Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Kokowska-Kuternoga

Protokolant: st. sekr. sądowy Marta Bona

po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2017 r. w Gdyni

sprawy z powództwa (...) Ltd z siedzibą na Malcie

przeciwko T. K.

o zapłatę

I zasądza od pozwanej T. K. na rzecz powoda (...) Ltd z siedzibą na Malcie kwotę 2.479, 20 zł (dwa tysiace czterysta siedemdziesiąt dziewięć złotych 20/100) z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP nie więcej niż maksymalne odsetki za opóźnienie od kwoty 1.800,00 zł od dnia 17.2.2015r do dnia zapłaty i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 399, 20 zl od dnia 17.2.2015r do dnia zapłaty;

II zasądzoną w pk-cie I kwotę rozkłada na 16 rat po 143, 75 zł każda oraz jedną 17-ą w wysokości 179, 20 zł , płatnych do 20-go dnia miesiaca , poczynając od uprawomocnienia się wyroku, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności każdej z rat;

III umarza postępowanie co do kwoty 50 zł;

IV w pozostałej części oddala powództwo;

V nie obciąża pozwanej T. K. kosztami procesu;

UZASADNIENIE

Powód (...) Ltd z siedzibą na Malcie domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanej T. K. kwoty 2629, 20 złotych oraz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż w dniu 16 grudnia 2013 roku L. pl. (...) zoo w W., potem (...) Spółka zoo w W. zawarł z pozwaną T. K. umowę pożyczki gotówkowej, na podstawie której udzielił pozwanej pożyczki kwoty 1800 zł , pozwana natomiast zobowiązała się do zapłaty kwoty pożyczki wraz z należnymi opłatami, prowizjami i odsetkami do dnia 16.1.2014r, przelewając pieniądze w dniu 28.12.2013r. W związku z tym, że pozwana nie dokonała spłaty pożyczki w terminie ,powód podjął działania windykacyjne, w dniu 17 stycznia 2014 roku roszczenie w całości stało się wymagalne.

( pozew, k. 2-4v)

Nakazem zapłaty z dnia 24 maja 2016r Sąd Rejonowy w Gdyni w osobie referendarza sądowego nakazał pozwanej zapłatę dochodzonej pozwem kwoty w całości wraz z kosztami postępowania.

( nakaz zapłaty, k. 32)

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, pozwana T. K. , przyznała fakt zawarcia umowy pożyczki na kwotę 1800 zł plus koszty obsługi 399, 20 zł oraz fakt, że nie zwróciła tej pożyczki w terminie, domagała się jednak oddalenia powództwa w części dotyczącej kosztów windykacyjnych, wskazując, iż nie zgadza się z wysokością kosztów dodatkowych obsługi zadłużenia, zarzucając także, iż powód nie uwzględnił jej wpłat, a także faktu, że pozwana , ze względu na trudną sytuacje majątkową deklarowała spłatę w ratach, co pozostało bez odpowiedzi. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana wskazała, że gwałtowny wzrost kursu franka w styczniu 2015 roku przyczynił się do pogorszenia sytuacji finansowej jej i jej męża. Po otrzymaniu wezwania do zapłaty, pozwana nie wpłaciła wskazanej w tym wezwaniu kwoty, ponieważ spłacała jeszcze raty kredytowe z tytułu kredytów zaciągniętych w innych bankach, zaproponowała spłaty w ratach . Wpłata na rzecz przedmiotowego zadłużenia, dokonana została dopiero w dniu 11 kwietnia 2016 roku w kwocie 50 złotych, przy czym, zdaniem pozwanej, powód nie potwierdził tej wpłaty do dnia 12.12.2016r. Ponadto pozwana T. K. wskazała, iż nie uchyla się od spłaty zadłużenia, jednakże z uwagi na bardzo trudną sytuację finansową nie jest w stanie spłacić go jednorazowo, tylko w niewysokich ratach.

( sprzeciw, ki. 34-35v)

W piśmie procesowym z datą w nagłówku "dnia 12 grudnia 2016 roku" (data prezentaty: 2016-12-20, k. 68- akt) powód (...) Ltd z siedzibą na Malcie wyjaśnił, iż wpłata dokonana przez T. K. w dniu 11.4.2016r została księgowane - zgodnie z treścią umowy pożyczki koszty windykacji. Wobec tego w zakresie kwoty 50zł powód cofnął powództwo i wniósł o umorzenie postepowania w tej części, a także o zasądzenie kwoty 2579, 20 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 17.2.2015r do dnia zapłaty, przy czym od dnia 1.1.2016r w wysokości nie przekraczającej maksymalnych odsetek za opóźnienie liczonymi od kwoty 2199, 20 zł .

