Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:SSO Ewa Kałucka

Protokolant:Grzegorz Kruszelnicki

Przy udziale Prokuratora: Roberta Kaczora

po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2017 r. we Wrocławiu

sprawy

F. S. syna B. i T. z domu A.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego o to, że

I.  w okresie od 6 lutego do dnia 11 kwietnia 2016 roku we W. brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodzili mężczyźni o pseudonimie (...) i C. oraz inne nieustalone osoby, zajmującej się wprowadzaniem do obrotu znacznych ilości substancji psychotropowych i środków odurzających,

tj. o czyn z art. 258 § 1 kk

II.  w okresie od 6 lutego do dnia 11 kwietnia 2016 roku we W. brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągniecia korzyści majątkowej wbrew przepisom określonym w art. 33-35, 37 i 40 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie substancji psychotropowych w postaci znacznych ilości, nie mniejszej niż 57.679,9 gramów netto a., 3991 tabletek ekstazy, 801,62 gramów netto (...) oraz 233,97 gramów netto żywicy konopi, w ten sposób, że ją przyjmował i przechowywał celem wprowadzenia do obrotu,

przy czym czynu tego dopuścił się warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skakany wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 07.07.2015 r( sygn.. akt III Kop 7/15) za czyny z art. 55 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, na karę 3 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresach od 07.07.2014 r. do 03.02.2016 r.,

tj. o czyn z art. 56 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. Nr 179, poz. 1485) w zw. z art. 12 kk i art. 65.§1kk i art.64 §1 k.k.

III.  w okresie od dnia 6 lutego do dnia 11 kwietnia 2016 roku we W. działając w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, w celu użycia za autentyczny przerobił dowód osobisty serii (...) wystawiony w dniu 7 lutego 2013 roku przez Prezydenta W. na nazwisko P. P. (1), w ten sposób, że przekazał swoje zdjęcie tej osobie, celem wklejenia do dowodu osobistego, a następnie przerobionym dokumentem, stwierdzającym tożsamość innej osoby posłużył się przy podpisywaniu umów najmu lokalu mieszkalnego we W., przy ul. (...) oraz garażach na ulicy (...), podpisując się imieniem i nazwiskiem P. P. (1), wyłudzając od osób wynajmujące lokale poświadczenie nieprawdy w dokumentach poprzez podstępne wprowadzenie ich w błąd,

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk i art. 272 kk i art. 275 § 1 kk w związku z art. 12 kk i art. 11 § 2 kk i art. 65 § 1 kk

IV.  w okresie od dnia 6 lutego do dnia 11 kwietnia 2016 roku we W. ukrywał dowód osobisty stwierdzający tożsamość innej osoby,

tj. o czyn z art. 276 kk w związku z art. 12 kk,

V.  w okresie od 2010 roku do dnia 11 kwietnia 2016 roku we W. posiadał bez wymaganego zezwolenia broń palną w postaci pistoletu sygnałowego wz.1944, kal.26 mm, numer (...) z 1966 roku produkcji polskiej,

tj. o czyn z art. 263 § 2 kk.

******************

I.  uznaje oskarżonego F. S. za winnego popełnienia czynu, opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku, z tym iż przyjmuje, że brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej z innymi osobami i za to na podstawie art. 258 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności;

II.  uznaje oskarżonego F. S. za winnego popełnienia czynu, opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku, i za to na podstawie art. 56 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( DZ.U nr 179 poz. 1485) w zw z art 12 kk i art 65 § 1 k.k i art 64 § 1 k.k w zw z art 33 § 2 k.k wymierza mu karę 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 100 ( stu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki w kwocie 50 ( pięćdziesiąt ) złotych;

III.  uznaje oskarżonego F. S. za winnego czynu opisanego w pkt III części wstępnej wyroku z tym iż przyjmuje, że w okresie od 6 lutego do 11 kwietnia 2016r. działając w ramach zorganizowanej grupy przestępczej przekazał swoje zdjęcie w przerobienia dowodu osobistego seria (...) na nazwisko P. P. (1), a następnie tak przerobionym dokumentem posługiwał się jako autentycznym przy zawieraniu umów najmu lokalu mieszkalnego przy ulicy (...) oraz garaży przy ulicy (...) to jest winnego czynu z art 270 § 1 kk w zw z art 65 § 1 kk i za to na podstawie art 270 § 1 kk w z zw z art 65 § 1 kk wymierza mu karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności;

