Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Wieluniu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Kościarz

Protokolant: sekr. M. G.

po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2017 roku w Wieluniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko D. B.

o zapłatę

oddala powództwo

Sygn. akt I C 87/17

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2016 roku powód (...) S.A. z siedzibą we W., działający przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zapłatę kwoty 113,42 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty przeciwko pozwanemu D. B. tytułem nieuiszczonej na rzecz (...) S.A. V. (...) składki ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych OC, która to wierzytelność została nabyta przez powoda w drodze umowy o przelew wierzytelności z dnia 02 grudnia 2015 roku. Nadto, powód wniósł o zwrot kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa prawnego w kwocie 270,00 zł oraz opłaty manipulacyjnej w kwocie 0,30 zł ( k. 2-4v).

Postanowieniem z dnia 18 maja 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny, w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 443564/16, wobec stwierdzonego braku podstaw do wydania nakazu zapłaty, przekazał rozpoznanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Wieluniu I Wydziałowi Cywilnemu czyli sądowi właściwości ogólnej pozwanego ( k. 5).

Zarządzeniem z dnia 01 grudnia 2016 roku pełnomocnik powoda został wezwany do usunięcia braków formalnych pozwu oraz jego uzupełnienia, w terminie 14 dni od daty doręczenia wezwania, poprzez złożenie załączników do pozwu oraz dokumentów, z których będzie wynikać umocowanie do działania zgodnie z art. 68 zdanie pierwsze k.p.c. oraz poprzez dołączenie pełnomocnictwa zgodnie z art. 89 § 1 zdanie pierwsze i drugie k.p.c. pod rygorem umorzenia postępowania ( k. 1).

W zakreślonym terminie, w dniu 30 grudnia 2016 roku (data wpływu), pełnomocnik powoda złożył pismo wraz z załącznikami, stosownie do wezwania Sądu (k. 8-34).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 09 stycznia 2017 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt I Nc 22/17, nakazano pozwanemu D. B., aby zapłacił powodowi (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 113,42 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24 marca 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 120,30 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaty, albo wniósł w tym terminie sprzeciw (nakaz zapłaty k. 38).

W dniu 23 stycznia 2017 roku (data wpływu do Sądu) pozwany D. B. skutecznie złożył sprzeciw od nakazu zapłaty i wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu wskazano, iż w dniu 15 maja 2014 roku pozwany sprzedał pojazd ubezpieczony u powoda, o czym poinformował ubezpieczyciela tego samego dnia ( sprzeciw od nakazu zapłaty k. 43-46).

Pismem z dnia 08 lutego 2017 roku, pełnomocnik powoda, ustosunkowując się do wniesionego przez pozwanego sprzeciwu od nakazu zapłaty i podniesionych w nim okoliczności oraz podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie, wskazał, iż D. B. w dniu 15 maja 2014 roku zawarł z poprzednikiem prawnym powoda (cedentem) umowę ubezpieczenia nr OC/NW- (...) z okresem ubezpieczenia od dnia 26 czerwca 2013 roku do dnia 25 czerwca 2014 roku, która to umowa po upływie 12 miesięcy została automatycznie wznowiona, jednak pozwany nie opłacił należnej z tego tytułu składki, ani nie dokonał wypowiedzenia umowy. Nadto, pełnomocnik powoda podniósł, iż pozwany wbrew obowiązkowi, nie poinformował ubezpieczyciela o sprzedaży ubezpieczeniowego pojazdu w związku, z czym ponosi odpowiedzialność za zapłatę nieopłaconej składki ubezpieczeniowej ( k. 53-55).

W toku postępowania strony zajmowały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

Pozwany D. B. był właścicielem przyczepy kempingowej marki F., model X. (...), o nr rejestracyjnym (...), rok produkcji 1982 numer VIN (...) (bezsporne).

Pojazd ten, w okresie od dnia 26 czerwca 2012 roku do dnia 25 czerwca 2013 roku, został objęty ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. V. (...), na potwierdzenie czego została wystawiona polisa serii Ka nr (...). Wysokość jednorazowej składki z tytułu ubezpieczenia OC w ramach przedmiotowej polisy wynosiła 32,00 zł i została opłacona przez D. B. w gotówce. Pozwany, przy zawieraniu wymienionej umowy ubezpieczenia OC, korzystał z (...) Oddział w W..