W tym piśmie powód wyjaśnił, że na kwotę 2579, 20 zł składają się : kapitał pożyczki wraz z opłatą - 2199, 20 zł

- 380 zł tytułem działań windykacyjnych zgodnie z tabelą opłat

( pismo powoda , k.68-70)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16.12.2013r pomiędzy T. K. i L. pl. (...) zoo w W., potem (...) Spółka zoo w W. zawarta została umowa pożyczki gotówkowej w kwocie 1800 zł o obowiązkiem zwrotu do 16.1.2014r. Opłata administracyjna od kwoty 1800 zł wynosiła 399, 20 zł. Pożyczka była oprocentowana odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP za opóźnienie. Pożyczka wraz z odsetkami i opłatą administracyjną powinna, zgodnie z treścią zawartej umowy, zostać zwrócona po miesiącu.

Zgodnie z zapisem § 3 umowy w przypadku niedokonania spłaty w terminie, wierzyciel-powód mógł rozpocząć dochodzenie całości zaległego zadłużenia i naliczanie odsetek za przeterminowane zadłużenie wg zmiennej stopy procentowej w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP. Za obsługę pożyczki powód był uprawniony zgodnie z zapisem w tabeli opłat stanowiącej załącznik do umowy ramowej pożyczki, do pobrania kosztów wezwania do zapłaty drogą elektroniczna lub sms i pobrał 280 zł,

niesporne, a nadto: umowa pożyczki - k. 8-8vakt, umowa ramowa ,k.5-6v, tabela opłat ,k. 7, dowód przelania kwoty pożyczki, k. 9

Zgodnie z postanowieniami zawartej przez strony umowy powód udzielił pozwanej pożyczki w kwocie 1800 zł wraz z opłata administracyjna w wysokości 399, 20 zł obowiązkiem zwrotu do 16.1.2014r . Pożyczka ta nie została spłacona wraz z kosztami jej udzielenia w terminie. W dniu 11.4.2016r T. K. dokonała wpłaty kwoty 50 zł .

niesporne

W dniu 2.1.2015r (...) Ltd z siedzibą na Malcie nabył od L. pl. (...) zoo w W. dług wobec T. K. wynikający z umowy pożyczki w kwocie 1800 zł

Niesporne, a nadto umowa sprzedaży wierzytelności ,k. 22-25,

Pismem z dnia 26 stycznia 2016 roku z uwagi na brak zapłaty kwoty 1800 zł + 399, 20 zł z tytułu pożyczki (...) Ltd z siedzibą na Malcie wezwał T. K. do zapłaty kwoty 2837, 04 zł , informując jednocześnie o cesji wierzytelności na swoją rzecz.

T. K. nie spłaciła zadłużenia z tytułu pożyczki , ale wpłaciła 50 zł na poczet zadłużenia z tytułu pożyczki w dniu 11.4.2016r i . zwróciła się do wierzyciela o rozłożenie na raty .

niesporne, a nadto: wezwanie- k. 12 akt, pismo powoda z dnia 26.1.2016r - k. 13 akt,

Sąd zważył, co następuje:

Ustalenia powyższego stanu faktycznego Sąd dokonał na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron.

Stan faktyczny niniejszej sprawy był w zasadzie niesporny; spór między stronami sprowadzał się do ustalenia, czy w świetle zgłaszanych przez pozwaną T. K. zarzutów dotyczących nieprawidłowości w naliczaniu przez powoda kosztów windykacyjnych, a także braku uwzględnienia dokonanej przez pozwaną wpłaty w kwocie 50 złotych, powodowi przysługiwało roszczenie w żądanej pozwem wysokości, pozwana powoływała się także na trudną sytuację materialną, w jakiej się znalazła. Uznała żądanie pozwu w zakresie kwoty 1800 zł pożyczki i 399, 20 zł opłaty administracyjnej , domagając się zaliczenia na poczet długu kwoty 50 zł wpłaconej w dniu 11.4.2016r.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż roszczenie powoda znajduje swoje normatywne podstawy w treści przepisu art. 720 k.c:". przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Zatem z istoty umowy pożyczki wynika obowiązek jej zwrotu, choć to od stron zależy, w jaki sposób zwrot jej nastąpi.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w niniejszej sprawie w pozwie mowa o pożyczce 1800 zł i zobowiązaniu pozwanej, aby oddać łączną kwotę 2199, 20 zł do 16.1.2014r.

Brak wymaganej spłaty w terminie stanowił podstawę rozpoczęcia dochodzenia całości zaległego zadłużenia oraz naliczania opłat windykacyjnych i odsetek umownych za obsługę nieterminowej płatności, zgodnie z umową (§ 3-4).