IV.  uniewinnia oskarżonego F. S. od popełnienia zarzuconego mu czynu opisanego w pkt IV części wstępnej wyroku i kosztami w tej części obciąża Skarb Państwa;

V.  uznaje oskarżonego F. S. za winnego popełnienia czynu, opisanego w punkcie V części wstępnej wyroku, i za to na podstawie art 263 par 2 kk wymierza mu karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności;

VI. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy oskarżonemu F. S. wymierzone mu kary jednostkowe pozbawienia wolności i orzeka karę łączną 6 (sześć) lat i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności ,

VII. na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeka od oskarżonego przepadek korzyści majątkowej w kwocie 1800 (tysiąc osiemset) zł;

VIII.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres jego zatrzymania od dnia 4 maja 2016 r. godz. 6:10 do dnia 14 listopada 2016r. i od 13 grudnia 2016r. godz. 12:55 do 20 marca 2017r.

IX.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania, które zalicza na rachunek Skarbu Państwa i od opłaty w sprawie.

Sygn. akt III K 29/17

UZASADNIENIE

F. S. opuścił Zakład Karny w S. w dniu 3 lutego 2016r. Odbywał tam karę 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną na mocy Sądu
w N.. Po opuszczeniu zakładu karnego zamieszkał wraz z konkubiną D. M. we W. przy ulicy (...). Po kilku dniach
z F. S. skontaktował się T. K. (1) (faktycznie T. K. (2)), oskarżony znał go, bo razem mieszkali w jednej dzielnicy, a także T. K. (1) przebywał w Zakładzie Karnym w S..

T. K. (1) zaproponował oskarżonemu, że może zarobić pieniądze
w kwocie 15 000 złotych w zamian za to, że wynajmie mieszkanie posługując się sfałszowanym dowodem osobistym i w tym mieszkaniu będzie przechowywał afetaminę.

Oskarżony podczas kolejnego spotkania przekazał T. K. (1) swoje zdjęcie. Na następne spotkanie T. K. (1) przyszedł ze swoim kolegą
i powiedział, że to jest R. ps. (...). Podczas tego spotkania T. K. (1) przekazał oskarżonemu sfałszowany dowód na nazwisko P. P. (2), pieniądze w kwocie 4 000 zł, telefon komórkowy z wpisanym jednym numerem.

Ustalili ponadto sposób kontaktowania się, miało to odbywać się w formie korespondencji poprzez wysyłanie kartek pocztowych, data wpisana na kartce miała być datą spotkania. Ustalono, że te spotkania będą się odbywać w kawiarni, w której dotychczas się spotykali, o godzinie 18:00. Oskarżony miał wynająć mieszkanie, zmienić w nim zamki, jeden komplet kluczy miał przekazać R. ps. (...). Po tym spotkaniu oskarżony zaczął szukać mieszkania. Do kolejnego spotkania doszło 20 lub 21 lutego 2016r. R. ps. (...) powiedział oskarżonemu, że T. K. (1) nie żyje, że popełnił samobójstwo z nieznanych powodów. W dniu 23 lutego 2016r. oskarżony wynajął mieszkanie przy ulicy (...), po załatwieniu formalności z właścicielami, oskarżony wraz z R. ps. (...) weszli do tego mieszkania, sprawdzili czy jest w nim lodówka i czy jest odpowiednio duża. Oskarżony zmienił zamki w drzwiach wejściowych, jeden komplet parę dni później przesłał R. na wskazany adres. R. ps. (...) w dniu wynajęcia mieszkania dał oskarżonemu dokumenty i klucze do samochodu marki R. (...). Samochód stał na placu (...) we W., były tam narkotyki, ponadto w samochodzie była wiertarka, mieszadło, miski, rękawiczki gumowe, worki, zgrzewarka, puszki.

Wszystkie te rzeczy oskarżony przeniósł do wynajmowanego mieszkania, narkotyki umieścił w lodówce, a pozostałe przedmioty pochował w meblach, zgodnie z poleceniem R. ps. (...).

