dziecka, nie zaś dobru jego rodziców.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, w ocenie Sądu, powództwo zasługuje na uwzględnienie jedynie do kwoty po 750,00 zł. miesięcznie, począwszy od dnia wytoczenia powództwa. W pozostałym zaś zakresie powództwo należało oddalić jako nieuzasadnione.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o przepis art. 100 k.p.c. oraz § 6 pkt 4
w zw. z § 7 ust. 1 pkt 11 i ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Skoro bowiem pozwany przegrał proces
w 50%, winie w takim samym stosunku pokryć koszty wynagrodzenia pełnomocnika strony przeciwnej, tj. połowę stawki minimalnej 1.200,00 zł.).

Jednocześnie, w związku z tym, że strona powodowa wytaczając powództwo była ustawowo zwolniona od kosztów sądowych, na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, pozwanego obciążono kosztami sądowymi stosownie do wyniku procesu, to jest w kwocie 150,00 złotych, (250,00 zł. x 12 x 5% = 150,00 zł.).

Orzeczenie w przedmiocie nadania wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności uzasadnia przepis art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.