( dowód: polisa (...) nr (...) k. 60)

W dniu 15 maja 2014 roku D. B. w agencji (...) Oddział w W., złożył wniosek o ubezpieczenie pojazdu w postaci przyczepy kempingowej F. o numerze rejestracyjnym (...) roku z okresem ubezpieczeniowym od dnia 26 czerwca 2013 roku do dnia 25 czerwca 2014 roku. Tego samego dnia, pojazd został objęty ochroną ubezpieczeniową, na potwierdzenie czego, po opłaceniu gotówką składki w wysokości 100,00 zł, została wystawiona D. B., polisa serii OC/NW-E nr (...), która stanowiła kontynuację polisy serii Ka nr (...).

Po uregulowaniu kwestii związanej z ubezpieczeniem OC przyczepy kempingowej F. o numerze rejestracyjnym (...), w szczególności opłacenia zaległej składki ubezpieczeniowej, D. B. sprzedał wskazany wyżej pojazd.

(dowód: częściowo zeznania pozwanego D. B. nagranie z dnia 13 lutego 2017r. płyta k. 65 minuta 00:05:00 do minuta 00:12:51 i nagranie z dnia 27.02.2017r. płyta k. 70 minuta 00:02:05 do minuta 00:06:45; polisa (...) nr (...) k. 60, polisa (...)-E nr (...) k. 57, wniosek o ubezpieczenie k. 58-59, umowa sprzedaży k. 63)

W dniu 15 maja 2014 roku pozwany D. B. w agencji (...) Oddział w W., poinformował swojego agenta ubezpieczeniowego o sprzedaży pojazdu w postaci przyczepy kempingowej F. o numerze rejestracyjnym (...), objętego ochroną ubezpieczeniową w zakresie odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. V. (...) i przedłożył oryginał umowy sprzedaży wymienionego pojazdu, na którym to dokumencie agent ubezpieczeniowy uczynił adnotację o treści ,,zgłoszono 15.05.2014 (...)”.

(dowód: częściowo zeznania pozwanego D. B. nagranie z dnia 13 lutego 2017r. płyta k. 65 minuta 00:05:00 do minuta 00:12:51 i nagranie z dnia 27.02.2017r. płyta k. 70 minuta 00:02:05 do minuta 00:06:45; umowa sprzedaży k. 63).

Pismem z dnia 11 sierpnia 2014 roku (...) S.A. V. (...), poinformował pozwanego, iż wobec braku pisemnego wypowiedzenia na jeden dzień przed upływem 12-miesięcznego okresu ubezpieczenia umowy ubezpieczenia, została zawarta umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych na kolejne 12 miesięcy tj. od dnia 26 czerwca 2014 roku do dnia 25 czerwca 2015 roku. W związku z tym D. B. został wezwany do zapłaty składki ubezpieczeniowej w kwocie 100,00 zł na rachunek powoda, w terminie 7 dni od daty otrzymania pisma. W treści pisma wskazano, iż składka może zostać opłacona przy pomocy załączonego do pisma blankietu bądź też u agenta.

(dowód: pismo k. 10-11).

Po odebraniu wezwania, pozwany nie zapłacił żądanej przez powoda kwoty tytułem składki (bezsporne).

W dniu 02 grudnia 2015 roku została zawarta pomiędzy (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W., a powodem (...) S.A. z siedzibą we W. umowa sprzedaży wierzytelności. Przedmiotem umowy była wierzytelność przysługująca (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. w stosunku do D. B. z tytułu nieopłaconej składki OC.