Po około dwóch tygodniach spotkał się po raz kolejny z C. i wówczas on mu powiedział, że to jest zły pomysł, żeby wynajmować mieszkanie posługując się sfałszowanym dowodem, że teraz oskarżony musi wynająć mieszkanie posługując się własnym dowodem.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego F. S. k. 121-124, 133-134, 200-201, 211-212, 258-259, 265-270, 278-279,

- protokół oględzin dowodu osobistego k. 146-147,

- dokumentacja związana z wydaniem dowodu i zgłoszeniem jego utraty k. 150-167,

- kserokopia sfałszowanego dowodu k. 75,

- opinia z przeprowadzonych badań porównawczych pisma ręcznego k. 519-529,

- sprawozdanie z badań k. 76-80.

P. P. (1) we wrześniu 2015r. zgubił lub został mu skradziony dowód osobisty, fakt ten zgłosił w Urzędzie Miasta i uzyskał nowy dokument tożsamości.

W dniu 18 kwietnia 2016 r do jego mieszkania przyszedł mężczyzna, który przedstawił się jako R. i powiedział mu, że ktoś posłużył się jego dowodem osobistym i wynajął od niego garaż. Okazał mu skan jego dowodu z wklejonym zdjęciem innej osoby.

Dowód:

- zeznania świadka P. P. (1) k. 205-206.

W miesiącu lutym lub w marcu 2016r. D. R. wynajął oskarżonemu swój garaż przy ulicy (...) we W., podczas spotkania oskarżony zapłacił za trzy miesiące łącznie 900 złotych. Oskarżony okazał dowód osobisty na nazwisko P., który świadek sfotografował. Do podpisania umowy miało dojść kilka dni po spotkaniu, w związku z tym świadek dzwonił na podany przez oskarżonego numer, lecz nikt nie odbierał.

Dowód:

- zeznania świadka D. R. k. 228-230.

W dniu 14 marca 2016r. oskarżony zawarł umowę najmu z M. Z. lokalu użytkowego we W. przy ulicy (...), a czynsz miesięczny wynosił 800 złotych.

M. Z. w dniu 8 kwietnia 2016r. chciał się skontaktować z oskarżonym w celu ustalenia sposobu przekazywania czynszu, jednak oskarżony nie odbierał od niego telefonów.

M. Z. chciał wejść do mieszkania, bo miał komplet kluczy, jednak okazało się, że zostały zmienione zamki. W tej sytuacji rozwiercił zamki i wszedł
z żoną do mieszkania.

W lodówce zobaczył worki plastikowe z przelewającą się substancją, cztery butelki z jakąś substancją, w szafce były dwie maski, w łazience wiertarka
z mieszadłem. W dniu 10 kwietnia 2016r. złożył zawiadomienie o przestępstwie.

Dowód:

- umowa najmu k. 31-33,

- zeznania świadka M. Z. k. 28-29,

- wykaz dowodów rzeczowych k. 16-17, 116, 381,

- protokół użycia wagi k. 623,

- sprawozdanie z badań k. 25,

- protokół oględzin k. 8-12,

- sprawozdanie z badań k. 395-396, 400-401, 405-407, 452-454, 461-463, 558-566.

W dniu 1 marca 2016r. Ł. Ś. wynajął oskarżonemu garaż przy ulicy (...) we W.. Oskarżony posłużył się sfałszowanym dowodem na nazwisko P. P. (1).

Dowód:

- zeznania świadka Ł. Ś. k. 180-184,

- kserokopia wynajmu i porozumienie k. 187-188.

W dniu 23 lutego 2016r. D. L. wynajął swoje mieszkanie przy ulicy (...). Oskarżony w chwili zawarcia umowy okazał dowód osobisty na nazwisko P. P. (1).

W dniu 1 kwietnia 2016r. oskarżony wypowiedział umowę najmu twierdząc, że mieszkanie jest za duże, a poza tym sporadycznie przebywał w nim, bo pracuje
w M..

Dowód:

- zeznania świadka D. L. k. 102-104,

- umowa najmu k. 107-109,

- protokół zdawczo - odbiorczy k. 109-111,

- kserokopia dowodu przedłożona przez D. L. k. 112.

Oskarżony został zatrzymany w dniu 11 kwietnia 2016r. o godzinie 06:10
w mieszkaniu przy ulicy (...), wówczas zabezpieczono m.in. woreczki
z białą substancją, pistolet typu rakietnica.

Dowód:

- protokół zatrzymania k. 38,

- protokół przeszukania k. 47-51,

- protokół użycia wagi k. 57-62,

- protokół użycia testera narkotykowego k. 64-67,

- wykaz dowodów rzeczowych k. 68-69, 82-84, 116, 469-473, 508-511,

- sprawozdania z badań k. 91-92, 478-483,

- opinia z przeprowadzonych badań z zakresu broni i balistyki k. 580-582.