W niniejszej sprawie pozwana T. K. nie kwestionowała zarówno tego, że zawarła umowę pożyczki, jak też tego, iż w związku z trudną sytuacją finansową, spłata zadłużenia nie była terminowa i nie nastąpiła w pełnej wysokości wynikającej z umowy.

Odnosząc się zaś do podnoszonych przez pozwaną zarzutów, wskazać należy, iż, w ocenie Sądu, zarzuty te zostały zasadnie podniesione tylko w zakresie kwoty 100 zł kosztów windykacji ,albowiem z pisma procesowego powoda z dnia 12.12.2016r wynika, że dokonano czynności windykacyjnych uprawniających do pobrania kwoty 280 zł-zgodnie z tabelą opłat dla pożyczek w przedziale 1400-1800 zł, załączoną do akt sprawy, a stanowiącą załącznik do umowy pożyczki ,uwzględniając kwotę 50 zł wpłaty pozwanej rozliczoną na poczet kosztów windykacji , a nie w wysokości 380 zł , jak wyliczył w tym piśmie powód. Powód przyznał fakt wpłaty kwoty 50 zł , którą zaliczył na poczet kosztów windykacji.

Pozwana, poza ogólnikowym i gołosłownym powołaniem się na nieprawidłowości w naliczaniu przez powoda odsetek oraz kosztów windykacyjnych, nie przedstawiła żadnych dowodów na uzasadnienie swoich twierdzeń. Zważyć zaś należy, iż zgodnie z obowiązującą w postępowaniu cywilnym zasadą rozkładu ciężaru dowodu, strona, która z danego faktu wywodzi skutki prawne, obowiązana jest fakt ów wykazać (art. 6 k.c.), nadto, to strony mają dążyć do wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy, a w razie nieuzasadnionej bierności dana strona naraża się na sankcję w postaci przegrania procesu.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, pozwana nie podołała ciążącemu na niej obowiązkowi w powyższym zakresie, jak również nie wskazała nawet, na czym nieprawidłowości, jakich zdaniem pozwanej dopuścił się powód, miałyby polegać (np. czy miało to miejsce w odniesieniu do okresu, za który naliczano odsetki, czy podejmowanych czynności, za które naliczano opłaty windykacyjne, kwot odsetek i opłat windykacyjnych, ich wysokości, itp.).

W tym miejscu należy również wskazać, iż w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie Sąd nie dopatrzył się, ażeby obciążenie pozwanej opłatami za czynności windykacyjne podejmowane przez stronę powodową stanowiło jakiekolwiek nadużycie, bądź nie znajdowało podstaw w łączącej strony umowach. Uprawnienie powoda do naliczania opłat za wezwanie kierowane do pozwanej, jak i ich wysokość, wynikały bowiem wprost z umowy łączącej strony.

Koszty podejmowania takich czynności, podobnie jak odsetki mogły obciążać pozwaną, a co więcej powstanie tych kosztów było konsekwencją działań samej pozwanej, która wbrew ciążącemu na niej obowiązkowi nie spłaciła pożyczki w terminie. Ponadto zawierała na przestrzeni kilku lat podobne umowy pożyczek , zdając sobie sprawę z warunków, na jakich umowy te były zawierane, więc godząc się na nie.

W odniesieniu natomiast do zarzutu pozwanej, iż powód nie uwzględnił dokonanej przez nią w dniu 11.4.2016 roku wpłaty w wysokości 50 złotych należy wskazać, iż również ten zarzut nie został podniesiony przez pozwaną trafnie, albowiem powód rozliczył w/w kwoty zgodnie z warunkami umowy zaliczając je na koszty windykacji, czemu Sąd dał wiarę, tym bardziej, że nie zostało to zakwestionowane przez pozwaną, a powód cofnął w tym zakresie pozew, na co ozwana wyraziła zgodę.

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 720 kc Sąd zasadził od pozwanej T. K. na rzecz powoda (...) Ltd z siedzibą na Malcie kwotę 2479, 20 złotych z odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od kwoty pożyczki realnie udzielonej w wysokości 1800 zł, od dnia 17.2.2015r nie więcej jak odsetki maksymalne za opóźnienie, oraz od kwoty 399, 20 zł ustawowymi odsetkami za opóźnienie, czemu dał wyraz w punkcie I wyroku, albowiem z umowy wynika, ze umowne odsetki zostały ustalone tylko co do kwoty pożyczki 1800 zł, a nie opłaty administracyjnej. Wobec tego w pozostałej części , jak i w zakresie nieudowodnionej kwoty 100 zl kosztów windykacji- oddalono powództwo.