( dowód: umowa sprzedaży wierzytelności k. 16v-25 wraz z załącznikiem - płyta CD k. 34)

Pismem z dnia 24 marca 2016 roku, (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. zawiadomił pozwanego D. B. o przelewie przysługującej mu wierzytelności z tytułu nieopłaconej składki OC z polisy serii OC/NW-E nr (...) na rzecz (...) S.A. z siedzibą we W.. Powód, pismem z dnia 24 marca 2016 roku, wezwał pozwanego D. B. do zapłaty kwoty 115,70 zł, na którą to sumę składały się: należność główna w kwocie 100,00 zł i odsetki naliczone za okres od 11 września 2014 roku do dnia 24 marca 2016 roku w kwocie 15,70 zł.

(dowód: zawiadomienie o przelewie k. 13, wezwanie do zapłaty k. 14)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie złożonych do akt sprawy dokumentów. Wszelkie dokumenty zostały sporządzone przez podmioty do tego uprawnione, w ramach przyznanych im kompetencji, a wiarygodności i autentyczności tychże dokumentów strony skutecznie nie podważyły. W związku z tym, Sąd uznał za wystarczające do rozstrzygnięcia oparcie się na zebranym w sprawie materiale dowodowym w postaci dokumentów, gdyż w toku postępowania nie pojawiły się nowe, sporne okoliczności wymagające dodatkowego wyjaśnienia. Natomiast pozwany, w trakcie przesłuchania w charakterze strony, co do zasady, potwierdził wskazane okoliczności.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Na wstępie niniejszych rozważań wskazać należy, iż na tle okoliczności wyżej przedstawionego stanu faktycznego, po stronie Sądu, brak jest wątpliwości, co do tego, że powód (...) S.A. z siedzibą we W. posiada legitymację i interes prawny w zakresie wystąpienia z roszczeniem objętym żądaniem pozwu przeciwko pozwanemu D. B.. Zgodnie z treścią art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (§ 2). W myśl przywołanego przepisu przelew jest umową, mocą której wierzyciel przenosi wierzytelność na osobę trzecią. W związku, z czym zamierzonym skutkiem zawarcia umowy przelewu będzie utrata wierzytelności przez cedenta i uzyskanie jej przez cesjonariusza. Przedmiotem przelewu jest wierzytelność, czyli prawo podmiotowe przysługujące wierzycielowi do żądania od dłużnika, aby spełnił świadczenie. Także w tym, więc zakresie cesjonariusz wstępuje w miejsce czy też w pozycję prawną cedenta. Wskutek przelewu wierzytelność cedenta przechodzi na cesjonariusza w takim stanie, w jakim ona dotychczas istniała. Zasadniczo cesja nie wpływa na jej kształt, zmienia się jedynie uprawniony do żądania świadczenia. Tym samym, powód (...) S.A. z siedzibą we W. wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki wierzyciela (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. z tytułu nieopłaconej składki OC wymaganej ramach umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej pomiędzy (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W., a D. B..

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2060 ze zm., dalej: UbezpObowU) posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego przez niego pojazdu.

Przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę (art. 805 § 1 k.c.).

W przedmiotowej sprawie spornym jest fakt nawiązania kolejnego stosunku dwustronnie zobowiązującego w postaci umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych między (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W., a pozwanym D. B., na okres od dnia 26 czerwca 2014 roku do dnia 25 czerwca 2015 roku. Pozwany bowiem, w dniu 15 maja 2014 roku sprzedał pojazd w postaci przyczepy kempingowej F. o numerze rejestracyjnym (...). Tego samego dnia, D. B. zawiadomił o tym fakcie swojego agenta ubezpieczeniowego, przedstawiając mu oryginał umowy kupna sprzedaży wymienionego pojazdu, na którym to oryginale agent ubezpieczeniowy poczynił stosowną wzmiankę, potwierdzając fakt przyjęcia zgłoszenia.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 UbezpObowU (w brzmieniu obowiązującym na dzień 15 maja 2014 roku) zbywca pojazdu mechanicznego jest obowiązany do przekazania nabywcy dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych oraz do powiadomienia zakładu ubezpieczeń, w terminie 14 dni od dnia zbycia pojazdu mechanicznego, o fakcie zbycia tego pojazdu i o danych osobowych nabywcy.