Oskarżony przyznał się w zasadniczej części do postawionych mu zarzutów. W swoich wyjaśnieniach podkreślał, że nie znał osób, które brały udział w obrocie narkotykami, że zaproponował mu to znajomy T. K. (1), gdy wyszedł
z więzienia. Za wynajmowanie mieszkań na siebie, zmianę zamków oskarżony miał otrzymać 15 000zł. Jedyne co otrzymał to była kwota 1800 zł. Przyznał, że widział
w mieszkaniu na J. narkotyki, których część przeniósł z samochodu R. (...). Przyznał również, że dał swoje zdjęcie i potem przy umowach najmu posługiwał się sfałszowanym dowodem z wklejonym sowim zdjęciem. Przyznał się również do nielegalnego posiadania broni.

Oskarżony urodził się (...) we W.. Posiada wykształcenie zawodowe. Jest rozwiedziony, ma dwoje dzieci w wieku 26 lat i 8 lat. Był już wcześniej karany, w Areszcie Śledczym zachowuje się poprawnie.

Dowód:

- karta karna k. 192-193,

- opinia o tymczasowo aresztowanym k. 260.

Sąd zważył, co następuje:

Wina i sprawstwo oskarżonego nie budzą wątpliwości w zakresie czynów od I-III i V. Znajduje to w znacznej mierze potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego,
w protokołach przeszukań, opiniach biegłych, wykazach dowodów rzeczowych, protokołach użycia wagi, w zeznaniach świadków. Sąd uznał, że oskarżony dopuścił się przestępstwa opisanego w pkt I a/o, tj. czynu z art. 258 § 1 k.k.

Winę i sprawstwo potwierdzają wyjaśnienia oskarżonego, który przyznał, że zgodził się na udział w grupie zajmującej się wprowadzaniem do obrotu znacznych ilości substancji psychotropowych i środków odurzających. Oskarżony wyjaśnił, że przystał na propozycję T. K. (1), opisał jak miał wyglądać sposób nawiązywania kontaktów, organizowania spotkań, przechowywania narkotyków (np. konieczność dużej lodówki w wynajmowanych pomieszczeniach, wymiana zamków, sposób przekazania odbioru kluczy itd.).

Należy podkreślić, że parę dni wcześniej przed spotkaniem z T. K. (1) oskarżony opuścił zakład karny, gdzie odbywał karę 3 lat pozbawienia wolności m.in. za przestępstwo udziału w obrocie narkotykami. Tym samym oskarżony doskonale zdawał sobie sprawę na co się decyduje, wiedział, że taki proceder poza nim, T. K. (1) i mężczyzną o ps. (...) wymaga zaangażowania wielu innych ludzi, odpowiedniej organizacji, wzajemnych powiązań itd. Wiedział również, że zarówno w Polsce, jak i chociażby na terenie Unii Europejskiej są to przestępstwa surowo karane. Stąd też Sąd uznał, że oskarżony miał pełną świadomość, że będzie brał udział w grupie przestępczej. Jako początkową datę przyjęto dzień podany przez oskarżonego - dzień spotkania po wyjściu z zakładu karnego z T. K. (1), a jako datę końcową - dzień zatrzymania, tj. 11 kwietnia 2016r.

Odnośnie zarzutu opisanego w akcie oskarżenia w pkt II, tj. przestępstwa
z art. 56 ust 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005r w zw.
z art. 12 k.k. i art 65 § 1 k.k. i art 64 § 1 k.k.