Co do kwoty 50 zł cofniętej części pozwu , Sąd , za zgodą pozwanej umorzył postepowanie/ art. 355 § 1 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Przepis art. 355 § 2 k.p.c. stanowi, że postanowienie o umorzeniu postępowania może zapaść na posiedzeniu niejawnym, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew w piśmie procesowym albo gdy strony zawarły ugodę przed mediatorem, którą zatwierdził sąd. Odpowiedni stosuje się w/w przepisy do wniosków składanych w toku sprawy./

Pozwana T. K. w sprzeciwie wskazała, iż z uwagi na trudną sytuację materialną nie jest w stanie spłacić całego zadłużenia jednorazowo, jedynie w ratach .

Zgodnie z treścią art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Niniejszy przepis zezwala więc Sądowi na dokonanie modyfikacji sposobu spełnienia zasądzonego świadczenia poprzez ustalenie rat spłaty, dając możliwość orzekania o sposobie spełnienia świadczenia w sposób bardziej dogodny dla zobowiązanego, aniżeli wynikałoby to z regulacji prawa materialnego. Nie ulega wątpliwości, iż skorzystanie z tego uprawnienia możliwe jest tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach i Sąd powinien korzystać z tego uprawnienia wyjątkowo i ze szczególną ostrożnością. Za szczególnie uzasadnione uznać należy sytuacje, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny, czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione; jednakże przy równoczesnym wzięciu pod uwagę sytuacji finansowej i interesów wierzyciela. Z uwagi bowiem na fakt, że rozłożenie na raty zasądzonego świadczenia wiąże się z określoną zmianą wysokości zobowiązania (zmniejsza je w zakresie odsetkowym), rozważając zastosowanie przepisu art. 320 k.p.c. nie można kierować się jedynie sytuacją materialną dłużnika, ale należy brać pod uwagę także interes wierzyciela, bowiem rozłożenie na raty należności powoduje, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od świadczeń ratalnych za okres pomiędzy wydaniem wyroku a datą płatności poszczególnych rat (tak Sąd Najwyższy w uchwale 7 Sędziów z dnia 22 września 1970 roku, sygn. akt III PZP 11/70, OSNCP 1971/4/61). Przy czym jednolicie przyjmuje się w orzecznictwie, że rozłożenie na raty może mieć miejsce tylko wtedy, gdy w sprawie zostanie wykazane, że pozwany będzie w stanie realizować spłatę w ratach, że będzie dysponować środkami dla wykonania tak zmodyfikowanego obowiązku.

Pozwana T. K. wskazała, iż jedynym źródłem jej dochodu jest emerytura w wysokości 1 760 złotych netto i że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z mężem, którego dochód z tytułu emerytury wynosi łącznie około 4280 złotych miesięcznie. Pozwana wskazała również, iż wraz z mężem spłacają kredyt zaciągnięty we frankach szwajcarskich, z którego sfinansowali kupno domu, zaś miesięczna rata tego kredytu wynosi około 3 000 złotych. Oprócz wskazanego wyżej kredytu pozwana i jej mąż posiadają zadłużenie z tytułu innych kredytów - mąż pozwanej spłaca jednocześnie trzy kredyty na kwoty rat miesięcznych łącznie ok.2500,00 złotych, pozwana zaś posiada także zadłużenie na kartach kredytowych, w kredytach i pożyczkach. Aktualnie przeciwko pozwanej toczy się postępowanie egzekucyjne prowadzone przez Komornika Sądowego w sprawie o sygn. akt KM 339/16, w związku z czym emerytura pozwanej jest częściowo zajęta przez komornika - rata potrąceń wynosi 529,33 złotych.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie wniosek pozwanej T. K. o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty zasługiwał na uwzględnienie. Z uwagi na dochody osiągane przez pozwaną i jej męża, prowadzących wspólne gospodarstwo domowe, mające charakter dochodów przeciętnych (wspólnie ponad 6 000 złotych), przy uwzględnieniu obciążenia ratami kredytów, można przyjąć, iż zachodzą owe szczególne okoliczności, o jakich mowa w treści art. 320 k.p.c., mając na uwadze interes wierzyciela, jak również i okoliczność, iż pozwana dotychczas regulowała zadłużenia w ratach.

O kosztach procesu orzeczono na postawie art. 102 kpc. W wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami , stąd też Sąd nie obciążył pozwanej T. K. na rzecz powoda kwotą 407 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, z tych samych powodów, co rozłożył zasądzoną kwotę na raty. Na koszty procesu w tej sprawie składa się: kwota 100 złotych tytułem opłaty sądowej, kwota 17 złotych tytułem opłaty skarbowej oraz kwota 1200 złotych tytułem wynagrodzenia pełnomocnika.