Pozwany D. B., w dniu 15 maja 2014 roku, zgłosił agentowi ubezpieczeniowemu, u którego wcześniej zawarł umowę ubezpieczenia OC dla pojazdu w postaci przyczepy kempingowej F. o numerze rejestracyjnym (...), fakt sprzedaży tego pojazdu, przedkładając umowę. Tym samym, w ocenie Sądu, pozwany dopełnił obowiązku poinformowania zakładu ubezpieczeń, w terminie 14 dni od dnia zbycia pojazdu, o fakcie jego sprzedaży i o danych osobowych nabywcy poprzez ustne zawiadomienie i przedłożenie do wglądu kopii umowy sprzedaży w siedzibie agencji ubezpieczeniowej, w której uprzednio zawarł umowę ubezpieczeniową. Zdaniem Sądu, skoro przedstawiciel agencji ubezpieczeniowej był uprawniony do zawarcia umowy ubezpieczenia w imieniu i ze skutkiem dla ubezpieczyciela - poprzednika powoda, to był on również uprawniony do przyjęcia od pozwanego oświadczenia o odstąpieniu od tej umowy i sprzedaży pojazdu. Tak więc, według Sądu, pozwany D. B., powiadomił w terminie ubezpieczyciela o fakcie sprzedaży pojazdu tj. przyczepy kempingowej F. o numerze rejestracyjnym (...).

W tym miejscu wskazać należy również na treść art. 31 ust. 1 UbezpObowU, zgodnie z którym w razie przejścia lub przeniesienia prawa własności pojazdu mechanicznego, którego posiadacz zawarł umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, na posiadacza pojazdu, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, przechodzą prawa i obowiązki poprzedniego posiadacza wynikające z tej umowy. Umowa ubezpieczenia OC ulega rozwiązaniu z upływem okresu, na który została zawarta, chyba, że posiadacz, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, wypowie ją na piśmie. W przypadku wypowiedzenia umowy ubezpieczenia OC, ulega ona rozwiązaniu z dniem jej wypowiedzenia. Tym samym, w niniejszej sprawie, nie ma zastosowania zasada automatycznego zawarcia kolejnej umowy ubezpieczenia na dalszy okres ubezpieczeniowy, co tym samym czyni nieuprawnionym żądanie od pozwanego D. B. zapłaty składki ubezpieczeniowej za dalszy okres ubezpieczeniowy tj. od dnia 26 czerwca 2014 roku do dnia 25 czerwca 2015 roku. Jak już wyżej podkreślono, stosowanie automatycznego odnowienia się umowy ubezpieczenia na podstawie art. 28 ust. 1 UbezpObowU w sytuacjach określonych w art. 31 ust. 1 i 4 ust. 1 UbezpObowU jest, bowiem wyłączone. Tym samym, w przypadku przejścia lub przeniesienia prawa własności pojazdu i niezłożenia przez aktualnego posiadacza oświadczenia o wypowiedzeniu umowy będzie ona wprawdzie obowiązywała, ale jedynie do upływu czasu, na jaki została zawarta, bez możliwości zastosowania klauzuli prolongacyjnej, która przewidywała „milczące” zawarcie umowy ubezpieczenia na następny okres 12 miesięcy.

Przenosząc powyższe rozważania w realia przedmiotowej sprawy, stwierdzić należy, iż pozwany D. B. zadośćuczynił obowiązkowi przewidzianemu we wskazanym przepisie i powiadomił ubezpieczyciela w dniu 15 maja 2014 roku o sprzedaży pojazdu. Tym samym, (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W., przed końcem okresu ubezpieczeniowego, uzyskał informację, iż pozwany nie jest już właścicielem pojazdu. Nadto, mając na uwadze brak stosowania klauzuli prolongacyjnej, która przewidywała „milczące” zawarcie umowy ubezpieczenia na następny okres 12 miesięcy, nie było również podstaw do żądania od pozwanego D. B., zapłaty składki ubezpieczeniowej za dalszy okres tj. od dnia 26 czerwca 2014 roku do dnia 25 czerwca 2015 roku.

W tym stanie rzeczy, nie ma podstaw do zasądzenia na rzecz powoda, wierzytelności z tytułu zaległej składki na ubezpieczenie OC, którą powód nabył od ubezpieczyciela (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W..