Wina i sprawstwo oskarżonego znajduje potwierdzenie w jego wyjaśnieniach, zeznaniach świadka M. Z., protokołach przeszukań, protokołach oględzin, protokołach użycia wagi, protokołach użycia testera narkotykowego, także w opiniach z zakresu chemii. Wskutek przeszukań zabezpieczono substancje psychotropowe
i narkotyki, które zważono zbadano, sprawdzono przy użyciu testerów narkotykowych i poddano badaniom biegłych z zakresu chemii. Z opinii biegłych z zakresu chemii nie ulega wątpliwości, że zabezpieczono w mieszkaniu przy ulicy (...), jak i J. we W. substancje psychotropowe w znacznej ilości nie mniej niż 57.679,9 gram netto a., (...) tabletek ekstazy, 801,62 gram netto (...) oraz 233,97 gram netto żywicy konopi. Tym samym jest oczywiste, że oskarżony w okresie od 6 lutego 2016r. do dnia zatrzymania biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej z góry powziętym zamiarem przyjmował i przechowywał te środki i substancje w celu dalszego wprowadzenia do obrotu. Z uwagi na uprzednią karalność za takie samo przestępstwo i odbycie kary należało przyjąć kwalifikację z art 64 § 1 k.k. Z uwagi na udział oskarżonego w grupie przestępczej, chęci osiągania stałych dochodów z przestępstwa Sąd przyjął kwalifikację z art. 65 § 1 k.k. orzekając jednocześnie na podstawie art. 45 § 1 k.k. przepadek korzyści majątkowej w kwocie 1800 zł. Do korzyści w takiej wysokości oskarżony się przyznał, a brak jest innych dowodów, które wskazywałyby, że osiągnął wyższą korzyć. Tym samym Sąd nie podzielił w tym zakresie żądania Prokuratora o orzeczeniu przepadku w kwocie 15 000 zł. Owszem oskarżony o takiej kwocie mówił wyjaśniając, że miał odnieść taką korzyść, ale zaprzeczył, że taką otrzymał. Zresztą w kontekście tego, że T. K. (1) zmarł w trakcie tego procederu, to mogło się zdarzyć, że mężczyzna o ps. (...), o którym mówił oskarżony, takiej kwoty mu nie zapłacił lub nie zdążył z uwagi na zatrzymanie oskarżonego przez policję. Nie ulega wątpliwości, że działanie oskarżonego było z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasowych.

Wina i sprawstwo oskarżonego nie budzą wątpliwości co do popełnienia przez niego czynu z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., również w świetle jego wyjaśnień, zeznań świadków za wyjątkiem świadka M. Z., a także w kserokopii sfałszowanego dowodu osobistego, dokumentacji dostarczonej przez P. P. (1), opinii grafologicznej, w protokołach przeszukania mieszkania przy ulicy (...). W świetle tych dowodów niezbicie wynika, że oskarżony przekazał swoje zdjęcie i otrzymał dowód osobisty na nazwisko P. P. (1) z wklejonym do niego swiom zdjęciem. Tak sfałszowanym dowodem posługiwał sie przy zawarciu umów wynajmu garażu przy ulicy (...) i mieszkania przy ulicy (...). Należy podkreślić, że umowy te zostały znalezione w mieszkaniu przy ulicy (...) i stąd też wiedza policji o wynajęciu mieszkania przy ulicy (...). W przeciwieństwie do pozostałych świadków świadek L. nie zgłaszał niczego na policję, bo do rozwiązania umowy najmu doszło w parę dni po zawarciu jej z oskarżonym. Sąd uznał, że oskarżony dopuścił się czynu z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. W ocenie Sądu oskarżonemu należało przypisać jedynie popełnienie przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. polegającego na użyciu sfałszowanego dowodu przy zawieraniu umów najmu, oczywiście o czym wcześniej, działając w grupie przestępczej i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Sąd uznał, że z opisu czynu trzeba wyeliminować art. 272 k.k., z którego wynika, że podlega odpowiedzialności za to przestępstwo ta osoba, która wyłudza poświadczenie nieprawdy przez podstępne wprowadzenie w błąd funkcjonariusza publicznego lub inną osobę upoważnioną do wystawienia dokumentu. Jak wynika z akt sprawy oskarżony przekazał świadomie swoje zdjęcie koledze, którego znał dawno, wspólnie odbywali karę w zakładzie karnym, wiedząc, że będzie one użyte do sfałszowania dokumentu. Oskarżony nie wprowadzał nikogo w błąd, był świadomy, że dokument zostanie sfałszowany przez jakiegoś fałszerza, a nie wydany przez funkcjonariusza publicznego lub inną osobę uprawnioną do wystawienia takiego dokumentu.

Nie można też przyjąć kwalifikacji z art. 275 § 1 k.k. przepis ten dotyczy posługiwania się dokumentem stwierdzającym tożsamość innej osoby (oryginalnym, niesfałszowanym), kradzieży, przywłaszczenie. W przypadku oskarżonego używał jako autentyczny dowód osobisty P. P. (1), który został sfałszowany poprzez usunięcie zdjęcia P. P. (1) i wklejenie zdjęcia oskarżonego.

Nie można podzielić stanowiska rzecznika oskarżenia co do przyjęcia
w kwalifikacji tego czynu art. 12 kk. Przestępstwo z art 270 § 1 k.k., podobnie jak przestępstwo opisane w pkt V a/o z art. 263 § 2 k.k., jest przestępstwem formalnym
i w tym przypadku nie ma zastosowania art 12 k.k. Czasokres posługiwania się sfałszowanym dokumentem, podobnie jak posiadanie broni bez zezwolenia, jest istotny w opisie czynu, a jego czas ma znaczenie do wymiaru kary. Sąd uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu opisanego w pkt IV a/o, tj. czynu z art. 276 w zw. z art. 12 k.k. Nie wdając się w szczegółowe dywagacje prawne stwierdzić należy krótko, że jest to czyn współukarany, bo żeby popełnić przestępstwo z art. 270 § 1 k.k., to trzeba sfałszowany dokument posiadać.

Odnośnie zarzutu nielegalnego posiadania broni przez oskarżonego to jego wina znajduje potwierdzenie w protokole przeszukania (k. 47-51) w dniu 11 kwietnia 2016r. w mieszkaniu przy ulicy (...), w jego wyjaśnieniach, w opinii biegłego zakresu broni i balistyki (k. 580-582).

Jak wynika z powyższych dowodów jest bezsporne, że oskarżony posiadał broń w postaci pistoletu sygnałowego, na którą jest wymagane zezwolenie.

Oskarżony nie posiadał takiego zezwolenia, a to, że tłumaczył, że nie wiedział, że takie zezwolenie jest potrzebne, a nadto, że dawał dziecku bawić się tym pistoletem, w żaden sposób nie zwalnia go od odpowiedzialności karnej. Stąd też Sąd uznał go za winnego czynu opisanego w pkt V aktu oskarżenia, odnośnie czasookresu posiadania tej broni Sąd oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego, którym w tym zakresie dał wiarę.

Sąd uznał, że powołane w usadnieniu dowody zarówno zeznania świadków, jak i czynności przeprowadzone przez policję, których konsekwencją były zabezpieczone narkotyki i niedozwolone substancje, opinie biegłych, dokonane wyliczenia, wykazy zabezpieczonych dowodów rzeczowych nie budzą wątpliwości co do ich prawdziwości, rzetelności. Opinie są jasne, pełne, wydane w oparciu
o wszechstronną wiedzę specjalistyczną. Co do zeznań świadków brak jest jakichkolwiek podstaw, żeby podważać ich wiarygodność, są one osobami obcymi dla oskarżonego, nie znają się nawzajem, zeznawali bezstronnie, logicznie i tak naprawdę nie mieli oni kompletnie świadomości, że oskarżony był członkiem grupy przestępczej itd.

Odnośnie wyjaśnień oskarżonego to oskarżony w znacznym stopniu przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, z całą pewnością nie powiedział wszystkiego, należy przyjąć, że miał on do czynienia z mężczyzną o ps. (...), choć trudno zweryfikować czy to prawdziwy pseudonim. Oskarżony wyjaśniał, że kontaktował się z T. K. (1), w rzeczywistości, jak wynika z dołączonego aktu zgonu, mężczyzna ten nazywał się T. K. (2). Oskarżony nie powiedział na pewno wszystkiego, ale jest to jego prawo, nie mniej nie kwestionował on ustaleń poczynionych podczas śledztwa, nie podważał wiarygodności żadnego dowodu w sprawie.

Wymierzając oskarżonemu kary za poszczególne przestępstwa za wyjątkiem zarzutu IV Sąd miał na uwadze dyspozycje art 53 k.k. Jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę przyznanie się do winy oskarżonego, niedługi czasokres udziału w grupie. Jako okoliczność obciążającą Sąd uznał fakt, że oskarżony w kilka dni po wyjściu z zakładu karnego z pełną determinacją postanowił dalej łamać przepisy prawa mimo odbytej kilka dni wcześniej kary trzech lat pozbawienia wolności.

Sąd uznał, że kara łączna 6 lat pozbawienia wolności, dwukrotnie wyższa od kary, którą odbył oskarżony, jest karą sprawiedliwą , stosowna do stopnia zawinienia i osobowości sprawcy i spełni swoją rolę w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej. Z uwagi na to, że oskarżony nie posiada majątku i został skazany na karę 6 lat pozbawienia wolności Sąd zwolnił go od ponoszenia opłaty i ponoszenia kosztów postępowania.